Καλα οχι, μη λεμε οτι θελουμε, εισαι λαθος Οπως σχεδον καθε λεξη με το over στην αρχη (δηλαδη ολες εκτος απο το overdone για τα αυγα), φυσικα και εχει αρνητικη χροια, και σημαινει “παραπανω απο οσο θα επρεπε”. Ολες οι πηγες το εχουν με αρνητικη χροια, οχι επειδη το λεω εγω. Με πρωτο και καλυτερο αυτο το αποσπασμα:
There is little consensus among music critics or producers about when the use of an effect or production technique becomes excessive. For this reason, some producers consider the term unhelpful, confusing, and subjective.
Απλα πρεπει να γινει σαφες οτι ο ορος ειναι αδοκιμος εν τελει οταν χρησιμοποιειται με τοση ευκολια, και στην φυση του 100% υποκειμενικος. Μπορει για σενα να μην εχει αρνητικη χροια το “overproduced”, αλλα στην μουσικη βιομηχανια θεωρειται ξεκαθαρα αρνητικο, και το χειροτερο ειναι οτι πατανε και μερικοι σε αυτον τον ορο για να βγαλουν ψεγαδια εκει που δεν υπαρχουν. Ειπαμε, το bias ειναι δυνατο στα LOADS και επεκτεινεται και σε θεματα παραγωγης απο οτι φαινεται. ΤΕΧΝΙΚΑ δεν εχει κατι λαθος κανενας απο τους δυο δισκους. Το ποια παραγωγη γουσταρει ο καθενας μας περισσοτερο ειναι υποκειμενικο. Καποιοι γουσταρουν την παραγωγη του Metallica περισσοτερο, αλλοι του Master, αλλοι του Reload.
Οπως χιλιαδες δισκοι αλλωστε, και πολυ καλα κανουν.
Το θεμα με την παραγωγη του RELOAD ειναι πως δεν υπαρχει τιποτα muddy, ειναι πεντακαθαρη, κι εκει στεκομαι εγω αλλωστε. Εχουν βαλει τοσα στρωματα απο κιθαρες με τροπο που να αναδεικνυει τις αρμονιες. Δεν θαβεται τιποτα στην παραγωγη. Δεν υπαρχει καπου η λεγομενη “βρωμια” που λατρευουν καποιοι στον ηχο (που προσωπικα απλα δεν την αντεχω).
Σύμφωνοι. Το Overproduced το χρησιμοποίησα με την έννοια της εκτεταμένης χρήσης audio effects, layering, multitracking κλπ. Αυτό δηλαδή που λέει ο Hetfield και ο Hammett στη συνέντευξη που προανέφερα
HETFIELD: Living with these songs for two years, the four of us came back with very different ideas of what they should evolve into. The good news was that we still liked them, and we wanted to put them out. But we wanted to come up with some newer sounds. We had recorded guitar tracks for a lot of these songs already, but they sounded a little dull; so we re-did them . We really stretched the limits of what a guitar and amp can do, which was fun.HAMMETT: We’ve grown as musicians since the release of Load, and technology has brought us new things to try in the studio. Also, we’ve just come off a great tour, so our chops are up.
Fixxxed. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως όταν έχεις το Ronnie στο Load, πάει “κάπως” να πεις ότι το Reload έχει fillers αλλά με λίγη καλή θέληση όλα γίνονται
Για να το πούμε και λίγο πιο μπακάλικα. Ένα κομμάτι είναι overproduced, όταν έχει πράγματα στην ηχογράφηση του τα οποία, δεν μπορούν να αποδοθούν όλα στα live. Δηλαδή, με δυο κιθάρες επί σκηνής, τα 50 layers από guitar licks, δεν μπορούν να αποδοθούν (γι’αυτό όσοι ορέγεστε να ακούσετε live το κιθαριστικό intro από το Blackened, θα σας απογοητεύσω αλλά, δύσκολα να συμβεί και να το ακούσετε ακριβώς όπως στην ηχογράφηση) όπως επισης και με μια φωνή επί σκηνής, δεν μπορούν να αποδοθούν 8 φωνές μαζί συνεπώς, καλή και η μαγεία του στούντιο, αρκεί όμως στα live να μπορεί να αποδοθεί όσο γίνεται πιστά το ηχογραφημένο υλικό, χωρίς πολλές απώλειες, να μη λείπουν κομβικά σημεία του κομματιού.
Για παράδειγμα, νομίζω αυτό ήταν το κύριο θέμα με το υλικό των Black Sabbath με Tony Martin στο μικρόφωνο. Άπειρα layers από φωνητικά, τα οποία ακούγονταν προηχογραφημένα στις συναυλίες γιατί όπως είναι λογικό, μόνος του δεν θα μπορούσε να αποδώσει τόσες πολλές φωνές μαζί.
Οπότε, επειδή εδώ έγινε αναφορά στην παραγωγή του Reload, φυσικά και είναι από τις καλύτερες παραγωγές σε ότι έχει να κάνει με την καθαρότητα και τη θερμότητα του ήχου, φυσικά και είναι πρότυπο και ξεκάθαρα κατατάσσεται στις καλύτερες παραγωγές των Metallica, δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε το γεγονός ότι με όλα τα τεχνολογικά καλούδια που είχαν στη διάθεσή τους, φυσικά και έπαιξαν και έβαλαν αρκετά πράγματα μέσα και η διαφορά σε σχέση με την παραγωγή του Black Album, εμφανής. Εκεί, δεν υπήρχαν πολλά “στολίδια” σε ότι έχει να κάνει με layering, overdubs και τα λοιπά, εκεί, υπήρχαν προσθήκες αλλά, εστίασαν περισσότερο στο να βγάλουν ήχο από τα όργανα και μόνο, χωρίς πολλές εκ των υστέρων προσθήκες.
Εχω την εντύπωση ότι αν και είναι μεν overcompressed αυτός ο δίσκος, δεν είναι αυτό το χαρακτηριστικό του. Xαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι είναι τόσο δυνατά, που μπουκώνει ο ήχος. Μπουκώνει κυριολεκτικά, όπως όταν παίζεις ένα ηχείο στο τέρμα του και δεν αντέχει αλλά και παραμορφώνει, ε αυτό κάνει το DM, ακόμα και όταν το έχεις τέρμα χαμηλά. Ο compressor θα σου πάρει τις δυναμικές, θα σου εξαφανίσει πιθανά λάθη στο παίξιμο, αλλά πρέπει να είσαι πραγματικά ηλίθιος για να βγάλεις δίσκο που παραμορφώνει από μόνος του.
Γιατι, νομιζεις ειναι ο μονος τετοιος δισκος; Αλλα χαρακτηριστικα παραδειγματα που μου ερχονται προχειρα: Rush - Vapor Trails, Foo Fighters - One By One, Bad Religion - True North και η λιστα συνεχιζεται…
Nα παραμορφώνει τόσο έντονα? Μόνο αυτόν και το Dreaming Neon Black (πολύ λιγότερο βέβαια). Το Vapor Trails δεν το χω ακούσει τόσο καλά, αλλά δεν μου έδωσε τέτοια εντύπωση, το Foo Fighters δεν το χω ακούσει σχεδόν καθόλου, Bad Religion δεν έχω ακούσει ιδιαίτερα γενικά. (ε)Αλλο?
Το Californication ήταν το άλμπουμ για το οποίο άκουσα για πρώτη φορά τον όρο clipping.
To DM πλέον το ακούω -όποτε το ακούω- είτε από το Moderus edit (aka Guitar Hero version), είτε από το Mastered For iTunes version. Nομίζω πως είναι ένα σημείο άξιο αναφοράς από μόνο του ότι έπρεπε να γίνει remastered για να μπει στο iTunes μιας και το MFiT logo προϋποθέτει να μην υπάρχει clipping.
To 13 των Sabbath επίσης έχει τα θέματα του. Rubin παραγωγός.
Βασικά ναι, έτσι όπως το θέτεις, έχει να κάνει με την ένταση του τελικού mix. Το θέμα όμως είναι ότι πέραν της συνολικής έντασης, ήδη το σύστημα ήταν στα όρια του με το κομπρεσάρισμα, η συνολική ένταση επηρεάζεται αρκετά και απο το compressing. Σε αυτό, θυμάμαι ο καθηγητής της ηχοληψίας στη σχολή, έλεγε ότι αν εξ’αρχης οι στάθμες της έντασης είναι ψηλά, τότε, στο τέλος το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά κακό καθώς, βάζοντας και περαιτέρω ένταση για το master mix, το αποτέλεσμα θα είναι ατελείωτο clipping (το μπούκωμα που αναφέρεις), κάτι το οποίο ακούμε και στο Death Magnetic.
Και όπως εύστοχα ανέφερε κάποιος πιο πριν, ήταν και η εποχή του Loudness War και υπέκυψαν και οι Metallica φαίνεται σε αυτό. Είναι σαν να ακούς τη μουσική σου σε κλάμπ αλλά δεν την ακούς σε κλάμπ, ακούγεται το ίδιο clipping. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το “Umbrella” της Rihanna (εκεί γύρω στην ίδια εποχή με το Death Magnetic κυκλοφόρησε, γι’αυτό το αναφέρω ως παράδειγμα) το οποίο, ακόμα και σε κινητό να το ακούσεις, ακούγεται λες και το ακούς από ηχείο του κλάμπ το οποίο παίζει με τσίτα την ένταση. Πραγματικά δεν ξέρω τι παίζει με αυτό και αν αυτό το πράγμα θεωρείται ως ακριβή παραγωγή, θα ήθελα κάποιος να μου το.τεκμηριωσει αυτό, ακούγεται λες και απλά το ηχογράφησαν με κασετοφωνάκι Fischer Price και έτοιμο για κυκλοφορία το άσμα.
Πραγματικά απορώ με τη φάση αυτή του Loudness war, αν κάποιος ξέρει κάτι σχετικό, ας διαφωτίσει.
Επίσης, δύο άλμπουμ τα οποία υποφέρουν από παραμόρφωση λόγω έντασης και είναι θύματα της μάστιγας του loudness war, είναι τα “Bananas” (2003) & “Rapture Of The Deep” (2005) των Deep Purple.
Οπως σχεδον καθε λεξη με το over στην αρχη (δηλαδη ολες εκτος απο το overdone για τα αυγα), φυσικα και εχει αρνητικη χροια, και σημαινει “παραπανω απο οσο θα επρεπε”. Ολες οι πηγες το εχουν με αρνητικη χροια, οχι επειδη το λεω εγω. Με πρωτο και καλυτερο αυτο το αποσπασμα:
