Οι Pain Of Salvation έχουν κάθε δικαίωμα να πάνε στη Eurovision. Ήμουν από τους ελάχιστους που εξαρχής είπαν ότι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κίνηση. Και την περίμενα με ανυπομονησία. Έτσι, για τον χαβαλέ της υπόθεσης.
Όμως, όπως αποδείχθηκε, λόγω του ότι δε διάλεξε ο Ντάνιελ το τραγούδι που θα στείλει (ήταν μάλιστα η τρίτη του επιλογή από τα τρία όπως είχε πει) αλλά και λόγω του εξαιρετικά μικρού χρόνου, το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που ακούσαμε.
Μια πολύ όμορφη μπαλάντα, απ’ αυτές που ειδικά τα τελευταία χρόνια βγαίνουν σωρηδόν. Δεν κατακρίνω τους PoS που έβγαλαν αυτό το κομμάτι. Απλά δεν έχει νόημα μόνο του, έξω από το δίσκο. Είναι ένα ιντερλούδιο, πως το λένε. Δεν είναι τραγούδι. Είναι λες και υπάρχει διαφήμιση για το νέο μοντέλο της Lamborghini και το μόνο που να μας δείχνει είναι ο λεβιές των ταχυτήτων.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είμαι γυναίκα για να συγκινηθώ από τη στροφή προς σεξ σύμπολ που έχει κάνει ο Ντάνιελ.
Τέλος πάντων, εγώ είπα τι θα ήθελα από αυτήν την κίνηση. Να έβγαινε και να τους έλεγε κατάμουτρα “Do my words mean more to hear, when I am standing here, on the stage like all your silly idols do”.
Παρόλα αυτά δεν απογοητεύομαι και ευελπιστώ σε έναν δίσκο καλύτερο από το άνισο Scarsick, κάτι που όπως μας έδειξε το ep ως προπομπός είναι πολύ πιθανό.
The eurovision cas is closed για μένα. Προς το παρόν. =)
Παιδιά, χωρίς πλάκα τώρα, ΠΑΝΤΑ ήταν μπάντα του Ντάνιελ. Αυτός έγραφε (πλην Entropia, Iter Impius και ένα μέρος του Rope Ends) όλα μα όλα τους τα κομμάτια, οι υπόλοιποι πάντα ήταν μισθοφόροι. Τώρα αν κάποιοι έχουν δεθεί με το lineup του TPE και θεωρούν οτι είχαν κάποια συμμετοχή πέραν από το να παίζουν τα κομμάτια, δεν ισχύει. Είναι γεγονός, όταν έγραφε TPE άκουγε Queensryche, τώρα ακούει Faith No More, Beatles και Tori Amos. Τώρα αν το λέτε με κάποιον άλλο τρόπο, συγνώμη που παρεξήγησα.
Τώρα το να σε χαλάει οτι οι άλλοι καθόντουσαν ακίνητοι. Ήθελε να υπάρχει όλη η μπάντα στη σκηνή. Πως αυτό επηρεάζει το κομμάτι άσχημα δεν καταλαβαίνω, δηλαδή θα άλλαζε σε κάτι το κομμάτι αν χοροπηδούσαν ξέρω γω? Να πω οτι κάποιους ενοχλεί οτι δεν είχε περισσότερα όργανα το κομμάτι, αυτό είναι πολύ πιο λογικό και δεκτό. Είναι σαν να γκρινιάζεις για τα σκουλαρίκια που φοράει. Κριτική για το τραγούδι κάνουμε και πιανόμαστε σε μικροπράγματα.
ολο αυτο το σκηνικο ειναι μια πολυ καλη ευκαιρια να μαθει περισοτερος κοσμος τη μπαντα.Εχω ηδη δει σχολια σε βιντεακια του youtube οτι τους αρεσε το road salt και μπηκαν να ακουσουν και αλλα.Μονο καλο μπορει να κανει
ωραιο το κοματακι keep of kallessin
θελω να δω βανδη και keep of kallessin
στην ιδια σκηνη
μαρεσει που οταν παιξαν στο τεξας με τους samael
μου το παιζαν και καλα black metal
δεν πειραζει ομως νο problem
καλα κανουν και παιζουν αφου
γουσταρουν δεν υπαρχουν ορια στη μουσικη
Άσχετο λίγο, αλλά τέσπα…
Σε μία πρόσφατα δημιουργημένη σελίδα που δημιούργησαν για το Melodifestivalen έχουν ανεβάσει μία εκτενέστατη βιογραφία και κυρίως 2 βιντεάκια από το 12:5.
__Γειά σου φίλε μου και καλώς ήρθες στα forums του Rocking.
__Οχι, αν ψάξεις λίγο πίσω στο θέμα, θα δεις πως οι Kalessin κόπηκαν στην προκριματική φάση της χώρας τους και οι Pain δεν έχουν περάσει ή όχι ακόμα… Αναμένουμε λοιπόν για ίσως μία συμμετοχή, αυτή των POS.
Να δώσω λοιπόν και εγώ την ταπεινή μου άποψη. Χωρίς διάθεση να αποδώσω στην “καλλιτεχνικότητα” -ας μου επιτραπεί ο όρος- των POS τον χαρακτηρισμό της “ιερής αγελάδας”, πιστεύω πως είναι αθέμιτο να συμμετέχεις σε ένα διαγωνισμό που καταργεί εξ ορισμού την καλλιτεχνική έκφραση.
Πώς καταργείται? Ανεξαρτήτως της τρισάθλιας αισθητικής και μουσικής που παρουσιάζουν στην συντριπτική πλειοψηφία οι εκάστοτε συμμετοχές, πολύ απλά καταργείται a priori με το βασικό συστατικό του οποιουδήποτε τέτοιου διαγωνισμού: με την επιλογή της ψηφοφορίας και της ψηφοθηρίας.
Η μουσική ως εκδήλωση ψυχισμού, συναισθήματος, μορφή τέχνης, αυτομάτως ακυρώνεται. Σπάει σε κομματάκια, μπαίνοντας στο καλούπι της ξερής αντικειμενικότητας και της κυνικότητας μιας ψήφου, δεν βιώνεται, δε “νιώθεται”, παρά μόνο γίνεται παρέλαση διαγωνιζομένων σε μια πασαρέλα…σαν επίδειξη μοντέλων σε καλλιστεία. Μόνη έγνοια? Ποιος θα νικήσει. Ή ποιος έχασε και αδικήθηκε. Και όπως πάντα, να χαρούμε που θα κερδίσει αυτός που υποστηρίζουμε ώστε να αυτοεπιβεβαιωθούμε.
Η συμβουλή μου: μην ασχολείστε με τετοιους διαγωνισμούς, προσωπικά έπαψα να το παρακολουθώ εδώ και χρόνια γιατί το άλλοθι του χαβαλέ δεν με καλυπτε προσωπικά (που είχε χαβαλέ…πίτσες και μπύρες με παρέα κτλ). Αλλά πριν το καταλάβεις θα είσαι για τα καλά μέρος του διαγωνισμού, αφού σε όλους μας λίγο πολύ, η ιντριγκα του νικητή και του ηττημένου (σε οποιοδήποτε τομέα) είναι κομμάτι του ψυχισμού μας.
Το επιχείρημα του “να στηριζουμε τυχόν ποιοτικές συμμετοχές για να αλλάξει επίπεδο ο διαγωνισμός” πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Προς τι τόσο ενδιαφέρον δλδ? Δεν έχουμε τόνους καλής μουσικής όπως τη θέλουμε και όπως μας αρέσει? Γιατί πρέπει σώνει και καλά να “χρωστάμε” της Eurovision? Αυτή μας χρωστάει. Χαμένο χρόνο ενασχόλησης και το χειρότερο…χρήμα (κρατική τηλεόραση γαρ).
Για να καταλήξω, ούτε οι POS είχαν ανάγκη τη Eurovision ούτε η Eurovision τους POS (το ίδιο πιστεύω ισχύει και για μας). POS και Eurovision ήταν δυο απομακρυσμένες παραλληλες γραμμές που απλά έφτασαν σε τομή λόγω πολλών συμβιβασμών. Αξίζει τον κόπο να βάλεις σε καλούπια την καλλιτεχνική σου έκφραση κύριε Gildenlow? Θα αλλάξει οπτική για τη μουσική ο μέσος θεατής της Eurovision επειδή θα σε ακούσει? Mάλλον τείνω να αμφιβάλλω πολύ για τα παραπάνω, αλλά απτην αλλη, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
