Τρία τραγούδια παρακολούθησα μόνο, κι αυτό από σπόντα (τύχη), εγώ ένα σοκολατάκι από τη φοντανιέρα που είναι στο σαλόνι πήγα να πάρω και έπεσα πάνω στο δικό μας. Η Κλαυδία φωνάρα και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία με άπειρα εφέ, οριακά δεν έπαθα επιληπτικό επεισόδιο. Την Κλαυδία διαδέχθηκαν οι Λιθουανοί, συμπαθητική ροκ μπαλάντα. Μετά βγήκε η Μάλτα με το τραγούδι Servings (κάπως έτσι) με ένα αιδοίο στο βάθος του σκηνικού, την τραγουδίστρια να ξεπροβάλλει μέσα από τα μ***χειλα και το μπαλέτο να χοροπηδάει-τραντάζεται πάνω σε κάτι κόκκινες μπάλες. Δεν άντεξα να δω τα υπόλοιπα, βαρέθηκα. Μόνο αργότερα είδα τη συμμετοχή της Αυστρίας στο YT και δικαίως θεωρείται από πολλούς φαβορί - ό,τι πιο καλλιτεχνικό έχει προβάλλει αυτός ο διαγωνισμός, και η φωνή του τυπά ασύλληπτη.
Ναι, με κρατησε πολυ στα πρωτα 2-3 επεισοδια. Δεν ηξερα οτι ειναι κομικ, οποτε δεν ηξερα πού θα παει. Στη συνεχεια εγινε πιο προβλεπε, αλλα το ειδα ευχαριστα. Στα πρωτα 3 επεισοδια παντως σκεφτομουν “αντε να βραδιασει να τα δω”, στα επομενα εδωσα χρονο.
Ναι, σαφως. Αλλα ειλικρινα, “αχου και δε με νοιαζει” η ολη φαση. Και η Κλαυδια.
Γελουσα με καθε λεξη της περιγραφης σου. Ολα φαινονταν τοσο λογικα…
Ευτυχως δεν επεσε καν το ματι μου φετος, εχει μπαλα το Σαββατο οποτε μπορει να τη σκαπουλαρω πιο μετα με καμια εξοδο για μπυρα.
Κλαυδία με ένα γκάζι από καμιά ηλεκτρική κιθάρα στο background θα σάρωνε. Τώρα είναι απλά αυτό το “πάω Mordor και ακούω Μάλαμα στη διαδρομή”
Στηρίζω αυτό το κάτι-σαν-post-rock-χωρίς-την-διάρκεια-και-μάλλον-την-έμπνευση-αλλά-δεν-βαριέσαι-κλαψομ@@νικό άσμα Λιθουανίας + Mariam Shengelia για την Γεωργία, που δεν πέρασε μεν αλλά
(Ok και τον καφετζή Eσθονό για το troll της φάσης)
Για κάποιον γαμημένο λόγο το Σάββατο πρέπει να πάω ΟΑΚΑ για Τελικό Κυπέλλου, ελπίζω να μην έχουμε τίποτα τράβαλα με τους μεν και τους δε και να φύγω on time, για να προλάβω τον τζερτζελέ που έχει κανονιστεί σπίτι με άλλα 15 άτομα και τόνους junk food
Αγαπημενη μου ατακα, τη λεω στις τελευταιες δυο εργασιες μου εδω και 4-5 χρονια, το πηραν πολλοι αλλοι και ξερω οτι στο παλιο γραφειο χρησιμοποιειται κατα κορον. Το εκανα πραξη οταν καταλαβα οτι μπορει να θεωρηθεις εντελως μλκς (οχι “simply mlks”) αν σε κοφτει πώς θα ολοκληρωθει κατι, οταν αυτοι που θεωρητικα καιγονται για το “κατι” δεν ενδιαφερονται καθολου.
Παω εγω για εσενα, μαλακιστηκα και μπορουσα να το ευχαριστηθω παρεα με φιλους που σχετιζονται με τις ομαδες, αλλα αργησα και τωρα ειναι χαμενη υποθεση. Θα εχεις ολον τον χρονο να ακουσεις Κλαυδια. Αλλα νταξ, κανενα ντραβαλο δεν θα γινει, 2-0/2-1/3-1 παιχνιδι ειναι και ολοι σπιτι.
Καλά αυτή η ταινία είναι βομβαρδισμός από ατάκες. Και πέρα από το κλασικό “πορτοκαλάδα από πορτοκάλια;”. Έχεις “να πας Ρένα μου. Να πας”, έχεις “τώρα εσείς πότε προλάβατε, πότε τα 'πατε…” και πάει λέγοντας.
Εγώ λίγο παρακολούθησα τους δύο ημιτελικούς. Η Κλαυδία ήταν πολύ καλή φωνητικά (έχει, είπαμε, vocal trainer τη Maxi Nil), αλλά δεν ξέρω κατά πόσον θα συγκινήσει το δράμα του ποντιακού ελληνισμού του ευρωπαϊκό κοινό.
Οι φίλοι μας Katarsis από Λιθουανία, που επίσης πέρασαν, μας πρόσφεραν μία από τις πιο αξιόλογες στιγμές της εικοσαετίας.
Γέλασα με τον Εσθονό με τον καφέ, νομίζω ότι είναι η τοπ τρολ συμμετοχή των τελευταίων ετών και θα τον θυμάμαι για χρόνια.
Έπαθα σοκ που δεν πέρασε ο Κύπριος, γιατί το τραγούδι και η performance ήταν καλή. Φαίνεται όμως πως το original pop των αρχών του 2000 έχει παραγκωνιστεί από το generic pop, το οποίο έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια.
Κατά τα άλλα, πήρε το μάτι μου κάτι εμφανίσεις που ήταν κατευθείαν για βιτρίνα sex shop κι έπαθα πολιτισμικό σοκ. Δεν μπορώ να βρω τον λόγο.
Σ’ έναν “δίκαιο” κόσμο, Ελλάδα και Αυστρία θα έπρεπε να μάχονται για την πρωτιά, με τους υπόλοιπους εκατοντάδες πόντους πίσω. Άντε, ας πούμε και ότι η Λιθουανία άξιζε και η Ουκρανία είχε ενδιαφέρον.
Μιλάμε για την πλέον αδιάφορη EV των δεν ξέρω κι εγώ πόσων ετών. Ούτε καν γέλιο δεν βγάζουν οι συμμετοχές.
Η άτιμη η Κλαυδία, τι φωνάρα; Νότα δεν έχασε. Πολύ αξιόλογη συμμετοχή απ’ όλες τις απόψεις.