Ασε μωρε με τις μετριοτητες, ακουτε ολους τους υπερεκτιμημενους…
Καλά ας βρισκόταν πουθενά το ΝΤΕΜΟ τους και τα λέγαμε.
Το demo δεν το εχω. ;/ Αλλα ο δισκος ειναι τοσο φρικτος που αναγκαστηκα να τον παρω δυο φορες (σιντι και βινυλιο)… ημαρτον πια με ολες τις χαηπντ παπατζες…
Έτσι ρε φίλε. Είναι τόσο φρικτός δίσκος που σου ρχεται να βάλεις τα κλάματα.
Δειτε εν τω μεταξυ ποσο παει το βινυλιο. Οταν το χα παρει ειχε ηδη εξαντληθει (το 2009 πρεπει να ηταν αλλα δεν ειμαι και σιγουρος), αλλα τοτε βρισκοταν ακομα στο 15ευρω… ενω τωρα…
Θα ξανακοπει δευτερο πρεςς παντως, αλλα το ποτε ειναι αβεβαιο. Με αλλο εξωφυλλο ξανα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτός ο δίσκος έχει παίξει κουτουλίδια μέσα στο κεφάλι μου με το Epicus για καλύτερο ντουμ δίσκο όλων των εποχών. Αλλά από τα πολλά rematches εγώ τον λέω (καθόλου χαριστικά) ισάξιο σε ποιότητα. Μπορεί να μην έχει τη μιζέρια του Epicus, αλλά και πάλι, τιτάνιο. Καμάρι της δισκοθήκης μου κιετς.
Καλα, οχι κι ετσι, ειπαμε, το Epicus δεν το αγγιζει τιποτα.
Από cd δε, υπάρχει αυτό
http://www.metal-archives.com/albums/Scald/Agyl's_Saga/390894
το οποίο απέκτησα πρόσφατα και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ενδεχομένως σκέφτεται ποιά εκδοχή να πάρει. Πέρα απ’ το album που είναι remastered, έχει και bonus cd με ακυκλοφόρητα Scald καθώς και ηχογραφήσεις από τους Ross, την άλλη μπάντα στην οποία είχε τραγουδήσει ο Agyl! Σωστός θησαυρός.
Χμ, να το παρω και τριτη φορα; Δεν ξερω. Τι λεει το δευτερο σιντι και ποσο παει το μαλλι βασικα;
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΡΕ ΛΑΚΗ, ΟΤΙ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΑΝΕΓΓΙΧΤΟ ΔΙΣΚΟ.
Όχι, σοβαρά, αν έβγαιναν ίδια χρονιά και από μεγαλύτερη εταιρεία, μπορεί οι ντουμάδες να 'χαν (αργών ταχυτήτων) κόντρες αλά Σλάγερ-Σεπολτώρα. Το πιστεύω. Και θεωρώ το Epicus ίσως τον πιο αγαπημένο μου μέτσολ δίσκο της δεκαετίας για να μην πάω και παραπάνω και χρειαστεί να ανακαλέσω μετά.
Βασικα πρωτη φορα σε σιντι βγηκε το 03, πιο πριν μονο κασσετα, οποτε πως να τους μαθει κοσμος. Κι το σιντι που εχω παντως ειναι νομιζω ρεμαστερντ, δε νομιζω να χουν κανει κατι το διαφορετικο σ αυτη τη νεα εκδοση.
Λοιπόν εγώ το πήρα μέσω ebay από έναν Γερμανό, τώρα η τιμή συνολικά πρέπει να ήταν 17, 18, κάπου εκεί. Το δεύτερο cd προφανώς έχει πιο πολλή αρχειακή/ιστορική αξία παρά καθαυτό μουσική, δεν πιστεύω δηλαδή να περιμένει κανείς να ακούσει τα ίδια μεγαλεία όπως στο δίσκο. Δε βοηθάει άλλωστε κι ο ήχος (αφού μιλάμε κυρίως για πρόβες, live με πολύ πρόχειρο στήσιμο κτλ.), αλλά κάπου μέσα στο θόρυβο ακούς αρκετές μαγικές στιγμές. Κρίμα που δεν υπάρχει και το Masters of Tundra, για το οποίο οι μυημένοι ξέρουν.
εδώ είμαστε
Το χω ακούσει ρε τρελέ, εννοώ κρίμα που δεν υπάρχει σε καμία έκδοση 
δεν το πόσταρα γιαυτό ρε συ
ήταν καλή αφορμή να το θυμηθούμε
Μιας και ξαναέπεσε ολική ανατριχίλα με το βινύλιο και καπάκια εντατικό γιουτιούμπισμα:
https://www.youtube.com/watch?v=_1rezVUaqIA οι σκηνές από το Κόναν σε κάκιστο vhs rip του ανεβάζουν επίπεδο. Χωρίς καμία ειρωνεία, στεγνά. Και το κανάλι του τυπά που έχει και live τους είναι λουκούμι για κάθε φαν.
https://www.youtube.com/watch?v=fD3wicW4t6A ακούστε τι ξεκινάει από 12:16 και αφήστε τους τζουτζέδες να περνάνε pms.
Με μπριζώσατε να τους ακούσω γαμώ την πουτάνα τη ζωή. Ως τώρα μόνο το όνομα ήξερα από μια φορουμική καφεδοκουβέντα. Ίσως να 'χα ακούσει και κάνα τραγούδι στο utube που χάθηκε μέσα στο βομβαρδισμό από μουσικές. Αλλά για να αποθεώνουν όχι μόνο οι γνωστές συσπειρωμένες ατσάλινες δυνάμεις (αναφέροντας και σωστά αντρίκεια ονόματα) αλλά και οι πάνκηδες μάλλον πρόκειται για τούμπανο. Θα επανέλθω με πανωσέντονο αποθέωσης.
Thunder Rider - Tales of Darkness and Light
Epic Metal δεν είναι μόνο οι Manowar και οι όμοιοι τους. Τραχείς και πολεμοχαρείς. Υπήρχαν και πιο μελωδικοί αντιπρόσωποι αυτής της σκηνής όπως οι Warlord αλλά και πιο άγνωστες μπαντάρες όπως οι Longing?s Past (πρώην Enchanter) και οι Thunder Rider. Οι Καναδοί κυκλοφόρησαν μερικά ντέμος την δεκαετία των 80ς και μόλις στο τέλος της (1989) έβγαλαν το πρώτο τους δίσκο, ??Tales Of Darkness And Light??. Απερίγραπτη μαγεία με αγαπημένο ξόρκι να σου σηκώνει την τρίχα σε όλο το κορμί σου για μισή ώρα. Και επειδή αν η μουσική σου είναι απλά η απόδειξη εσωτερικής ανάγκης για εξωτερίκευση συναισθημάτων χωρίς βιασύνες και υποχρεώσεις, το θαύμα επαναλαμβάνεται με το δεύτερο μέρος του μόλις το 2002. Αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες σε cds (1997 ή πρώτη), δύσκολες να βρεθούν αλλά γι αυτό υπάρχει το ??κατέβασμα?? και οι ??μουσικοσωλήνες??.
Η απόλυτη μαγεία του επικού ήχου είναι εδώ, χωρίς ίχνος προσποίησης και ψεύδους. Ο αρχηγός, ο πανύψηλος Johnny Black Wing έχει ινδιάνικες ρίζες και τις τιμά. Κάθε λέξη που τραγουδά, την πιστεύει την νιώθει. Το ίδιο ισχύει και για την μουσική υπόσταση του δίσκου. Αρχή με το ??Death To Death??, μια ομαδική σύνθεση. Επιβλητική φωνή, επική ατμόσφαιρα από πλήκτρα και κιθάρες που εγχαράσσουν πάνω στην μνήμη μας παντοτινά τα μοναδικά τους ρίφς. Μυθικά περάσματα που χαρακτηρίζονται από ένα σχετικά αργό αλλά άκρως ρυθμικό καβαλίκευμα. Το μπάσο ακούγεται ζωντανό και τα τύμπανα χορεύουν τους δικούς τους πολεμικούς ρυθμούς. Το ??Electric Chair?? είναι πιο ευθυτενές και ροκάρει πιο άμεσα. Μια ολόδικη σύνθεση του Blackwing, το ??Executioner?? , με εκπληκτικό παίξιμο στα τύμπανα και πυρακτωμένες εμβολισμούς από τις χορδές που πάλλονται ασταμάτητα. Άλλη μια σύνθεση του Blackwing το ??For Christ?s Sake? βρίσκεται μόνο στην έκδοση του cd και έχει Χριστιανικό/θετικό στίχο. Και εδώ η ατμόσφαιρα αγκαλιάζει την συνθετική και εκτελεστική ομορφιά των υπολοίπων και παραδίδει ένα τραγούδι δύο ταχυτήτων.
Το ??Raindance?? ξεκινά με ένα ινδιάνικο κάλεσμα και συνεχίζει σε ένα πιο επικό τόνο. Εδώ τα ρίφς επιτάσσουν της προσοχής μας ενώ ο Johnny κραυγάζει φωνές απελπισίας και στενοχώριας. Τα δάκτυλα γλιστράνε στις ταστιέρες και τα χέρια και τα πόδια του Pat παρελαύνουν με ακριβή συγχρονισμό. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου λέγεται (ω μα τι σύμπτωση) Blackwing. Και μόνο αυτή την σύνθεση να περιείχε το ??Tales..??, θα άξιζε να αγοραστεί ή έστω ακουστεί. Αρμονίες κατακλύζουν τα αυτιά μου και αδυνατώ να περιγράψω με λόγια τον Τέλειο συνθετικό οίστρο. Πέντε λεπτά υπερπληρώνονται με έμπνευση. Το βασικό ριφ, ο τρόπος που τραγουδά, τα κοψίματα και γυρίσματα προς χάρη της αντίθεσης, το φλάουτο, το..το? Στο ??Galaxy ??οι νότες πλέον έχουν σχήματα σαν σύννεφα στο μυαλό μου και το μπάσο με ξυπνάει από την ουτοπική μουσική νιρβάνα μου με τον όγκο του. Το φλάουτο ζωγραφίζει πάνω στο καμβά και τα κιθαριστικά μέρη ξεδιπλώνουν νοσταλγικές και φανταστικές οπτασίες. Ο δίσκος κλείνει με το ??Preacher??, επίσης ευρισκόμενο μόνο στην έκδοση του cd και με αντίστοιχο στίχο με το ??For Christ?s Sake??. Η σύνθεση της μπάντας σε αυτά τα 2 τραγούδια διαφέρει από τα υπόλοιπα και θεωρώ ότι προέρχονται από κάποιο παλιό demo της μπάντας. Ξεχωριστός δίσκος των ??Tales Of Darkness and Light?? που δεν θυμίζει τίποτα άλλο και δεν συγκρίνεται με κάποιο άλλο.