Οι Evergrey (μαλλον) ειναι το αγαπημενο μου prog-metal γκρουπ. Ειλικρινα δε ντρεπομαι οταν το λεω οτι στο πρωτο λαιβ των Candlemass μετα την επανενωση ειχα παει περισσοτερο για τους Evergrey (ασχετως αν μετα προσκυνησα τους Doom θεους :bow2: ).
Θεωρω τις δουλειές τους εξαιρετικες, με εξαιρεση το ντεμπουτο “The Dark Discovery” που έχει καποιες μετριες στιγμες και το “Monday Morning Apocalypse” που τελικα με απογοητευσε αρκετα. Βέβαια, το "“The Dark Discovery” και παλι respect ειναι λόγω της υπερμπαλανταρας “For Every Tear That Falls” (πληρωνω οσο - οσο για να το ακουσω live ) και το “Monday Morning Apocalypse” εχει μερικα γαματα κομματια όπως τα Obedience, Still In The Water και Closure. Αυτο δε σημαινει όμως οτι συγκριτικα ειναι πιο αδυναμοι δισκοι.
Αρχες του 2008 βγαζουν λενε το νεο τους πονημα το οποιο και περιμενω πως και πως.
Το “When The Walls Go Down” του Inner Circle χαλαρα ξεφτυλιζει δισκογραφιες συγκροτηματων και γενικα ο δισκος εχει ωραιο concept.
για οσους εχουν ακουσει το κομματι:
[spoiler]πειτε μου, ειδικα στο σημειο:
and the walls go down
and ruin sets in
Where’s the tears?
Where’s the mourning?
Where’s the confessing?
The love of Christ?
The agony of gods heart…
WE… HAVE SINNED!
δε γ#$$#@$ απλά το συμπαν ετσι οπως μπαίνει το ξέσπασμα;[/spoiler]
ΓΚΡΟΥΠΑΡΑ!!!
απο τα αγαπημενα μου και μενα συγκροτηματα!!!
δισκοι οπως in search for light και solitude dominance tragedy ειναι κορυφαιοι!!!
φοβερος προσωπικος ηχος,φοβερη μουσικη και φοβερη φωνη!!!
στα συν οι κορυφαιοι πληκτραδες που χανε ανα καιρους.δεν ειναι τεχνικουρες,αλλα τα πληκτρα τους ειναι απιστευτα εμπνευσμενα!!!
δυστυχως ζουμε στο ελλαντα,που αν δεν παιζεις “ατοφια” μεταλ μουσικη,χωρις προσμιξεις, δεν εχεις περαση!!!
από τις αγαπημένες μπάντες και για μένα. ο συνδυασμός του prog ήχου των 90’ς με τη σκοτεινή/μελαγχολική μουσική και θεματολογία του γκρουπ είναι ιδιαίτερα ελκυστικός. πανέξυπνοι ως συνθέτες, αφού έχοντας και τα instrumental μέρη μέσα στα τραγούδια τους (εξαιρουμένου του τελευταίου κυρίως), καταφέρνουν οι δομές των τραγουδιών τους να είναι τρομερά εύπεπτες, αλλά καθόλου βαρετες, ενώ και οι μελωδίες τους είναι εκπληκτικές. απορώ μάλιστα γιατί άργησαν να αποκτήσουν το κοινό που έχουν σήμερα.
όπως είπε και ο signal τα πλήκτρα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, κυρίως όσον αφορά τη σκοτεινή ατμόσφαιρα. από 'κει και πέρα, o englund είναι τρομερότατος. άπειρο συναίσθημα. πριν κάποια χρόνια είχα διαβάσει μια συνέντευξη, κι αν θυμάμαι σωστά, ο τύπος που την πήρε είχε ζητήσει από τον τομ να του τραγουδήσει μια στροφή -ή κάτι τέτοιο- ακαπέλα και του απάντησε πως αν δεν είναι στη “σωστή” κατάσταση, δεν μπορεί να τραγουδήσει αυτά που τραγουδά στους δίσκους. δεν ξέρω αν το έκανε απλά για να το αποφύγει (=D), αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα μου φαινόταν παράξενο (όχι το να θέλει να το αποφύγει =ρ). λόγω του άπειρου συναισθήματος που είπαμε και πριν.
τώρα, όσον αφορά αγαπημένους δίσκους, το solitude dominance tragedy από τότε που το άκουσα με στοίχειωσε, οπότε αυτό παραμένει αγαπημένο και έπονται (μάλλον), τα recreation day & inner circle. όλοι οι δίσκοι πάντως, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν μερικά εκπληκτικά τραγούδια μέσα και γίνεται ευκολότερα αντιληπτό από το ότι ο καθένας έχει και διαφορετικό αγαπημένο δίσκο.
άνγκμαρ, ναι, το σημείο που λες είναι ντροπιαστικά τέλειο. από τις στιγμές που το συναίσθημα σε κάνει να νιώθεις άβολα. τρομερό είναι και το live dvd που έχουν βγάλει. γίνεται σε ένα πολύ όμορφο θέατρο που ταιριάζει για τη μουσική της μπάντας, το σετλιστ είναι ικανοποιητικό, το ίδιο και η απόδοση, ενώ συμμετέχει κι ένα κουαρτέτο (αν θυμάμαι σωστά) εγχόρδων σε κάποια σημεία. γενικά ρισπέκτ και μακάρι να είναι ωραίος ο νέος δίσκος.
Ας προσθέσω και εγώ την απεριόριστη εκτίμησή μου στη μπάντα αυτή.
Δισκογραφικά αγαπημένος μου δίσκος είναι μάλλον το The Inner Circle με το Recreation Day να ακολουθεί. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν άρεσε σε κάποιους το Monday Morning Apocalypse. Αν και πολύ πιο εμπορικά για τα δεδομένα τους, τραγούδια είναι πολύ καλός δίσκος (η κίνηση φαινόταν από τον παραγωγό και μόνο).
Σαν αδύναμο κρίκο της μπάντας πάντα θεωρούσα τον μπασίστα ο οποίος φαινόταν κουλάδι και πλέον αντικαταστάθηκε. Περιμένω με ανυπομονησία το νέο δίσκο καθώς και την ερμηνεία του Englund στο νεο Ayreon.
Έπίσης, να προσθέσω ότι το DVD “A Night To Remember” είναι μια φανταστική και πέρα ως πέρα πλήρης κυκλοφορία.
Υ.Γ. Ορισμός της διασκευής στο I’m sorry. Κομματάρα.
Υ.Γ. 2 Ότι και να πω για το When The Walls Go Down είναι λίγο.
Τους πρωτοάκουσα με το Dark Discovery από τότε δηλώνω οπαδός τους…Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες οτι το Inner circle είναι ίσως ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος τους,πάντως πιστεύω οτι το Monday Morning apocalypse αν και οτι πιο απλό έχουν κυκλοφορήσει είναι φοβερό album και με απιστευτες κομματάρες (με αποκορύφωμα το ομώνυμο και το Lost)…Aγαπημένο ever κομμάτι το A touch of blessing…Αναμένουμε το καινούριο τους…
Μόνο εγώ θεωρώ το Dark Discovery το κορυφαίο τους???
Για μένα ο δισκός αυτός μόνο στην παραγωγή χάνει… Τεσπα, είναι απο τις αγαπημένες μου μπάντες. Όλα τα cd τους τα σπάνε και περιμένουμε κι ένα λαιβάκι εδώ στην Αθήνα.
βαλτε μεσα στα αγαπημενα μου και το recreation day!!!
πωπω τρελη δισκαρα!!!πολυ χωσιμο αυτος ο δισκος!!!
εχει και ενα απο τα σουπερ αγαπημενα μου κομματια των evergrey!το your darkest hour!!!
τι ρεφραιναρα ειναι αυτη??
I will show you how to leave it
Out of the darkness & into the light
Leave it
I will show you how to leave it
To find a new day & a vision in bright
Είχα ακούσει χρόνια πριν στο ραδιόφωνο (πρέπει να ήταν σε εκπομπή του Σειρηνάκη!) το “Nosferatu” και είχα πωρωθεί. Στο καπάκι, λίγες μέρες μετά, αγόρασα το Solitude, Dominance, Tragedy, τον οποίο και έλιωνα τακτικά, μου άρεσε πολύ αυτο το “σκοτεινό” prog metal που έπαιζαν.
Ωστόσο απο κει και πέρα έχασα τα ίχνη τους, ξέρω απλά πως έβγαλαν ακόμα καλύτερες δουλειές στη συνέχεια, κάτι που επιβεβαιώνεται και απο τα σχόλια σ’ αυτό το τόπικ… Μου φαίνεται θα αρχίσω να ακούω ξανά Evergrey, ύστερα απο πολύ καιρό…
παραγωγη στο συγκεκριμενο δισκο εχει κανει ο andy larocque
και τα πληκτρα που εχουν γραφτει απο τους evergrey τα επαιξε ο ζαχαριας ο στιβεν!!!
επισης φωτογραφιες της μπαντας τις τραβηξε ο κενεθ γιοχανσον.ο τυπας που τραβαγε τις φωτο των tranquillity στα galley και minds I
και το εξωφυλλο οπως φαινεται ετσι και αλλιως ειναι απο τον κριστιαν βαλιν ακα νεκρολορντ!!!
Από τις αγαπημένες μου μπάντες πού εμφανίστηκαν τη τελευταία δεκαετία. Αγαπημένα albums μάλλον θα έλεγα τα In Search Of Truth & The Inner Circle. Γενικότερα δεν υπάρχει άλμπουμ τους πού να μη μου αρέσει. Και το Monday… ήταν κι αυτό δισκάρα!
Έλα ρε Χρήστο εσένα σε έχω για σοβαρό άτομο ούτε γλείφτης του Σειρηνάκη σαν κάτι Rudolf και Outshined είσαι ούτε οπαδός του Michael Jackson :lol: σαν κάτι Tolki kαι Vangelis ούτε άσχετος hammero-οπαδός τύπου Hatebreeder,Freedomofrock Manos87,ChrisP,panagiotis,signal05,Davidian και κάτι τέτοιο ζαβλακόμαγκες που αποθεώνουν industrial και grunge μαλακίες.
Απαράδεκτο group που το 2002 ως σαπόρτ στους Candlemass στο Σπόρτιγκ γιουχαίστηκαν και δεν μπορούσαν να βγάλουν ήχο με την καμία.Tους κοιτούσα και έλεγα αυτοί είναι το ανερχόμενο power metal group?:lol:
Σολάκια της πούτσας,τουπέ,βγάλανε και ένα μαλάκα roadie να φωνάζει you want more :lol: ότι να ναι με λίγα λόγια.Αυτά προωθεί το hammer όλα τα χρόνια να τους χαίρεστε.
:bow2: ).
) και το “Monday Morning Apocalypse” εχει μερικα γαματα κομματια όπως τα Obedience, Still In The Water και Closure. Αυτο δε σημαινει όμως οτι συγκριτικα ειναι πιο αδυναμοι δισκοι.
[/CENTER]
