βββ σβήσε μηνύματα! Μέχρι παρασκευή θα κατέβεις καθόλου κεντρό?
Ναι μπλίντιν τσίμπα!
Πάντως επειδή έχει τύχει να δω/επεξεργαστώ/πιάσω το box set και τα καλούδια του, να πω ότι προσωπικά προτιμώ πολύ περισσότερο τις αρχικές βυνιλιακές εκδόσεις των άλμπουμ τους, τα σχέδια που αυτές περιέχουν, τα χρώματα και το όλο artwork τους γενικά, σε σχέση με τις εκδόσεις του box.
Επίσης σήμερα άκουγα το owsla πάλι. Τί δισκάρα ρε πούστη, κάθε φορά μ’ αρέσει το ίδιο και κάποιες άλλες φορές περισσότερο. Σημερα περισσοτερο
μεγάλες αγάπες το [B]tharn[/B] (ψιλο-clean/διαφορετική εκδοχή του dominion theology) <3
ταξίδι.
Φοβερος ηχος απλα. Οι τυποι ειναι για το post-neocrust οτι οι Cult of luna για το post-metal.
Ωπ, δεν έχω γράψει εδώ.
Οι Fall of Efrafa είναι αγαπημένη μπάντα, κυρίως για το ‘‘Owsla’’. Απίστευτα τραγούδια όλα, δεν το βαριέσαι ποτέ, και αποτελεί από τους πρώτους crust δίσκους που είχα ακούσει, οπότε σημαίνει πολλά για μένα.
Το ‘‘Elil’’, παρά το θάψιμο που έχει φάει, μ’ αρέσει κι αυτό πολύ. Φιλόδοξο, βέβαια, να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή σε 3 τεράστια τραγούδια, αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ αξιόλογο.
Πιο αδύναμη στιγμή θα έλεγα το ‘‘Inle’’, όπου πλέον ξεχειλώνουν τις ιδέες τους όσο δεν πάει. Πίστευα ότι μετά το ‘‘Elil’’ θα πειραματίζονταν με τίποτε άλλο, αλλά δεν. Κομματάρα το ‘‘The burial’’ (αυτό που κυκλοφόρησε και ξεχωριστά γιατί δε χώραγε στο βινύλιο), αλλά τα άλλα με αρκετές αδύναμες στιγμές.
Nόμιζω πάντως πως το elil, με το κομμάτι dominion theology θεωρείται από πολλούς η καλύτερη δουλειά τους. Ασε που ειναι και το μοναδικο που δε βρισκεις πλεον σε βινυλιο. απο κει και περα κι εγω προτιμω το οσλα!
To Elil μ αρεσει περισσοτερο τωρα σε σχεση με παλαιοτερα, αλλα το Inle πολυμεγαλοσδισκος παιδια μη τα λετε αυτα τα πραγματα. Ειδικα για τα Republic of Heaven και Warren of Snares, που το Warren ειναι και το δευτερο αγαπημενο μου κομματι απ’ αυτους. Πρωτο ευκολα το ομωνυμο.
Μολις τους ανακαλυψα…ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟΙ…εχω μια απορια,τελικα ποια ειναι τα genres τους? Απο μια συντομη ερευνα βρηκα τα εξης: post rock, post metal and ambient folk black metal,neocrust,crust( ακομη δεν εχω κατανοησει πληρως τη σημαντικη διαφορα του crust και του neocrust).Οι ιδιοι ομως χαρακτηριζουν τη μουσικη τους heavy atmospheric post-hardcore. Εμενα προσωπικα, που εχω ενα θεμα με τα ειδη,μου κανουν πιο πολυ για post-metal απλα εχω την εντυπωση οτι στο post-metal δεν υπαρχουν τετοια φωνητικα …Ας με διαφωτισει καποιος,θα το εκτιμουσα παρα πολυ!!!
αυτό το κομμάτι είναι από τον πρώτο δίσκο τους [B]http://www.youtube.com/watch?v=hWYR9WuAuhU[/B] και είναι (neo)crust
Κοιταξε, οι ταμπελες ειναι για να μπαινουνε, χοντρικα το ζητημα παει καπως ετσι. Απο οτι καταλαβαινω το neocrust ειναι περισσοτερο “μεταλλιζων”, εχοντας καποια δυνατα στοιχεια απο technical death / atmospheric black σε σχεση με το πιο anarchohardcorodbeat στοιχειο του κλασσικου crust. Θα ελεγα πως ειναι περισσοτερο “αποδεκτο” σε αλλους, “διαφορετικους” κυκλους σε σχεση με το κλασσικο/παραδοσιακο crust.
Τα φωνητικα τους παντως πιστευω πως ελαχιστα διαφερουν απο τα περισσοτερα δειγματα post-metal, πχ μου ακουγοντε παρα πολυ κοντα σε rosetta / cult of luna αλλα απο την neocrust μερια.
Καταλαβα!!! Απο το πρωι παντως που ακουω κομματια τους συνειδητοποιησα οτι εχουν λιγο απο ολα αυτα τα ειδη που ανεφερα και αναφερατε…Βρηκα και τον αγαπημενο μου δισκο απο το πολυ ψαξιμο “Ιnle” και κομματι “Woundwort”!!! 
Ήρθε η ώρα για νεκρανάσταση για καλό λόγο, αν και σκέφτηκα προς στιγμήν να το έβαζα στο crust νήμα, αλλά κοίτα να δεις.
Λοιπόν, με την @Miss_Machine το τολμήσαμε και εν τέλει πραγματοποιήσαμε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη με τον Alex CF, οπότε τι πιο ταιριαστό να τη βάλω εδώ:
Δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να μιλάς διεξοδικά, για όλα όσα θες να ρωτήσεις, με καλλιτέχνες που στο μικρόκοσμό σου κατέχουν εξέχουσα και καθοριστική θέση με τα πεπραγμένα τους.
Ο Alex βέβαια, είναι πολλά περισσότερα από αυτά.
Μιλήσαμε για πάρα πολλές πτυχές τόσο της πολύμορφης καλλιτεχνικής του έκφρασης, αν και αφορμή ήταν τούτο δω:
αλλά και αυτό εδώ:
Σε κάθε περίπτωση, με παρότρυνση του ίδιου του Alex, η συνέντευξη επεκτάθηκε πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμασταν όταν τη σχεδιάζαμε, και με χαρά τη μοιράζομαι γιατί πιστεύω πως ενδιαφέρει ακόμη και άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με το έργο του.
Αν βρείτε χρόνο, βάλτε καφέ/τσάι/σοκολάτα/ό,τι και ρίξτε μια ματιά, θαρρώ πως αξίζει.
Σύντομα θα ανέβει και η αγγλική βερσιόν.
Αυτά από μένα, τα υπόλοιπα στα κορυφαία του 2023…
10 Likes
Ήδη το προγραμμάτισα για το βράδυ όταν άνοιξα την κεντρική.
2 Likes
Θα αναμένω feedback, ε.
Είναι μεγάλη συγκίνηση να κάνει έναν τέτοιο κύκλο αυτό το θρεντ.
Δώδεκα - δεκατρία χρόνια μετά.
Θα χαρούμε πολύ με όλα τα φιντμπακς 
1 Like
Καταπληκτική και πολύ ιδιαίτερη συνέντευξη από έναν αγαπημένο καλλιτέχνη. Έμαθα πολλά που δεν γνώριζα.
Όπως τις ασχολίες του εκτός μουσικής (πχ το Merrylin Cryptid Museum…τρελό κονσεπτ) και γενικότερα μου είναι πιο ξεκάθαρες οι ιδέες του και ο τρόπος σκέψης του.
Οι ιδέες του είναι ξεκάθαρες είτε συμφωνείς είτε όχι. Προσωπικά θέλω να μείνω λίγο στο «μέσα» του και την μάχη του με την κατάθλιψη και το άγχος, γιατί με αγγίζουν πολύ αυτά τα θέματα.
Αυτό που λέει πως είναι διαφορετικό να γράφεις μουσική από το να παίζεις μουσική. Δηλαδή το πόσο δύσκολο είναι όντας τόσο εσωστρεφής-αγχώδης χαρακτήρας να πρέπει να γίνει πιο εξωστρεφής ανεβαίνοντας στην σκηνή. Είναι μικρές και δύσκολες νίκες αυτές.
Με λίγα λόγια ανέβηκε ακόμα περισσότερο στα μάτια μου σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος.
Τα σέβη μου στην Ειρήνη και στον Αποστόλη.
2 Likes