ενταξει ρε nameless αν δεν σου αρεσε δικαιωμα σου δεν βλεπω τον λογο να μιλας για καροτα και τετοιες παπαριες…Ο καθενας εχει την αποψη του…Για μενα ειναι ενας παρα πολυ καλος δισκος που πιστευω οτι στην συντριπτικη πλειοψηφια θα αρεσει…anyway…
“O Chloroform” και τα μυαλά στα κάγκελα
Ασχετος ντράμερ και μπαμπουίνος που παίζει δίκασες ο Jarzombek. Τι άλλο θα ακούσουμε εδώ μέσα.
Πούτσες μπλε μεγάλε…
Ο Jarzombek χώνει το σύμπαν ολάκερο. Οι άλλοι μείνετε στην θεωρία ότι προγκ=τύποι σαν τον Virgil Donati (θεός και χταπόδι κατά τ’ άλλα) και Nick Di Virgilio (που είδαμε πόσο γύμνωσε και χάλασε τα κομμάτια στο “Live In Athens”)
Καλά ο Di Virgilio ήταν όντως τραγικός σε εκείνο το Live…
Ο Bobby -μην τα ξαναλέμε- τιμά όσο κανείς τη φανέλα ως αντικαταστάτης του ανυπέρβλητου Zonder (…:()
Τώρα για τις συνθέσεις…χμμμ…
Ο οποίος Zonder για να πω την αποψάρα μου κινδυνεύοντας να φάω μπινελίκια, δεν πιστεύω ότι θα ταίριαζε στα ηχοτοπία που θέλει να εξερευνήσει (απ’ όσο φαίνεται) σ’ αυτή τη φάση της καριέρας του ο Matheos…
Νομίζω ότι η πολύ heavy παραγωγή (και διάθεση) χαλάει τους συνηθισμένους στις κλασικές “αγγελικές” παραγωγές των fates ειδικά στην καραπρόγκ περίοδο. Οι κιθάρες και η μπότα ακούγονται άγαρμπα για fates. Αλλά τόσο ξινίλα είναι κρίμα να βγάζετε από ένα γαμημένο άκουσμα. Επίσης από ότι θυμάμαι δεν έχουν υπογράψει οι fates συμφωνία με τους fans ότι θα βγάζουν τα παλιά τους διαμάντια σε ανακύκλωση, άμα θέλετε τα παλιά ακούστε τα παλιά, 100 χρονών θα γίνουμε τις ίδιες αγχωτικές μαλακίες θα διαβάζουμε εδώ μέσα κάθε φορά που βγαίνει ένα άλμπουμ κάποιου θεικού συγκροτήματος, grow some ears λέμε
Δεν με ξετρέλανε ο δίσκος. Ούτε η συνθετική προσέγγιση / στροφή στο μέταλ που έχουν πάρει.
Προτιμώ δίδυμο Matheos / Moore σε κιθάρα / πλήκτρα, παρά Matheos / Aresti σε δύο κιθάρες. Επίσης, προτιμώ Zonder από τον Jarzombek. Ξεκάθαρα. Δεν είναι ότι δεν είναι παίχτης ο Jarzombek, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Και ναι, ενοχλούμαι από τα δικασίδια, κακό είναι; Και από κάποια σολίδια που πετάει ο Aresti (τα είχαμε πει και με τα κομμάτια από το preview). Αλλά αυτά μάλλον έρχονται πακέτο με τη νέα συνθετική προσέγγιση.
Θα φάει κι άλλες ακροάσεις ο δίσκος, αλλά δισκάρα (βλ. τίτλος) δεν το λες.
Υ.Γ. Σχετικό/άσχετο, ενώ χώνεψα ευκολότατα την αλλαγή του Portnoy από τον Mangini, η αλλαγή του Zonder, παρά το γεγονός ότι περάσανε τόσα χρόνια, δεν μου κάθεται καλά ρε γαμώτο… :-k
Το άκουσα λίγο, δεν είχα ιδιαίτερη ευκολία να συγκεντρωθώ, αλλά μερικές πρώτες σκέψεις μετά από 2-3 ακροάσεις. Μάλλον κατώτερο του FWX. One Thousand Fires πάντως σε γραπώνει απ’ την αρχή, φοβερό κομμάτι και είναι κι αυτό που ο Aresti πραγματικά σπέρνει. Firefly ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν γεμίζει το μάτι σε πολλούς, κλασικό στυλ Fates με ΥΠΕΡΟΧΟ Ray και μελωδίες. And Yet It Moves απίστευτο σε φάσεις, με τις ακροάσεις και αφότου δούμε και στίχους (ΒΓΑΛΤΕ ΣΤΙΧΟΥΣ) έχει τα φόντα να βρεθεί λίγο πιο κάτω από Still Remains. Αυτό που με αιφνιδίασε πάντως στην πρώτη ακρόαση (χρόνους και tracklists και τέτοια δεν έβλεπα) ήταν το πανέμορφο Falling, χαράζει το σώμα και την ψυχή. Jarzombek πλήρης, χταπόδι, αλλά μάλλον θα προτιμούσα Zonder, κάθε φορά που ακούω κύμβαλα σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα τα χρησιμοποιούσε ο Mark. 
Lighthouse και O Chloroform επίσης φαίνονται πολύ δυνατές στιγμές, θα αποκαλυφθούν εν καιρώ πιστεύω.
Ωπ, να κι άλλος!!! 
Βασικά προτιμάμε Moore σε όοοοοο,τι και αν κάνει!!!
Εμένα πάλι η αλλαγή Portnoy-Mangini μου έκανε χειρότερη εντύπωση, απλά οι D.T τον έχουν λίγο θαμμένο στην παραγωγή.
O Jarzombek παίζει διπλομποτιές μόνο όπου χρειάζεται, στα heavy σημεία, στα υπόλοιπα έχει φαντασία. Είναι ντράμερ με προσωπικότητα, δεν πρόκειται να γίνει κλώνος του Zonder για να ικανοποιήσει το κοινό. Όσο ακούω το υλικό ανακαλύπτω νέα στοιχεία στο παίξιμο των ντράμς.Δεν είναι δική του ευθύνη που ο Matheos ήθελε να γράψει πιο heavy υλικό. Αν το δούμε ιστορικά, η πλειοψηφία του υλικού τους είναι metal.
Εγώ βέβαια θα ήθελα να γίνει διαχωρισμός Fates με Arch-Matheos. Να αναλάβουν οι 2οι το heavy ύφος όπως το έκαναν άψογα στο Sympathetic Resonance και να ασχοληθούν οι Fates με το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι.
Όσον αφορά το “Darkness in…” η πρώτη εντύπωση είναι καλή. Εχει τα μεταλ κομμάτια, έχει στοιχεία και από το APSOG και το Disconnected.
Επειδή κάποιοι τα ‘χετε και στα μάτια τα καρότα εκτός από τα αυτιά, και σας θίξαμε τον ξάδερφο φερ’ ειπείν, δε με ενδιαφέρει κανένα βίντεο σχετικά με το πόσο γαμάτος είναι τεχνικά ή πόσο “χώνει ολάκερο το σύμπαν” (μιλάμε για ανάλυση, όχι αστεία, #-o). Με νοιάζει που που το στυλ του δεν είναι Fates Warning. Δε με νοιάζει ποιον πας να αντικαταστήσεις, δε με νοιάζει πόσο καλά drums ξέρεις, το drumming σε αυτόν τον δίσκο είναι, στα αυτιά μου, πολύ βαβουριάρικο και μετσαλ. Κανείς δεν τον είπε άσχετο, απλά δε θέλω τον drummer του Halford σε αυτή τη μπάντα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Aresti (κουραστικότατος) τον οποίο λατρεύω και δε θα είχα λόγο να κράξω. (φταίει και η παραγωγή σε ένα σημείο όπως είπε κάποιος σωστά)
Δεν είναι μόνο ο ντράμερ του Halford είναι και ο ντράμερ των Spastic Ink.
“Βαβουριάρικο” είναι το άλμπουμ λόγω των συνθέσεων του Matheos όχι λόγω του ντράμερ.
Ακου τα βίντεο του στο youtube για να δεις πως παίζει, χωρίς να ακούγονται οι κιθάρες με την παραμόρφωση από πίσω.
Στους Warlord ο Zonder βαβουριάτης είναι; Ακου το Black Mass και το Child of The Damned για παράδειγμα. Θέμα συνθέσεων είναι όχι θέμα ντράμερ.
αυτο ειναι κομματαρα παντως!!FALLING FURTHER
Φερεντίνε αποκαλύψου. Το μοναδικό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Fates κομμάτι…
…δεν μπήκε στο δίσκο.
8O8O8O8O
Γαμώ την Παναγία μου. Τι κάνανε. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ.
Kάποιος από τους θεατράκηδες στο thread των Theater να κάνει ένα καλό merge στα Falling και Falling Further και να στειλουμε απειλητικά μηνύματα στο website τους να το βάλουν μέσα στο άλμπουμ σε μια σπέσιαλ έκδοση:p
Για ένωση λένε και τα One/Simple Human/I Am. Τα αγαθά φωτοκόποις κτώνται.
[B][SIZE=“3”]Τι είναι αυτό το Falling;[/SIZE][/B]
Εμείς δεν τα λέμε ούτε σε μια ζωή…και ο καριόλης τα είπε σε ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ…να μην πω για αυτή τη βραχάδα του Ray…
Για τα υπόλοιπα (που μετά το EΠΟΣ έχουν μικρή σημασία) άλλη ώρα…
Και χαλια να ηταν ολο το υπολοιπο αλμπουμ (που ΔΕΝ ειναι) και μονο για το “Κι ομως κινειται…” εγω θα ενιωθα κα παλι υπερπληρης.
Απο τα μικρα ξεχωριζω τα Lighthouse και O chloroform με διαφορα. Τα υπολοιπα ειναι απο decent εως πολυ καλα.
Μια χαρα δηλαδη…