Θα μάθουν σιγά σιγά. Παιδιά είναι ακόμα…
Άντε ρεεεε, ασπρίσαμε…
Καινούριο Fates,καινούριο riverside…καλά θα πάει το 2013…
…εννοείται:):!:
:’’’)
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗΝ ΖΩΗ!
εεεε. αυτο ειναι δικο μου. !
αλλά ναι. άντε γαμώ την πουτάνα την ζωή!!! θέλω δίσκο!
Ναι ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ…
Η πρώτη και σπουδαία καλή είδηση της μέρας και θέλει είκοσι λεπτά για να τελειώσει…
[SPOILER]γαμώ την πουτάνα τη ζωή…[/SPOILER]
κ γω, κ γω…
[SPOILER]τη γαμώ τη πουτανα!!:D[/SPOILER]
Ναι ρε μάγκες, μην πηδήξει ένας τη ζωή, όλοι από πίσω να τρέξουμε, να τηστονεσφυρίξουμε…
…επιτελους με Aresti! :yahoo: ποσο μου ελειψε η παρουσια του στους fates και οι συνθεσεις του επισης (static acts,a world apart,the arena,in a word και αλλα…) καντε μας και παλι υπερηφανους!
[B]Ray Alder:[/B]
5/14/2013… Just an update… After five days of recording here in New Hampshire I’ve finished six songs so far… SO much work, but I’ve enjoyed every second of it! ( Well, almost every second…)
I cannot tell you how incredibly psyched I am for this new Fates album… Every song seems to get better than the last. Also, European tour dates will be coming soon
:D:D:D
Αυτά είναι καλά νέα. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΝΕΑ…
Αναμένουμε εναγωνίως.
Τέτοια θέλω να βλέπω, να πάω μεθαύριο με το ηθικό ακμαιότατο στις πανηλίθιες…ευχαριστώ μπαντάρα!!! 
αντε ρε μπανταρα!!!
Βάζεις τον δίσκο να παίξει για πρώτη φορά και σχεδόν αμέσως κάποια πράγματα ξεκαθαρίζουν κάπως μέσα σου. Ξαφνικά από την μουσική των Fates φαίνονται να αναδύονται προσωπικότητες, χαρακτήρες που παίζουν τους δικούς τους ρόλους, ζουν και πεθαίνουν κατά τις βουλές των puppet masters. Η εσωστρεφής του Still Remains και του APSOG, που θες να της κρυφτείς γιατί ξέρεις ότι η συζήτηση μαζί της δεν θα σου βγει σε καλό ψυχολογικά, η επικολυρική του Ivory Gate και του Guardian, που ξέρεις ότι μέσα στην τεράστια δύναμή της κατέχει την Σοφία του κόσμου και γνωρίζει τις βαθύτερες αδυναμίες της ανθρώπινης ψυχής, η ενδοσκοπική του Monument και του Eleventh Hour, που γνωρίζεις σαν τον εαυτό σου αλλά πλησιάζεις διστακτικά κάθε φορά, με δύο βήματα μπροστά-ένα πίσω.
Εδώ λοιπόν υπάρχει η προσωπικότητα του At Fate’s Hands και του Afterglow, που κάποτε ένιωσε περιορισμένη μέσα στο πλήθος και την πληθωρικότητα των συνοδοιπόρων της, κι έτσι αποφασίζει να γίνει αυτόνομη μήπως και ανακαλύψει τον εαυτό της, και κινεί λοιπόν για τις δικές της περιπέτειες στον κόσμο. Σε ανθόσπαρτα, ανεμοδαρμένα λιβάδια, σε ειδυλλιακά βουνά με μια ιδέα χιονιού στο εύρος του γυμνού ματιού, σε έναστρες νύχτες σε μελαγχολικά εξοχικά σπίτια με μόνο θόρυβο μια κουνιστή καρέκλα να τρίζει.
Για μια ακόμα φορά, σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις, Jim Matheos. 
Μπραβο ρε Φεγγαροπαιδο.’‘καταθετεις’’ και συ τα εσω σου.Επισης λυση για τα αρρωστακια των F.W. ειναι και οι Redemption,οχι μονο επειδη τραγουδα ο Ray Alder,αλλα επειδη επιδιδονται σε ενα παρεμφερες ηχο,πολυπλευρο και ακρως εσωστρεφες,οπως δλδ και οι ΘΕΟΙ.Και μιας και ακουω το Snowfall on Judgment Day αυτες τις μερες,ακουμε τον ΥΜΝΟ Walls και αγαλλιαζουμε!
Τέτοια στέρηση ούτε ο Τράκης…
Φίλε έχεις ένα μονόευρο;;;
Nτάξει, είπαμε αφαιρετικότητα, απλότητα, δωρικότητα, αλλά του πηδήξαμε το σπίτι…
Μπείτε στο site τους…
Και όμως μ’αρέσει.