Προσωπικά δεν μου έκανε ποτέ ιδιαίτερο κούκου το Goodbye My Friend και ενώ έχω μια σπέσιαλ γωνιά για το Weird Dreams, έχει αδέξιες στιγμές στις αλλαγές του.
Όπως και εσύ, δεν τα χαρακτηρίζω κακά κομμάτια φυσικά (ειδικά το Goodbye My Friend). Από εκεί και πίσω, με την εξαίρεση των Majesty, Banish, Valhalla, όλα είναι κατώτερα των Tommyknockers και Altair 4.
Περαστε εξω κυριε.
Ενταξει εισαι σπηντμεταλλος. ;p Γαμω, εκτιμητεο, ξαφνιαζομαι ομως που σου αρεσει περισσοτερο απ’ το Fast To Madness, απ τους καλυτερους σπηντ ΥΜΝΟΥΣ που εχουν γραψει κατ εμε.
Τα προβλήματα των post NiME Guardian είναι κατ’εμέ: (Αποψάρα)
Οι γυαλισμένες και υπερβολικά πομπώδεις (too much, too fucking much) παραγωγές, με κύριο ένοχο τον Hansi και τις εκατό φωνές του. Δεν είναι για χόρταση οι γαμημένες, κράτα τες για μια φράση, ένα σημείο, κάτι. To Megatherion έχει καταντήσει η δουλειά.
Οι κιθάρες πάψανε να δαγκώνουν και γυαλίσανε υπερβολικά, στο Twist in the Myth στα όρια της φλωριάς.
Η φυγή του Thomen αφαίρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ από τον ήχο της μπάντας, το άτομο είχε αρχίδια, είχε χαρακτήρα, ήταν trademark, δεν ήταν κλισαδούρα power. Πήραν έναν ανιωθο, νερόβραστο ντράμερ στην θέση του. Αίσχος.
Η εμπλοκή στο έπικ, οπεράτικ, gigaband στυλ που αιμορραγεί και πάνω στις πιο straight συνθέσεις τους.
Έλλειψη έμπνευσης. Αλλά δεν είναι πάντα αυτό το πρόβλημα. Τον τελευταίο δεν τον βρίσκω ανέμπνευστο, ίσα-ίσα. Αλλά όλα τα προηγούμενα μου τον κάνουν “άλλο φρούτο” και συγκεκριμένα υποδεέστερο φρούτο.
Καλύτεροι σπιντ ύμνοι των Guardian: (αποψάρα 2)
Majesty, Banish, Valhalla, Welcome to Dying, Lost in the Twilight Hall, Last Candle, Time What is Time, Journey Through the Dark, Quest for Tanelorn, The Hobbit, Somewhere…, I’m Alive, Script for my requiem, Another Holy War, Curse of Feanor, Mirror, Mirror…
Δεκάρια.
Συμφωνω σε ολα, το τελευταιο ηταν αξιοπρεπες. Η φυση του Thomen παντως εχει να κανει καθαρα με ολα τα υπολοιπα, γιατι εκεινος ηθελε να συνεχισει σε Tales From The Twilight World φαση και οι αλλοι να το πανε στο πιο γυαλισμενο. Που εβγαλε το πραγματικα υπεροχο αλμπουμ των Savage Circus με τους Persuader, στους οποιους εχω μεγαλη λατρεια, δεν ξερω αν σ’ αρεσουν. Ειδικα καποια κομματια του τριτου δισκου ειναι οπως ακριβως θα επρεπε να ακουγονται οι Guardian σημερα.
Εχω μεγαλη αγαπη για το Χομπιτ κι εγω (και οταν επαιξαν στο Ροδον το 2002 ειχα παει τη πρωτη μερα και το επαιξαν τη δευτερη γαμωτο). Το Script For My Requiem παντως ποτε δε με τρελαινε για καποιο λογο, ωραιο κομματι αλλα γενικα αναμεσα στα λιγοτερο αγαπημενα μου.
Ήταν προτεινόμενοι και οι δύο (Savage Circus και Persuader) στο check also του Imaginations που είχα γράψει για το Χάμερ, στο περσινό αφιέρωμα για το ευρωπαϊκό power. Και δεν βάζω ποτέ παπαριές σε check also! 
έντιτ: Α, το Script ήταν η πρώτη μου αδυναμία στον δίσκο. Ειδικά όταν έμπαινε το “I went out of my mind… in desert lands…” και το κιθαριστικό lick που ντουμπλάρει το ριφ, αφήνιαζα και σεληνιαζόμουν.
Το είχα πει και πιο παλιά αλλά το ξαναλέω…γιατί τόσες λίγες ψήφοι στο Tales???
Με κανατε να ξεθαψω Somewhere αλητες. Αιωνια αγαπη οι Guardian. Μου θυμησατε επισης πως πρεπει να ακουσω το Nightfall καποτε :oops:
Αν και δεν νομιζω να καταφερει να γινει πιο αγαπημενο απο Tales. Δεν ψηφιζω ωστοσο μεχρι να το ακουσω.
Εγω ψηφισα το Somewhere Far Beyond.Εχουν τοσα πολλα ενδιαφεροντα στοιχεια στην μουσικη τους που ειναι ατομο να απαριθμηθουν.Ετσι και αλλιως ο καθενας λεει απο ενα-δυο τους αναφεροντας καποιο δισκο.Εγω λατρευω τα πολυφωνικα τους και τις ακουστικες κιθαρες καθως και διαφορα μουσικα οργανα που μου δημιουργουν τις σωστες εικονες ακουγοντας την αντιστοιχα μουσικη που εχω την απαιτηση να μου την δημιουργουν.Και οι Blind Guardian στο Somewhere Far Beyond με οδηγουνπιο ανετα στο δικο τους κοσμο με αυτονπαρα με οποιοδηποτε αλλο δισκο τους.
Έχω ξαναγράψει εδώ, αλλά για να περνάει η ώρα μωρέ, πάμε σε μια σειρά από αγαπημένο μου σε λιγότερο αγαπημένο.
Nightfall In Middle Earth
Somewhere Far Beyond
Imaginations From The Other Side
Tales From The Twilight World
THE FORGOTTEN TALES (πραγματικά τον γουστάρω αυτόν τον δίσκο)
Battalions of Fear
A Night At the Opera & At the Edge Of Time
Follow The Blind
Το A Twist In The Myth δεν το έχω ακούσει.
εύκολα tales.
Πέστα ρε μλκ! Τι να λέμε. Ύμνοι όλα!
Tales γιατί συνδιάζει το πρίν και το μετά…
To nightfall πανεύκολα !!!
ΑΑ και το A Night at the opera ενώ θεωρείται καλό πάντα το βαριόμουνα .
Από το nightfall και μετά τίποτα δεν αξίζει για μένα .
Κάτσε ρε υπερβολικέ!!! Το At The Edge Of Time γαμάει σπίτια
Imaginations
Nightfall
Somewhere
Tales
.
.
.
A Night
Follow
Aυτά.
Άντε να υποχωρήσω λίγο και να πω ότι δεν είναι τόσο γαμάτο όσο τα άλλα.
Αλλά γενικά είναι πολυυυυυυυυυυυυυ πιο πίσω από πάρα πολλούς δίσκους του είδους.
Τρουστορυ.
Somewhere far beyond. Ούτε ένα κομμάτι μέτριο, και το theater of pain είναι δεκάρι με τόνο! Μην ακούω αηδίες!!!