Ντάξει Melkor ναι πραγματικά πολύ badass τύπος!!!
ποιος morgoth…τον κορόιδευε ο χουριν μπρος τα μούτρα του! φανέλα μηδέν!
Ulmo ο αγαπημενος μου…
ο Turin με το μαύρο σπαθί aka anglachel/gurthang.
o Turin με τον beleg μόλις τον έχει σκοτώσει.
ο Hurin
Morgoth Bauglir με ungoliant
morgoth με ungoliant πάλι.
morgoth vs fingolfin
Επιτέλους, ένας χριστιανός άνθρωπος άνοιξε το κατάλληλο θρεντ για μας τους καμένους.
Λοιπόν, εμένα αυτό που με εντυπωσιάζει στο Σιλμαρίλιον είναι ότι πολλοί χαρακτήρες έχουν μια τραγικότητα, όπως στα αρχαία έργα.
Π.χ. Φεανορ. Είδαμε τι έπαθε με την έπαρσή του, στην κυριολεξία έκαψε το λαό του.
Μπέρεν και Λούθιεν: τρομερή ιστορία, η κατάληξη γνωστή.
Και άλλα πολλά παραδείγματα.
Τώρα για αγαπημένο χαρακτήρα, όλοι τους, δεν ξεχωρίζω κανέναν. Ίσως τον Τούριν, δεν ξέρω, πολύ ήρωας ρε παιδί μου και πετσόκομα, γενικά γαμάτος.
Επίσης πιστεύω ότι ο Μοργκοθ είναι πολύ ανώτερος warlord από τον Σόρον. Ο τελευταίος ούτε τα αρ***δια δεν είναι άξιος να του κλάσει. Δηλ. αν ο Μοργκοθ είχε αντέξει μέχρι τον πόλεμο του Δαχτυλιδιού, ίσως να την είχαν βαμένη ο Αραγκορν και ο Γκάνταλφ.
Αρκετά κάηκα για πρωί, συνεχίστε!!!
Βασικά ο Sauron ήταν και τσιράκι του Morgoth και γενικά και σε ιεραρχία κατώτερος.
Ο Morgoth ήταν ένας από τους Valar και ο Tolkien έχει αφήσει να εννοηθεί ότι ήταν και δυνατότερος όλων. Δηλαδή μιλάμε [B]μάλλον[/B] (γιατί υπάρχει και ο Tom Bomadil) για την δεύτερη δύναμη σε όλο το έργο του Tolkien μετά τον Iluvatar. Ο Sauron από την άλλη ήταν κατώτερη θεότητα ένας από τους Maiar (όπως και ο Gandalf, Saruman κλπ κλπ) οπότε ναι δεν πιάνει μία μπροστά στον Morgoth.
όντως ο morgoth ήταν μαζί με τον manwe οι 2 πιο δυνατοί valar.όπως λέει ο astaldo ο sauron ανήκει στην συνομοταξία των maiar όπως ο olorin(gandalf),τα μπάλρογκ,η Μέλιαν κλπ
εεεεε!!! δε σε έβρισα εγώ :p:p:p
κατά τα άλλα συμφωνώ στη τραγικότητα των ηρώων. και συγκεκριμένα ο τούριν και η ιστορία των παιδιών του χούριν είναι σαν αρχαία τραγωδία με όλα τα στοιχεία της.
Όπως ήδη αναφέρθηκε ο Χούριν είναι πολύ γαμάτος. Αυτός δεν είναι που φώναζε “η μέρα θα ξανάρθει” και τους πετσόκοβε με ένα 2-handed axe μέχρι να πέσουν πάνω του τα ορκ και να τον θάψουν; 
Γαμηστερός είναι και ο Φινγκόλφιν. Την μάχη με τον Μόργκοθ την έχω διαβάσει άπειρες φορές, την έχω υπογραμμίσει, την έχω λιώσει. Ανατριχίλα, επικούρα, gore, τεστοστερόνη και υπέρτατος ηρωισμός.
Όμως, αγαπημένος μου είναι ο Φέανορ. Το πνεύμα του ήταν τόσο φλογερό που όταν άφησε το σώμα του, αυτό έγινε στάχτη. 'Nough said.
άλλος θεός και μεγάλος ήρωας είναι ο glorfindel της gondolin που λέγεται οτι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον glorfindel του rivendell
από ποια άποψη είναι το ίδιο??? μετενσαρκώθηκε?
Τεράστιο θέμα αυτό με τους 2 Glorfindel!!!
With the possible exception of Tom Bombadil’s identity (and - of course - the wingedness or otherwise of Balrogs), there is no more hotly debated topic than the ultimate fate of Glorfindel. Were Glorfindel of Gondolin and Glorfindel of Rivendell the same person?
The only real resource we have to answer this question is in The Peoples of Middle-earth (The History of Middle-earth Vol. 12): XIII Last Writings, Glorfindel. Christopher Tolkien dates the notes he gives here at 1972, the year before his father’s death.
These notes clear up one question immediately: at the time of the writing of The Lord of the Rings, Glorfindel of Rivendell was not conceived as the same character as Glorfindel of Gondolin. Tolkien says, ‘Its use [i.e. the name ‘Glorfindel’] in The Lord of the Rings is one of the cases of the somewhat random use of the names found in the older legends … which escaped reconsideration in the final published form…’.
Tolkien was far from happy with this state of affairs, however, and it seems that he intended to reconcile the problem by uniting the two strands of the story. In summary, the notes tell us that Glorfindel’s spirit returned to the Halls of Waiting, but was after a time re-embodied by the Valar. He then returned to Middle-earth (either in the mid-Second Age, or as a companion of the Istari in the Third). For the full story of his return, refer to The Peoples of Middle-earth.
The question of Glorfindel’s identity, then, brings us to a much wider, and highly relevant, question. Can we accept a writer’s personal notes, whether written in preparation for a published work, or simply for personal satisfaction, as part of that writer’s ‘canon’?
The importance of this question is highlighted by the essay entitled The Problem of Ros in the same volume of The History of Middle-earth. This is an extensive disposition on the origins and meaning of the syllable ros in names such as Elros. The details need not concern us here: what is relevant is the fact that, after its composition, Tolkien noticed a detail in the published Lord of the Rings that essentially negated the discussion. He dismissed the body of The Problem of Ros with four words; ‘most of this fails’.
But what if he had not noticed this inconvenient fact (that Cair Andros had already been interpreted, and disagreed with his conclusions)? What if he had noticed, but had failed to record the fact? Would The Problem of Ros now be considered part of the ‘Tolkienian’ canon in the way that many regard the notes on Glorfindel? Questions like this show that we cannot simply take such notes on immediate face value.
Despite this, the Glorfindel notes lead many to see his re-embodiment and return to Middle-earth as ‘fact’ (and not a few have e-mailed us to remind us of this!) The purpose of this rather lengthy aside, though, is to show that we cannot view these ‘events’ in such concrete terms. This is the reason that the ‘two Glorfindels’ have separate entries on this site. This is not because we do not believe that Tolkien saw them as different embodiments of the same character (as we have seen, there are strong indications that he did), but simply because there is no definitive, published, proof of this.
astaldo τι πιστεύεις εσύ???
μια άποψη λέει οτι ο glorfindel της gondolin αφού πέθανε πήγε στα δώματα του μάντος και μετά τον ξαναστείλανε οι valar για να βοηθήσει και αυτός στην μάχη εναντίον του sauron.
ουσιαστικά αφού σκότωσε ένα μπάλρογκ στην έξοδο από την γκόντολιν και αφού πεθανε για να σώσει τον τούορ ουσιαστικά ανέβηκε και level και όταν τον ξαναστείλανε στην μέση-γη είχε παραπάνω δυνάμεις.
όταν ξαναήρθε στην μέση-γη τον φοβόντουσαν ακόμα και τα nazgul.
According to The Fall of Gondolin Glorfindel stabbed the balrog in the belly, but as the balrog fell it reached out and grabbed his long golden hair, pulling him back down over the edge of the cliff. He perished in the fall, but his body was borne up by Thorondor, and buried him with a mound of stones in the pass. On that mound grew yellow flowers (possibly celandine), despite its remote location.
Glorfindel?s spirit passed to the Halls of Mandos, where he waited with the spirits of the other Noldor who had died during their war against Morgoth. But because of Glorfindel?s noble actions in life, his reluctance at the Exile, and his furthering of the purposes of the Valar by saving Tuor and Idril, he was re-embodied after only a short time. He had redeemed himself, and was purged of any guilt. Not only did his sacrifice get him an early pardon, it earned him great powers, so that he was almost an equal to the maiar.
Glorfindel spent several hundred years in Valinor, during which time he became a friend and follower of the Maia Olórin. Eventually, Manwë sent him across the sea to Middle-earth, possibly as early as Second Age 1200, but more likely in 1600 with the Blue Wizards. If the latter date, he arrived just after the One Ring had been forged, Barad-dûr built, and Celebrimbor dead or soon to be so. While the Blue Wizards were sent to the east, Glorfindel?s mission was to aid Gil-galad and Elrond in the struggle against Sauron. He played a prominent behind-the-scenes role in the war in Eriador and the other struggles of the Second Age and Third Age. His part, though great, was mostly overlooked by the histories, because his immense, angelic power was not usually displayed openly.
η αλήθεια είναι οτί πέρα από τα βιβλία δεν έχω ασχοληθεί με την ερμηνεία κτλ κτλ κτλ.
πάντως από ότι κατάλαβα από το ποστ του αστάλδου πιο πολύ ερμηνεία του γιου του είναι παρά του ίδιου του τολκιν.
Αν ο Τόλκιν είχε αναπτύξει την ιστορία του Silmarillion όχι σε ένα, αλλά σε πολλά βιβλία ξέρω γω, θα παραμιλούσαμε ακόμα και θα ήταν αδύνατο να σχολιάσουμε το οτιδήποτε σχετικά με τους χαρακτήρες - θα μιλούσαμε απλά για το Απόλυτο fantasy έργο και οποιαδήποτε άλλη κουβέντα θα ήταν περιττή. Θα μπορούσε να πει κανείς οτι έχει κάνει κάτι σχετικό με το The History of Middle Earth, αλλά δεν το έχω ξεκινήσει (ακόμα) για να εκφέρω εκτενέστερη άποψη…
Όχι οτι δεν είναι το απόλυτο fantasy επος το Silmarillion και με την μορφή που έχει. Απλά ο ρυθμός της αλλαγής και το πλήθος των ονομάτων που διέπουν το έργο δρουν μερικές φορές σε βάρος της χαρακτηρολογίας. Για παράδειγμα ο χαρακτήρας του [B]Glorfinder[/B] που αναφέρει ο φίλος πάνω. Διαβάζοντας τα γεγονότα σχετικά μ’αυτόν διαπιστώνουμε πως πρέπει να ήταν μεγάλος ήρωας της Gondolin, ωστόσο λίγο πολύ η αναφορά του σε όλο το βιβλίο καλύπτει, πόσο, μια σελίδα?
Το κομμάτι του Beren και της Luthien παραμένει το πλέον ολοκληρωμένο του έπους, απο αυτή την άποψη όλοι οι χαρακτήρες που παρελαύνουν μέσα του δίνουν ερμηνείες κορυφής. Εκεί είναι που βλέπουμε και τον χαρακτήρα του Thingol να αποκτά περισσότερες διαστάσεις και να γίνεται πιο ενδιαφέρον, ως ο βασιλιάς-πατέρας που δε θέλει να δώσει την κόρη του σε έναν κοινό άνθρωπο… Επίσης, όλο το σκηνικό με την προφυλαγμένη περιοχή στο Doriath και τον ερχομό του Maeglin, καθώς και η μοιραία σύγκρουση ανάμεσα στους γονείς του (Aredhel και Eol) περιέχει απίστευτη χαρακτηρολογία που ωστόσο θα λεγε κανείς πως αναπτύσσεται λίγο, όσο επιτρέπει το ταχύρυθμο στυλ του έπους.
Πέραν αυτών ο χαρακτήρας του [B]Feanor[/B] σαφώς ξεχωρίζει, ενώ η αρχική του ειδικά σύγκρουση με τον Fingolfin είναι εντυπωσιακή (και πάλι λεει κανείς, πόσο ωραία θα ήταν αν τη βλέπαμε να αναπτύσσεται λίγο περισσότερο). Ο [B]Turin [/B]απο την άλλη βρίσκεται εκεί ψηλά με τους σημαντικότερους αντιήρωες όλων των εποχών σε fantasy έργο. Απο επικούς ήρωες οι μορφές των [B]Fingolfin[/B] και [B]Hurin[/B] μας χάρισαν τις πιο βαρβάτες/καύλα/επικότερες στιγμές του έργου και απο τις πιο επικές στην ιστορία του ιδιώματος γενικά. Ο [B]Earendil[/B] πάλι λίγο πολύ συνιστά την κλασική μορφή του αναζητητή/ήρωα που οδηγεί στο μεγάλο φινάλε.
Το Silmarillion (σε αντίθεση με τον Άρχοντα ή το Χόμπιτ) δίνει μεγάλη σημασία και στους γυναικείους χαρακτήρες. Ειδικά οι μορφές των Luthien, Aredhel, Nienor και Elwing ξεχωρίζουν. Το μόνο που έλειπε ήταν μια μοχθηρή γυναικεία χαρακτήρας ίσως.
Αν και ο Άρχοντας έχει ως μεγαλύτερο αντίπαλο τον Sauron, έχει ενδιαφέρον το πως στο Silmarillion κάνει μεγαλύτερη εμφάνιση. Ωστόσο μπροστά στον Morgoth αποδεικνύεται τρανός φλώρος. Η μονομαχία Morgoth-Fingolfin και το σκηνικό με την Ungoliant τα τρανά highlights του έκπτωτου Vala.
Και αν έπρεπε να διαλέξω έναν αγαπημένο χαρακτήρα απο όλους αυτούς… Λοιπόν, ο χαρακτήρας αυτός θα ήταν
[SPOILER]Ο [B]Huan,[/B] ο ηρωικός λύκος του Valinor, το ζώο που παράτησε τον αμφιβόλου ήθους αφέντη του Celegorm για να καταφύγει στην ζωή ενός κοινού θνητού, του Beren, το πλάσμα που ξεφτίλισε τον Sauron στις πύλες της Angband, που έσωσε ουκ ολίγες φορές τις ζωές των Beren & Luthien και που έδωσε μια απο τις επικότερες μονομαχίες ένας εναντίον ενός με το θηρίο που άκουγε στο όνομα Carcharoth.[/SPOILER]
Εγώ πιστεύω ότι όντως μιλάμε για το ίδιο άτομο. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν έσκασε ο Glorfindel στο παρεάκι με τον Aragorn και τα Hobbit αν θυμάμαι καλά η περιγραφή του δείχνει μια πολύ ευγενή καταγωγή!
Όσο για τυο ποστ του Ellanor ε τι να πω;;; Τα λέει όλα!
Ξεθάβω γιατί: 1) Ζούμε σε περίοδο Τόλκιν, λόγω Χόμπιτ. 2) Νομίζω το συγκεκριμένο θρεντ θα ενδιαφέρει αρκετούς νεότερους χρήστες. Και 3) Κοιτούσα το πάνω ποστ μου και σκεφτόμουν “πόσο ωραία τα λέω ρε παιδί μου”.
Δε θα ήταν άσχημο και ένα [B]poll[/B]. Τι λέτε οι υπόλοιποι?
Με τόσους χαρακτήρες βέβαια θά’ταν δύσκολο το poll.
Καλύτερα να γράφουμε εδώ την επιλογή μας.
Τελικά ψηφίζω Eärendil. Κυρίως λόγω του ήθους του και των πράξεών του. (Και σίγουρα σε λίγες μέρες θ’αλλάξω πάλι γνώμη και θα διαλέξω καναν άλλον ουφφφφ δύσκολο να διαλέγεις κάποιον απ’το Silmarillion.)
Βασικά σκέφτηκα μια ακόμα καλύτερη ιδέα για poll: αγαπημένο story-arc του Σιλμαρίλλιον. Για παράδειγμα Beren & Luthien? Turin Turambar? Το arc του Feanor και της κλοπής των Σίλμαριλ? Μήπως το αρχικό μέρος της κοσμογονίας?
Βέβαια κλασικά εδώ κανείς δε θα μπορούσε να απαντήσει, γιατί δε θα ήξερε τι να πρωτοδιαλέξει! :lol: