Καλημέρα.
Το φεστιβάλ, όπως ήταν αναμενόμενο, γάμησε στεγνά. Σούπερ τα περισσότερα συγκροτήματα, εξαιρετικός ο χώρος της συναυλίας, καλή παρέα και κυρίως αυτό το τρομερό συναίσθημα του underground event στο οποίο μουσικοί και φανς είναι ένα και περνάνε όλοι γαμώ.
Οι [B]Aherusia[/B] ήταν το πρώτο συγκρότημα που είδα και από τα καλύτερα του φεστιβάλ, αν και ΟΚ, το ξέρω ότι δεν είμαι αντικειμενικός, γιατί αυτό το, ας πούμε, cretan metal τους μου αγγίζει ευαίσθητες χορδές και έχω δηλώσει οπαδός του από καιρό τώρα. Ο τρόπος που έπαιξαν τα κομμάτια τους νομίζω ότι κολλούσε τέλεια σ’ αυτό που πρέπει να βγάζει η μουσική τους, πολύ περισσότερο απ’ ότι στο δίσκο: πολύ πιο ψηλά η λύρα, πολύ πιο κάτω τα πλήκτρα, περισσότερα “ωωωωωωω” και ένα γενικότερο διονυσιακό vibe. Απ’ ότι μου είπε μάλιστα ο τραγουδιστής μετά, ο δεύτερος δίσκος που ετοιμάζουν θα είναι κάπως έτσι, κάτι που με κάνει πολύ αισιόδοξο. Το καινούριο κομμάτι (Archipelagο) θαυμάσιο, εμβαθύνοντας περισσότερο στο κρητικό στοιχείο, και γενικώς μπράβο στα κοπέλια, με βγάλανε ασπροπρόσωπο. Επίσης ευτυχώς ο κόσμος τους δέχτηκε θετικά και δεν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι ότι θα είχαμε γιούχες κτλ.
Ακολούθησαν οι [B]Raw Insect[/B] που μου φάνηκαν απίστευτα βαρετοί σ’ αυτό το Machine Head στυλ τους, οπότε απλά γυρνούσα από δω κι από κει, χάζευα, είχα πιάσει ψιλή κουβέντα και τέτοια.
[B]Universe217…[/B] Ντάξει τί να πω, τα χουμε αναλύσει πολλές φορές. Ένα πράγμα μόνο, έδειξαν για άλλη μια φορά γιατί είναι το καλύτερο ελληνικό συγκρότημα. Η πιο ισοπεδωτική εμφάνιση του φεστιβάλ (αναμενόμενο). Θέλω να κάνω πρόταση γάμου στην Τάνια κτλ. Μας κάνανε όχι δύο, αλλά τουλάχιστον τρία παιδιά χτες (brain.d3d =Ρ).
Τους [B]Sun of Nothing[/B] τους έβλεπα πρώτη φορά και ντάξει, άφησαν πίσω τους καμμένη γη. Χωρίς καμία αμφιβολία από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα εδώ και χρόνια. Η εμφάνισή τους ήταν ένα διαρκές τριπ, ένας παροξυσμός σκατοψυχιάς και απόγνωσης, με το συνδυασμό της βρώμικης κιθάρας, του υπέρβαρου μπάσου και των απόκοσμων φωνητικών του Ηλία. Μπράβο στα παιδιά, μακάρι να γίνουν ακόμα πιο μεγάλοι και δίνω υπόσχεση να τους ξαναδώ με την πρώτη ευκαιρία.
Οι [B]Sarabante[/B] ήταν σίγουρα το συγκρότημα που δημιούργησε (για μένα) τον μεγαλύτερο πανικό με τη μουσική του, μια συνεχόμενη έκρηξη αδρεναλίνης και ενέργειας, crust/hardcore punk παγκόσμιας κλάσης και πουτάνα όλα. Το κοινό ήταν αρκετά φλώρικο στην αρχή, αλλά από τη μέση του σετ τους και μετά ένιωσε επιτέλους και έπαιξε ικανοποιητικό ξύλο.
Από κει και πέρα, έχοντας δει πρακτικά όσα είχα πάει να δω, απομακρύνθηκα διακριτικά και παρακολούθησα τα υπόλοιπα τεκταινόμενα από απόσταση και αραχτός στην εξέδρα. Για τους [B]Inveracity[/B] δεν έχω να πω κάτι γιατί εντάξει, δε μ’ αρέσει αυτό το μονοκόμματο brutal death τους, βέβαια ομολογώ ότι έγινε καλός χαμός απ’ τον κόσμο με την πάρτη τους. Τους [B]Planet of Zeus[/B] που έκλεισαν το φεστιβάλ δεν τους είχα ακούσει, αλλά με έπεισαν με το εντελώς Sabbath-ικό και ειδικότερα Clutch-meets-Down kick-ass rock’n’roll τους. Θα τους ψάξω.
Φιλιά σε όλα τα παιδιά απ’ το φόρουμ που έδωσαν το παρών!
Long live Nea Makri, long live the underground.