Στήνει Ευρωπαϊκή Περιοδεία το φθινόπωρο …Λέτε να περάσει από τα μέρη μας??? Έχω ακούσει πως όλα τα καλά των Marillion από την δική του περίοδο τα λέει on stage…Γαμώ θα ήταν αν ερχόταν…
δεν το πιστεύω!!! Έρχεται τελικά:
Παιδιά άμα έρθει θα είναι μεγάλη μεταγραφή αν και νομίζω πως στο τέλος κάτι θα στραβώσει. Δε μπορούν τέτοιοι παίχτες να έρχονται στην Ελλάδα έτσι για πλάκα.
dagose ti glossa sou megale!!! Ton theloume stin Athina!
Κόψε τα γκρικλις μη δαγκώσω τη δικιά σου.
Ώπα. Αυτό δεν ακούστηκε ευχάριστο.
όπα μεγάλε, χαλάρωσε κα παρ’το αλλιώς…
μακαρι…
μακαρι…
μακαρι…
μακαρι…
μακαρι…
…
…
…
…
…
:papas: :papas: :papas: :papas: :papas: :papas: :papas:
λεπον
το διαφημστικο λεει
2 ωρες
και φουλ μπαντ
οπωτε δεν το χανουμε με τιποτα
απο νοεμβρη ξεκιναει και η περιοδεια των μαριλιον
απο τη νεα χρονια περνανε και πιο κεντρικα στην ευρωπη
γαλλια
ιταλια
ισπανια
τσεχια
πολωνια
μεχρι και οι πολωνοι ακουνε marillion
εμεις τιποτα ε???
Τι εννοείς τίποτα;
λεω
ελλαδιτσα δεν εχει το προγραμμα τους!
μάλλον μπα,αλλά άμα έρθουν μέχρι και γεμιστά θα τους φτιάξω.Ναι και θα τους τα πάω στο λαιβ…μαζί με ραβασάκι με requests…αχχχχχχχχχχχχχχχ
Πέρα από την πλάκα τώρα έχω ακούσει ότι η καλύτερη φάση για να δεις marillion είναι στη χώρα τους…οπότε ψηθείτε να πάμε:)
Λίγο off topic αλλά στο καθιερωμένο αυγουστιάτικο αφιέρωμα του hammer ο Fish δυστυχώς δεν τα κατάφερε να μπει στους καλύτερους τραγουδιστές του rock σύμπαντος που κατά το περιοδικό είναι καμμιά 150αριά…τι να πεις…:?
Καλυτερα…
ο hogarth μπηκε??
Τσου…
Λιώνω που θα ακούσω το Lavender…από τον αρχηγό!
ψηνεται κανεις απο δω μεσα…?
εγω ουτε παρεα βρισκω και την τιμουλα την βρισκω λιγο τσουχτερη…
αλλα παντως καλη φαση θα ναι…
Λοιπόν λοιπόν!!!διάβασα στη συνέντευξη που παραπάμπει εκείνο το λινκ,ότι θα παίξει πολύ Marillion,και ειδικά από το Clutching At Straws-που του αρέσει πολύ-…αααααααααααααααααααααααααααααααα θα κατουρηθώ από τη χαρά μου αν παίξει το White Russian.Καλά δλδ ό,τι και να παίξει από το εν λόγω άλμπουμ για μένα θα είναι σαν δώρο…i can’t wait
Sorry για το double post αλλά αδυνατώ να περιμένω να γράψει κάποιος άλλος.Για την ακρίβεια φοβάμαι μέχρι και να κοιμηθώ μήπως και χάσω αυτό το απίστευτο συναίσθημα…Από αυτά που τα νιώθεις μια φορά στο τόσο.
Βασικα δε ξέρω πως να το περιγράψω με λόγια, γι αυτό θα πω απλώς : πως είναι όταν κάνεις έρωτα με κάποιον που αγαπάς πολύ και περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις και ξαφνικά έρχεται μια εκστατική και εξυψωτική κορύφωση?Τώρα πολλαπλασιάσε αυτό που νομίζεις ότι νιώθεις επί 15 χρόνια(μέσος όρος αναμονής για να δούμε live marillion) και 200 άτομα που το βιώνουν με αντίστοιχο τρόπο…Δε ξέρω αν όλοι το αισθάνονταν όπως εγώ,αλλά όλο το βράδυ σκεφτόμουν,“δε το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό”…
Ο Fish ήταν κεφάτος και ζεστός με το κοινό,με πολύ καλή φωνή,κλιμάκωνε την ένταση κι έριχνε τους ρυθμούς όπως έπρεπε,μιλούσε πολύ με τον κόσμο(που ανταποκρινόταν τέλεια σε κάθε προτροπή του για φωνές,χορό,μέχρι και τους πειρατές κάναμε…),ένιωθε τα κομμάτια του και έκανε τα τρελά του.
Στα τραγούδια των Marillion γινόταν κακός χαμός,ο κόσμος δεν κρατιόταν,φωνές,χορός,συγκίνηση όλα μαζί,όλοι μαζί,μια καρδιά.Ήταν ολοφάνερο για ποιόν(ή πιο σωστά για ποιούς είχε πάει ο κόσμος…).Δε θέλω να υπάρχει υπόνοια ότι δε γουστάραμε τα τραγούδια του Fish,απλώς δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση με τα τραγούδια των Marillion…
Μια που φέτος είναι 20 χρόνια απο το Clutching at Straws-aka Fish’s resignation in writing- δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στο εν λόγω αλμπουμ,προς πολύ μεγάλη μου ικανοποίηση…Ξεκίνησε με Slàinte Mhath και παραλίγο να μου κοπούν τα γόνατα…επαιξε μερικά δικά του και συνέχισε με τα hotel hobbies-warm wet circles-that time of the night ναι με αυτή τη σειρά όπως ακριβώς είναι και στο αλμπουμ…Δε μπορώ να πω με λόγια τι ήταν για μένα και δε θα κάνω καμία lame απόπειρα. Το μόνο που θα πω ήταν ότι τα απέδωσε ΤΕΛΕΙΑ,κι εμείς επίσης βέβαια…
Στο encore έπαιξε τα incommunicado-kayleigh-lavender και μετά τέλος:(
Δεν πειράζει όμως…αρκεί που ήρθε…
Στα twist της βραδιάς το ότι στο faithhealer είπε το “can i put my hands on you” κατέβηκε από τη σκηνή και άρχισε να παίρνει αγκαλιά το -εκστασμένο- κοινό, να τους χαιδεύει κεφάλια,να τους σφίγγει χέρια κλπ…and what a healing it was(spiritual healing για να μη ξεχνάμε και τις κάφρικες ρίζες μας χεχεχ).
Ο Fish έκανε διάφορα κολπάκια που έχασαν όσοι δεν ήρθαν:-)
Γενικά ήταν ένα τέλειο βράδυ,αισθάνομαι ευτυχισμένη που μετά από τόσα χρόνια αναμονής-πάνω από 10-επιτέλους είδα ο,τι πιο κοντά υπάρχει σ’ αυτό που έχω εγώ στο μυαλό μου ως Marillion(γιατί lets face it,και τους ίδιους να έβλεπα δε θα έπαιζαν και πολλά πριν το Radiation να πω?Αντε να παίζαν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριου…)
Κι επειδή πολλά είπα για Marillion αυτό είναι το στιχάκι του fish που δείχνει περίπου πως ένιωθα ανάμεσα σε 200 άτομα
Sometimes I find myself lost in my thoughts in a crowded
room,
Alone in a world I once shared with you, a world full of
hope where our hearts were pure,
where we dreamed that our lives were forever, together
always entwined.
Δε θα το ξεχάσω ποτέ