Folk / Folk Rock & Country Artists & Albums

^^ Ενδιαφέρον το αποπάνω (ξέχασα να το πω).

Ας κάνω άλλο ένα ποστ σε τούτη τη σελίδα αφού δεν ποστάρετε τίποτες κι εσείς…

[B]Joy Kills Sorrow - This Unknown Science /B


[FONT=“Trebuchet MS”]
Το πέτυχα σε γνωστό μπλόγκ αυτό και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ψάρεψα και έπιασα λαβράκι. Πολύ ωραίο δισκάκι.

Από Μπόστον, Μασσατσούσετς μας έρχεται το κουιντέτο.
Ακουστική κιθάρα, μαντολίνο, banjo και δυο κοπελιές σε κοντραμπάσο και φωνητικά.
Έχουν κυκλοφορήσει ένα album πέρυσι (?Darkness Sure Becomes This City?) και μάλλον άλλο ένα self-released το '06.
Παίζουν αμερικάνικο folk με σαφή ροπή προς το bluegrass, μέσα από ένα μοντέρνο όμως πρίσμα. Η φωνή της κοπέλας indie-ίζει αρκετά κι έτσι βγαίνει ένα πικάντικο συνονθύλευμα. Όμορφες συνθέσεις που άλλοτε είναι πιο εσωστρεφείς και μελαγχολικές και άλλοτε αποπνέουν μια αισιοδοξία και καλή διάθεση.

Πατήστε το “play” και αφήστε το να σας κάνει παρέα μαζί με το δροσιστικό βρόχινο αεράκι ![/FONT]

[B]“Wouldn’t Have Noticed”[/B]
[B]“One More Night”[/B]

Φοβερα δυνατό αυτό εδώ. :thumbup:

[I]Hello me…It’s me again
It’s nice talking to myself[/I]

[FONT=“Trebuchet MS”]Έλα εντάξει σοβαρά τώρα, μαζευτείτε γιατί έχουμε μεγάλο δίσκο εδώ :

[B]Voice Of The Seven Woods ? Voice Of The Seven Woods[/B] (2007)

Project ενός τύπου ονόματι Rick Tomlinson και μας έρχεται από το Manchester.
Με αυτό το σχήμα έχει κυκλοφορήσει πολλά αυτοχρηματοδοτούμενα EP’s/splits/live σε κασσέτες, βινυλιάκια και CD-R’s.
Το παραπάνω album όμως είναι το μοναδικό “επίσημο” full-length που έχει βγάλει.

Μιλάμε για έναν ποιοτικότατο φολκ δίσκο.
Είναι instrumental κατά βάση (2 από τα 10 τραγούδια έχουν φωνητικά).
Προσοχή, μην προσπεράσετε αν διαβάσατε αυτά.
Ο δίσκος κρύβει μυστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους του είδους.
Κρυστάλλινη ακουστική κιθάρα, drums και όμορφα percussion (ντέφια, τύμπανα), λιγάκι από πιάνο, βιολί, sitar, ούτι και ό,τι άλλο πιάσει το αυτί σας… ;p
Κομμάτια με χαλαρωτική ακουστική, κομμάτια με τεχνοτροπίες εξ’Ανατολής, ψυχεδέλειες με εφεδιασμένη ηλεκτρική και ταξιδιάρικα κομμάτια με φωνητικά από τον ίδιο τον Rick.

Βρείτε το και ακούστε το [U]τώρα[/U] γιατί είναι και ένας [I]“όμορφος δίσκος για να κλείσετε τη μέρα σας”[/I] :stereo:

[B]“The Fire In My Head”[/B]
[B]“Silver Morning Branches”[/B][/FONT]

brein.d3d είσαι μεγάλος!

Κάπου είχε πάρει το μάτι μου τον δίσκο αλλά βλέποντας το όνομα, ο νούς μου πήγε σε τίποτα σατανισμένα παγανομαυρομέταλλα και δεν έδωσα σημασία.
Ακριβώς το φολκ που μ’αρέσει!
Ο κορμός των Current 93 με παρακλάδια το φολκ των 70’ς, την ψυχεδέλεια των 60’ς-70’ς σε συνδυασμό με τα γκρίζα/μουντά 90’ς-00’ς.
Επίσης, το αλμπουμ έχει ΦΟΒΕΡΕΣ κιθάρες, πράγμα πολύ σπάνιο για φολκ αλμπουμ.

Απαιτώ άμεση συνεργασία με Stef Heeren (Kiss The Anus Of A Black Cat) :!:

Susan Christie - Paint a Lady

Πρόκειται για δίσκο του 1970.Εδώ θα συναντήσουμε τόσο κάποια πιο country/μπαλαντοειδή κομμάτια όσο και πιο ψυχεδελικά.Η φωνή της Susan συμπληρώνει υπέροχα τις ήδη πανέμορφες μελωδίες και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.Υπάρχει επίσης και μια πολύ καλή εκτέλεση του Ghost Riders in the Sky.Αν σας αρέσουν άλμπουμ όπως το θεϊκό Swadling Songs που πόσταρε ο brein πιο πίσω αξίζει να το ακούσετε και με το παραπάνω.

[I]Rainy Day[/I]

[I]Paint a Lady[/I]

ΑΣΧΕΤΟ:Τι γενια ειστε εσεις?Πολυ καλυτερη απο την δικια μου.Ακουτε τα παντα,χωρις ενδοιασμους και κολληματα.Απο μπλακ μεχρι προγκ ροκ,απο τζαζ/φαζιον μεχρι ποπ του ραδιοφωνου.Απο δισκους που δεν εχουν κυκλοφορησει ακομα μεχρι οτι εχει χαθει μεσα στο χρονο.Οτι σας κατσει καλα στο αυτι.ΜΠΡΑΒΟ.

Μόλις διάβασα “Ghost Riders in the Sky” έτρεξα να το ακούσω.
Όμορφη φωνή η κοπελιά ! Κατεβαίνει το αλμπουμάκι, θενξ Faust :wink:

Ευχαρίστησίς μου:p

Καλά δε νομίζω να είμαστε καλύτερη γενιά.Το ίντερνετ απλά βοηθάει πολύ πλέον στο ψάξιμο.Τώρα για τα κολλήματα που λες,ε εντάξει είναι χαζομάρες εννοείται.Πιθανό να υπήρχαν παλιότερα περισσότεροι στενόμυαλοι ακροατές στη μουσική αλλα δεν το ξερω αυτό.Ακόμα υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι όμως.

Άργησαν, αλλά χαλάλι τους. Νέο έπος απο τους μάστορες και αγαπημένους Tenhi, το οποίο κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό. Στο νετ έχει βγει εδώ και αρκετές μέρες, οπότε μετά απο αρκετό λιώσιμο, ναι είναι δισκάρα. Ο πόνος ο ίδιος. Όσοι γνωρίζουν το σχήμα ξέρουν τι να περιμένουν. Στο μέγιστο βαθμό. Βιολί, φλάουτο,τσέλο πιάνο, ακουστικές κιθάρες, απαγγελίες-μοιρολόγια, χορωδίες…όλα μέσα να ούμε , που λέει και ο Χάρρυ Κλυνν :stuck_out_tongue:

ορίστε ένα μικρό δείγμα (αλήθεια-ο δίσκος διαρκεί 70’) του μεγαλείου τους.

Οι Tenhi είναι πολύ όμορφη μπάντα. Το καινούριο δεν το έχω ακούσει, όμως [I]τούτο δω[/I] από το μακρινό 2006 μας είχε κέρδίσει . Άσε που έχουμε καταλήξει να έχουμε συνηθίσει τα φινλανδέζικα και να μη μας μπαστακώνονται στ’αυτί.

Και έτσι για να ρίχνουμε καμιά ζμπρωξιά στο θρεντ, τι αλτ-κάουντρυ τελειότητες έχει κάνει και ο Gira με τους [B]Angels Of Light[/B]. Να, δω, το 2001:

[I]My True Body[/I]

Η μουσική είναι λίγο σκιαχτική, αν όμως συνδυάσεις τους στίχους με το γεγονός ότι μιλάει για τον βιασμό ενός Παλαιστίνιου κρατούμενου τότε αποκτά ακόμα πιο βαριά διάσταση.

[SPOILER]Now I am your mute cousin,
young shaved virgin whore,
on my prison steel bed I wait for you.
So follow me down,
I am weeping and torn,
put your dirty white hands inside me.
These walls they are ringing,
with my tortured last screaming,
now suck the fear from my belly.
The red sea is raging,
with my coughing and spitting,
my love is bitter sulpher burning.
Now I am your mute wife,
you wrote your name on my back with your knife,
my pain is pointless and endless.
I’m your stupid child now,
who is shaking with grief in your mouth,
and I’m calling your name from hell…

The shining black horse on the ridge,
is snorting and choking with it,
I can feel the texture of your suffering.
My memory’s an ocean,
littered with useless debris,
please stop me now from thinking.
The white sun is rising,
over the lavender hill,
I can see the footsteps of Jesus.
So where’s my true body now,
now that I’ve been consumed,
I’m dissolving inside of your future…

No I am not my body.[/SPOILER]

Nαι ρε πουστη μου. Μεγαλη μπαντα.

Λοιπόν…είπα να κάνω κ εγώ μια πρόταση σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον thread από το οποίο έχω μάθει και ακούσει μερικά πολύ όμορφα πράματα. Ιδού:

[B]Man’s Gin - Smiling Dogs (2010)[/B]

Υπεύθυνος για αυτό τον δίσκο είναι ο Erik Wunder, γνωστός ίσως σε κάποιους από την black metal μπάντα Cobalt. Σε κάποια φάση αποφάσισε ότι θέλει να εξερευνήσει και άλλα μουσικά είδη οπότε πήρε την ακουστική κιθάρα του και άρχισε να τζαμάρει με κάποιους φίλους σε μια επίσκεψη στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί ήταν και ο Dax Riggs ο οποίος τον ενέπνευσε να προχωρήσει το όλο βήμα παραπέρα, κι έτσι γεννήθηκαν οι Man’s Gin. Ναι, όπως καταλαβαίνετε από το όνομα, η μουσική τους συνοδεύεται εξαιρετικά με αλκοόλ :stuck_out_tongue:
Πρόκειται για ένα μείγμα από folk, country, blues και southern rock και μπορεί να σας φέρει στο μυαλό από Nick Cave μέχρι Alice In Chains. Δεν μπορείς να τους βάλεις ταμπέλα και ούτε ο ίδιος ο Wunder επιδιώκει κάτι τέτοιο. Απλά επέλεξα να βάλω τον δίσκο σε αυτό το thread γιατί νομίζω ότι εδώ ταιριάζει περισσότερο. Σε όποιον αγαπάει τις ταξιδιάρικες μουσικές που φέρνουν στο μυαλό αμερικάνικα μπαράκια πνιγμένα στον καπνό και τη μυρωδιά από αλκοόλια θα έλεγα να μη προσπεράσει αυτό τον δίσκο.

Μια γεύση:


^ Πολύ ωραίος δίσκος.

Υπάρχει thread :razz:

Ναι δεν έκανα καλό search :stuck_out_tongue: ας το δούμε σαν ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά εδώ όσοι δε το είχα κάνει στο thread που είχε ανοίξει ο horror :roll:

Δεν ξέρω αν έχουν αναφερθεί, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ιδιαίτερο συγκρότημα που κυκλοφόρησε ένα μόνο album:
[B]
The Devil’s Anvil - Hard Rock From the Middle East (1967)[/B]

To γκρουπ σχηματίστηκε στις Η.Π.Α το 1966 από Αμερικάνους και Άραβες και μέσα στα ονόματα ήταν και αυτό του Felix Papalardi (Mountain, Cream), o οποίος παίζει μπάσο, κιθάρα, ταμπουρά και τραγουδάει!
Στο album υπάρχει και μία διασκευή στο 3 παιδιά βολιώτικα με ελληνικό στίχο (Γεια σου, Βολάρα)!!! καθώς και ένα κομμάτι ονόματι Kley, του Θεοδωράκη. Επίσης υπάρχει και το πασίγνωστο Μισιρλού!
Το cd είναι αρκετά αξιόλογο και σίγουρα μοναδικό!

Κάποια δείγματα:


Fosdyk Well - Slumber and Stark Lots (2011)

τυχαια κατεβασια που τελικα μαρεσε πολυ.νταρκ φολκ με λιγο γκοθικ μαλλον ειναι.

http://fosdykwell.bandcamp.com/album/slumber-and-stark-lots

Συμπαθητικο νεο στουντιο αλμπουμ απο τον John Hackett στο γνωριμο Folk/Rock υφος. Κολλαει και στο prog rock thread ομως εδω ταιριαζει καπως καλυτερα πιστευω :stuck_out_tongue:

Πάντως folk δίσκος της χρονιάς άνετα το Tamer Animals των Other Lives και ακούω πολύ folk γενικά, δεν το λέω έτσι του κουτουρου! Όλα τα τραγούδια ένα και ένα.

First Aid Kit-The Lion’s Roar

:slight_smile: