Δωθε μιλαμε για φολκ μιουζικ (ειτε περιλαμβανει ροκ, ειτε οχι).
Ξεκινω με Pogues και τη μεγιστη μορφη του αλκοολικου Shane McGowan (παταει χαμω για πλακα τον Γεωργιου στα δοντια!! :lol:). Οι Pogues λοιπον ξεκινησαν ως μερος της βρετανικης πανκ σκηνης αλλα συντομα εχωσαν πολυ φολκ στις συνθεσεις τους σε σημειο που κυριαρχουσε πλεον.
κουωτάρω από το αλτέρνατιβ θρεντ που τa 'χα βάλει.
μια πιο λεπτομερή παρουσίαση του ktaoabc είχα κάνει εδώ
όσον αφορά τον δίσκο των castanets, είναι σίγουρα στα πιο όμορφα folk δισκάκια των τελευταίων χρόνων, απίστευτα συναισθηματική μουσική, χαρακτηριστικότατες εμηνείες και υπέροχοι στίχοι. ο τύπος μάλλον ξόδεψε πολλή έμπνευση τότε και το “in the vines” που κυκλοφόρησε τέλος του 2007 ήταν ψιλοαπογοητευτικό συγκριτικά με το “First Light’s Breeze”, αν και είχε καναδυο πολύ πολύ δυνατές στιγμές.
θα επανέλθω κάποια στιγμή με περισσότερες προτάσεις.
μια που είναι στην επικαιρότητα τα tribute albums, τούτοι εδώ είναι οι hellsongs (Σκανδιναβοί αν κρίνω από τις φάτσες τους) και διασκευάζουν 10 κλασσικά hard rock/metal τραγούδια, απογυμνώνοντας τα τελείως από τον ηλεκτρισμό. φολκ ενορχηστρώσεις, με ακουστικές κιθάρες, πιάνο κ.λπ. και μια πολύ όμορφη και γλυκιά γυναικεία φωνή. δεν τους βγαίνουν όλα τα κομμάτια, αλλά στο σύνολό του έχει πλάκα το εγχείρημα. κυρίως τα μονά κομμάτια είναι αυτά που μου έμειναν περισσότερο. δεν νομίζω να αρέσει στους περισσότερους, εκτός από όσους έχετε φολκ ευαισθησίες. το ακριβές τράκλιστ:
The Trooper (Iron Maiden Cover)
Symphony of Destruction (Megadeth Cover)
Rock the Night (Europe Cover)
Seasons in the Abyss (Slayer Cover)
We´re not gonna take it (Twisted Sister Cover)
Blackened (Metallica Cover)
Thunderstruck (AC/DC Cover)
08.Run to the Hills (Iron Maiden Cover)
Paranoid (Black Sabbath Cover)
Princess of the Night (Saxon Cover)
επίσης πλάκα έχουν κι αυτά τα δυο, με μερικές πολύ πετυχημένες διασκευές
ε, όπως φαίνεται, είναι bluegrass διασκευές σε ozzy/sabbath & metallica. εδώ το αποκλείω να μην γουστάρετε με κάποια κομμάτια.
Από τους (όχι και τόσους πολλούς) καλούς φετινούς δίσκους είναι και τούτος εδώ του Σουηδού Andreas Söderström. Ακουστική φολκ μουσική, χωρίς φωνητικά στο μεγαλύτερο μέρος της. Το παίξιμο στην κιθάρα είναι αυτό που χτίζει τις συνθέσεις και έπειτα υπάρχουν διάφορες διακριτικές, μικρές λεπτομέρειες (πλήκτρα, ηλεκτρονικά στοιχεία κ.λπ.) που την κάνουν πιο πλούσια. πολύ καλός δίσκος για στιγμές χαλάρωσης, αν και μάλλον μόνος μου τα γράφω και μόνος τα διαβάζω
μεγαλη μπανταρα οι pogues και το if i should fall ειχε φαει πολλα λιωσιματα μια φαση.δεν ξερω τι λες εσυ φιλε κρισπ αλλα για μενα συνοδευονται και με μπυρα guiness(yeahhhhhhhhhh)
sure… γενικά όποιος θέλει να ακούσει, ας πει εδώ ή σε πμ και κανονίζουμε.
και για να είμαστε λίγο οντοπικ
Andrew Douglas Rothbard - Abandoned Meander
Δίσκος του 2006 που του ταιριάζει γάντι ο όρος psych-folk. Μελωδικό μεν, με αλλόκοτο παίξιμο όμως που δημιουργεί τρελή ψυχεδελική ατμόσφαιρα. Έχεις και τα ταιριαστά φωνητικά και δένει το γλυκό. Έχει μέσα υπέροχα κομμάτια - “Paraxute”, “A Beginning”, “Dardevle” κ.λπ., αλλά το “highuponlove” είναι στα αγαπημένα μου τραγούδια των τελευταίων χρόνων.
πολύ ιδιαίτερη μπάντα με πολύ πάθος. προτιμώ το δεύτερο, αν και το rua είναι αυτό με το πιο έντονο φολκ στοιχείο. έχουν γράψει πολύ μεγάλες κομματάρες και αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση όταν τους άκουσα ήταν το πολύ καλό και λεπτομερέστατο παίξιμο. κι ο προσωπικός δίσκος του De Barra έχει μερικά όμορφα κομμάτια.
Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας των Neurosis, με την ακουστική του.
Μεγάλη δισκάρα.
Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, είναι όλα πολύ αγαπημένα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Scott Kelly - The Wake (2008 )
Ο έταιρος τραγουδιστής/κιθαρίστας των Neurosis. Επίσης με ακουστική κιθάρα. Επίσης δισκάρα.
Εδώ ξεχωρίζουν άνετα τα Catholic Blood, Saturn’s Eye και In My World.
Οι παραπάνω κύριοι έχουν κι άλλους δίσκους, αλλά θεώρησα πως οι από πάνω είναι οι 2 καλύτεροι.
