From the 70's to the 80's

μου θυμισες,

Motörhead
Overkill
Bomber
On Parole
Ace of Spades
Iron Fist
Another Perfect Day
Orgasmatron
Rock ‘n’ Roll

A ναι ρε!#-oΤραγικοί όλοι!

Kαι Springsteen ε?

  1. Priest
  2. Sabbath
  3. Motorhead
  4. Rush
  5. B.O.C.
  6. Scorpions

Οι παραπάνω ήταν για μένα οι μόνοι που έγραψαν έναν έστω ικανοποιητικό αριθμό αξιόλογων δίσκων στη δεκαετία του '80. Οι υπόλοιποι παρήκμασαν αισθητά και το έργο τους στη δεκαετία δε με αφορά ιδιαίτερα. Γενικά τα 80’s ήταν η (είτε προσωρινή είτε μόνιμη) ταφόπλακα πολλών μεγάλων ονομάτων των 70’s, κάτι βέβαια θετικό κατά την άποψή μου αφού στα 80’s ο σκληρός ήχος ανανεώθηκε σημαντικά.

Γνώμη μου είναι πως οι Motorhead δεν πρέπει να συγκαταλέγονται σε 70s μπάντες που έκαναν κάποια “μετάβαση” στα 80s,παρόλο που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το '77,καθώς όπως είπα πιο πάνω,τουλάχιστον από 1978 δεν έχουμε κλασσικό 70s ήχο.

Οι Motorhead κυκλοφόρησαν 1 το '77 και μετά 3 το '79 (νομίζω) και από 'κει και πέρα πάμε 80s κανονικά και με τον νόμο.

Οι Priest αντιθέτως δεν είναι ένα τέτοιο παράδειγμα,ούτε οι Scorpions(όπου εκεί και αν παρατηρούμε αλλάγες από τον πρώτο στον δεύτερο δίσκο και μετά με όλους τους υπόλοιπους!!)

Αν θέλουμε να δούμε πως επέδρασε η αλλαγή των δεκαετιών σε συγκροτήματα θα πρέπει να κοιτάξουμε συγκροτήματα που μεγαλούργησαν τουλάχιστον πριν το 1975,όπως οι Jetrho Tull(όπου στα 80s,και ειδικά κάτι live ηχογραφήσεις είναι για ξέρασμα) αφενός και φυσικά την εξέλιξη του “σκληρού ήχου” αφετέρου

Με λίγα λόγια πιστεύω ότι τα συγκροτήματα που άνηκαν στον σκληρό ήχο μεγαλούργησαν,κακά τα ψέμματα,και αντιθέτως κάτι πιο κλασσικά “θηρία” βλέπουμε πως έπεσαν θύματα της εξέλιξης της τεχνολογίας και της “πλαστικουριάς”

Ντάξει είναι κι αυτή μια άποψη, αλλά απ’ την άλλη δεν ακούω κάτι το “80’s” στον ήχο του '78 ή του ‘79. Όσο για Μότορχεντ, όντως δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα απ’ τη μία δεκαετία στην άλλη αλλά αυτό δε νομίζω ότι οφείλεται στο ότι επηρρεάστηκαν από κάποια “πρόωρη 80’s αισθητική”, όπως αφήνεις να εννοηθεί, αλλά στο ότι ο Λέμμυ είχε ένα συγκεκριμένο όραμα για το τί ήθελε να κάνει μουσικά στο οποίο έμεινε πιστός και το οποίο έμεινε ίδιο κι απαράλλαχτο ανεξάρτητα δεκαετίας, όπως άλλωστε δείχνουν και οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν και στα 90’s και στα 00’s κι όπως θα δείξουν αυτοί που θα βγουν στα 10’s =Ρ.

οι black sabbath…εμπορικα χειροτεροι αλλα μουσικα καλυτεροι…και με μαρτιν…αλλο βεβαια αν εχει γινει πλυση εγκεφαλου με ποσο θεοι ειναι οι σαμπαθ με οζυυ…το χεντλες κρος ειναι επος…

αντιστροφη ακριβως πορεια απο scorpions…εμπορικα τεραστεια επιτυχια,ποιοτικα χειροτεροι…

Για να το θέσω αλλιώς,εννοώ πως η “70s αισθητική” δεν υπήρχε πλέον 100% και είχαμε ένα προπαρασκευαστικό στάδιο όπου πλέον μέσα είχε σκάσει το πανκ,είχε έρθει ο κορεσμός για δεινοσαύρους(γκχμμμ γκχμμμ)και η νέα γενιά δεν είχε κανένα δέσιμο ούτε με τα 60s ούτε γενικά με αυτά που γέννησαν το prog.
Επί του συγκεκριμένου για τους Motorhead σίγουρα έχεις δίκιο σε αυτό που λες,αλλά υποτίθεται πως επειδή μιλάμε σε ένα πιο “γενικό επίπεδο” τον καλλιτεχνικό παράγοντα,υπό αυτή την έννοια,τον αφήνουμε έξω.Το ίδιο θα μπορούσε να πει κάποιος άλλος για τους Scorpions με τον Roth,όμως σίγουρα και πάλι θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα,ασχέτως που θα δώσει βάρος ο καθένας.
Δηλαδή πως η ήχος μετατοπίστηκε:wink:

Oι ZZ Top είναι τεράστιοι σε ό,τι και αν έχουν κάνει. Ακόμα και όταν έβαλαν τα σύνθια και τα ηλεκτρονικά beats κατάφερναν να κρατάνε επαφή με τις ρίζες τους έστω και μόνο λόγω της κιθάρας και της φωνής! :wink: Αλλά όλοι ξέρουμε -και οι ίδιοι πρώτοι από όλους- πως το Eliminator και τα hits του δεν μπορούν να συγκριθούν με Tres Hombres κλπ.
Για τους Aerosmith μάλλον ισχύουν όσα έγραψα για τον Alice, άλλωστε υπάρχει ο κοινός παρονομαστής που λέγεται Desmond Child… :roll:
Αν και παραδέχομαι πως στα 80’s έβγαλαν ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια τους το rag doll! 8)

Πλάκα-πλάκα, αυτό που γράφεις Γράκχε πιό πάνω που άνοιξε τα μάτια στο εξής:
Προφανώς και δεν μπορούμε να μην μετρήσουμε στη δεκαετία του '70 τα τελευταία δύο χρόνια της και εκεί υπήρξε μία τεράστια μπάντα που έφερε τον ήχο της δεκαετίας του '80 από το '78…
Για την ακρίβεια καθόρισε το πως θα ακούγονται οι κιθάρες την επόμενη δεκαετία στην οποία μεγαλούργησε: 8)

[SPOILER][SIZE=“6”][COLOR=“Red”]Van Halen ρε![/COLOR][/SIZE]

[/SPOILER]

και για μενα πρωτα οι Judas Priest
και μετα οι Scorpions και οι Black Sabbath

  1. Scorpions
  2. Judas Priest
  3. Alice Cooper

Οι Black Sabbath συνέχισαν δυνατά κυρίως με Dio αλλά και με Martin αργότερα.

Οι Blue Oyster Cult με το Fire of Unknown Origin και το Imaginos κυρίως ήταν αρκετά δημιουργικοί.

Οι Priest αρκετά καλοί παρόλο που προτιμώ τα 70’s.

Οι Scorpions με την φυγή του Roth έγιναν πιο μονοδιάστατοι και εμπορικοί. Τους έλλειψε πολύ το ψυχεδελικό-prog-classical στοιχείο που προσέδιδε με την παρουσία του.
Καλοί στο είδος τους αλλά σιγά-σιγά έγιναν κουραστικοί με το μοτίβο hard rock - μπαλάντα.

Στο prog rock αλλά και το hard rock είχαμε λίγο πιο έντονη πτώση… ίσως γιατί ως είδος είχε ξεκινήσει λίγο πιο νωρίς.
Εξαίρεση μόνο οι αρχές του 80’s με μερικά πολύ καλά αλμπουμ όπως για παράδειγμα το Duke από Genesis, το Colors από Eloy, οι Tull με το Broadsword και το A… και οι Yes με το Drama.

Στο hard rock οι UFO-U.Heep μέτρια πράγματα, οι Purple με 1 καλό άλμπουμ και πάει λέγοντας.

Rainbow έπεσαν μουσικά αλλά ανέβηκαν εμπορικά, οπότε κακώς τους συμπεριλαμβάνεις στη λίστα:p

Με την καμμία όμως. Όσο σπουδαίοι κι αν ήταν οι Priest στα '80s θεωρώ πως τα αριστουργήματα των '70s δεν τα επανέλαβαν. Βασικά παραλληλίζω τη εξέλιξη στον ήχο τους με την αντίστοιχη των Scorpions. Τα '80s ήταν ίσως πιο εντυπωσιακά και σίγουρα πιο επιτυχημένα, όμωςτο πραγματικό μεγαλείο κρύβεται στα '70s. Ειδικά γιοα τους Priest τολμώ να πω, καθώς oi Scorpions είχαν, τουλάχιστον, πιο ισορροπημένους δίσκους στα '80s (εννοώ με λιγότερα -ας πούμε- fillers από ότι στα '70, το Virgin Killer για παράδειγμα θεωρώ ότι πέρα από 3-4 κομματάρες έχει μέτρια κομμάτια)

Σιγά μη συγκρίνουμε τον τρόπο που πέρασαν από τα 70’s στα 80’s οι Πριστ και οι Σκόρπιονς!
Οι Σκόρπιονς τα αριστουργήματά τους τα έβγαλαν στα 70’s με Uli Jon Roth. Μετά στα 80’s ο ήχος τους έγινε απολύτως εμπορικός, βέβαια με πολύ καλά αποτελέσματα τα πρώτα χρόνια (βλ. Blackout και Love at First Sting) αλλά για μετά ας το αφήσουμε καλύτερα. Το θέμα είναι ότι ακόμα κι όταν το είχαν ακόμα συνθετικά και έβγαζαν ωραίους δίσκους, όπως αυτούς που προανέφερα, πέραν της τεράστιας εμπορικής επιτυχίας που γνώρισαν δεν είχαν κάτι πολύ σημαντικό να “πουν” και πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει ένας οπαδός τους που να πιστεύει ότι έβγαλαν κάποιο αριστούργημα στα 80’s. Καλά κάνας Νάητ Σκάη π.χ. παίζει και να το πιστεύει αλλά ΟΚ. :roll:
Οι Πριστ όμως είναι [U]εντελώς άλλη ιστορία.[/U] Το να προτιμάει κάποιος τους δίσκους που έβγαλαν στα 70’s είναι κατανοητό από μένα, συμβαίνει συχνά κιόλας απ’ ότι βλέπω. Αυτό όμως που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι ότι στα 80’s οι Πριστ πραγματικά έγραψαν ιστορία σε όλα τα επίπεδα. Ο ήχος τους δεν έγινε απλά πιο εμπορικός, αλλά πιο σκληρός, πιο μεταλλικός, πιο σκληροπυρηνικός αν θέλετε, και μέσα σε λίγα χρόνια κυκλοφόρησαν τρία αριστουργήματα (British Steel, Screaming for Vengeance, Defenders of the Faith) που καθόρισαν το χέβι μέταλ [U]για πάντα.[/U] Btw, please, μη μου ζαλίσετε πάλι τ’ αρχίδια οι γνωστοί-άγνωστοι για το British Steel - είτε σας αρέσει είτε όχι αυτός ο δίσκος ήταν το ευαγγέλιο του βρετανικού μέταλ για πολλά χρόνια.
Εν πάσει περιπτώσει αυτό που θέλω να πω ότι 80’s Priest vs. 80’s Scorpions, πραγματικά καμία σχέση όμως ε, και ποιοτικά και από πλευράς επιρροής και τα πάντα όλα. Οι Σκόρπιονς των 80’s μπροστά στους Πριστ των 80’s είναι μια κουράδα.

Βασικα, βλεπω πολυ να παιζει το “οι Priest στα 70’s γαμουσανε ,κτλ” και για τα 80’s να χουμε διαβασει κατα καιρους πραγματα και θαματα για British Steel, για Screaming, μην ψαξω πολυ ολο και καποιο μαργαριταρι θα χει πεταχτει και για κανα Defenders (θα πεσει φωτια να μας καψει δλδ). Παλι καλα που το Painkiller εχει μεινει απειραχτο :lol:
Αλλα και παλι, εχει “φθαρει” ου φαινεται λιγο το ποσο ΕΠΙΚΩΝ διαστασεων δισκος ειναι…
Οπως ειπε κι ο ψηλος στο thread για την αγαπημενοι περιοδο των priest
MIΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ PAINKILLER

Ρε νιωστε ρε… Οι Priest γαμουσαν παντοτε και παντα… Εις τους αιωνες των αιωνων. Τελος. -

Μα καλα , βλακας εισαι ??? 8O
Αυτα τα δυο που αναφερεις προφανως και ειναι αριστουργηματα :!:
Λες και δεν μπορει να υπαρξει δισκος αμεσου και ευθεως straightforward HARD ROCK που να μπορει να χαρακτηριστει αριστουργημα, αν δεν εχει ψυχεδελειες και χιππικες πινελιες…#-o

Σε ο,τι αφορα την τελευταια σου προταση, το ξερεις οτι μιλα ο υπερβολικος γραφικος πιο-πριστ-δεν-γινεται- Γρακχος. :slight_smile:

Έτσι νομίζεις, εεεε;

Λοιπόν αν και θα μπορούσα να σου παραθέσω ως απάντηση μόνο το αποπάνω ποστ του cynic, θα σου πω το εξής: πιάσε όποιον θες ρε πούστη, Μεηντενά θες, Σαμπαθικό, Αξεπτικό, Ραϊχικό, Μανογουορικό, θράσερ, πραγματικά όμως, όοοοοποιον θες. Ρώτα τον ποιοί άφησαν το στίγμα τους στα 80’s, οι Πριστ ή οι Σκόρπιονς. Και μετά έλα να μου πεις αν σου είπε ΕΝΑΣ “εννοείται οι Σκόρπιονς ρε! Το Love at First Sting μπαίνει στην ίδια φράση με το Screaming for Vengeance!” Τότε, ναι, πες ότι μόνο εγώ ο γραφικός λέω αυτά που λέω!

Όσο για το αν είναι αριστουργήματα το Love at First Sting και το Blackout… μ’ αρέσει ρε που χρησιμοποιείς ως επιχειρήματα ότι για να χαρακτηρίζεται έτσι ένας δίσκος δε χρειάζεται να έχει λέει ψυχεδέλειες και χίππικες πινελιές… γιατί τα British Steel/Screaming/Defenders ως γνωστόν είναι τίγκα στις ψυχεδέλειες και στα χίππικα! :lol:
Σοβαρέψου ρε. Για τις συνθέσεις μιλάω προφανώς, όχι για το ύφος. Και οι Σκόρπιονς σ’ αυτούς τους δίσκους, το είπα ήδη, δεν τα πήγαν (καθόλου) άσχημα, αλλά αριστουργήματα ΔΕΝ βγάλανε. Βρες μου ΕΝΑ Sentinel μέσα σ’ αυτούς τους δίσκους. Ένα κομμάτι δηλαδή που να πληροί όλες τις προϋποθέσεις αυτού που λέμε ΜΕΤΑΛ ΕΠΟΣ κι όχι απλά “γαμώ τα κομμάτια, έλα να τα σπάσουμε όλα, Rooooock you Like a Hurricaaaaaaane”.
Άιντε! :roll:

Λαθος καταλαβες.
Δεν ειναι το θεμα μας ποιοι επαιξαν πιο καθοριστικο ρολο την δεκαετια του '80, για να μπω σε τετοια συγκριση.

Απλα καποια στιγμη πρεπει να τελειωνουμε με ολους αυτους τους αστειους δηθεναδες, που θελοντας να το παιξουν ‘‘γνωστες’’ και ‘‘ιντελεξουαλ’’ λενε αυτο το ‘‘οι scorpions ηταν μεχρι το 77 με τον ροθ’’ και μου ερχεται να τους φορεσω κανα βινυλιο κολλαρο. :yes:

Επισης, δεν χρειαζεται να ειναι ‘‘ΜΕΤΑΛ ΕΠΟΣ’’ σε στυλ Sentinel, μπορει να ειναι ο οδοστρωτηρας Βlackout, oι ‘‘ΧΑΡΝΤΡΟΚ ΔΥΝΑΜΙΤΕΣ’’ Now και Dynamite, το υπερ-χιτ No One Like You, τα διαχρονικα Bad Boys Running Wild και Big City Nights που οριζουν το 80’s Hard Rock με τον ηχο, το υφος και την αυρα τους !!! :wink:

Ρε Άλεξ, αυτοί που το λένε αυτό δε θέλουν να το παίξουν γνώστες ή ιντελεξουέλ, αυτό που εννοούν είναι ότι πραγματικά τεράστιοι σε ποιότητα και επιρροή οι Σκόρπιονς ήταν με τον Ροθ. Πώς να το κάνουμε δηλαδή!

Κατά τ’ άλλα εσύ δεν το πας σε σημαντικότητα για τα 80’s, έλα όμως που εγώ εκεί ακριβώς το πήγαινα, οπότε μάλλον εσύ δε με κατάλαβες. Να το πω λοιπόν λίγο πιο “ωραία” γιατί μάλλον σε έθιξε η “κουράδα”. :roll: Αν κάποιος θελήσει να γράψει μια πραγματεία για τον σκληρό ήχο των 80’s, στους Πριστ θέλοντας και μη θα πρέπει να αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Οι Σκόρπιονς σ’ ένα τέτοιο έργο θα πιάσουν μια σελίδα. Όπως και πολλά άλλα -γαμάτα κατά τ’ άλλα- συγκροτήματα της εποχής.

Για τις κομματάρες που αναφέρεις προφανώς καμία αντίρρηση. Και πάλι βέβαια, τί συγκρίνουμε, αλλά τέεεελος πάντων…

Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά θα ήθελαν πολύ οι πριστ να είχαν τέτοιο βιντεοκλίπ στα 80ς: http://www.youtube.com/watch?v=vFAf_29KYTs&ob=av2n