Ευγε για το θρεντ.
Θα πω λίγα πραγματάκια γιατί η σύνδεση με το στικάκι της βονταφον στην αυλή του χωριού είναι αναξιόπιστη.
Δηλώνω φαν των γκαγκστερικών αν και δεν έχω δει το 4ωρο έπος του πολλ.
Scarface
Αδύναμη σκηνοθετικά, για μένα ο καλύτερος ρόλος του Πατσίνο.
Τρομερές ατάκες και αντιμετώπιση της πραγματικότητας από τον αδίστακτο Μοντάνα, they fuck with the best κλπ.
Αλλά κάτι λείπει…η διάρκεια δεν νομίζω ότι φταίει. Είναι η ταινία η γαμάτη του 8, δεν θα την έλεγες ποτέ αριστούργημα.
Και πολλή καλτ στιγμές, το κλαμπ και η νοοτροπί Μαϊάμ στο οποίο ο Αλ έμεινε μήνες να μάθει την “γλώσσα” και την νοοτροπία.
Goodfellas
Η αγαπημένη μου γκαγκστερική.
Ο Πέσι είναι θεός, ο Λιότα έξοχος, ο Ντενίρο στους 2-3 καλύτερους ρόλους του.
Εξοχο σαουντρακ, απολαυστικές σκηνές, ειδικά με τον Πέσι και τον Σπάηντερ δεν χορταίνω να την βλέπω.
Ξενίζει κάπως το “δες τι καλά που περνάνε οι μαφιόζοι” που περνάει ο Σκορτσέζε, και όλοι έχουν απαράδεκτο στυλ, ερλι 90’ς μεν.
Το Meen Streets το βρίσκω αδιάφορο, το Departed ενδιαφέρον χωρίς κάτι το σπουδαίο.
Untouchables
Πολύ καλή ταινία, θαυμάσιοι οι Κόνερυ - Ντενίρο, από τον Κόστνερ δεν περιμένεις ποτέ να κάνει κάτι σπουδαίο αλλά είναι οκ, βλέπεται άνετα πολλές φορές.
Αλλά την χαρακτηρίζω λιγότερο σοβαρή.
Με ποια έννοια;
Οτι έχει ένα χαλαρό στυλ, το βρίσκω κάπως παιδικό ρε παιδί μου, οι καλοί νικούν τους κακούς, είναι η γκαγκστερική ταινία που μπορεί να δει κάθε παιδί που ξέρει να διαβάζει γράμματα.
Δεν είναι τόσο σκληρή δηλαδή.
Μπρουταλ.
Και ας έχει μια στοιχειώδη βία μέσα.
Miller’s Crossing
Ε είναι Κοέν δεν γίνεται να μην είναι τουλάχιστον καλή!
Εξαιρετικό, το χω δει μόνο μια φορά, θα το ξαναδώ λίαν συντόμως.
Οτι λέει ο θρεντσταρτα.
Και το τέλος τόσο πικρό, τόσο κοενίστικο, τόσο απρόβλεπτο.
Road to Perdition
Ωραία ταινία.
Ευτυχώς δεν έχει μελό και τέτοιες αηδίες.
Donnie Brasco
Πολύ καλό.
Καλοί οι πρωταγωνιστές, πολύ καλή σκηνοθεσία και συγκινητικό τέλος.
Επίσης καλό και το Carlito’s Way.
από κει και πέρα:
Leon εξαιρετικό με τον ΘΕΟ Gary Oldman ο οποίος παίζει και στο State of Grace, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα.
Το History of Violence έχει ένα 30 λεπτο στην αρχή πολύ καλό μέχρι να βυθιστεί οριστικά στο τέλος.
Κρίμα, ο Βίγκο είναι πολύ καλός ηθοποιός.
Για τους Νονούς δεν έχω να πω τίποτε.
Είναι οι αγαπημένες μου ταινίες, είναι κάτι παραπάνω από γκαγκστερικές, προτιμώ οριακά το 2ο μέρος και όποιος δεν του αρέσουν μπορεί να αποσυρθεί στην μιζέρια του.
Ντροπή μου που δεν έχω δει την Δύση.
Ντενίρο βγάλε το Frankie Machine να σε δούμε σε κανένα σοβαρό ρόλο, οπως γιγαντώθηκες.
o De Niro την έχει την κωμωδία, απίστευτες εκφράσεις. και ο Crystal, έχει μια στωικότητα από την άλλη, άλλο πράμα 
