Βαριεμαι.
σας ξαναλεω και γω να ακουσετε το bravo απο δαυτους
ο μισος δισκος ειναι γεματος “χιτακια”!!!
Darth@
Το λέω ασφαλές γιατί θεωρητικά έχει τα στοιχεία που κάνουν έναν δίσκο “όμορφο”.
Μελωδικά φωνητικά, mid tempo κομμάτια, α προκαλεί ωραία συναισθήματα κλπ.
Φυσικά και δεν σημαίνει ότι κάθε δίσκος που έχει αυτά τα στοιχεία (και πιστεύω βγαίνουν πολλοί κάθε χρόνο) είναι καλός όπως φυσικά και δεν σημαίνει ότι αυτός ο δίσκος δεν είναι αριστούργημα ή οτιδήποτε άλλο.
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός πάλι, τέλος πάντων δεν σκοπεύω να το χαλάσω άλλο.
Προφανώς και έχει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται για να είναι όμορφο αλλά εδώ δε μιλάμε για Black Metal αλλά για μελωδικό ρόκ οπότε πρέπει να είναι όμορφο. Το θέμα είναι ότι για γίνει αυτό πρέπει να σε ιντριγκάρει και λίγο ο δίσκος αλλιώς εντάσσεται στην κατηγορία μουσικά μαξιλάρια που έλεγα πιο πριν καταλήγεις στο κρεβάτι χωρίς να βγάλεις καν τα παπούτσια, οπότε το να είναι όμορφο δεν είναι και τόσο απλό όσο φαίνεται ιδιαίτερα όταν έχεις να κάνεις με πιο ήρεμες μελωδικές φόρμες που οι δυναμικές τους φαίνονται περισσότερο στις εναλλαγές των μελωδιών και όχι στις διακυμάνσεις των db.
Πάντως αν πρόσεξες αυτό το δίσκο τον γουστάραν και άτομα που έχουν και ελαφρά αλλεργία στη μελωδία οπότε όπως καταλαβαίνεις κρίνεται πετυχημένο.
Χεχε με πρόλαβε ο νταρθ.
Είναι πολύ πιο δύσκολο να γράψεις έναν πραγματικά καλό δίσκο σε αυτό το στυλ παρά να γράψεις έναν καλό δίσκο με πολύπλοκα τεχνικά ριφς, πρωτότυπες αλλαγές μέσα στο ίδιο κομμάτι, μελωδίες, σαπίλα κτλ.
Στη δεύτερη περίπτωση αυτά τα στοιχεία αρκούν για να βγει ένας απλά καλός δίσκος και απο κει και πέρα παίρνει τα ηνία η έμπνευση.
Αντίθετα, στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχουν στοιχεία που να λειτουργούν ως ??μαξιλαράκια ασφαλείας?? παρά μόνο ο κίνδυνος του γλυκανάλατου και της κοινοτυπίας.
Η μόνη ασφάλεια που σου προσφέρει είναι ότι μπορεί εν δυνάμει να σε ακούσει περισσότερος κόσμος απ? ό,τι αν έβγαζες έναν αβαν γκαρντ προγκ ντεθ γουατεβερ δίσκο.
Όλα έχουν να κάνουν με τα ακούσματα του καθένα ρε παιδιά, όπως αναφέρθηκε. Για κάποιον που τη βρίσκει με post ήχους, ταξιδιάρικα, ατμοσφαιρικά κλπ, οι Gazpacho είναι πολύ πιθανό να τον συναρπάσουν. Κάποιος που έχει συνηθίσει να ακούει δυνατή και ξεσηκωτική μουσική κατά κύριο λόγο, μπορεί να τους θεωρήσει κατάλληλους μόνο ως “χαλί”. Αυτούς και τόσους άλλους.
Βέβαια, αν εγώ λέω “μουσικό χαλί” εννοώ μουσικές τύπου lounge, ή μερικές φορές και ορισμένες μουσικές του ραδιοφώνου, μουσική δηλαδή που συμπληρώνει αυτό που κάνεις και δε γίνεται να σε αποσπάσει απο αυτό, συχνά “ανώδυνη” στο αυτί… Δεν είναι κακό για τη συγκεκριμένη μουσική βέβαια αυτό.
Επίσης, άλλο “χαλί” και άλλο η μουσική ως το υλικό εκείνο που ντύνει κυριολεκτικά κάτι, που του δίνει την ουσία του (πχ ένα soundtrack)… Τέσπα, μ’ έπιασε η πάρλα.
Τσεκάρετε και το προηγούμενο δισκάκι των Gazpacho, αξίζει εξίσου.
Σοβαρέψουυυ.
Μπαν ο πειραματισμός είναι πιο σεηφ από το να βγάλεις έναν ωραίο δίσκο που ακολουθεί την πεπατημένη, γιατί στη δεύτερη περίπτωση τα υποκειμενικά στοιχεία που τον κάνουν καλό είναι πολύ περισσότερα.
Safe από την άποψη ότι θα βγάλεις έναν ποιοτικά καλό αποτέλεσμα και όχι από την άποψη ότι θα αρέσεις στον κόσμο.
Μάνο δεν έχει και πολύ άδικο ο Ban. Το μόνο πιο εύκολο στην περίπτωση που θα του αλλάξεις τα φώτα στον πειραματισμό είναι να σε ψαρώσει και να πεις" πωπω τι κάνουν οι πούστηδες" αλλά το να σε κρατήσει σε βάθος χρόνου είναι και αυτό δύσκολο. Το να χώσεις ένα σωρό πράγματα μέσα στο ίδιο τσουβάλι είναι εύκολο αλλά όπως σε πιο Minimal(ο όρος πεπατημένη δεν είναι και τόσο εύστοχος κατά τη γνώμη μου) φάσεις είναι εύκολο να γίνεις βαρετός έτσι αντιστοιχα στις πιο πολυσυλλεκτικές περιπτώσεις είναι πανεύκολο να καταντήσεις εκνευριστικός και δήθεν.
απλά σου παραθέτω αυτή τη σκηνή που πραγματικά έχει αλλάξει εντελώς την αντίληψη μου πάνω στο θέμα τέχνη γενικότερα(δεν κάνω πλάκα).
Η πραγματική μαγκιά και στις δυο αυτές ακραίες περιπτώσεις(Minimal-Maximal) είναι να καταφέρνεις να ακούγεσαι το πραγματικά ανάποδο από αυτό που είσαι.
Μάνο, ναι αυτό ισχύει που λες, άμα δεν ξέρεις τι είναι αυτό που ακούς στην πρώτη κατηγορία
(γενικά, όχι εσύ ντε:oops:)
Εγω με το μανο ειμαι για εχει παντα δικιο. Αν και αντι για το “ποιοτικα καλο αποτελεσμα” θα εβαζα απλως “πολυπλοκο, τεχνικο, που θελει δουλεια, δυσκολο, παπαδες κτλ” γιατι πιστευω οτι το ποιοτικα καλο αποτελεσμα ειναι αυτο που αρεσει και στον κοσμο (μιλωντας παντα για ατομα που εχουν καποια ιδεα βεβαια).
αναλογα πως ερμηνευεις το ποιοτικα ομως.