Απορω πως τοσες μερες δεν εχει γινει thread…
Προσωπικη αποψη: Κατωτερο του αριστουργηματικου infestissumam αλλα στεκεται αξιοπρεπεστατα με cirice, he is και deus in absentia να ειναι απο τα καλυτερα που εχουν γραψει.
Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τους δίσκος με διαφορά και ο μοναδικός που ακούω από την αρχή έως το τέλος χωρίς να κάνω skip κάποιο τραγούδι.
Προτιμώ το προηγούμενο.
Ετσι απο περιεργεια, ποια απο τα τρακς του προηγουμενου θεωρεις skippable?
To be honest, το infestissumam δεν είχε πολλά (π.χ. Body and Blood) και ίσως είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός “skippable”, απλά δεν μου έκανε ιδιαίτερο κλικ να τον ακούσω ξανά.
Και για μένα ο καλύτερος τους, τα άλλα δεν ήταν άσχημα απλά δεν με τράβαγαν να τα ξανακούσω, αυτό το έχω λιώσει! Το μοναδικό μου παράπονο, το έχω γράψει και αλλού, τα φωνητικά. Ήθελα κάτι πιο ιδιαίτερο. Μικρό το κακό όμως γιατί έχει κομματάρες.
Οι άνθρωποι έκατσαν και έγραψαν απλά τα καλύτερα τραγούδια που μπορούσαν, χωρίς φανφάρες.
Ωραίο παλιομοδίτικο rock με ατμόσφαιρα, ελαφρά πιο heavy από τα προηγούμενα.
Το πρώτο τους ήταν αρκετά καλό με τις επιρροές να μην κρύβονται, το προηγούμενο περισσότερο pop και πιο “ανοιχτό”, πιστεύω δεν εκτιμήθηκε όπως άξιζε.
Το Meliora είναι όμως το πιο συμπαγές.
Δεκτό να μην αρέσουν σε κάποιους οι Ghost αλλά πλέον δικαιολογίες τύπου “[I]αν δεν φορούσαν μάσκες[/I]…” δεν πείθουν. Γράφουν πιασάρικα και έξυπνα τραγούδια. Τα φωνητικά ταιριάζουν με το στυλ, αλλά θα μου άρεσε να ακούσω και μερικά ψευτοblack για την ποικιλία.
Μετά από αρκετό καιρό ακροάσεων, η αρχική μου εντύπωση έχει παγιωθεί.
Είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, μέχρι σήμερα. 'Οχι μόνο για τις πιο βαριές κιθάρες και την πιο heavy κατεύθυνση, αλλά γιατί έχουν γράψει μουσικάρες.
Πιάνω την πιο αδύναμη -για μένα- στιγμή του άλμπουμ το Majesty. Ακόμα και εκεί βρίσκεις ένα απίστευτο riff που σε κολλάει στον τοίχο.
From The Pinnacle… από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, Cirice, Absolution, Deus… κορυφές και ειδική μνεία για το He Is που όσο απλό δείχνει, τόσο συναίσθημα βγάζει.
το συγκρότημα είναι τίγκα στο hype. Κομμάτια, είναι οκ αλλά γούστα είναι αυτά. Απλά όντας στο managment των Slayer, θα γίνουν εξώφυλλο εκεί που άλλα δεν θα έχουν καν κριτική αν δεν πέσει πληρωμή παρα μήνες αργότερα.
Οκ το cirice αλλα δεν ενθουσιαζει κιολας. Θα το ριξω μια αυτια αλλα μαλλον θα προτιμησω το ντεπουτο τους
Management των Slayer;
Καταρχάς αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο γιατί οι Slayer έχουν γαμηθεί από το management τους πολλάκις, αλλά δεν έχουν κοινό management.
Ειναι η ιδεα μου ή το cover του βινυλιου ειναι πολυ σκοτεινο και χαντακωνεται η εξωφυλλαρα?
Ισχύει πολύ αυτό που λες… Βέβαια όπως και να 'χει είναι πανέμορφο πακέτο.
Ο J jackson τους bookαρει και τους 2. Επίσης το επειδή ο Lombardo δε γούσταρε τα οικονομικά ή επειδή εχουν να βγάλουν πραγματικά καλό δίσκο χρόνια, δεν σημαινει οτι φταίει το managment.
Ο Rick Sales είναι μάνατζερ των Slayer, ο John Jackson είναι booking agent (και ιδιοκτήτης των Sonisphere Festivals). Και προφανώς άλλο ποιος τους μανατζάρει και άλλο ποιος κλείνει συναυλίες.
Το ότι τα έχει κάνει σκατά το management των Slayer είναι κουβέντα για αλλού.
Επίσης, οι Ghost έγιναν εξώφυλλο από τότε που άνηκαν στη Metal Blade. Έκαναν και το σχετικό θόρυβο με τη “μυστικοπάθεια” γύρω απ τα μέλη τους, τους αποθέωσαν και κάτι Anselmo, Hetfield κλπ και έγιναν περισσότερο γνωστοί (με αποτέλεσμα να υπογράψουν στη Universal).
Με λίγα λόγια, δε νομίζω πως είναι απλά ένα καλά προωθημένο περιτύλιγμα.
Έχουν ταλέντο και γράφουν ωραία -ευκολομνημόνευτα- τραγούδια.
Αν βρήκαν τον τρόπο να πουλάν περισσότερο απ’ τους Magna Carta Cartel ή τους Enforcer βγάζοντας μία σατανιζέ εικόνα και κρύβοντας την ταυτότητα τους, δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που το κάνουν!
Σωστος ο alejandro.
Απο καταβολης rock/metal ποσα συγκροτηματα φορουσαν μασκες-μακιγιαζ κτλ.
Απο Kiss ως Slipknot και ενα καρο ενδιαμεσα.
Νομιζω πως δεν στεκει να μενουμε συνεχως στην εμφανιση λες και ερχομαστε πρωτη φορα σε επαφη μ’αυτη την μουσικη.
By the way γραφουν τραγουδαρες.
Απο τους δισκους της χρονιας.
Ο Sales όντως. E σορρυ για τη σύγχηση. Ο Sales όμως έχει εκτόπισμα. Αν και οι πρακτικές του έχουν επικριθεί (απο ορισμένους)
!
Παίζει να 'ναι και ό, τι πιο Faith No More έχουν γράψει ποτέ το Pinnacle, τουλάχιστον στα κουπλέ.
Το βίντεοκλίπ από την άλλη, μια τελειότης. Σωστή κόπια εξπρεσιονισμού.
Τα παιδιά ξέρουν ένα πράγμα: ΝΑ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ. Αυτό είναι το μυστικό.
Από κει και πέρα στο άλμπουμ αυτό έχουν τρομερή αίσθηση του μέτρου, δεν υπερβάλλουν ούτε τραβάνε σε διάρκεια. Σε συνδυασμό με το άριστο marketing, (outfit, artworks, ακουστικά shows, video-clips, καρτουνίστικη κακία) με πρώτη φορά τόσο καλό songwriting όντως κάνανε μεγάλο βήμα. Το cdακι δεν ξεκολλάει εύκολα από το μυαλό μου.
Και κάτι άλλο: Ο ήχος αυτού του pop παραγωγού είναι αρκετά ραδιοφωνικός: Ενώ είναι metal μουσική, σε αντίθεση με τα περισσότερα είδη της metal, είναι ικανή να κουράσει το αυτί (ειδικά την μη-μυημένων), ειδικά σε μέτρια ηχοσυστήματα (ηχεία pc, αμαξιού, κακά ακουστικά). Αυτή η παραγωγή είναι friendly στο αυτί, ικανή και να συνοδεύει καθημερινές ασχολίες χωρίς να κουράζει.
