[B]Ought[/B] [I]“More Than Any Other Day”[/I] και το [I]ομώνυμο[/I] των [B]Eagulls[/B] άνετα συγκαταλέγονται στις κυκλοφορίες της χρονιάς.
To πρώτο έχει και μια διαφορετική χροιά, λίγη ψυχεδέλεια, πιο ελεύθερες συνθέσεις.
Το 2ο αν έβγαινε στα 80’ς θα ήταν κλασικός δίσκος. Τσαμπουκάς, ενέργεια, φρεσκάδα, εθιστικές συνθέσεις.
Toυτο δω, πραγματικα, δεν ξερω που να το βαλω. Synth-punk περισσοτερο και οχι punk ή post-punk, σε σημεια γκαραζευει ή γινεται ποπ, αλλα τζαμαρει χασιματικα κιολας φερνοντας μου στο μυαλο kraut και ψυχεδελειες.
Οπως και να 'χει, υπερβολικα ιδιαιτερος δισκος και σιγουρα στα καλυτερα της χρονιας.
Total Control - Typical System LP
Σε αλλα νεα που θα ενδιαφερουν σαφως περισσοτερους, οι Iceage επεστρεψαν με νεο δισκο. ΟΚ, ειναι μπλαζε μαλακες. ΟΚ, στα λαηβ τους απογοητευσαν. Αλλα μαλλον οταν μιλαμε για στουντιο κυκλοφοριες, απλα το 'χουν πααααρα πολυ. Λιγοτερο χαωτικοι αυτη τη φορα, πειραματιζονται περισσοτερο, αλλα γαμανε εξισου, ισως και περισσοτερο.
Iceage - Plowing into the Field of Love LP
Kαι δυο αλλες μπαντες που γουσταρα αρκετα εσχατως:
Low Life - Dream Machine
Hand Of Dust - Walk In White
Το Iceage θα τσεκαριστει οπως και δηποτε.
Κατα τ αλλα, ενα μικρο review για τους Saigon Blue Rain [U]εδω[/U] για οποιον θελει να το διαβασει.
Πολυ ωραιες προτασεις… θανξ!
Λιωνω Total Control σημερα , και μετα Iceage που θυμιζει εντονα Cave.
το total control είναι για να μπει στους δίσκους που θα μοίραζα σε όλο τον κόσμο.αμέτρητα thanx 
Ritual howls ? Turkish leather
Προσπερνώντας το φαιδρό εξώφυλλο, έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας από το Detroit. “Καμπανιστές” κιθάρες, βαθύ μπασο, εκφραστικά φωνητικά μαζί με μια διακριτική αλλά συνάμα λειτουργική χρήση από σύνθια. Αξίζει και με το παραπάνω να αφιερώσετε μια αυτιά, με το ομώνυμο τραγούδι να αποτελεί ένα από τα άσματα της εφετινής χρονιάς.
Αν θέλετε να κολλήσετε με κάτι πολύ καλό και φρέσκο (ντεμπούτο), πάρτε μια γεύση από κάτω και ακούστε οπωσδήποτε τον δίσκο. Το “Stockholm Brinner” δεν θα σας αφήσει να κοιμηθείτε and that’s a promise!
http://nogoodrecords.bandcamp.com/album/hurula-vi-r-m-nniskorna-v-ra-f-r-ldrar-varnade-oss-f-r-lp
Καταρχάς μπράβο σε όσους πόσταραν [B]Total Control[/B] και [B]Saigon Blue Rain[/B]. Δισκάρες αμφότερα. Ειδικά με τους πρώτους γούσταρα άπειρα με τις ευθείες αναφορές στους Suicide αλλά και με την όλη αισθητική του δίσκου.
Κάτι και από μένα (ελπίζω να μην έχει ξαναμπεί):
[B]The New Christs - Incantations (2014)[/B]
Τρομερά υποτιμημένη μπαντάρα από την Αυστραλία, υπάρχουν 35 χρόνια τώρα και αυτός εδώ είναι ο πέμπτος τους δίσκος (γενικότερα τον παίρνουν τον χρόνο τους γιατί όλοι τους είναι χωμένα σε 500 συγκροτήματα). Εδώ έχουμε λοιπόν post-punk που γκαραζίζει φουλ, τρομερή ενέργεια και κάποιες ψυχεδελικές τζούρες δώθε-κείθε που στοιχειώνουν.
Ακούστε εδώ: http://thenewchrists.bandcamp.com/releases
[B]Viet Cong - Viet Cong (2015)[/B]
Το περιμένα αυτό το δισκάκι και τελικά μας έκανε τη χάρη και λίκαρε δύο μήνες πριν την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του. Από πρώην μέλη των πολύ καλών Women εδώ έχουμε λαβυρινθώδες ποστ-πανκ που θυμίζει Television και φλερτάρει φουλ με τη νεο-ψυχεδέλεια.
Το [B]Iceage[/B] πώς σας φάνηκε τελικά; Προφανώς δε συγκρίνεται με το περσινό, αλλά δεν είναι και κακό. Έχουν πάει αλλού, βέβαια, πιο αργόσυρτα, ατμοσφαιρικά πράγματα, μπόλικη αμερικανιά, μόνο 2-3 κομμάτια θυμίζουν τα παλιά. Σαν να πήραν το “Morals” και να το τράβηξαν πιο πέρα. Μεγάλο χαντάκι η φωνή του τυπα, που πλέον ακούγεται ενοχλητικός. Πολύ επιτυδευμένες ερμηνείες και παντού με το ίδιο, παράφωνο στυλ. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν 5-6 κομμάτια που είναι πολύ καλά, αλλά σαν σύνολο δε συγκλονίζει σαν το “You 're nothing”.
Το φετινο δεν εχει τη “σπιθα” του περσινου, το περσινο δεν εχει την τραγουδοποιια του φετινου, που για μενα ειναι πολυ πιο δουλεμενο και ωριμο (και σε μια διαφορετικη κατευθυνση, βεβαια). Για μενα ειναι 2 διαφορετικα πραγματα.
Θα ελεγα πως σε συνολο, εγω προτιμω το φετινο, το οποιο ομως δεν εχει καποιο In Haze ή καποιο Everything Drifts.
Ή, βασικα, λεμε ακριβως το ιδιο, αντιδιαμετρικα.
Στηρίζω, πολύ ωραίο κομματάκι. Keyser αν δεν σου ναι κόπος στείλε ένα λινκ για όλο το δίσκο.
Δεν ήξερα που ακριβώς να τους ποστάρω, αλλά επειδή το album διακατέχεται από μια σκοτείνια, πιστεύω τους αρμόζει καλύτερα εδώ.
[B]Opal onyx[/B] (us) - [I]Delta sands[/I]
Αμερικανικό ντουέτο, με τα φωνητικά της κυρίας να φέρνουν σε Chelsea Wolfe, PJ Harvey (κάπως) … Ηλεκτροακουστικές προσεγγίσεις με εμφανή διάθεση πειραματισμού. Το ακούω αρκετά τις τελευταίες ημέρες και μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα.
Ακούμε εδώ
[U]προτεινόμενα τραγούδια:[/U] [I]Evaun[/I], [I]The Devil[/I], [I]Arrows wing[/I].
