Σε 1 ώρα φεύγω για το live.Θα κλάψω!!!
Πήγα να κλάψω στο Fallen Down.Eυχαριστούμε θεοί.Άυριο θα πω πιο πολλά.
Απίστευτο το live χτες.
Το setlist θα μπορούσε να είναι καλύτερο αλλά δεν πιστεύω να έμεινε κανείς παραπονεμένος,μόνο κομματάρες έχουν.8) Έτσι κι αλλιώς αποτελεί και μια από τις μαγείες των Mule το ότι δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα ακούσεις κάθε βραδιά.Η μπάντα έχει εξωγήινο δέσιμο.Ο ήχος (όπως σε όλες τις συναυλίες στο Λονδίνο που πήγα) βοήθησε στο να ακούγονται ξεκάθαρα τα πάντα.
Και επίσης καταλάβαμε τι σημαίνει guitar hero,πως γίνεται να δένεις κόμπο το μπάσο σου κτλ.Ειδική μνεία στον Louis που είναι μαγικός στα πλήκτρα.Γενικά η έλευσή του στο σχήμα κατά τη γνώμη μου,μόνο καλό έκανε στην μπάντα.
Το setlist παρμένο από το bt.etree.org.
Set 1
01 Happy 4th of July, Warren!
02 Broke down on the Brazos
03 Gameface
04 Child of the Earth
05 Painted Silver Light
06 I’m a Ram
07 Fallen down >
08 The Other One Jam
09 Shape I’m in
10 Mule > I’ve been working > Mule > Outro 1st Set > Audience
Disc 2 [1:18:21]
Set 2
01 Krrkk!
02 Banks of the deep End
03 Time to confess
04 I believe to my Soul
05 Slackjaw Jezebel
06 Beautifully broken
07 Sco-Mule *
08 Don’t step on the Grass, Sam
09 Soulshine > Audience Encore Call
Encore
10 She’s nineteen Years old # ~ > Final Farewell > Audience
Στη σκηνή στο Sco-Mule είδαμε τον Elliot Randall (γνωστό από τη session δουλειά του με τους Steely Dan κυρίως) και στο She’s Nineteen Years Old τον Paul Jones των Manfred Mann(φυσαρμόνικα) και τον…[SPOILER]Bernie Marsden!!!
Αγαπημένος από τα πρωτα χρόνια των Whitesnake…:roll:[/SPOILER]
Συμφωνώ απόλυτα φίλε μου.
Τα ακούω κι εγώ όλα τελευταία (ότι πρέπει για καλοκαίρι οι Mule) και είναι όλα τους μνημεία. Και το Live…with a little help from our friends μάλλον το απόλυτο λάιβ τους, αν και όλα σπέρνουν βασικά.
Όσο για αγαπημένο…με δυσκολία θα επέλεγα High and Mighty8). Ειδικά ο τρόπος που το γυρνάνε στη μελωδία προς το τέλος του άλμπουμ, εκεί με σκοτώνουν οι άτιμοι:!:
Πάντως ναι, νομίζω μετά το 2000 γίνανε ακόμη καλύτεροι, πιο πλούσιος ήχος.
O στόχος των Mule αρχικά ήταν να δημιουργήσουν ένα power trio στα πρότυπα των late 60s & 70s συγκροτημάτων. Αργότερα αυτό άλλαξε και η προσθήκη του πληκτρά πήγε αλλού την μπάντα.
High & Mighty & Life Before Insanity τα δικά μου αγαπημένα.
Έτσι8)
Και νομίζω ότι η προσθήκη του πληκτρά και οι μουσικές ανησυχίες της μπάντας έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την ταυτοποίηση του είδους μουσικής που παίζουν! Ούτε ο όρος southern rock τους περιγράφει απόλυτα, ούτε jam (καλά γενικά διαφωνώ με αυτή τη ταμπέλα αλλά anyway) ούτε blues ούτε τίποτα!
Μακάρι να γινόταν κανένα θαύμα (όπως πολλά άλλα θαύματα που περιμένουν στην ουρά:p) και να τους βλέπαμε κατά δω. Βέβαια όταν σκέφτομαι τον αμερικάνικο επαγγελματισμό αυτών των συγκροτημάτων και τις συνθήκες των λάιβ στην Ελλάδα σκέφτομαι “μάλλον άστο καλύτερα”.
Θα έβαζα με τα δύο που αναφέρεις Αντώνη και το τελευταίο τους…Όπως και να’χει,μεγάλη μπάντα.Μακάρι να έρχονταν και Ελλάδα.Εγώ πάντως ήδη έχω αρχίσει να φαντασιώνομαι το επόμενο!
Ηopeto πολύ χαίρομαι που μπήκες στο club! 8)
Αυτό είναι με αυτή τη μπάντα (και κάποιες λίγες ακόμα), όσες φορές και να τους δεις live δεν χορταίνεις και θέλεις και άλλο, είναι άκρως εθιστικοί και είναι και οι ίδιοι τρελαμένοι με το να μην παίζουν δύο ίδια σετ ποτέ!
To δικό μου setlist από το Παρίσι είναι:
Le Trianon
Paris, France
09.07.2012
01 Audience
02 Railroad Boy >
03 Rocking Horse
04 Time to confess
05 Trane > 3rd Stone from the Sun Jam > Norwegian Wood Jam >
Eternity’s Breath > St Stephen Jam
06 Captured
07 Steppin’ lightly
08 Streamline Woman
09 No Need to suffer
01 Need your Love so bad
02 Blind Man in the Dark
03 Mule > Les Brers in A minor Tease > I’ve been working so hard > Mule > Outro > Audience Encore Call
Encore
04 Feel like breaking up somebody’s Home %) &) - no MA
05 That’s what Love will make you do %) &) +) - no JC > Audience // Audience *)
2nd Encore
06 32/20 Blues %) > Final Farewell > Audience
Specials Guests:
%) Kenny Wayne Shepherd [guitar]
+) Chris ‘Whipper’ Layton [drums]
$) Richard Cousins [bass]
&) Tony Braunagel [drums]
2 ώρες και 40’ χωρίς ουσιαστικό διάλειμμα!
Την ηχογράφηση μπορείτε να την κατεβάσετε από εδώ:
http://bt.etree.org/details.php?id=556704
Kαι το live του Λονδίνου που είδε ο Hopeto από εδώ:
http://bt.etree.org/details.php?id=556506
Θα γράψω περισσότερα τις επόμενες μέρες
Πωπω,έκαναν ωραίο medley ε?To Eternity’s… είναι Machavishnu Orchestra?
Πόσες συναυλίες τους μετράς με αυτή?
Nαί, Mahavishnu είναι.
Αν δεν μου ξεφεύγει καμία -είναι μία πολύ δύσκολη μέρα με την απώλεια του μαέστρου σήμερα- εννέα.
Και θέλω και άλλες. Όσες περισσότερες γίνεται!
Ειδκά στο κλίμα της σημερινής ημέρας, έρχονται στο μυαλό μου όλοι οι μεγάλοι μουσικοί που έχω δεί και δεν θα μπορέσω να ξαναδώ. Και λέω πως θέλω να ξαναδώ όσες φορές αξιωθώ ακόμα τους Mule, τους εναπομείναντες Purple, τους Allmans, τον Plant, τους RTF.
Στα δικά μου τα αυτιά, όλοι οι παραπάνω έχουν βγεί από το ίδιο καλούπι live καλλιτεχνών. 8)
Tο βλέπω να έρχεται το tribute από Mule σε Purple ή κάτι του Lord…:roll:
9 φορές ε?Να τις χιλιάσεις.
Είναι μεγάλη απώλεια ο Jon Lord,τι να λέμε…?Αυτό για το καλούπι ισχύει 100%!
Eυχαριστώ και εσύ το ίδιο!
Ναι, αν το mountain jam ήταν φέτος αδιερωμένο στον Levon Helm, παίζει να αφιερωθεί στους Purple το φετινό live του Halloween (31/10) που παραδοσιακά έχει ένα σετ tribute σε κάποιον κλασσικό καλλιτέχνη ή άλμπουμ.
Θα ήθελα να τους ακούσω και σε κανένα Whitesnake βέβαια,μην ξεχνάμε τι δισκάρες έβγαλαν με τον Lord στα πλήκτρα. Και γαμώτο ήλπιζα αφού ανέβηκε ο Marsden στην σκηνή μαζί του να ακούγαμε κάτι από αυτούς αλλά…Μια χαρά ήταν.8)
Πωπω ρε Ηοpeto αυτό είναι και δικόμου απωθημένο χρόνια τώρα!
Το μεταλλαγμένο boogie του Ready and willing ας πούμε με το ριφφάκι που θυμίζει Gibbons! :roll:8)
Για να μην ξεχνιόμαστε:
Xθες συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από τον θάνατο του Αllen Woody…
To θυμάμαι σαν χθες γαμώτο, να είμαι διακοπές Πήλιο, να μπαίνω από dial up σύνδεση να τσεκάρω mail κα ξαφνικά να νιώθω να με πνίγει το σκοτάδι μέσα στο ηλιόλουστο Ελληνικό καλοκαίρι…
Το καλό είναι πως ο Warren με διέψευσε: Tότε είχα πιστέψει πως αυτό ήταν το τέλος των Mule!
“he still walks when the thunder rolls…”