Το Hammer ουσιαστικα εχει και 2 παραπανω κομματια οποτε βγαλτε τα Mountains και Lord of Lies(αν και ο pot εννοει αυτα δηλαδη)και παει αυτοματως(τουλαχιστον)στο 8ρακι:p
Το review ποτε?
οποιος θελει να μπει στην ομαδα στηριξης lord of lies(μεχρι στιγμης ειμαστε μονο εγω κι ο dude),ειναι ευπροσδεκτος:lol:
#-o#-o#-o
ντάξει monument…
αυτές τις μέρες έχω σκιστεί στο διάβασμα για την εξεταστική και κοιμάμαι ελάχιστα οπότε μάλλον θα δείτε πολλά μαργαριτάρια αυτόν τον καιρό στα πόστ μου…
edit:μπαίνω κι εγώ στην ομάδα.το lord of lies είναι το καλύτερο του δίσκου…
8αρακι σιγουρα, μη σε πω και 8.5!
ΚΑΙ ΝΑΙ, γουστερνω και εγω δεοντως το Lord of Lies. Αντε αμαν με ολους τους ΦΩΛΣ που το θαβουνε. Ο JB θα σας τιμωρησει. Απιστοι.
Στενάχωρα ανέμπνευστο συγκριτικά με Iron Will, Monuments και τα καλά του Wolfs return . Κανένα δεν μου έχει μείνει με τα πρώτα ακούσματα! Ελπίζω να αλλάξει με τον χρόνο μέσα μου!! Μόνο το σημείο του Bond of Blood πριν το ρεφρέν με άγγιξε λίγο,ι το κουπλέ του Savage Seas και το Ravens guide our way που πρέπει να είναι και το αγαπημένο μου! Που είναι ένα αγέρωχο Silver into steel? Ένα καταιγιστικό Like the oar strikes the water?? Που είναι λίγο πιο βαρυές επικές doomiles όπως το Chooser of the Slain ή το Ulvaskall??? Παρά έχουν γίνει κλασσικούρα!!
Κοιτα φιλος κανεις φαουλ απο το μηδεν και οδηγεισαι σε λαθος συμπερασματα: To silver into steele ειναι κατα πασα πιθανοτητα το καλυτερο κομματι της σιδερενιας θελησης (ναι, καλυτερο και απο το “ειμαι ο βορας”- που ετσι και αλλιως σπερνει) οποτε μην περιμενεις να βρεις κατι αναλογο εδω εκτος και αν ο τζει Μπι ξαναεφευρει τον τροχο, στο επομενο αλμπουμ ομως.
Μεχρι στιγμης τραγουδαω συνεχεια το Αι δε τζουρι και τα μαυρα πανια με το τελευταιο να κερδιζει μια θεση στα 10 καλυτερα του συγκροτηματος. Το αλμπουμ ειναι καλυτερο απο το γουλφς ριτερν αλλα χειροτερο απο τη σιδερενια θεληση και το μνημειο.
Σαν σύνολο μου αρέσει πιο πολύ από το Iron Will. Το Iron Will είχε 3 κομματάρες που σου έπαιρναν τα μυαλά. Εδώ όμως το σύνολο είναι που μετράει. Αγαπημένο το The Lord Of Files. Βέβαια και με άλλες ακροάσεις πιστεύω θα το αγαπήσω πολύυυ.
Πρόκειται για έναν από τους 5 καλύτερους δίσκους της χρονιάς με σιχαμένη άνεση.
Προερχόμενοι με κεκτημένη ταχύτητα από το θαυμάσιο Iron Will, χωρίς να ζοριστούν δημιουργούν κομματάρες σαν το I, Jury, At Midnight They get Wise, Savage Tales, Black Sails, Bond of Blood και το εξαίσιο grant finale Ravens Guide Our Way.
Και τα υπόλοιπα κομμάτια είναι πολύ καλά, ένα κλικ ίσως παρακάτω από τα πάνω.
Με χάλασε το αλά Firewind ρεφραίν του Northern Star, παρόλο που πάει καταπληκτικά πριν αυτό.
Δείχνουν περισσότερο τις επιρροές τους σε σχέση με τα προηγούμενα, αν και πιστεύω προχωρούν ένα βήμα παραπάνω (τα φωνητικά που θυμίζουν Dickinson στο Lord of Flies, το JudasPriest-ικό I Jury, το επικό Black Sails όπως και θα πρεπε να είναι με τέτοιο τίτλο).
Ο JB είναι στους καλύτερους τραγουδιστές του μεταλ σήμερα και το rhythm section σκίζει.