Grip Inc

βγες και ξαναμπές…

το power of inner strength ήταν γαμάτο διότι έστελνε την πλειοψηφία των θρας συγκροτημάτων (συμπεριλαμβανομένων και των Slayer) εκείνης της περιόδου για βρούβες. Από την άλλη, το Nemesis ήταν αριστουργηματικό διότι έστελνε την πλειοψηφία των metal συγκροτημάτων εκείνης της περιόδου για βρούβες.

ΝΑΙ ΡΕ!ΓΑΜΑΝΕ

ξαναβαλτε να ακουσετε τις δισκαρες τους
πιστευω ολοι εχουμε καιρο να τις ακουσουμε
ξανακουστε και νιωσετε
θα καταλαβετε τη διαφορα
του γαμαω και δερνω
με το απλα παιζω metal

οκ
δεν κανανε το τεραστιο ονομα
οκ
καποιοι θα λενε οτι ειναι το συγκροτημα που παιξε
ο lombardo οταν εφυγε απο τους slayer
ο γερμανος που κανανε παραγωγες σε gathering, moonspell, κα
και ενας τυπας με μωικανα
οκ
σημερα δεν τους πολυμνημονευουν τα περιοδικα

[SIZE=“5”]ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ[/SIZE]

στο συφερτο μετριων και αδιαφορων σημερινων κυκλοφοριων διαφορων φασματων του μεταλ
οσοι δεν κατεχετε τα 2 πρωτα -τουλαχιστον- , παρτε τα αβλεπει (κυκλοφορουν και σε οικονομικη συσκευασια)!!!κανονικα πρεπει και τις 4 κυκλοφοριες τους!!
και αν δεν μπορειτε να αγορασετε , ΑΚΟΥΣΤΕ οπωσδηπωτε!!!

ΜΕΤΑΛ,THRASH,FLAMENGO,
ΠΟΡΩΤΙΚΟΙ,ΦΡΕΣΚΟΙ (ακομα και σημερα),
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ (μουσικη και φωνη),ΣΤΙΧΟΙ, ΠΑΙΞΙΜΟ,
ΠΟΙΚΙΛΙΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!!!

οσο αφορα το NEMESIS
τι να λεμε τωρα??
μπαινει το pathetic liar και θες να σπασεις τα παντα - απο το intro ακομα
πιασανε το groove των 00ς απο τα μεσα των 90ς
portrait of henry - πανεξυπνο/γρηγορο/θελω live τωρα να μπω μεσα στο pit
war between one - thrash ολεθρος/slayer/ταυτοχρονα mosh/headbanging/circle pit (το hostage of heaven του δισκου)
rusty nail - mid tempo εθισμος/bang that head that doesn’t bang

πορωθηκα!!!
παω να ακουσω
δισκογραφια

ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ DJ καθε φορα που βαζετε στο προγραμα δευτερο και τριτο κομματι απο metallica,megadeth,slayer και λοιπα μεγαλα ονοματα,πεταχτε στη θεση τους ενα απο δαυτους!!!καλο θα κανετε, δεν θα χασετε τη δουλεια σας…

Όντως δισκάρες τα 2 πρώτα. Το Solidify ήταν αρκετά απογοητευτικό ενώ το επόμενο που έγαλαν δεν το έχω ακούσει καν.Ευκαιρία να ξεθάψω τα 2 πρώτα τους αυτές τις μέρες.

http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendId=113506644&blogId=442223414:(:(:frowning:

τα πε όλα ο σίγκναλ. και το solidify είναι πολύ καλό…μόνο το τελευταίο δεν ήταν άξιο των προκατοχων του.

Λατρεύω κιθαρίστες σαν τον Γερμανό που ΞΕΡΟΥΝ μουσική και δεν αναλώνονται σε ανούσιες συνθέσεις.
Αδικημένη μπαντάρα, το Solidify μόνο δεν έχω ακούσει.
Με τον καιρό πάντως το Incorporated ξεφούσκωσε, αλλά έχει τις κομματάρες του (το Privilege δεν έχει πολύ Tool-ίστικη εισαγωγή;)

Αντικειμενικά πάντα, η αλήθεια είναι πως δίσκο σαν το Νέμεσις οι Σλέηερ δεν έβγαλαν στα 00ς.

βιντεοκλίπ ράστι νέηλ εδώ:

Τόσα χρόνια δεν ήξερα πως είχε.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι και ξαναακούω, όχι οι Σλέηερ, ΚΑΝΕΙΣ σχετικός με θρας δεν έβγαλε τέτοιο δίσκο στα 90ς.

Πάμε ρε παθέτικ λάιαρ!
Ένα ριφ αρκεί.

Χμμμ 97 είχε βγει :wink:

θα κανω 1 επαναληψη σημερα ταπογευμα…σε nemesis ισως και solidify…
για να δουμε…:-k

γαμαγανε και στο φεστιβαλ με megadeth
τΑ Ειχαν σπασει

Aν υπήρχαν ακομα θα ειχαν στειλει πολλα groupάκια της σειράς σπιτια τους…

ξανακουσα το nemesis…και οντως ειναι καλυτερο απο οτι θυμομουν…εχει πολυ καλα songs οπως war between one-portrait of henry-empress of rancor-pathetic lair…γενικα ολο το cd ηταν καλο ακομα και τα instrumental μερη…
nice…δεν με χαλασε που το ξανακουσα8)

έπαιζα σε μια μπάντα παλιά στη πάτρα και παίζαμε διασκευή το ostracized. πόσα μα πόσα κιλά ΓΚΡΟΥΒΙΑΣ έχει ρε σεις.

άλλες εποχεές ρε τελειώς. ακόμα θυμάμαι το μεταλ χάμμερ με εξώφυλλο Grip Inc το 1995. Σκατοπερνάνε τα χρόνια.

ένα από τα “κρυμμένα διαμάντια” του ντεμπούτου τους είναι το heretic warchant. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια από τους Grip Inc.

με στιχάρες όπως

[CENTER]
Human rights or the loss of trating status
Fabric and steel more important than flesh and bone
Callous leaders create and spread confusion
Distance themselves with the politics of death
To keep the peace or feed the starving millions
Donation wrapped with red tape solid stuck
United nations a combination of power
Will not help what they refuse to see[/CENTER]

και εντάξει μετά το 3ο λεπτό το κομμάτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΕΜΕ

[SIZE=“5”]FUCK THE NEW WORLD ORDER[/SIZE]

Πήγα μια μέρα Metropolis κ είχα ξεκινήσει με σκοπό να πάρω grip inc. Όχι “να χαζέψω κ τπτ άλλο” ως συνήθως… Μόνο να πάρω grip inc. Κ τα πήρα όλα. Το ίδιο να κάνετε κ εσείς όσοι ακόμα δεν το κάνατε για ν’ανακαλύψετε μια γιγαντιαία μπάντα των 90’s που μάλλον πέρασε λίγο… στα ψιλά γράμματα… :frowning:

Διαφωνώ με όσους συγκρίνουν τον ένα με τον δίσκο με τον άλλο…
Και οι 4 τα ΣΠΑΝΕΕΕΕ!!! Ο καθένας με τον τρόπο του! Μια μπάντα που αν κάτσουμε να μιλάμε για τις επιρροές της θα θέλαμε 3 τοπικ… Μπαντα all star! Δεν επρεπε να φυγει ποτε ο Lombardo απο Grip. ΕΙχαν πολλα να δωσουν ακομα!

ΚΑλοι ειναι και οι Enemy of the sun και οι eyes of eden αλλα δεν εχουν τον τσαμπουκα στην φωνη σαν του συγχωρεμενου…

Μακαρι να ειχαν λαβει την αναγνωριση που επρεπε και να μην σκιαζωνταν απο την κοντρα Lombardo - Slayer που οδηγησε το κοινο να θεωρει τους Grip σαν την νεα μπαντα του παλιου ντραμερ των slayer που δεν θα μπορουσαν να γινουν slayer…
Και καλυτερα που δεν προσπαθησαν να γινουν…

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ! :wink:

…γιατί ήταν μια από τις γαμηστερότερες μπάντες ever.

[B]http://www.youtube.com/watch?v=sGEXBwwsVzk[/B]

Rest in Peace Gus Chambers.

edit: πόσο θα ήθελα να τους δω σε εκείνο το Rockwave του '97. Καμια ανάμνηση από κάποιον που πήγε τότε?
Έχω το ηχητικό bootleg μόνο.

Από τις αγαπημένες μου μπάντες και ο Gus από τις καλύτερες φωνές των τελευταίων χρόνων και όχι μόνο.
2 κλασικοί δίσκοι, ένας καλός και ένας πολύ πολύ καλός (κατά χρονική σειρά).

Ο ήχος των ντραμς του Lombardo στο 1ο απλά δεν αντιγράφεται.
Τα ριφς στον 2ο δεν ξαναπαίζονται.
Στον 4ο είναι φοβερός ο συνδυασμός του mainstream με το παρελθόν τους.

στη Ριζούπολη ναι! ωραίο billing, με τον κόσμο να ξεκουράζεται στις κερκίδες και να τρέχει ξαφνικά κάτω “βγαίνει ο Λομπάρντο ρεεε”…

είχανε ψαρώσει πολλούς εκείνο το απόγευμα, ανάμεσα σε αυτούς και τον Dickinson που βγήκε και τους χάζευε στο πλάι της σκηνής

Το θρας σπάνια έχει παιχτεί τόσο πορωτικά και αποτελεσματικά.

Ο συνδυασμός της φωνής του αείμνηστου Γκας, των ριφφς του Βαλντεμάρ και φυσικά των ντραμς του Λομπάρντου δεν ήταν ποτέ κάτι λιγότερο από φονικός.

Hail και πάλι hail.