Multiverse theory confirmed.
2 Likes
Έτσι για ζέσταμα:
4 Likes
Και Χάρης και Πάνος κατσιμίχας και τεράστιος Κώστας τουρνάς
3 Likes
Μεγάλες στιγμές, αξεπέραστες εποχές…
Κατσιμίχες σόρι, αλλά ΟΧΙ
2 Likes
Όλα από Ρακιτζή και τα μυαλά στο μπλέντερ.
3 Likes
Και να μη ξεχνιόμαστε
3 Likes
Τουρνάς μαγική χροιά και έχει δισκάρες στην πλάτη.
5 Likes
Το “Ζεστά ποτά” είναι κορυφαία δισκάρα, όσον αφορά Τουρνά, Ρακιντζή κλπ., ΟΚ, δεν τους έχω ψάξει κι εξονυχιστικά, ρε παιδί μου, αλλά δεν μπορώ να τους θεωρήσω “ένοχη” απόλαυση με τόση δισκογραφική δουλειά στην πλάτη τους και μία γενική αποδοχή από διάφορα μουσικά ακροατήρια.
Αν θέλετε να πούμε για ένοχες απολαύσεις, ας πούμε για Το Πλοκάμι του Καρχαρία, ρε παιδί μου.
Και τα 3. 
5 Likes
Ωραίο thread.
Κατά καιρούς έχω κολλήσει με αρκετά pop γκρουπάκια αλλά σπάνια μένει κάτι για πολύ καιρό.
Avril πριν αρκετά χρόνια μέχρι και cd είχα αγοράσει. Anastacia που κάποιος την ανέφερε και πιο πάνω. Οι C-Real για μερικά φεγγάρια, οι Μπλε επίσης. James Blunt… μια φορά και ένα καιρό.
Αναφέρομαι κυρίως σε μπάντες και καλλιτέχνες που όταν άκουγα την μουσική τους, τους ένιωθα όντως ως ένοχη απόλαυση. Μεγαλύτερο τελευταίο κόλλημα οι Chvrches. Αλλά είναι μπαντάρα και δεν έχω καμιά ενοχή που τους ακούω 
Ειδικά το τελευταίο τους άλμπουμ Screen Violence το έχω λιώσει κανονικά.
Σε πιο “δικά μας” ακούσματα… φαντάζομαι οι Nightwish ίσως να είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Από το Wishmaster είχα φάει κόλλημα μαζί τους, αλλά εκείνη την περίοδο άκουγα πολύ power έτσι και αλλιώς. Από εκεί και μετά έχω πάει πολύ back and forth αλλά με το που ήρθε η Floor ψιλοκόλλησα πάλι. Όχι τόσο με τις νέες κυκλοφορίες τους όσο με τα live clip στο youtube όπου η Floor έχει απογειώσει όλα τα παλιά κομμάτια. Ειδικά αυτά με την Anette Olzon.
Ειδικά αυτό εδώ πρέπει να είναι από τις καλύτερες live αποδόσεις που έχω δει.
Τεράστιο κόλλημα, συγκλονιστικές στιγμές. Και μια Floor να την χαζεύεις απλά. Απίστευτη ερμηνεία.
Το σκεφτηκα να τους βαλω στην λιστα μου, αλλα ειναι στο genre του Parody οποτε ειναι λιγο ακυρο. Ειναι εκ φυσεως τυπακος που δεν μπορεις να παρεις στα σοβαρα, και δεν περιμενει και να τον παρεις στα σοβαρα. Παρολα αυτα να πω οτι ο τυπος εχει γραψει ΡΙΦΦΑΡΕΣ στα τραγουδια του, και η μουσικη που επαιζε πριν 20 χρονια αν εβγαινε απο τιποτα metalcore μπαντες του παροντος, θα εμπαινε στα charts.
Ναι ειναι για να λιωνεις και να πεφτεις στο… πατωμα 
1 Like
2 Likes
Συμφωνώ σε όλα, το “ένοχο” της υπόθεσης πάει μάλλον στο ότι μετά από τόσα χρόνια, ε, δε βρίσκω cool να γελάω με τραγούδια που κοροϊδεύουν άτομα με νοητικά προβλήματα π.χ., σεξιστικά κλπ.
2 Likes
Α σε αυτο 100% μαζι σου, και εννοειται οι στιχοι ειναι ακρως προβληματικοι.
Απλα γραφτηκαν σε παρεΐστικο κλιμα, πριν 20 χρονια, που η σατιρα ειχε σχεδον αποκλειστικα τετοιο περιεχομενο.
Τα τραγουδια ομως οπως Τζονι το Μπρατσονι και Ειμαι Νιντζα που δεν εχουν τετοια θεματα, τα ακουω χωρις ενοχες 
1 Like
Πλοκαμι γαμαει
Δεν το θεωρώ καν ενοχή απόλαυση. Γαμαει χώρις ένοχες και αναστολές
Ας κάνω μια τοπ λίστα
Summary
Το χώμα βάφτηκε καφέ Πλοκάμι του καρχαρια - YouTube
TO PLOKAMI TOU KARXARIA, NINJA - YouTube
To Πλοκάμι του Καρχαρία - Το Προσκλητήριο - YouTube
Και το έπος
Και είναι και πολλά αλλα
Από στίχους οκ το είσαι μπάζο (και 1-2 ακόμα) έχει χμμμ ένα θεματακι political correctness σίγουρα. Αλλά σε καμία περίπτωση ο στόχος των στίχων τους δεν είναι αυτός.
Είναι μια περίπτωση ανάλογη με τα ημισκούμπρια (που επίσης δεν είναι ενοχή απόλαυση) που η σάτιρα τους τα πρώτα χρόνια ήταν κάποιες φορές αρκετά φάουλ όχι λόγω κακης προθεσης, απλά επειδή ήταν 20 χρόνων και όχι αρκετά ωριμοι (και επειδή …άλλες εποχές)
Στο γάμο μου όταν με “έντυναν” καλοί φίλοι το soundtrack ήταν πλοκάμι
3 Likes
Περα απο πλακα, οι ριφφαρες και ο ηχος σε τραγουδια οπως Ντιρινινι και Νιντζα τα σπανε.
3 Likes
Είχα αγοράσει και το CD-Single
6 Likes
Πλοκάμι ακούω τακτικά από τον μοναδικό Randy Marsh που τα έχει ανεβάσει όλα. Ντιρινινι, Chicken Lover, με σαλιο και υπομονή τι να λέμε τώρα ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ. Στο ντοκιμαντερ επίσης που παίζει το hit me baby one more time με τον τύπο δίπλα του στο beatmaker 
Ήθελα να το πω καιρό κι επί την ευκαιρία αυτού του topic θα το πω τώρα, αύριο σκάει το Kill or Be Killed των Muse επίσημα, στο σημείο πριν το σόλο με το tapping (εκεί που κάνει pull offs στη βαριά χορδή α λα Stockholm Syndrome) ο Matt, ακούω riff από Πλοκάμι
edit: Ξεχασα το sfixterman, το ρεφραίν του είναι από άλλο πλανήτη
3 Likes
Καλά εδώ γενικά μπορεί να το πάμε σε άλλα άκρα…
3 Likes
Guilty pleasure η Ευριδίκη μωρέ?
Που είναι πιο μέταλ και χέβι από ΟΛΑ όσα έχουν μπει στο θρεντ?
2 Likes
Κλασσικό power/progressive metal . Δεν βλέπω κάτι το περίεργο.
1 Like