Ε όχι δας, τα βελούδινα περίστροφα είχαν βγάλει τη μέγιστη δισκάρα
2 Likes
Εκτός από αυτό του Duff και τη βιογραφία του Slash που πρότεινε η @LesAnTz, βρήκα κι αλλά 2 και τα ποστάρω εδώ μπας κι ενδιαφέρουν κάποιον.
Βιογραφία από Adler: My Appetite for Destruction: Sex & Drugs & Guns `N’ Roses https://www.amazon.fr/dp/0007368488/ref=cm_sw_r_cp_api_fab_bvKAFb26G8G5K
Και βιογραφία από Mick Wall: Last of the Giants: The True Story of Guns N’ Roses by Mick Wall (2016-11-17) https://www.amazon.fr/dp/B01N1EUYGP/ref=cm_sw_r_cp_api_fab_6vKAFb2GY73QH
Έχω ήδη διαβάσει τις βιογραφίες Ac Dc και Metallica από τον Wall όποτε μάλλον αυτή θα επιλέξω γιατί μου φάνηκαν καλές αυτές που έχω διαβάσει ήδη.
1 Like
Σερνικό είμαι ωρε 
Του Adler δεν την έχουν μεταφράσει νομίζω αλλά πέραν αυτού λογικά θα θυμάται ότι ναναι ο καημένος αφου το έχει κάψει λίγο…
Το reckless road https://www.recklessroad.com/ επίσης είναι ωραίο λεύκωμα για τους μύστες έχει και χάρτη με τα μέρη που αλητεύαν 
1 Like
με το μπαρδόν, για κάποιο λόγο νόμιζα ότι μου είχε απαντήσει η @Sh_Wo_f 
(αλλά και πάλι πως τάγκαρα εσένα; Τα sex n drugs των GnR με πείραξαν).
Ναι, δε με ενδιαφέρει απαραίτητα να είναι στα ελληνικά. Για του Adler λένε ότι παρουσιάζει τα γεγονότα λίγο ως θύμα κι ότι η γραφή/αφήγηση είναι πολύ μέτρια.
Θα δω, είμαι μεταξύ Νταφ και Μάικ Γούολ.
Η κιθαριστικη δουλεια που εχει γινει στο CD ειναι αρκετα δυνατη,δηλαδη απο σολιδια χορταινεις,δεν υπαρχει αμφιβολια για αυτο,τοσο o finck,ο buckethead,αργοτερα ο ron thal εγραψαν πολυ καλα πραγματα.
Απλα ο δισκος σου αφηνει αυτη την γλυκαναλατη γευση,οτι δεν εχει στοιχεια των κλασσικων GN’R πουθενα.Το I.R.S. ειναι τρομερη ροκια,live δεν μπορει το βγαλει ο Αxl με τιποτε,το ειπε το 2006 στο download και 1-2 φορες ακομη,χαλια πραγματικα.Το ομωνυμο με αλλαγμενο intro και το better επαιξαν αρκετα σε συναυλιες.
Παιδιά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις σε σχέση με το φύλο 
υπάρχει σχετικό τόπικ που γράφει ο καθένας αν είναι άντρας ή γυναίκα. 
1 Like
Πολύ καλό το Contraband με 2-3 κομμάτια που μου αρέσουν πολύ αλλά προσωπικά προτιμώ και το CD και τα 2 πρώτα Slash (και το Snakepit). Το CD για να το εκτιμήσεις πρέπει να το ακούσεις για αυτό που είναι, ένας σόλο δίσκος Axl δηλαδή και όχι ένας πανάκριβος Guns δίσκος που πήρε 10 χρόνια για να βγει και δεν θα μπορούσε ποτέ να εκπληρώσει τις προσδοκίες στο θεό που είχε ο κόσμος. Για μένα είναι τίγκα σε πορωτικές κομματάρες με χαρακτήρα.
Toυ Slash και το WAR του Mick (Μικ!) Wall είναι και τα 2 πολύ ενδιαφέροντα βιβλία αν και αφήνουν μια γεύση ότι πάλι δεν λέγονται όλα. Έχω στο μάτι το Last of the Giants, αν κάποιος το διαβάσει εντωμεταξύ με ενδιαφέρουν σχόλια.
Αυτός είναι μάλλον ο πιο καλός μου δίσκος από GnR-related. Και ο Izzy έχει βγάλει πολύ καλούς δίσκους ε.
8 Likes
Τεράστια δισκάρα το Ain’t Life Grand.
Τι απέγινε ο τραγουδιστής;
Εδώ και καμιά 15αριά χρόνια, δεν έχει κάνει τίποτα. Μετά τους Snakepit είχε βρεθεί σε κάποιες μπάντες, αλλά δεν έχω ακούσει τίποτα. Πολύ καλή φωνή για το υλικό του Slash.
2 Likes
Πολυ ωραιος δισκος το aint life grand, αλλα απο τα “solo” του slash το αγαπημενο μου ειναι το apocalyptic love με τις κομματαρες του ( apocalyptic love, you are a lie, halo, anastasia, bad rain κτλ) και τον Myles με τη φωναρα του.
4 Likes
…την τσιριχτή φωνή 
Δεν μου αρέσουν οι δίσκοι του Slash αυτής της δεκαετίας με τον Myles. Το είχα ξαναγράψει. Δεν βρίσκω κάτι το ιδιαίτερο στις συνθέσεις εν γένει.
Είμαι φαν Guns N’ Roses, Slash’s Snakepit και Velvet Revolver.
Contraband > Chinese Democracy
Στο Contraband όλα τα τραγούδια είναι ένα κι ένα. Άντε ένα filler το πολύ. Κάτι το οποίο δεν ισχύει με την Κινέζικη Δημοκρατία.
1 Like
Κύριος δεν ήμουνα;
1 Like
Προσωπικά θεωρώ το Chinese Democracy καλύτερο από ότι έχει βγάλει άλλο μέλος των GN’R και σχετικά εύκολα, με μόνο το Contraband να το φτάνει κάπως.
12 χρόνια μετά, ακόμη προσπαθώ να επεξεργαστώ τα πόσα layers έχει ο δίσκος, την αδιανόητη παραγωγή και προσοχή στη λεπτομέρειες των συνθέσεων που έχουν μια ωραία πολυπλοκότητα.
Γενικά δεν βρίσκω filler στον δίσκο, ίσως εκτός του Riad And The Bedouins και του Prostitute που ΟΚ, ενώ οφείλω να αναφέρω πως τα solos των Finck και Buckethead τα βρίσκω τρομακτικά εύστοχα και μερικά από τα καλύτερα της μπάντας.
There Was A Time, Street Of Dreams, Madagascar, This I Love, ομότιτλο και Better τα θεωρώ αλάνθαστα.
Shackler’s Revenge είναι όλα τα '90s μαζί και ο Buckethead τα ξεφτυλίζει με όσα κάνει, Catcher In The Rye, ο Axl δημιουργεί Illusion-ικές ατμόσφαιρες με τα όσα κάνει φωνητικά και σε πιάνο, If The World - Scraped - IRS νομίζω ήταν το πως θα ήθελε να παίζει γρήγορο hard rock ο Axl, γενικά ο δίσκος είναι υπερφουσκωμένος (με την καλή έννοια), πολύ πράγμα μέσα που σίγουρα δεν θυμίζει τίποτα κλασικό GN’R πέραν εξαιρέσεων, αλλά περιλαμβάνει μέσα όλα τα στοιχεία τους.
Με έχετε κολλήσει αυτές τις μέρες και το λιώνω καθημερινά.
8 Likes
Είχαμε έναν παίκτη (ξένο, δεν θυμάμαι όνομα) στο μπάσκετ του Άρη ( Ε συνέχισε να διαβάζεις μωρε κάπου το παω) που σένα κρίσιμο σημείο ενός αγώνα φώναξε " DEFENCE DEFENCE EVERYTHING IS ABOUT DEFENCE RE MALAKES"
Ε κάπως έτσι θα φώναζε κ ο Axl "LAYERS LAYERS
EVERYTHING IS ABOUT LAYERS RE MALAKES "
Ναι κ στο CHINESE αλλά στα ILLUSIONS το ξεφτιλισε. Φωνητικά στα φωνητικά, δίπλα τριδιπλα φωνητικά, μουρμουρητα, ρυθμικές στις ρυθμικές σολο στα σολο, σαουνδεφεξ, της Παναγίας τα μάτια.
Όλα αυτά αν μετέφρασα σωστά την λέξη LAYERS 
4 Likes
Μιας και αναφέραμε τον ΜJ και αυτό είναι το τόπικ του Slash (περίπου), ανακάλυψα πριν λίγο αυτό εδώ.
1 Like
Τράβαγε ζόρια με τα solo live ο slash, και το godfathers theme το είχε σφάξει κάνα δυο φορές… Ίσως φταίει ότι έβγαινε και έπαιζε κομμάτια, τώρα είναι πολύ πιο σωστός…
Ανακάλυψα πριν λίγο αυτό το βιντεάκι. Τι γαμάτο σόλο από τον DJ Ashba 
Εν τω μεταξύ το στυλάκι με το τσιγάρο και το καπέλο… Aντιγράφει λίγο το Slash ή μου φαίνεται; 
2 Likes
ακόμα και το ωραίο αυτό σολακι θυμίζει κάτι από godfather που έπαιζε ο Slash παλιά , όχι μόνο το στυλάκι του DJ Ashba
1 Like