Λέγε!
Πάρα πολύ καλό και το spaghetti incident (άλμπουμ διασκευών για όσους δεν το έχουν ακούσει), ο πιο “στ αρχιδια μου” δίσκος από μια μπάντα που θα μπορούσε άνετα να λέγεται “στ αρχιδια μου” αντί για guns n’ roses.
Αγαπημένες στιγμές τα since i dont have you(κορυφή), down on the farm, ain’t it fun, human being, look at your game girl.
2 Likes
Είχαν διασκευάσει και Soundgarden ρε οι θεοί, από το Louder Than Love.
2 Likes
Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο τότε μπορούσαν να λέγονται “στ αρχίδια μου”, προσωποποίηση του live fast die young αλλά όχι μόνο στο lifestyle σαν τους motley crue, οι τυπάρες έγραψαν ύμνους…
2 Likes
.
4 Likes
Σε ζηλεύω είσαι τυχερός άνθρωπος με το τι έχεις να ανακαλυψεις
Μου φαίνεται πρέπει να μεταφερθεί αλλού αυτή η στιχομυθία!
Judas priest , black Sabbath με Dio, πέραν του live evil, δηλαδή γενικά black Sabbath εκτός από Ozzy years, Dio καθόλου, manowar 5 κομμάτια όλα και όλα. Να συνεχίσω??
Edit: motorhead ελαχιστα
4 Likes
Νομίζω πως όλοι έχουμε τα κενα μας ακόμα και σε βασικά πράγματα του ήχου που ακούμε. Εγώ δεν έχω ακούσει κανένα δίσκο των celtic frost -μια που τους αναφέραμε πιο πάνω- εκτός από το megatherion, νομίζω όλοι έχουμε τέτοια κενά , εκτός από κάποιους εξαιρετικά ψαγμενους και καψιματιες ίσως
2 Likes
Σιγα… δεν εχω ακουσει ουτε εγω ολα αυτα που λες, αλλα δεν τα θεωρω επ ουδενι κενα.
Απλα δεν μου αρεσουν καθολου. Δεν ειναι κανενας υποχρεωμενος να γουσταρει τις ιδιες μουσικες με την πλειονοτητα του κοσμου. Ειδικα Black Sabbath χωρις τον Ozzy για μενα δεν υπαρχουν καν, και το ιδιο και Judas Priest αφου δεν αντεχω ουτε την φωνη, ουτε το classic metal υφος.
Manowar εχεις ακουσει 4 τραγουδια παραπανω απο μενα
1 Like
Δεν πιστευω οτι ειναι κενα, ειναι θεμα γούστου και μονο. Πχ judas priest δεν μου αρεσαν ποτε, εχω κανει προσπαθεια να ακουσω διαφορους δισκους, εχω συμπαθησει λιγο το sin after sin, ελαχιστα το screaming και το μισο painkiller(α και το jugulator που το ειχα συμπαθησει). Τα υπολοιπα μου παραφαινονται παρωχημένα . Μοτορχεντ, εντελως εκτος γούστου, παρολο πχ που μου αρεσουν σοντομ.
3 Likes
Όλοι έχουμε μπάντες που μας αρέσουν λίγοτερο ή περισσότερο, αλλά και μπάντες που εν δυνάμει θα μας άρεσαν αλλά δεν έχουμε προλάβει να ασχοληθουμε. Εμένα, αν και έχω κάποια progressive ακούσματα δεν μου άρεσαν ποτέ οι fates warning. Όχι με την έννοια πως με απωθεί η μουσική τους, αλλά πολύ απλά τους βαριέμαι, και έχω δώσει ευκαιρίες.
Οι μοτορχεντ ενώ τους δίνω άπειρο ρισπεκτ και έχω ψάξει σε αρκετό βαθμό τη δισκογραφία τους (το live τους στο Λυκαβηττό το 2003 ή κάτι τέτοιο το θεωρώ ενα από τα τρία καλύτερα λαηβ που έχω δει στη ζωή μου) δεν αισθάνομαι ιδιαίτερο κίνητρο να τους ψάξω περισσότερο, όταν βάζω να ακούσω κάτι καινούριο συνήθως προτιμάω κάτι που θα με πάει προς ανεξερεύνητες κατεύθυνσεις και όχι κάτι που θα μοιάζει με το overkill ή το ace of spades (που γαμανε)
Για τους πριστ δεν θα εκφραστω είναι στις μπάντες που οριακά γλιτώνω τον τίτλο του φανμποη, δεν μου αρέσει το Nostradamus και θεωρώ πολύ μέτριο δίσκο το point of entry, αν μου άρεσαν κι αυτά θα ήμουνα καθαρόαιμος φανμποης 
Quintom τι σε χαλάει τόσο πολύ στο clasic metal? Είναι τελείως off topic η ερώτηση, αλλά ήθελα να σε ρωτήσω και σε άλλες συζητήσεις
2 Likes
Το βαριεμαι οικτρα. Δεν εχει τιποτα να μου προσφερει ουτε μουσικα ουτε στιχουργικα ουτε εγκεφαλικα.
Είναι πολύ μεγάλο θέμα συζητησης, αλλά κάποια στιγμή θα επανέλθω και σε κάποιο πιο σχετικό thread 
Όχι ως defender of true metal και τέτοια γραφικά, λατρεύω εξίσου το κλασικό μέταλ, σχεδόν όλα τα σύγχρονα μέταλ παρακλάδια όσο και τα περισσότερα παρακλάδια του ροκ/πανκ, ακόμα και πράγματα που θα έριχνε ο Οντιν φωτιά να με κάψει αν μάθαινε πως τα ακούω (σήμερα όλη μέρα άκουγα blondie, loreena mckennit, gogol bordello και soad έτσι ένα παράδειγμα)
μπα , δεν έχει νόημα
Εντωμεταξύ ένα από τα “δεν έχω ακούσει”/ “δεν υπάρχει για μένα” κλπ που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα είναι το Heaven And Hell, τι να πούμε στο πιο σχετικό thread δηλαδή 
Όταν στην ίδια μπάντα έχεις 2 προσωπικότητες όπως ο Axl και ο Slash τα λόγια είναι περιττά. Επίσης, το Estranged είναι ύμνος που γράφουν ελάχιστοι. Και μόνο αυτό να είχαν γράψει, πάλι κορυφαίοι θα θεωρούνταν για 'μένα. Αλλά ευτυχώς έχουν γράψει 3 δισκάρες που από την αρχή μέχρι το τέλος είναι hard rock μουσικός οργασμός. Δεν είμαι αντικειμενικός με G’n’R, αποτελούν μεγάλη αγάπη, είμαι σίγουρος ότι κάπου πιο πίσω θα έχω περιγράψει το Appetite ως τον ορισμό του υπερκαυλωμένου αλήτικου hard rock.
8 Likes
Άρα ποτέ δεν σου άρεσε το αληθινό και αρχιδάτο ροκ. Η φάση είναι Sex, Drugs & Rock n’ Roll. Και όπως είπε και ένας από πάνω live fast, die young.
Όλα αυτά τα rock anthems που ακούμε από Guns n’ Roses μέχρι Doors, Μπλακ Σάμπαθ και άλλα πολλά έχουν γραφτεί υπό την επίρρoια ναρκωτικών και αλκοόλ. Σου δίνει έμπνευση. Για αυτό είναι τόσο γαμάτα.
Και ακούς κάτι θείτσες και συντηρητικούς που βρωμάνε μούχλα που λένε ότι το ροκ είναι κακό και χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι τα τραγούδια γράφονταν ήταν υπό την επίρροια ναρκωτικών. Και τι έγινε?
Σήμερα μας πλασάρουν για ροκ κάτι συγκροτήματα που παίζουν ηλεκτρόνικα, ποπ και κάτι indie και σαχλαμαρίτσες.
Τα γράφει και στο ρόκινγκ σήμερα από τον μεγάλο Κάρλος Σαντάνα, τα εξηγεί και πολύ γαμώ. Και για Doors και για Beatles και Clapton.
Άλλο γειτονιά, άλλο ο γαλαξίας.
Καταλαβαινεις οτι οι 2 παραπανω προτάσεις, δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους ετσι? Αλλο γραφω μουσικη υπο την επήρεια ναρκωτικων, αλλο γραφω για ναρκωτικα (τι κομματαρα το down in hole) και αλλο γραφω για το γνωστο τρίπτυχο.
Επισης πραγματικα το εχω γραμμενο το αρχιδατο ροκ υπο αυτη την εννοια. Μουσικη να με αγγιζει θελω, ειτε να με κανει να μαυριζω, ειτε να μου παει την διαθεση στα υψη, ειτε ειτε ειτε. Και το συγκεκριμενο συγκρότημα ποτε δεν με αγγιξε.
Παρα ταυτα, σταματω εδω τις ασχετες αναφορες γιατι γαμαμε το θρεντ. Σε ενα σχετικο θρεντ, ευχαριστως να αναπτυξουμε τις κλανιες μας.
3 Likes
Ουτως ή αλλως υπαρχουν δηλωσεις απο δεκαδες ροκ σταρ που επιβεβαιωνουν οτι ειναι μυθος το περι ναρκωτικων, και πως κανενας τους δεν εχει γραψει ποτε τιποτα αξιας οσο ηταν υπο την επηρεια.
1 Like
Εδω το εχει πει ο Wyndorf αν θυμαμαι καλα, δε χρειαζεται να το πει σχεδον κανεις αλλος
4 Likes