Ακούω δίσκους κύριέ μου, δεν είμαι των σίνγκολς.
3 Likes
Φαντάζομαι θα χουν γίνει ήδη αστεία με το fauna-mauna,
αλλά πόσοι ξέρουν ότι τουλάχιστον στα αγρινιώτικα
flauna (φλαούνα) λέγεται η λαγάνα;
1 Like
Ψηνεις φλαουνες;
Με την Ιλάειρα αγκαλιά, υποθέτω
1 Like
εδώ λένε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και για το (καταπληκτικό κατ’ εμέ) artwork.
@Aldebaran διαφωνώ στα περί ανισότητας. Το άλμπουμ είναι flawless κατ’ εμέ.
@potofgold τι μπήκατε να κάνετε εδώ εσείς κύριε; Ακόμα περισσότερο, τι κάνετε εδώ αγιόμιστος;
4 Likes
Εμπορικα μπορει (ουτε εκει ειμαι σιγουρος, οσο υπαρχουν οι Dream Theater νομιζω πως κανενας δε θα πουλαει περισσοτερο απο αυτους), αλλα ποιοτικα… δε νομιζω οτι θα ανεβουν ποτε σε αυτην την θεση αν δεν αλλαξουν τραγουδιστη, το οποιο μαλλον αδυνατο να συμβει 
Βασικα και να αλλαξουν τραγουδιστη, οσο υπαρχουν οι Leprous… 
Εκτος αν βεβαια θεωρουμε πλεον τους Leprous κατι πολυ ανωτερο του progressive metal, που οκ εκει συμφωνω.
10 στα 10 το εξωφυλλο, να τα λεμε αυτα.
Μου αρεσαν και τα 4 singles σε καποιο βαθμο, μπορω να πω οτι οι HAKEN μουσικα παρουσιαζουν μεγαλο ενδιαφερον πολυ συχνα (αλλα οχι παντα). Παρολα αυτα, δυστυχως για μενα προσωπικα η φωνη του Ross Jenkins ειναι τεραστιο dealbreaker, και ειναι οτι πιο αποστειρωμενο μπορω να σκεφτω γενικα σε φωνητικα. Δεν εχω ακουσει ουτε μια ερμηνεια που να μου αγγιξει τις ευαισθητες χορδες. Ως εκ τουτου… δυστυχως δε νομιζω πως με ενδιαφερει να ακουσω τον δισκο, παρα τους διθυραμβους
Σεβαστή η άποψή σου για τον Ross, όπως σεβαστή θα ήταν και η αντίστοιχη άποψη κάποιου για τον Einar. Προσωπικά τους βρίσκω και τους δυο εξαιρετικούς, βέβαια.
Για τον Ross όταν είχε βγει το “The Mountain” είχα εκφράσει κι εγώ κάποιους ενδοιασμούς, αλλά με έχει κερδίσει πλήρως και μάλιστα σε αρκετά τραγούδια των Haken θεωρώ ως και ευφυείς τους τρόπους που τοποθετεί φωνητικές γραμμές, σε πολύ δύσκολα μέτρα και μοτίβα.
Είχε ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο επί αυτού στην συνέντευξη που είχε δώσει στον @nikatapi για το “Virus”.
Επίσης, για εμένα ανέβηκε ακόμα περισσότερο στα μάτια μου σε ερμηνευτικό επίπεδο με το περσινό άλμπουμ που έβγαλε με τους Neal Morse και Nick D’ Vrigillio
Ενδεικτικό δείγμα (που είναι και δική του σύνθεση):
Τέλος, μου κάνει λίγο εντύπωση το πόσο δεν τον αντέχεις, δεδομένου του πόσο σου αρέσει η φωνή του LaBrie
2 Likes
She may never retuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuurn
But I can wait forevuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuurrrrrrr
Καταλαβαίνω τι μπορεί να ενοχλεί στον Ross, αλλά κι εμένα μ’ αρέσει, και μ’ άρεσε χωρίς καν να το σκεφτώ όταν τον άκουσα πρώτη φορά στο Pareidolia. Κανένας ενδοιασμός προσωπικά με τον Ross, αν και στα λάιβ εννοείται υπάρχουν στιγμές που γίνονται - αναμενόμενα και φυσικά - λάθη. Το ότι μπορεί να βρει ευφάνταστες μελωδίες για να πατήσει πάνω σε αυτά που παίζουν οι άλλοι κερδίζει από μένα respect
3 Likes
Κι εγώ σέβομαι κάθε υποκειμενική άποψη για οποιονδήποτε τραγουδιστή, και αν και δεν το καταλαβαίνω, σέβομαι το να μην αρέσει σε κάποιον η φωνή του Einar. Παρόλα αυτά, νομίζω τραγουδάνε με εντελώς διαφορετικό τρόπο, και ο Solberg σπάει εντελώς του κανόνες πολλές φορές με τα φαλτσέτα του και τις κραυγές του, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο συναίσθημα παρά στο να πιάσει αυτό που θα έβρισκαν μερικοί ως την σωστή νότα.
Δεν διαφωνώ, απλά όλο αυτό προσθέτει στο ποσό αποστειρωμενη βρίσκω την φωνή του και τον τρόπο με τον οποίο τραγουδάει. Είναι λες και έχει autotune χωρίς να έχει autotune 
Ας μην λέμε μεγάλα λόγια. Την φωνή του Λαμπρι απλώς την αντέχω ας πούμε . Στο παρελθόν νομίζω υπήρχε εποχή που θα έλεγα ότι μου αρέσει, ειδικά όταν δεν ουρλιάζει, αλλά πλέον απλά έχω μάθει να τον ανέχομαι στα τελευταία τους άλμπουμς. Καλά λαηβ δεν μπορώ να ακούσω χωρίς να κριντζαρω πλέον 
Η παρουσίαση του Νίκου:
Τα λέει σωστά και ψύχραιμα, αλλά εγώ δεν νιώθω και τόσο ψύχραιμος! 
Όσο ακούω το “Fauna” τόσο πιστεύω πως πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ των Haken και αυτό το θεωρώ τρομερό επίτευγμα δεδομένης της ποιότητας που έχουν άλμπουμ όπως το “The Mountain”, το “Virus” ή το “Vector”.
Με μια πρόχειρη σκέψη είναι το πιο άρτιο progressive metal άλμπουμ που έχω ακούσει από το “Empath” του Devin Townsend. Πιθανόν να το τοποθετώ κάπου εκεί κοντά.
Πέραν των μουσικών στοιχείων που είναι όλα άψογα (παιξίματα, παραγωγή, ισορροπία, ενορχηστρώσεις) είναι στοιχεία όπως το διττό νόημα που έχουν οι - πολύ προσεγμένοι - στίχοι των τραγουδιών που επίσης κάνουν για μένα τη διαφορά. Ή το artwork. Πρόκειται για παράγοντες που εν τέλει καθορίζουν την συνολική αισθητική ενός άλμπουμ.
Το 11λεπτο “Elephants Never Forget” είναι απολαυστικό από αρχής ως τέλους, το “Sempiternal Beings” το αποθέωσε κι ο Portnoy (όπως κι όλο το άλμπουμ) και μπορεί να είναι το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ, το “The Alphabet Of Me” δείχνει στόφα μεγάλης μπάντας, πετυχαίνοντας ιδανική ισορροπία μεταξύ πιασάρικου και challenging, το “Island In The Clouds” έχει υπέροχες μελωδίες και το κλείσιμο του “Eyes Of Ebony” είναι ταυτόχρονα τελείως διαφορετικό και το πιο φορτισμένο από όλα τα τραγούδια (φαινομενικά μιλάει για την εξαφάνιση του λευκού ρινόκερου, αλλά ταυτόχρονα αναφέρεται στην απώλεια του πατέρα του Richard - κιθαρίστα της μπάντας).
Κάθε ακρόαση μου δίνει κάτι νέο να ανακαλύψω και να το απολαύσω, κάθε φορά ξεχωρίζω και διαφορετικό τραγούδι. Από όσα άλμπουμ του 2023 έχω ακούσει ως τώρα, κανένα δεν φτάνει καν κοντά!
7 Likes
Η αλήθεια ειναι πως στα μάτια μου κοντράρει το “The Mountain”, απλά επειδη εχει αντέξει και στο τεστ του χρόνου γι’αυτό προσπάθησα να ειμαι και πιο συγκρατημένος στην κριτική μου.
Επίσης, ίσως να είναι λίγο πιο δυσκολος δίσκος για να σου κάνει το κλικ, επειδή έχει πάρα πολλή πληροφορια μαζεμένη.
Αλλά σίγουρα θα έλεγα ότι είναι ό,τι πιο άρτιο έχουν κυκλοφορήσει από τότε.
3 Likes
Γιατί μισείτε τόσο το Affinity ρε! Ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει αν αφήσουμε το The Mountain απ’ έξω
Το Fauna ακόμη το χωνεύω, σαν βόας που έχει φάει ολόκληρη κατσίκα μονομιάς (για να μείνω και on topic)
Αρχικά, δεν το μισούμε! Δισκάρα κι αυτό, για μένα μισό κλικ κάτω από τα υπόλοιπα σαν σύνολο, αλλά και πάλι μπόμπα.
Αλλά μιλάμε για δίσκο που έχει μέσα “1985”, “The Endless Knot” και φυσικά το “The Architect” που παίζει να είναι και το καλύτερο τραγούδι των Haken.
Η σχέση μου με τον Καραδημήτρη, συμπυκνωμένη σε έναν υποθετικό διάλογο:
“Σ’ αρέσει το prog?”
“Λατρεύω το prog!”
Ακολουθεί τρίωρη συζήτηση διαρκούς εναλλαγής μεταξύ πλήρους συμφωνίας, και πλήρους διαφωνίας
2 Likes
Ποιος είπε οτι μισούμε το Affinity;
Μια χαρά άλμπουμ είναι, δε νομίζω ότι έχουν βγάλει κάτι μέτριο σαν μπάντα γενικώς.
Τόσο χάλια;
3 Likes
Τους θεωρω το καλυτερο prog group τη τελευταια 10ετια τουλαχιστον… Ειχα την τυχη να τους δω και λαιβ , και εκει ανεβηκαν ακομα παραπανω…
1 Like
Eγώ τώρα να γίνω λίγο γκρινιάρης (με ορατό κίνδυνο να κάνω στροφή 180 μοιρών) και να πω, ότι όσο έχω ακούσει τα καινούργια, αυτό το “πατεντάρισμα” συγκεκριμένης σειράς στοιχείων, μου κάθεται κάπως.
Το ότι πάντα ο Jennings θα τραγουδήσει την πρώτη στροφή σε σχετικά καθαρό καμβά, μου φαίνεται λίγο επιτηδευμένο. Οκ σε ορισμένα το γεγονός ότι κατάφερε να βγάλει φωνητική γραμμή, είναι εντυπωσιακό, αλλά το ζητούμενο της έκπληξης σε αυτά τα 4 κομμάτια που υπάρχουν στην αρχή του θρεντ, δεν το βρίσκω. Ίσως γέρασα, ίσως πρέπει να δώσω και άλλο χρόνο, ίσως να μου αρέσουν περισσότερο τα κομμάτια σε λιγο καιρό (για την ακρίβεια δεν υπάρχει μέτριο κομμάτι αναμεσα τους), αλλά το στοιχείο της έκπληξης, δεν υπάρχει. Σε αντίθεση με Affinity και Vector για παράδειγμα.
To ερώτημα μπήκε λίγο σαν το “Γιατί μισείς τόσο την Ελλάδα μας;” από τα Κουραφέλκυθρα! Δεν εννοώ ότι όντως το μισείτε! (αν και ως σωστός fanboyς, θεωρώ ότι όποιος δεν το αποθεώνει, τότε το μισεί αυτόματα)
Γενικά, το Affinity πιστεύω ότι είχε πολύ δικό του χαρακτήρα, και προσπάθησε να φέρει την ηλεκτρονική στην prog με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, συνδυάζοντας και fusion στοιχεία, και post, και την όλη 80ιλα που είχε γίνει πανζουρλισμός τότε, αλλά με στυλ. Νομίζω αυτό το ύφος σύνθεσης μου λείπει στα V/V (όχι όμως και από το Fauna, που όντως χρησιμοποιεί τρομερά ευρύ λεξιλόγιο ήχων και ειδών).
1 Like
Πάνε άκου τους απάλευτους τους Motorspycho εσύ…
1 Like