Για την ιστορία πάντως μάγκες και το “The August Engine” και το “The Locust Years” το M.H. τα είχε βάλει και τα δύο σε πλαίσιο και μάλιστα τους είχε βάλει εννιάρια.
Ο πραγματικός λόγος που το “The August Engine” είχε περάσει στο ντούκου ήταν επειδή τότε δεν είχε διανομή για σχεδόν ένα χρόνο, αν θυμάμαι καλά. Οσο για το “Locust…”, η Cruz del Sur (αν δεν κάνω λάθος στο όνομα της εταιρίας) είχε πλέον κανονική διανομή και ήδη είχαν γίνει γνωστοί σε αρκετά περισσότερο κόσμο. Εγώ π.χ. θυμάμαι όταν είχε βγει πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα και όλο μου λέγανε “τέλειωσε, ξαναπέρνα άλλη φορά”. Δεν το συζητάμε ότι τώρα που βγήκε δίσκος του μήνα θα ασχοληθεί περισσότερος κόσμος μαζί τους, κάτι που γίνεται μάλλον καθυστερημένα και σε βάρος των προηγούμενων δίσκων που ήταν πολύ καλύτεροι από το τελευταίο, αλλά ξέρετε τί λέει ο λαός έτσι; Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ξεθάβειν γιατί ο δίσκος είναι πραγματικά απίστευτος. Και στις πρώτες ακροάσεις τότε μου είχε φανεί ότι έχανε. Ακροάση με την ακρόαση όμως μεγάλωνε μέσα μου και τώρα, τόσο καιρό μετά είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για το τέταρτο στη σειρά masterpiece που βγάζει η μπάντα. Αριστούργημα.
Ναι λείπει ο Scalzi αλλά οι συνθέσεις για άλλη μια φορά είναι θεϊκές.
Πολύ δύσκολος ο δίσκος. Και μεγάλος σε διάρκεια, κάτι που τον κάνει ακόμα πιο δύσκολο να εμπεδοθεί. Δεν πλατιάζει πουθενά όμως. Οι φαινομενικά απλές συνθέσεις των HOM είναι πιο πολυεπίπεδες από την πλειοψηφία των wannabe progressive groups. Γι’ αυτό και όλοι οι δίσκοι είναι growers. Δεν περιμέναμε αυτήν τη διπλή κυκλοφορία για να το διαπιστώσουμε. Ήταν ακόμα μία επιβεβάιωση.
Οι HOM σίγουρα είναι στα 5 καλύτερα metal συγκροτήματα των 00s. Και πολλά λέω.
Και γω λιωνω το δισκο αυτη την εποχη…Αλλα ρε γμαωτο δεν ξερω/…Καποια κομματια μεγαλωνουν μεσ αμου…Αλλα οχι ο δισκος ως συνολο…Ισως συμβει και αυτο…August engine οσο και να θελουν δεν βγαζουν…Ειδικα χωρις τη φωνη:D…fields pt2 κομματαρα ασχημη
άσχημα νέα για τον john cobbett, ο οποίος βρίσκεται στο νοσοκομείο για σειρά εγχειρήσεων και υπάρχει έκκληση, μέσω των wolves in the throne room, για βοήθεια κάλυψης των εξόδων της ανασφάλιστης νοσηλείας του και της ζημιάς από τα show των ludicra που ακυρώθηκαν. για όποιον μπορεί και θέλει να βοηθήσει, υπάρχουν εδώ κι εδώ λεπτομέρειες.
Πλάκα πλάκα, δεν έχουμε θρεντ για Hammers of Misfortune στο Groups and Artists, ε;
Καλά η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν ξέρω αν θα χει νόημα, γιατί δεν είμαστε και πολλοί που τους ακούμε…
Τέλος πάντων, jiopa άκου, αν δεν το χεις κάνει, και τα δύο πρώτα τους, δηλαδή το The Bastard και το The August Engine. Ήταν η χρυσή εποχή τους, τότε που είχαν Mike Scalzi στη φωνή…
Δεν ξέρω από που ξεθάφτηκε αυτό αλλα είναι πραγματικά απίστευτοι! Σκαλωμα με το πρώτο ακουσμα ( you should have slain me) και από κει και πέρα κόλλημα! Όταν η μουσικη συναντησε το παραμύθι…
Kαι αυτό εδώ να ακούσεις. Μπορεί όντως να λύπει η φωνή του Scalzi αλλά είναι κλάσεις ανώτερο από τα τελευταία Slough Feg με Scalzi. Γενικά οι Hammers δεν έχουν κυκλοφορήσει δίσκο κάτω του γαμάτου. Τεράστια μπάντα.
Ε ναι, αφού στα τελευταία Slough Feg λείπει κάτι πολύ βασικό: η κιθάρα του John Cobbet.
Βέβαια εγώ ως (κατά βάθος) Scalzi-ικός γουστάρω τα πάντα που κάνει και τολμώ να πω ότι και τα τελευταία Slough Feg τα απολαμβάνω σχεδόν το ίδιο με το τελευταίο Hammers of Misfortune, παρ’ όλο που ξέρω ότι είναι κατώτεροι δίσκοι.
επειδη εχω δει πολλες αναφορες σαυτους, αλλα ο,τι εχω ακουσει δεν το πολυπαλεψα να ρωτησω: εχουν κανα καθαρο ντουμ αλμπουμ αριστουργημα που χανω η ολα ειναι στο ιδιο ‘πειραματικο’ (δεν βρισκω πως αλλιως να το πω, ειναι και αργα) στυλ με τα τραγουδια που ακουσα?
