Μα κι εγω πρωτα Touche Amore και τη λοιπη συνομωταξια ακουσα πρωτα (αν και μονο Τ.Α. εχω “λιωσει” κυριολεκτικα) …MLIW ακουσα πρωτη φορα πολυ προσφατα και με το Witness …απλα, προσκυνησα.
Για μενα η επιρροη ειναι αρκετα προφανης, απλα μενει στο “επιρροη”, καθως ο ηχος εχει παρει μια δικια του πορεια και εξελισσεται …απο κει και περα αν θα αρεσει, ειναι θεμα γουστου του καθενος.
Μάλλον έχω τους MLIW στο μυαλό μου πιο πολύ ως melodic/post hardcore παρά ως screamo/emo, ξερω γω…
Επιρροές κι εγώ ακούω, απλά μου φαίνονται αρκετά διαφορετικοί σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Ε μου θύμισε λίγο κάποιους χιουμοριστικούς τίτλους σε φάση S.O.D./D.R.I. και δε θέλω τέτοια απ’ τους MLIW 8)
Περι hype, limited/πολύχρωμων edition κλπ,
Γιατι το hype είναι απαραίτητα κακό… δεν το καταλαβαίνω. Όπως είπε και κάποιος άλλος εδώ στο φορουμ, γιατι είναι κακό να μάθουν μιά μπάντα 5-10 άνθρωποι παραπάνω και ίσως έτσι να έρθουν για κανένα λάηβ Ελλάδα κλπ…
Σαφώς μιλάμε για μπάντες που αξίζουν μουσικά και έχουν κάτι να δώσουν, που δουλεύουν τη μουσική τους, γυρνάνε τον κόσμο για συναυλίες και κυκλοφορούν δίσκους.
Τώρα για πολύχρωμους δίσκους, μπλουζάκια, κούπες, καπότες κλπ, εμένα μ’αφήνουν παγερά αδιάφορο. Είναι αναπόφευκτο μέρος του μάρκετινγκ και της προώθησης μιας μπάντας. Πουλάνε το προϊόν τους με όποιον τρόπο κρίνουν καλύτερο. Αν κάποιος είχε ένα κατάστημα, δεν θα το διαφήμιζε, δε θα μοίραζε φυλλάδια,τηλέφωνα, δεν θα έκανε προσφορές κλπ; Το ξέρω πως δεν είναι το ίδιο, αλλά και αυτό όπως και το παραπάνω ανήκουν σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο μάρκετινγκ/διαφήμισης/αγοράς που καλώς ή κακώς έχει κάποιους κανόνες “επιβίωσης”.
Και κάτι άλλο για τους MLIW. Σιγά σιγά, ακούγοντας και τους υπόλοιπους δίσκους που έχουν, δε βλέπω και μεγάλες διαφορές… όλοι κινούνται σε ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟ επίπεδο.
Ρε παιδια, δωστε μου καμια συμβουλη για posi /straightedge τυπου With Honor, Betrayed, Champion, The Promise. Οχι κλαμματα αλα Have Heart (αν και το Unbreakable ειναι καθημερινο στο playlist). Καλοκαιρι εχουμε γαμω, δωστε κατι να τσιτωνει
Παιδια σας παρακαλω οποιος ασχολειται με το αθλημα (εχω καμια δεκαρια χρονια που ειχα παψει να αγοραζω/ακουω hxc), ας μου υποδειξει καποιο διαμαντι σαν αυτο:
Δηλαδη σε φαση θετικοτητας, sing alongs, οχι κραυγες και βαρβατιλες συνεχως, ουτε καταθλιπτικες καταστασεις. (champion, comeback kid 2003-5, trial, strife, with honor, betrayed). Χρειαζομαι ενεργεια για εκτονωση μετα την πιεστικη δουλεια και κατα τη διαρκεια γυμναστηριου. Thanks
Φίλε μου από ότι καταλαβαίνω είσαι ψημένως για straight edge… θα σου πρότεινα Have Heart και Bane αν και νομίζω θα τους ξέρεις. Κάτι ποιο σύγχρονο σε hardcore είναι οι Deez Nuts και οι Your Demise σε ποιο sing along φάση.
Και πάλι όμως δεν ξέρω αν σαρέσουν συνγκρινόμενο με τα αστέρια που έγραψες. Κάτι σε ποιο NYHC που άκουσα τώρα τελευταία και μάρεσε πολύ είναι το τελευτέο απο All for Nothing το To Live And Die For
Οι Xibalba δεν μου πολυαρέσουν και γενικά οι Hierophant έρχονται συχνά, οπότε δεν τιμήσαμε. Αλλά εδώ έπαιζαν με Negative Standards ως τρίτο συγκρότημα, αυτό ίσως είχε περισσότερο ενδιαφέρον.
Αλλά οι Depravation ήταν αρκετά πειστικοί λάιβ, καταιγιστικοί, με σωστό φωτισμό από τα κάτω και φουλ καπνό.
[SPOILER]Τους είδα στο Βερολίνο μαζί με fake7 με 5 ευρώ καπάκια μετά από Deafheaven.[/SPOILER]