Nachtmystium απο eperimental παντως εγω λιωνω.Θεοι απλα.Μονο βγαλανε ενα αλμπουμ ψιλομουφα πριν τη φετινη δισκαρα.
το Doomsday Derelicts ιπι εννοεις;
:-k
Οχι…Καπως αλλιως λεγοτανε.
εδιτ:Instincts : Decay νομιζω.Αυτο που βγαλανε το 2006 anyway.Δεν το πολυγουσταρα.Δεν ξερω,εγω την πορωση την επαθα με το φετινο
το Doomsday Derelicts ιπι ειναι το φετινο, αυτο που λες ειναι το Assassins: Black Meddle Part I.
Ωπα κατσε εγω δεν εχω ακουσει το doomsday που λες.Το assasins με το οποιο πορωθηκα ειναι του 2008,λαθος μου που το ειπα φετινο,αυτο του 2006 δεν μου αρεσε.Το φετινο δεν το’χω ακουσει,και μολις τωρα μαθαινω οτι υπαρχει.Εχεις κανα λινκ?
Μάλλον εδώ είναι το κατάλληλο θρεντ αφού λέει experimental. Aυτό είναι το νυχτερινό μου soundtrack τα τελευταία βράδια.
Menace Ruine - The Die Is Cast 2008
Καναδοί. Μέσα στο 2008 έβγαλαν και ένα ντέμο κι άλλο ένα άλμπουμ που κινούνται στο χώρο του black metal. Οκ? Ντάξει, το ξεχνάμε. Αυτό το άλμπουμ δεν έχει καμία σχέση. Όχι μόνο με bm αλλά και με οτιδήποτε “συμβατικό”.
Κατά βάση εδώ έχουμε πολύ αργές ταχύτητες, επαναληπτικότητα, distorted ήχους και “τελετουργικά” τύμπανα. “Α ωραία, drone λοιπόν!” ΝΟΤ! Ακόμα κι αν είχαμε drone thread, πάλι οφτόπικ θα’τανε, γιατί δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον ηχητικό τρόμο των Khanate, ούτε με τη χαώδη αντίληψη των Halo.
Το άλμπουμ είναι κατατονικό μουσικά, και δεν ξέρω αν είναι παιγμένο με φυσικά όργανα ή μόνο synths, πάντως το distorted droning δεν είναι θόρυβος για τον θόρυβο και πέρα από μια-δυο διάσπαρτες noise εκρήξεις (στο λαστ.φμ λέει ότι έχουν powerelectronics επιρροές, αλλά εγώ είμαι βλάχος και δεν τα καταλαβαίνω αυτά) δεν δοκιμάζει τις αντοχές του ακροατή. Απλά φανταστείτε να ακούτε το “Marche Funebre” του Chopin στο ράδιο και η βελόνα να μην πιάνει καλά το σταθμό. Οι ρυθμοί είναι (φυσικά) αργοί με έντονο τελετουργικό χαρακτήρα, και πάνω απ’όλα Η ΦΩΝΗ! Γυναικεία, ανθρώπινη, ψυχρή και αιθέρια. Οδηγεί τα κομμάτια με ερμηνείες που παραπέμπουν στο neo-folk (ή πωσδιάολο τα λένε αυτά που ακούνε οι γοτθοχίππηδες) και δίνει έντονο pagan αέρα στο δίσκο. Παίζουν και κάποιες folk-ιές που και που. Αμέ. Tα κομμάτια πάντως είναι χτισμένα πάνω στην υπέροχη φωνή της κοπέλας, οπότε ο δίσκος κυλάει σα νεράκι.
Γενικώς πολύ ταξιδιάρικος ο δίσκος. Εγώ προσκυνώ, εγκρίνει κι ο Νομιστεράκης.
Σε ένα δύο σημεία δύσκολο, αλλά γενικότερα ενδιαφέρον το βρήκα. Όντως όλα τα λεφτά είναι το τελετουργικό φίλιν που βγάζει.
Α, και προχωρώντας τα βίντεο στο tube τους έχει να κάνουν dj set.
Ψήθηκα πάντως να το ακούσω ολόκληρο.
ρε παιδια celtic frost σε αυτο το είδος δεν ανήκουν?Οι στίχοι τους με τι ασχολούνται?
Πω ρε το κακόμοιρο το θρεντάκι μου είχε μείνει μόνο του στην τελευταία σελίδα της rockipedia. Να το αναστήσουμε, τι λέτε;
Για φέτος έχουμε το νέο δίσκο Shaolin Death Squad. Ξέρετε τα παλικάρια που λατρεύουν Mr Bungle και είχαν βγάλει την απιστευτη δισκάρα Intelligent Design. Το καινούριο τους, Five Deadly Venoms είναι ένα σκαλί παρακάτω αλλά γαμεί και πάλι.
Επίσης έχουμε καινούριο Kayo Dot με κλασικά avant-garde αλά-RIO πνευστά, σπαραχτικά φωνητικά και τις γνωστές καινοτομίες τους. Γαμεί και αυτό. Στοχεύει ψηλά.
μέχρι στιγμής μέσα στο top 5 της χρονιάς για μένα.
Το μειονέκτημα των kayo dot είναι οτι πάντα όλες τις κυκλοφορίες τους τις συγκρίνω με το choir of the eye και ψιλοαπογοητεύομαι, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είναι κακοί δίσκοι.
Αγαπώντας υπερβολικά τους Maudlin of the well, η μετεξέλιξή τους και το CHoirs of the eye με απογοήτευσε αρκετά. Όχι απαραίτητα γιατί ήταν κακός δίσκος, αλλά γιατί μπροστά στη συμπυκνωμένη πληροφορία που είχαν τα album των πρώτων, το Choirs έμοιαζε αρκετά φτωχό και κάπως βαρετό. Στο Dowsing anemone έδωσα μερικές ακροάσεις αλλά το παράτησα αρκετά γρήγορα, ενώ το τρίτο δεν το πήρα χαμπάρι καν. Το καινούριο μου ξανακίνησε το ενδιαφέρον να ασχοληθώ και θελω να τους ξαναακούσω μπας και έχει αλλάξει κάτι αυτά τα χρόνια.
To περσινό πάντως, Part The Second, το άκουσα αρκετά. Πολύ καλό. Και δεν είχα και καμία επαφή πιο πριν με τη μπάντα.
'Εστω κι ενάμιση χρόνο μετά απ’αυτό που είπες, υπάρχω για να επαληθεύσω ότι αυτός ο δίσκος είναι ο καλύτερος που έχω βρει μέσα από αυτό το άτιμο φόρουμ.
ελα ρε, αυτο ειχα να τ’ ακουσω απο τοτε, το ξεθαψα προχτες και ηταν μια ομορφια.
Ένα εξαιρετικό cover από ulver:
θα υπάρχει στον επόμενο δίσκο τους…
Τα λέει ωραία ο cirkus για τους Maudlin of The Well πιο πάνω.
Αυτό το Bath δεν μπορεί να είναι τόσο τέλειο, άνετα μπαίνει σε κάποια λίστα με τα καλύτερα της δεκαετίας.
Με το είδος δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα ως τώρα (μην πω καθόλου), αλλά στο παρακάτω συνάντησα αυτές τις επαναλαμβανόμενες μελωδίες που μπορούν να ακούγονται ως backround χωρίς να ενοχλούν, συνάντησα φωνητικά που στηρίζουν αλλά και σπάνε αυτή την ευχάριστη μονοτονία, συνάντησα πιο avant garde στοιχεία, παίζουν και οι πειραματικοι συνδυασμοί συν τοις άλλοις, σκέφτηκα ότι εδώ κολλάει περισσότερο. (Αν κάνω λάθος, διορθώστε)
J2 ( 2008 ) EP,
Συνεργασία Jarboe με Broadrick σε έξι κομμάτια. Το 'χα ακούσει παλαιότερα χωρίς να δώσω την απαραίτητη σημασία. Bad timing? Προφανώς! 2 χρόνια μετά, φτάνουμε στο σήμερα που έτυχε να του δώσω δεύτερη ευκαιρία με αποτέλεσμα αυτά που γράφω τωρα.
Εισαγωγή με Decay σε πιο ψυχρό ύφος και για σχεδόν ενάμιση λεπτό (από τα 7:30 που διαρκεί) ακούγονται ως επί το πλείστον τα αιθέρια φωνητικά της Jarboe. (Κάπου εδώ μου 'ρθε στο μυαλό το όνομα Diamanda Galas.)
Η μουσική ‘παραφωνία’ γύρω στο 1:40 έρχεται για να ολοκληρώσει το αποτέλεσμα και ταιριάξει το φαινομενικά αταίριαστο.
Γενικά είναι δύσκολο να βρεθεί συνοχή.
Έχουμε λίγο από κιθάρες, κάποια πιο ηλεκτρονικά στοιχεία, κάποια άλλα πιο μελωδικά, λίγο πιάνο, ατμόσφαιρα, μια μίξη από πολλά τέλος πάντων.
(ίσως σε σημεία και μια μικρή ομοιότητα με Lifeline-Jesu )
Τίποτα το ψαγμένο βέβαια, εμένα μια φορά μου κάνει.
credits στο 8mmsweetbitter, το τελευταίο κομμάτι του J2.
Credits και για το Thee Maldoror Kollective - Pilot (Man with the Meat Machine) πιο πάνω.
ωραίος δίσκος αν και πέρασε λίγο στο ντούκου νομίζω. πειραματικό είναι βέβαια, οπότε λογικό. όχι ότι το έχω λιώσει, ε. είχα σκαλώσει λόγω ονομάτων.
Εγώ πάλι περίμενα κάτι παραπάνω από τους 2 αυτούς τεράστιους καλλιτέχνες.