Φτου, ποστάρω ambient-core πράγματα.
Εκτιμώ όμως όταν extreme μπάντες αποφασίζουν να παίξουν σοβαρή μπαλίτσα σε άλλα χωράφια επειδή καταλαβαίνουν τους αισθητικούς συσχετισμούς.
Σε παρόμοια, πιο noise μονοπάτια, έχω δει horror flicks που κορυφώνονται έτσι (πολυαναμενόμενη κυκλοφορία θα δηλώσω):
Που να το βάλω αυτό το πράγμα…;
Ξεκινάει από Ved Buens End-ισμούς για να φτάσει σε ένα απολύτως επίπονο noise/sludge που έρπεται σαν δαίμονας.
Το άλμπουμ έρχεται στις 19 Δεκέμβρη και προειδοποιώ, αυτοί εδώ οι Ιταλοί παίζουν πολύ σοβαρή μουσική.
Σταμπαρισμένο από τη στιγμή της ανακοίνωσής του.
ΑλLa Colpa…
Στη χθεσινή εκπομπή SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW (Δευτέρες 21.00-22.30 στο darkwaveradio.net) είχα τη χαρά να φιλοξενώ τους SPINELESS της Χρύσας Τσαλταμπάση, που έχει ήδη δύο τρομερά σόλο άλμπουμ: το πιο πειραματικό Speaking Of Chaos And Relative Peace (2018) και το πρόσφατο Dysphonia (2024, Submersion Records) στο οποίο γράφει μικρότερα κομμάτια (με περισσότερες κιθάρες).
Πραγματική χαμαιλέοντας σαν τραγουδίστρια, ελίσσεται από καθαρή pop μέχρι ακραίο screaming (κάτι που ξέρουμε βέβαια και από τις πολλές συμμετοχές της σε άλλα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους σχήματα και φυσικά δεν κρύβει τη μεγάλη της αγάπη για τον Mike Patton…
Playlist
(10/2/2025 SPINELESS interview):
01. SPINELESS:me [2024]
02. NATIONAL PORNOGRAFIK:dizzy I get [2003]
03. KAKORANGER:secret of the miloganda [2014]
04. SPINELESS:shallow becomes you [2018]
05. INSIDE IT GROWS:for black is the sky [2020]
06. SPINELESS:disease [2024]
07. THE GATHERING:amity [2000]
08. SPINELESS:justice [2024]
09. SPINELESS:you [2024]
10. SPINELESS:ode to my procrastination [2024]
11. SPINELESS:where am I [2024]
12. LOW TEXTURE:misleading grey [2022]
13. MR. BUNGLE:goodbye sober day [1999]
14. SPINELESS:never ending story [2024]
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την εκπομπή εδώ:
https://www.mixcloud.com/Konstantinos_Mindcrimek/sounds-of-decay-on-darkwaveradionet-se06-06-10-2-2025-spineless/
Όσο ο νέος δίσκος του Alabaster DePlume, ονόματι A Blade Because A Blade Is Whole,
παίζει σε ανελέητο repeat, αποτελώντας μια από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες για φέτος, κυρίως επειδή αποτελεί υπόδειγμα μουσικού storytelling, με βαθιές συγκινήσεις, πειραματισμό και εξιλέωση, και ας μην είναι μάλλον ούτε ο πιο συγκλονιστικός του, ούτε δε ταιριάζει σε αυτό το νήμα ακριβώς, να αφήσω δύο κυκλοφορίες που βγήκαν χθες.
H Eiko Ishibashi που ως φασαίος την έμαθα από το άλμπουμ της που αποτέλεσε έμπνευση και soundtrack για την από πάνω ταινία,
κυκλοφόρησε νέο δίσκο, το Antigone.
Jazz, ηλεκτρονική, ambient, ισορροπημένα φωνητικά, καλά low ends, ροή και στη συνοχή του tracklist και στα ηχοτοπία που σκαρώνει, ιδανική διάρκεια. Απόλαυση.
Το νέο άλμπουμ των Butcher Brown το περίμενα από τη στιγμή που ανακοινώθηκε.
The band’s newest release, Letters From The Atlantic, displays a seamless blend of jazz, rock, funk, R&B, soul, bossa nova and more.
Νομίζω, στις πρώτες αναγνωριστικές ακροάσεις, το Letters From The Atlantic είναι ένας χείμαρρος, παρά τον χαλαρό του χαρακτήρα και τις neo-soul μέχρι και indie επιρροές φωνητικά, αποτελεί ένα δίσκο - πρόκληση για μένα, καθώς νιώθω σε κάθε ρυθμικό πάτημά τους να ανθίζουν 4-5 παραλλαγές ηχητικών φυτών εκεί που βυθίστηκαν στο έδαφος. Προμηνύονται ωραία ταξίδια, για καιρό.
Καλα, ο Alabaster είναι εγγύηση. Ο άνθρωπος δεν έχει μέτριο άλμπουμ. Και το καινούριο είναι φοβερό.
Θα τσεκαριστούν και τα άλλα!
Ήρθα να βάλω καρδούλα στον αλαβάστρινο και να φυγω
Δεν ήξερα αν έπρεπε να βάλω τους Fleshvessel εδώ, στο death metal ή στο progressive metal… τους κρατάω εδώ για τον ξεκάθαρα avant χαρακτήρα τους.
Στο ντεμπούτο τους το 2023 ακούσαμε μια μπάντα που ένωνε το progressive death με νεοκλασική μουσική, θυμίζοντας κάτι από maudlin of the well. Ψιλοαποθεωσαμε εδώ:
https://www.rocking.gr/timemachine/anaskopisi-2023-extreme-metal/42580
Αναμένεται να ανακοινωθεί το δεύτερο τους άλμπουμ πολύ σύντομα κι εντωμεταξύ δημοσιεύουν ως πρώτο δείγμα το παρακατω έπος:
Δεν ξέρω τι να περιμένω από το αλμπουμ όμως δεν έχω ακούσει καλύτερο avant-metal ως τώρα φέτος. Τα αλά King Diamond/Vortex φωνητικά, οι θεατρινισμοί που φέρνουν σε La Masquerade Infernale, οι γοτθικές πινελιές, το rhythm section που θυμίζει 90s obscure prog… Κάτι ενδιαφέρον, πολύ ενδιαφέρον ίσως μαγειρευεται…
Ελπίζω να μην καταλήξουν σε ένα κλινικό extreme prog οι Fleshvessel και να δικαιώσουν προσδοκίες μας.
On topic:
Σκέφτηκα να το βάλω στο black metal νήμα, αλλά ίσως εδώ πιάσει περισσότερα άτομα που θα τα ενδιέφερε:
Οι Ολλανδοί Grey Aura, με μέλη από εκλεκτές μπάντες του τοπικού αντεργκράου, στο νέο τους άλμπουμ παίζουν πολυεπίπεδη μπάλα. Διατρέχουν όλη την avant παράδοση από DD και κλασικά νορβηγικά μέχρι αυτή των δυσαρμονιών και των 10s, αλλά με πιο σκληρά riffs που θυμίζουν πειραματικά post-black (τα λίγα καλά) οικοδομήματα, με γερές δόσεις σουρρεαλισμού και μοντερνισμού.
Η περιγραφή του bandcamp είναι κατάλληλη, έχω γράψει και εγώ μια αναλυτική άποψη πριν κάτι ημέρες.
Νομίζω με ευκολία από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει φέτος, ενεξαρτήτως είδους.
5 χρόνια περιμέναμε αλλά χαλάλι, τέτοιες μαστούρες δεν χάνονται. Χίλιες λεξούλες για το νέο άλμπουμ των Neptunian Maximalism:
Επικά πράγματα και αυτήν την φορά, πολύ λιγότερα jazz στοιχεία αλλά Indian Classical Music αφού.
Το είχα στο πρόγραμμα να το ποστάρω για να “εντυπωσιάσω” (#not) το φόρουμ αλλά με πρόλαβες κύριε 
Και λάιβ καλοί είναι, για να φλεξαρω.
Εξαιρετικά σύνθετος και περίπλοκος σε πληροφορία δίσκος απο ένα Ιταλικό trio που έχει πάρει το θεικό TNT των Tortoise και το έχει μπλέξει με post-jazz και soft electronica στοιχεία. Σύγχρονο, φρέσκο, απαιτητικό. Βγαίνει σε μια βδομάδα.
Το δεύτερο άλμπουμ των Sanam από τον Λίβανο είναι μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς. Δείγμα:
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό σχήμα που συνδυάζει ψυχεδέλεια, oriental, post και kraut στοιχεία σε ένα εντυπωσιακό μείγμα. Το ντεμπούτο τους βγηκε το 2023 και περσι έβγαλαν ενα πολυ ωραιο live. Τωρα τους τσίμπησε η Constellation και βγάζουν το επόμενο στις 19/9. Περιμένω πολλά από αυτό το γκρουπ!
Τολμάω να πω ότι εδώ έχουμε μια όντως ξεχωριστή περίπτωση, γι’ αυτό και δεν το βάζω στο ποστπάνκ νήμα.
Ντεμπούτο των Νεοϋορκέζων που ξεφέυγει συνεχώς και απρογραμμάτιστα προς industrial/electronica αλλά και πιο funky καταστάσεις, με αγωνιώδη φωνητικό καθιστώντας το “45 Pounds” ταυτόχρονα άβολο και εθιστικό. Σοφά δε, λόγω του “αβολου” στοιχείου αποφεύγουν την πολλή πληροφορία, με μόνο ένα κομμάτι να ξεπερνά κατά τι τα 3 λεπτά (και το όλο εγχείρημα μόλις 21).
Μάλλον πάει για τοπ χρονιάς κι ας είναι νωρίς.
Δεύτερο δείγμα από το “Sametou Sawtan” των Sanam που κυκλοφορεί στις 17/9, το σαγηνευτικό “Habidon”.
Μιλάμε ξεκάθαρα για ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμ της χρονιάς. Από την ψυχεδέλεια, στο ποστ, την free jazz και το kraut, όλα κάτω από το περίβλημα της αραβικής μουσικής, οι Sanam είναι μπάντα που χαϊδεύει τις αισθήσεις. Σύντομα έρχεται και το ριβιου.
Δεν έχω δει καμία αναφορά στους Sleep Paralysis, οπότε θα γράψω 2 λόγια.
Καταρχάς δεν θα αρέσουν στον καθένα. Είναι και avant garde και αρκετά πειραματικό. Συνδιάζει jazz/swing πιάνο τη μια στιγμή με κουμπιουτεραδικους ήχους από 8-bit, black metal σαφώς, death, αντισυμβατικές δομές (βλέπε Imperial Triumphant), μερικές δόσεις από An Axis Of Perdition και Pensees Nocturnes (όχι τόσο μουσικά όσο σε νεωτερισμό).
Θα πω και εγώ ότι παρότι δεν έκοψα φλέβα, το βρήκα αρκετά above average δίσκο και αξίζει μιας κάποιας προσοχής.
Τους ανέφερε κι ο @ManosOrff αλλά ας σας πρηξω κι εγώ.
Η μουσική των Sirom είναι απερίγραπτη αλλά ας την πούμε avant-folk. Σήμερα έβγαλαν το πέμπτο τους άλμπουμ το οποίο είναι μάλλον και το κορυφαίο τους. Αποτελεί επίσης ένα από τα καλύτερα πειραματικά άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο για deep listening ακροατές. Να κι ένα 15λεπτο δείγμα…
