27$ με μεταφορικά μαζί για ένα CD, γύρω στα 20 ευρά δλδ. Παρεπιπτόντως ακόμη δεν έχω συνέλθει από δαύτους…ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ ΕΠΟΣ είναι αυτή ρεεεεε?
Επίσης έπαθα και ένα σόκ με Riot - Thundersteel, πρώτη φόρα το άκουσα πρίν κανένα μήνα…μαζί με Throes of Sanity έχουν λιώσει στο repeat και νομίζω ότι είμαι 90ς again…
φιλε πραγματικα μετρησε αυτη σου η προταση.μιλαμε για απιστευτη μελωδια και τραγουδια που σου μενουν στο μυαλο.μπραβο πραγματικα πολυ ωραια προταση στο χωρο του μελωδικου παουερ μεταλ.
Όσοι δεν τους ξέρετε, μην τρελαίνεστε, δεν πρόκειται για καινούρια κυκλοφορία. Ο δίσκος που βλέπετε από πάνω κυκλοφόρησε το 1989 :!: Αν το ακούσετε και σας θυμίσει κάτι η φωνή, δεν είναι τυχαίο. Είναι ο Andre Matos, λίγο πριν πάει στους Angra. Ναι. Αλλά αρκετά με τις άσχετες κουβέντες, τραβάτε ν΄ ακούσετε αυτόν το δίσκο. Γαμάει. Είναι κάτι σαν προπομπός των Angra (περισσότερο όπως ακούγονταν στο Angels Cry και λιγότερο στο Holy Land). Δηλαδή, τέρμα κλασσικότροπο/συμφωνικό, μελωδικό, ριφφατοτεχνικό μέταλ. Αυτό βέβαια είναι πιο σπιντάτο ε. Λογικό, βγήκε στα τιμημένα 80’ς, έστω και στην ανατολή τους. Απ’ αυτή την άποψη δε θα με παραξένευε αν μάθαινα ότι πολλοί κλασσικοπαουεροεπικομέταλλοι προτιμούν Viper από Angra. Μέχρι κι εγώ φλερτάρω μ’ αυτή την άποψη τις τελευταίες μέρες που ασχολήθηκα κάπως πιο σοβαρά μαζί τους.
Ακούστε στο σωλήνα Living for the Night και Moonlight (ναι, βασισμένο στη γνωστή σονάτα), κι αν δε γλυκαθείτε εσείς που αγαπάτε τέτοια πράγματα, εμένα να με χέσετε.
σωστά τα λέει ο από πάνω για τον πιο από πάνω. Πολύ ωραίος δίσκος. Θυμάμαι τότε παλιά αρχές 90’s είχαν προκαλέσει αρκετή αίσθηση. Θεωρούνταν, μαζί με Narita & Stratovarius, από τα πιο ελπιδοφόρα ανερχόμενα τότε ονόματα της heavy/power σκηνής. Κλασικά τότε κάποιος μεγαλύτερος το είχε σε βινύλιο και έπεσε αντιγραφή στην κλασσική 45άρα κασετούλα. Σπιντάτος και ριφάτος δίσκος με επιρροές από τις κλασσικές μπάντες πχ Helloween στο ομώνυμο και με αρκετά στοιχεία κλασσικής μουσικής όπως στο prelude to oblivion, πρωτοξαδερφάκι του Angels Cry Tο moonlight αν θυμάμαι ήταν και το μοναδικό που είχε γράψει ο Andre Matos και το 2007 στο time to be free είχε γράψει και την συνέχεια του, το a new moonlight… Επίσης, χωρίς να μπορώ να το αιτιολογήσω, σε σημεία μου θύμιζαν και λίγο από Anthrax. Μετά την φυγή του Matos άλλαξε αρκετά ο ήχος τους, με εισαγωσή ακόμη και punk στοιχεία. Το living for the Night ήταν και η μεγάλη επιτυχία τους. Έχω την αίσθηση ότι ακόμη και σήμερα στην Βραζιλία, και όχι μόνο από οπαδούς των Viper, θεωρείτε από τα ιστορικότεραροκ μεταλ τραγούδια της χώρας. Ο Matos το έπαιζε και στα λάιβ του το 2008. Θυμηθήκαμε πάλι τα νιάτα μας
σωστός για την διόρθωση. Παρασυρόμενος από παρελθοντολογία εφάρμοσα άθελα μου το <<τα ευκόλως εν νοούμενα παραλείπονται> της φυσικής που μάθαινα στα νιάτα μου.
στην αρχη το μονο ελαττωμα του ηταν τα φωνητικα, αργοτερα εμαθα οτι ειναι ο ιδιος τυπος που τραγουδαει στους Glacier και αναθεωρησα, καθως οι Glacier ηταν οι πιο σωστοι που προσπαθησαν να παιξουν ραηχ, αποτι εχω ακουσει. και στους Gargoyle ο τυπος τραγουδα με δικο του τροπο. το ουλτιμεητ χαρακτηριστικο των Gargoyle ειναι οι συνθεσεις και ο τροπος που τις επεξεργαζονται ωστε να καθισουν γαντι τα κουπλε και τα ρεφρενς πανω. το αλμπουμ περιεχει πολυ εμπνευση, οι γνωστες θα το εχετε ακουσει σιγουρα, οι υπολοιποι δωστε του αυτο που του αξιζει.
Ένας απ’ τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του power metal. Έτσι απλά.
Η μελωδία στο 1’49’’ είναι από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχουν γραφτεί ποτέ στο μέταλ, γενικώς. Ο Τίπτον και ο Ντάουνινγκ, αν την έχουν ακούσει, θα πρέπει να είναι περήφανοι.