Νομίστερ, υπάρχουν δύο πόιντς: το ένα του ΚρισΠ ότι από κάποιο σημείο και μετά είναι λίγο διαστροφή όταν ακούς μια μπάντα να πρέπει σώνει και καλά να τη γυρίσεις κόντρα σε μια άλλη που έχει την “ατυχία” έχει γνωρίσει μια σχετική επιτυχία, ενταγμένη σ’ ένα πολύυυυυ γενικό κοινό πλαίσιο αλλά στην πραγματικότητα με ελάχιστες ομοιότητες. Και το άλλο είναι το δικό μου, κάπως παρεμφερές αλλά γενικότερο, ότι δηλαδή συνολικά το ν’ ακούς τη μουσική σου “σε σύγκριση με κάτι άλλο”, ε, είναι λίγο φλέημ.
Γιατί δηλαδή να μην αγαπάμε εξίσου, έστω και για διαφορετικούς λόγους, Doomsword/Enforcer/Atlantean Kodex/Dawnbringer/Accept κ.ο.κ. Προφανώς δεν μπορώ να σε βάλω να γουστάρεις με το ζόρι κάποιους απ’ τους παραπάνω, αλλά ο υποβιβασμός τους ως “υποκαταστάτων” είναι άδικος.
Επίσης, τί έγινε Άνγκμαρ, πριν δυο μήνες δηλαδή πήγες και χτυπήθηκες μ’ ένα γκρουπ που όπως λες “έχει λιγότερη προσωπικότητα ακόμα κι απ’ τους Cage”; Εγώ στη θέση σου θα λυπόμουνα λίγο τα λεφτά μου και απλά θα ξανάκουγα Christian Mistress. Βλέπεις το underground είναι πια φιγούρα και όχι ουσία (και καλά).
εδω βρισκομαστε ομως, ισως εχεις καταλαβει οτι δεν ειμαι ανθρωπος των πολλων οψεων. 2 ειναι. και γενικα προσπαθω να παρατηρω τις μουσικες καπως σφαιρικα και με το τι χρωμα θα μου δωσει τη δεδομενη στιγμη αυτο και το τι εκεινο. μην κολλαμε ομως σε ταμπελες, σας ξερω εσας του τρου οι περισσοεροι που γουστερετε ενφορσερ (χοντρικα) θα γουσταρετε και μπαθορυ. για σας μιλαω και προσπαθω με τα ανιμε ματακια μου δειξω τη χαρα μου για το νεο ντουμσορντ. ηδη υπαρχει ενας χαζος στο διπλα φορουμ που το λεει απαραδεκτο, ειστε μαζι του;
Τους αναφέρω γιατί είναι να κάνουμε συγκρίσεις, ας τις κάνουμε σωστά.
Καταλαβαίνω την αντίληψη περί σφαιρικότητας, μπορείς να πεις πχ ότι είναι “ο χεβι δίσκος της πενταετίας” αλλά head-to-head με μπάντες που παίζουν άλλα πράγματα, έχει ελάχιστο έως καθόλου νόημα.
Επίσης στο θρεντ αυτό ας μην ξαναγραφτεί πληζ κάτι για μπάντα που βγήκε μετά το 2000 και “έχει τον δικό της ήχο”. Ντε φάκτο δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
νταξει δεν ξερω αν με αφηνει ο γκρακχος να μηδενισω, τις αλλες μπαντες δεν τις μηδενισα, εγραψα απλως την οπτικη μου ασεμνα οπως παντα. αλλα αυτοι οι ghost μετα απο μελετη ισχυριζομαι οτι ειναι πατος. οι συγκρισεις υποτιθεται εγιναν με σοβαρα μεγεθη.
Κοίτα, εγώ θα σ’ αφήνω πάντα να μηδενίζεις όποιον θες γιατί δε σε θέλω άλλο ένα γιούζερ που θα γράφεις ποστ τύπου “ντάξει γούστα είν αυτά”. Κι εγώ όμως αν με τη σειρά σου μ’ αφήνεις θα σε κράζω όταν γράφεις ακυρότητες, γιατί αλλιώς δεν έχει πλάκα. Και να ξέρεις, εμένα αυτό που μου την έσπασε δεν ήταν το ύφος σου αλλά ότι να μωρέ, μου θύμισες λίγο χόρρορ. “Απίθανη η Χ ιντι/σλατζ/“ντριμ ποπ” νέα δουλειά των Ψ, όχι σαν τις ξεπερασμένες, κλισέ αηδίες που ακούτε εσείς οι μεταλλάδες”.
Ναι ρε Γκράκχε αλλά αυτό που αντιπρότεινε ο Nomisteras δεν ήταν και σύμπαντα μακριά από αυτά που έκραξε. Το εννοώ σε φάση ότι άμα σου πει κάποιος “για πε ρε κάνα καλό τρου ΧΙΕΒΙ ΜΑΙΤΑΛ να ακούσουμε” τότε οι Doomsword θα είναι από τα πρώτα που θα σου έρθουν στο μυαλό μαζί με αυτά που έκραξε. Όμοια δεν είναι αλλά είναι παρεμφερή και στο κάτω κάτω πρέπει να έχουμε να τρώμε και εμείς το ποπ κορν μας από τη στιγμή που οι σινεμάδες παίζουν όλο μαλακίες αυτό τον καιρό.
μα ειναι δεδομενο οτι ειμαι ο Βασιλιας της Ακυροτητας. και οταν χωνεις τα μουτρα σου σε ξενα μπουτια, τρως σφαλιαρες. αυτες ειναι οι καταστασεις που μας κανουν μοναδικους και φινετσατους, κειπ ντουμσορντιν και χεστε τον ταραξια!
Ρε συ, άμα πει κανένας εμένα και το Νομίστερ π.χ. “για πείτε ρε κάνα καλό τρου ΧΙΕΒΙ ΜΑΙΤΑΛ να ακούσουμε”, θα πω εγώ αυτούς που γουστάρω, θα πει και ο Νομίστερ τους δικούς του, σε κάποιους θα συμφωνήσουμε και για κάποιους άλλους θα αρχίσουμε τα “άσε ρε με τους μαλάκες” και θα γίνει ένα ωραίο και θεμιτότατο τζερτζελάκι απ’ αυτά που αγαπάμε σε τέτοιου είδους κουβέντες. Όταν όμως βγαίνει καινούριος δίσκος των τάδε απ’ αυτούς, Ε ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΟΛΛΑΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ; Αυτό ήταν το πόιντ μου.
Κολλανε στο οτι τα περισσοτερα απο τα σημερινα χιεβυμεταλ που μας φαινονται κιε γαμω μοιαζουν ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ σε σχεση με τα επη του παρελθοντος κι οι Doomsword ειναι απο τις λιγες metal μπαντες που τιμουν τη δεκαετια του 80 οπως πραγματικα της αρμοζει. ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΜΦΙΒΑΛΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ; :!: Αλλα να μου πεις εσυ εχεις ξεκουτιανει, γουστερνεις το British Steel τοσο που το βαζεις στα καλυτερα album των Priest, οποτε…
Edit: Σα λιγο Manowar να μου βγηκε αυτο, αλλα ειναι κι η επικειμενη συναυλια αυτες τις μερες κι εχει ξυπνησει ο Βικινγκ που κρυβω μεσα μου :!:
Ειπα να μην απαντησω, αλλα καθολου fail, ειναι παμπολλες οι μπαντες, στις οποιες οι επιρροες κανουν κρα απο χιλιομετρα, αλλα οσο να ναι ενα προσωπικο στιγμα το εχουν. Το προβλημα μου ειναι οταν δε το βγαζουν καθολου βλ Enforcer, που αν δεν ειχαν αυτο το θεμα θα ειχα τρελαθει κι εγω με τη παρτη τους πιστευω.
Το ίδιο πράγμα λέτε ρεεε. Επίσης κάποιος να μου βρει κάποιο Heavy / Power συγκρότημα των 80’s που να μην κάνουν κραααααααα οι Priest / Maiden επιρροές.
Ώχου ρε μαλάκες, πρέπει να κάνει κανείς νιανιά το τι εννοεί δηλαδή?
Σε περίπτωση που έχετε ανακαλύψει παρθενογένεση στο κλασικό χέβι την τελευταία δεκαετία να μας την πείτε και μας. Κατά τ’ άλλα, οι σύγχρονες μπάντες βασίζονται στις διδαχές των παλαιότερων και τον προσωπικό ήχο τους τον δίνει το σωστό πάντρεμα των επιρροών τους, οι πρόβες/δέσιμο και το γαμημένο το φήλινγκ.
Από κει και πέρα υπάρχει περίπτωση να είσαι με τον κολλητό σου σε μπαρ και να παίξει ένα ωραίο κλασικό χέβι ριφ που σου είναι άγνωστο και να πεις “πω ρε μαλάκα, άκουσες απίστευτη Cage/Doomsword/Enforcer ριφάρα!” ? Όχι θα πεις “πω ρε μαλάκα τι τρελή Maiden/Priest/Savatage/Manowar ριφάρα είναι αυτή!”.
Μα ο Κρισπ λεει οτι δεν υπαρχουν μπαντες μετα το 2000 που να εχουν προσωπικο ηχο.
Ενω εγω μπορω να σκεφτω πολλες μπαντες, που μολις ακουσεις λιγα δευτερολεπτα απο ενα τραγουδι τους, αμεσως καταλαβαινεις οτι ειναι αυτες. Αρα για μενα εχουν προσωπικο ηχο.
