Οσον αφορά Helloween έχω μνήμη ελέφαντα 
Κοίτα για weikath η γνώμη μου ειναι οτι η απέχθεια που έχει για το dark ride εχει να κάνει με προβλήματα που υπήρχαν στο συγκρότημα εκεινη την εποχή και οχι τόσο οτι θεωρεί οτι ειναι μάπα τα τραγούδια που έχει μέσα δεν νομίζω οτι το πιστεύει ουτε ο ίδιος αυτο που λέει…πολλά εχουν γραφτει πολλά εχουν ακουστεί ο καθένας εχει την γνώμη του και κρίνει…αλλα ειναι μεγάλη κουβέντα το όλο θέμα…πιστευω καλύτερα να μιλάμε μόνο για μουσική
1 Like
Hope επειδή σε βλέπω έμπειρο, μπας και ξέρεις γιατί η παραγωγή του Oath βγήκε σα γαμω το κέρατο της; Αιωνια απορια. Τα χε τσούξει ο Tommy Hansen, ήταν τσακωμενοι, τι παίχτηκε; Μεγαλύτερη αδικία εβερ, σκέψου Kings will be Kings με παραγωγή TDR.
2 Likes
Αν θυμάμαι καλά στην συνέντευξη για Time of the oath στο Hammer(Deris,Weikath) είχαν πει οτι ηχογράφησαν με τον εξοπλισμό που ειχαν απο keeper εποχή θέλοντας να αναβιώσουν το ένδοξο παρελθόν εξού και ο keeper στο εξώφυλλο ουσιαστικά μια επιστροφή στις ρίζες…Μόνο που ο κόσμος ποτε δεν το είδε σαν το τριτο keeper οσο και να το ήθελαν εκεινη την εποχή…Δεν μπορώ να φανταστώ κατι αλλο γιατι και το Master of the rings ειναι παραγωγή tommy hansen πάλι και δεν ακούγεται τόσο χάλια…εκτος και αν ήταν χάλια ο Tommy hansen οπως λες 
Όντως το αδικεί πολύ η παραγωγή το Time of the oath…το kings will be kings ειναι προσωπικά το αγαπημένο μου του album απλα θα γαμούσε με παραγωγη dark ride…Η μήπως καλύτερα με παραγωγη pumpkins united και με kiske να το τραγουδάει…To ξέρω ειμαι ανώμαλος αλλα έφαγα φλασιά
1 Like
Μεγάλη αλήθεια αυτή! Ο ήχος στο “Master of the rings” είναι κρύσταλλο κι ο ήχος στο “Time of the oath” είναι λάσπη! Κάποτε νόμιζα ότι φταίει το βινύλιο που είχα πάρει τότε (μόλις κυκλοφόρησε), ότι ήταν κακό pressing.
Αργότερα αγόρασα και το CD, ίδια σκατά ήχος… Μπαίνει το “We burn” και λες “πού είναι τα πιατίνια, πού είναι το ταμπούρο…”
Για το “Dark ride” που λέτε παραπάνω, τα 2 κομμάτια του Weikath τα βρίσκω πολύ καλά και ποτέ δε τα σκέφτηκα ως παράταιρα. Από την άλλη, το “Laudate Dominum” στον προηγούμενο είναι χάλια, ενώ το “Falling higher” κομματάρα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ καλής κολοκυθο-αισιοδοξίας και κακής τυρίλας 
Το ότι ο Weikath είναι κόπανος και δεν μπορεί να παραδεχτεί το πόσο δισκάρα είναι το “Dark ride” - ακόμα κι ο Χάκος αναγκάστηκε να το παραδεχτεί - είναι άλλο θέμα, ίσως έχει να κάνει με εξωμουσικές κόντρες που δεν ξέρουμε - αλλά ξέρει ο @hopebringer83. 
Για μένα το ομώνυμο υπερέπος του Grapow και το Departed είναι οι κορυφές, αλλά γενικά δεν υπάρχει ούτε καν μέτριο κομμάτι εκεί μέσα.
2 Likes
Tony Martin ακόμα φωνάρα και εξαιρετική απόδοση/εκτέλεση - ταιριάζει που είναι λίγο πιο αργή από τη στουντιακή.
"Καταχρώμαι" ελαφρώς το topic των Helloween για να αναφέρω ότι έχω κάνει fist bump με τον Tony, στην συναυλία των Accept στο Fuzz το 2012, όταν και παρακολουθούσε από τα πλάγια της σκηνής.
Ωραίος τύπος, ύψιστη φωνάρα.
Μιας αναφέρθηκε και πάλι η σκατά παραγωγή του Time of the Oath να ξαναπώ ότι προσωπικά δεν την βρίσκω καθόλου χάλια. Ειδικά σε σύγκριση με οποιαδήποτε παραγωγή από Rabbit και μετά που είναι εντελώς αδιάφορες, τίγκα κομπρεσαρισμένες, καλογυαλισμένες αλλά οι χωρίς χαρακτήρα και ψυχή ένα πράγμα. Βέβαια γούστα είναι αυτά.
1 Like
Η απαντηση στην απορια ειναι πολυ απλη, εμενα οι Helloween ΔΕ μου αρεσουν οταν παιζουν χαζοpower. Αλλωστε ειναι 1 απο τις 2 μπαντες που μπορω να παρω σοβαρα απο το ιδιωμα. Τα αγαπημενα μου στον δισκο ειναι το If I Could Fly που το θεωρω και μια απο τις καλυτερες συνθεσεις που εχουν γραψει ποτε, το Departed, το Dark Ride και το Mr. Torture.
Και τα δυο μπονους τραγουδια ειναι πολυ καλα παντως, ειδικα το Madness Of The Crowds, στο οποιο απλα λατρευω την φωνη του Deris, το prog περασμα στην μεση, το σολο, τα παντα ολα. Θα με κανετε να ακουω Helloween 1993-2000 ολη μερα σημερα.
1 Like
Γενικά αν εχουν ενα κακο οι χαζοpower μπαντες, ειναι το γεγονος οτι για καποιον λογο δεν μπορουν να αφησουν την δικαση στην ακρη απο την αρχη μεχρι το τελος, αν δεν εχουν κατι πραγματικα καλο να πουν.
Για αυτο και δεν μπορω να ακουσω προσφατους helloween. Δεν ειναι τυχαιο οτι αγαπημενος μου δισκος το dark ride, που εχουν ριξει ταχυτητες. Βεβαια δεν εχω ακουσει καλα το master of the rings, αλλα μεχρι στιγμης δεν με εχει πιασει. Ισως πρεπει να ακουσω και chameleon βεβαια με αυτα που διαβαζω.
Master Of The Rings ειναι δισκαρα. Εχει καταπληκτικη 90ς αισθητικη με λιγο πιο κλισε και cheesy ας πουμε ρεφρεν, το οποιο ομως το γραφω 100% με την καλη εννοια, γιατι ειμαι sucker για ΚΑΛΟ cheesy 90ς. Χαρακτηριστικα παραδειγματα το Why και το Secret Alibi, τα οποια τα λατρευω και ειναι αδυναμιες.
Απο κει και περα Sole Survivor, Where The Rain Grows Perfect Gentleman, Mr. Ego, In The Middle Of A Heartbeat ολα επικα τραγουδια. Ειναι ομως απο τους δισκους που μαλλον επρεπε να εχεις ακουσει πριν 15- 20 χρονια. Θα πιασω κι εγω το Chameleon παντως, αν και νομιζω πως για να μην το εχω λιωσει 23 χρονια που ακουω Helloween, θα υπαρχει λογος.
1 Like
Ναι ισχύει αυτο. Ακομα και το dark ride, που το ακουω με την ιδια ευχαρίστηση οπως το 2000, δεν ξερω αν το ακουγα τωρα πρωτη φορα, τι εντυπωση θα μου εδινε. Βεβαια εχει διαφορερικη παραγωγή και φιλοσοφια απο τα αλλα.
Παντως ισχυει με αρκετούς δισκους αυτο, ακομα και με αγαπημένους (πχ imaginations που το χω σιγουρα στην 20αδα αγαπημενων δισκων εβερ), οτι αν δεν τους ακουσεις την εποχη που “πρεπει” ως ακροατης, τοτε χανονται πολλα πραγματα.
2 Likes
Ημουν σίγουρος οτι το Madness of the crowds είναι απ το single “Just a little sign” μιας και το έχω…συν τα 2 single απο dark ride “If i could fly” και “mr torture” απο dark ride που δεν υπάρχει σε κανένα απο αυτά…Δεν ήξερα καν οτι ήταν επίσης στην special/japan edition του Dark ride μιας και οταν είχε βγει είχα πάρει το box set
Πάντως όποιος δεν τα έχει ακούσει να τσεκάρει οπωσήποτε τους 2 (bonus) ύμνους του Grosskopf απο Gambling With the Devil
Νομίζω ότι πάει με το τι ακούσματα έχει γράψει το κοντέρ/αυτι του καθενος, όχι με συγκεκριμένες era. Είναι ατομική υπόθεση, όχι χρονολογικη. Βλέπω τώρα άπειρους πιτσιρικάδες που περνάν φάσεις με Guardian/Helloween πχ όπως περνούσαν φαντάζομαι αυτοί που ήταν teens στα mid 90s. Πολλοι πιτσιρικάδες στις συναυλιες. Μετά και αυτοί θα μεγαλώσουν, θα ρεφιναρουν την αισθητική τους, κάποια θα ηχούν πλέον παρωχημένα στα αυτιά τους, άλλα θα μείνουν κλασσικς φορεβερ κλπ. Εκτός αν λέμε το ίδιο πραμα.
Time well spent 
Ναι ναι, αυτό εννοώ εποχή. Tότε τέλη 90 ακουγα power, τώρα πρέπει να είναι κατι εξαιρετικό για να ακούσω κάτι τετοιο, εκτός από τους ιερούς δίσκους (για μένα), βλέπε κάτι imaginations, κατι nightfall in middle-earth, better that the raw, holy land, manifestation of fear (αν και αυτό πάει προς το προγκ) κλπ.
2 Likes
Θα συμφωνήσω επίσης ότι το Dark Ride είναι από τα καλύτερα άλμπουμ τους.
Αυτό μαζί με το Time of the Oath είναι τα πιο δυνατά της περιόδου αυτής των Helloween αλλά και γενικά στα κορυφαία της καριέρας τους.
Το Master και το Better than Raw τα θεωρώ μέτρια.
Την εποχή από το Rabbits και μετά δεν την έχω ακολουθήσει ιδιαίτερα, εκεί τους παράτησα!
πολύ καλή εποχή τα 90’s πρώιμα 00’s για power-prog αλλά και γενικά για metal μουσική. Ίσως το ότι έφυγε από το παρασκήνιο και τη μόδα ήταν καλό για τη μουσική.
Σίγουρα παίζει ρόλο και η εποχή που τα ακούει κανείς. Δεν ξέρω πως τα βλέπουν τώρα οι νεότεροι… οι περισσότεροι δεν ακούν μέταλ οπότε δεν ξέρω χαχα.
1 Like
Ούτε εμένα μου αρέσουν οι “κομπρεσαρισμένες” παραγωγές που κατέστρεψαν πολλά άλμπουμς στα 00’s. Συμφωνώ μαζί σου με το “χωρίς χαρακτήρα και ψυχή”. Όμως η σύγκριση που κάνω εγώ είναι με το “Master of the rings” που έχει εκπληκτική παραγωγή και είναι 90’s. Δύο χρόνια μετά, κι έχοντας στα χέρια τους ίσως ακόμα καλύτερες συνθέσεις, δε μπορούσαν να έχουν έναν ανάλογο ήχο;
Δεν είναι καν “επιστροφή στις ρίζες”, γιατί και τα Keepers μια χαρά ακούγονται. Εδώ μιλάμε ότι δεν ξεχωρίζεις το ταμπούρο από την κάσα! Είναι απλά λάθος, ερασιτεχνική παραγωγή.
1 Like
Ωραια συζητηση για καμια 10αρια θεματα
Τα χουμε ξαναπει για τον ηχο του Τime of the oath κ καταληγουμε στην ερωτηση τι σκατα ήθελαν να κανουν αλλα στο τέλος πραγματικα εγω τον αγαπαω αυτον τον ηχο ειδικα τον πανζουρλισμο στο kings will be kings. Ετσι κ αλλιως κ διαφορετικο ηχο να ειχε δεν θα τυγχαινε καλυτερης αντιμετωπισης απο τον μουσικο τυπο της Ελλαδας ( καλα του μεταλ χαμερ) αφου τοτε ο συνεχιστης των helloween ηταν ο hansen o weikath ηταν ο μαλακας που σκοτωσε τον Ingo ηταν μουνοπανα που εβγαλαν λαιβ με μονο 4 τραγουδια της χρυσης εποχης κτλ κτλ οσοι τα ζησαμε καταλαβαινουμε τι σκατο εφαγαν. Εδω τους εκραζε ακομα κ ο Hansi των guardian.
4 Likes
Έχω την ίδια άποψη btw, χωρίς να σημαίνει ότι η αντίθετη είναι λάθος και η δική μου σωστή
3 Likes
απο υπολογιστη τωρα πιο ανετα
δεν λεω οτι ο hansen και οι Rays δεν ηταν ενα πολυ καλο υποκαταστατο των helloween απλα μαζι με τα υπολοιπα που εγραψα ηθελα να υπενθυμισω σε τι κατασταση ηταν το συγκροτημα που ετρωγε ντου απο παντου μετα τον Χαμαιλεοντα. θα ηθελα παρα πολυ να υπηρχαν τοτε τα σοσιαλ μιντια…τι ωραια θα περνουσαμε.
ειδικα ο weikath εφαγε το μεγαλυτερο σκατο γιατι αυτος εφταιγε για ολα -μαλακας της χρονιας δημοψηφιμσα χαμερ και σιγουρα παραπανω απο μια φορα-. αυτα τα “ο πατερας του παουερ μεταλ” για τον Χανσεν εδω μου καθοταν νταξ μπορει να το εβλεπα και λιγο οπαδικα ημουν κ πιο μικρος. και ηταν βεβαια και ωραια αυτα τα οπαδικα με τρομερες συζητησεις εκεινη την εποχη ενω τωρα με τα σοσιαλ θα βριζαμε μανες οικογενειες παναγιες κτλ
ξερω γιατι τον χανσεν τον αποκαλουσαν ετσι αφου βοηθησε συγκροτηματα -ε ναι blind guardian- αλλα του πουστη ο “αλλος” ειχε γραψει eagle fly free και keeper και και
τεσπα αυτα περασαν μεγαλωσα κλαιν που λενε και στο χωριο μου. ηταν ονειρο να δω ξανα τον Hansen να τραγουδαει
“Send me a sign, want to leave it all behind
I’ll be leaving the hands of doom
Rearrange the master plan, take the future in my hands…”
στο τελος του κομματιου και ο weiki να παιζει την φωνητικη μελωδια στην κιθαρα -ποσες φορες με ειρ γκιταρ- το ειδα εστω και σε βιντεο και ολα τελεια.
οσοι δεν συμφωνειτε με οτι εγραψα γαμιεστε για να μην ξεχνιομαστε οτι εχουμε 2019 σ ενα φορουμ.
καποιος πιο επανω μου θυμησε την κριτικη του hammer τοτε στο chameleon που τελειωνε με το θεικο “ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΙ ΚΟΛΟΚΥΘΕΣ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΑΝ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΟΥΕΡ ΜΕΤΑΛ” μ ενα ωραιοτατο 8 και οσες φορες ανεβαινω στο πατρικο μου στη σαλονικα και ξεσκονιζω τα παλια τευχη οταν το πετυχαινω θελω να το βγαλω φωτο και να το ανεβασω εδω να υπαρχει για την ιστορια 
νεξτ ταιμ
5 Likes
Και τον Kiske όμως εκραζε , θυμάμαι είχε πει για το Time to breakfree από το Land of the free ότι είναι το χειρότερο τραγούδι του δίσκου, το πιο ποπ μάλιστα, επειδή τραγουδάει αυτός. Ωραία κουβέντα γενικά
1 Like