Γενικά στο Χαμμερ εκείνη την περίοδο υπήρχε ο διαχωρισμός Χανσενικων και Γουεικαθικ(ι)ων… μαλακίες λες και όλα είναι ποδόσφαιρο ξερω γω. Κρίμα γιατί μια γενιά μεγάλωσε χάνοντας σπουδαίους δίσκους.
2 Likes
Δεν ξέρω τι είναι πιο εντυπωσιακό και ενδιαφέρον. Το ότι δίνατε τόση μεγάλη βαρύτητα στις κριτικές δίσκων κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων ή ότι σας πόνεσε τόσο πολύ που το θυμάστε ακόμα ;;; 
2 Likes
Δεν θα ελεγα πονος αλλα τσατιλα.
Εδω εκανε ο χαζος συνεντευξη με τους guardian κ ρωτουσε για τους helloween. Κ διαβαζαμε οτι για τον hansi η συνέχεια των Helloween ειναι οι gamma ray. Αλλος παπαρας 
που τσιμπουκωνε τον Hansen (οπαδικο αυτο 
)
Ωραια χρονια παρολαυτα με δισκαρες.
4 Likes
Κανενα απο τα δυο.
Μιλαμε για εποχες στις οποιες το ιντερνετ ηταν ανυπαρκτο στην πραγματικοτητα, και η μονη ενημερωση αλλα και διαμορφωση αποψεων γινοταν απο εντυπα, τα οποια ενιοτε (σχεδον παντα) ειχαν σκουπιδιασμενες αποψεις κολλημενων συντακτων. Ειναι απολυτα λογικο να μας εχουν μεινει καποιες κριτικες και αλλες χαζομαρες που ανακυκλωνονταν απο εναν σωρο κοσμο, οι οποιες εχουν κολλησει στα μυαλα πολλων ανθρωπων ακομα και σημερα. Ειναι κατι που πηγαινει πισω την μουσικη και την κουβεντα γυρω απο την μουσικη, ειδικα οταν οι διαφοροι συντακτες εγραφαν την αποψαρα τους με υφος 1000 καρδιναλιων και γνωστικων περι μουσικης, οταν στην πραγματικοτητα πολλοι απο αυτους ηταν απλως ειτε ατομακια που ειχαν αφιερωσει ολη την ζωη τους στο καυτο μεταλ και με την συνεχη τριβη εγιναν κι αυτοι μελη μιας ολοκληρης κουλτουρας, ή/και φιλοι αλλων συντακτων και αρα σιγα σιγα πηραν κι αυτοι μια καρεκλιτσα σε περιοδικα. Ευτυχως πλεον εχουμε το ιντερνετ και ο κοσμος δεν ειναι οσο κολλημενος οσο παλ… oh wait.
On topic, εγω τα εχω ξαναπει για μενα. Ειμαι Deris fan και οσο κι αν λατρευω ολους τους κλασικους δισκους των Helloween (δηλαδη τα 3 πρωτα και μετα τα 4 πρωτα με τον Deris) , αυτα με τον Deris τα προτιμω. Για μενα το Time of The Oath παιζει να ειναι και το καλυτερο απο τα 4 αυτα.
We Burn : σε βαζει με τη μια στο κλιμα
Steel Tormentor : τρελη υπερριφφαρα, και κομματαρα
Wake Up The Mountain : τελειο groove
Power : χωρις σχολια, τοπ 10 Helloween τραγουδι
Forever And One : μαλλον η αγαπημενη μου power ballad τους
Before The War : ολεθρος
A Million To One : Αν οι Helloween ηταν Maiden
Anything My Mama Don’t Like : χαβαλεδιαρικο οκ δεν το πηρα ποτε στα σοβαρα
Kings Will Be Kings : Do you want heavy? Helloween gives you heavy baby
Mission Motherland : οτι πιο προγκ εχουν βγαλει, απλα 10/10 τραγουδι
If I Knew : υποτιμημενο, απο τα δευτερα του δισκου σιγουρα, αλλα οχι φιλλερ
The Time Of The Oath : τοπ 5 τραγουδι Helloween για να μην πω τοπ 3. Απλα τελειοτητα
5 Likes
Δεν διαφωνώ ότι είχαν πολλά κολλήματα στο hammer, αλλά για να λέμε την αλήθεια εκείνη την εποχή έβγαιναν φοβερά power/prog/symph άλμπουμ (και όχι μόνο) οπότε υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός.
…Land of the Free, Holy Land, Dark Saga, Aenima, Purpendicular, Change of Seasons, Symbolic, Theli, Eternity και ένα σωρό ακόμα.
Αν έλλειπαν οι μπαλάντες και το anything my mama θα ήταν πολύ καλύτερο. 8/10 από μένα.
Εκείνη την εποχή διάβαζα και το metal invader και το hammer. Θυμάμαι αρκετά πράγματα αλλά δυστυχώς δεν κράτησα τα τεύχη 
Περισσότερο έπαιζαν ρόλο οι δημόσιες σχέσεις στο hammer. Θυμάμαι που συνέχεια έθαβαν τον malmsteen και του έβαζαν βαθμολογίες 4-5/10 ενώ οι κλώνοι του έπαιρναν 10άρια.
Ισάξιο με τα Κιπερς για μένα. Οι συνθέσεις είναι τόσο καλές που ακόμα και με αυτή τη παραγωγή συνεχίζει και γερνάει σα τη Michelle Pfeiffer.
3 Likes
Πάντως και για εμένα το Time of the Oath ήταν για πολύ καιρό το καλύτερο album μετά Keepers και Walls +(ep)…Και αυτο γιατί στο τέλος κατέληξα στο Better Than Raw που για κάποιο λόγο το θεωρώ το καλυτερο album με Deris με το Time of the oath μισο βήμα πίσω αν οχι δίπλα…Ειναι όλα εκεί απο την ωμή επίθεση του Push στον power metal ύμνο Falling Higher οι ταχύτητες πέφτουν στο πιασάρικο (single) Ηey lord το σχεδόν thrash Revelation με το καταπληκτικό drumming του Kusch και κάπου εδω σταματάω γιατί πάει για κριτική η όλη φάση και σχεδόν ολοι εδω μέσα γνωρίζετε την αξία αυτου του δίσκου…Aπλα μην ξεχάσω το hit Ι can με το πανέμορφο solo, το κολλητικό Handful of pain και τον ύμνο Midnight Sun 10/10
2 Likes
Η σειρα ΜΟΥ ειναι
Keeper 2
Time of the oath
Walls μαζι με ep ε;
Εναν απο καθε τραγουδιστη δηλαδη αλλα τυχαια βγηκε ετσι
Το.midnight sun εχει ισως το πιο χαρουμενο εξυψωτικο πες το οπως θελεις τελειωμα μετα το τραγούδι keeper of the…
Ξεχνας το dont spit on my mind
We are the people, we are the masses you are for
We give the power and our desire must be your law
1 Like
Κομματάρα απλα βαρέθηκα να κανω σε όλα κριτική και ίσως επειδη ειναι το λιγότερο αγαπημένο σε ενα τρομερό album
1 Like
Το ίντερνετ έχει πολλά καλά (αμεσότητα πληροφορίας, πλουραλισμος) έγκειται όμως στο χρήστη να κάνει τη δουλειά του aka ξεσκαρταρισμα. Δυστυχώς οι περισσότεροι δημιουργούμε bubbles, διαβαζουμε απόψεις που συμφωνούν με τα πιστευω/γούστα μας κοκ. Βοηθάει σε αυτό φυσικά ότι το μέσο είναι αχανές, βοηθάει η κουλτούρα μηδενισμού - αποτέλεσμα των social media.
Back on topic το μεγάλο πρόβλημα του Hammer ήταν τότε (πλέον δεν το παρακολουθώ) ότι έδινε κριτικές σε ατομα άσχετα με το συγκρότημα / υποειδος. Ο Παλατζας ήταν ένας τέτοιος. Ειδικά εποχές early (όσο πρόλαβα) και mid 90s ήταν γεμάτο ψιλοχομπιστες, ημιμαθείς, λίγο συγκεκαλυμενους φασίστες κοκ και ήθελε πολύ φιλτράρισμα. Ευτυχώς είχε και 5 ανθρώπους που το κατείχαν σαν το Φλωράκη, τον Καραολιδη, τον Κισατζεκιαν που είχαν και αξιόλογη πένα και γνώσεις για να μάθεις 5-10 μπάντες.
Προσωπικά τα 4 πρωτα άλμπουμ του Deris τα έχω εξίσου ψηλά με το EP και το Walls (που είναι αδυναμια μου) και ένα σκαλί κάτω από τα Keepers. Το Dark Ride ίσως λίγο ψηλότερα από το Master και το Time πάντως.
3 Likes
Τους Opeth τους έμαθα από τον Αναστόπουλο επί εποχής still life, οπότε να του στείλω μια καρδούλα ότι και αν κάνει τώρα. Επίσης αρκετά καλός ήταν και ο Ευκαρπιδης (rip). Φυσικά ο Καραολιδης ήταν η κορυφή και αρκετά συμπαθής και ο Συμελιαδης.
1 Like
Αναστόπουλος και μετέπειτα Γιοβανίτης, Αγόρος, ο συμφορουμίτης Plunderer ήταν εξαιρετικοί γνώστες του ακραίου μεταλ.
1 Like
Ναι τον Αγορο τον ξέχασα. Γιοβανιτης αν θυμαμαι καλά ήταν ψιλοφασιστακος (εκτός αν θυμάμαι λάθος άνθρωπο). Ο Plunderer ποιος hammerανθρωπος ήταν?
Σαν plunderer υπέγραφε τη στήλη underground commandoz με τον Αγορο.
Καλα αντε για το Mama να το δεχτω, που και παλι το γουσταρω κι ας ειναι φουλ χαβαλες, αλλα ενα αλμπουμ Helloween χωρις power ballad, δεν ειναι πληρες αλμπουμ Helloween. Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για το Forever And One που ισοπεδωνει συμπαντα.
Συμφωνω με τους περισσοτερους σε οσα εγραψαν απο πανω. Και οσον αφορα προσωπικο γουστο, προτιμω να κραταω το bubble μου πλεον και να συμφωνω μονο με λιγες αποψεις απο ατομα των οποιων το γουστο εκτιμω και σεβομαι, επεκτεινοντας τα γουστα μου και σε αλλα γουστα. Η μουσικη ειναι 100% υποκειμενικη υποθεση. Πλεον ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σεβασμος σε τυπους που προσπαθουν να μου αποδειξουν οτι υπαρχουν α,β,γ αντικειμενικα αξιωματα στην μουσικη.
Το ranking μου με τα κορυφαια Helloween παει καπως ετσι (χωρις νουμερα)
Better Than Raw
Dark + Time + Master ενα πολυ μικρο σκαλακι πιο κατω
Keeper 1 + 2 επισης ενα πολυ μικρο σκαλακι πιο κατω
7 Sinners πιο κατω
Τα αλλα σε ψιλοτυχαια σειρα που αλλαζει γενικοτερα ανα τα χρονια, αλλα που επισης δεν εχει και ιδιαιτερη σημασια. Το Walls To Jericho ειναι ωραιος δισκος μουσικα, αλλα δεν αντεχω φωνη Χανσεν, οποτε δεν μπαινει με τιποτα στα κορυφαια μου.
3 Likes
Συμφωνώ με την τελευταία πρόταση στην ουσία, απλά υπάρχει αυτή η ειρωνεία πως περάσαμε από το “pushed content” του εκάστοτε Hammer (που αμφιβάλλω για την αποτελεσματικότητα του να “πείσει” πως το Time of the Oath ήταν 6άρι και το Horror Show 9άρι λ.χ.) στα social media echo chambers του καθενός μας, όπου η κάθε προτεινόμενη σελίδα / play next / Daily Mix κοκ οδηγούνται από έναν αλγόριθμο προτιμήσεων σου και ουσιαστικά, αντί να εκμεταλλεύεσαι τη “δημοκρατικοποίηση” του ίντερνετ και της μουσικής (ο καθένας γράφει, δημιουργεί, ηχογραφεί χωρίς το μεσάζοντα του περιοδικού-δισκογραφικής) ουσιαστικά ωθείσαι περισσότερο στην επανάληψη ακουσμάτων, πεποιθήσεων κοκ και “ανακαλύπτεις” λιγότερα σε σύγκριση με το “curated content” των 90s. Στα θετικά φυσικά ότι η κάθε “δισκοκριτική” (βιβλιοκριτική, ταινιοκριτική) καθίσταται απαρχαιωμένη (με την έννοια του obsolete) οπότε, προσωπικά, με ενδιαφέρει περισσότερο η άποψη και η ανακάλυψη παρά η περιγραφή.
Κουβέντα για άλλο τοπικ προφανώς -απλά με αφορμή όσα γράφτηκαν παραπάνω για το Hammer.
Μπα, ανακαλυπτω ακομα απειρη μουσικη, και μαλιστα αυτο γινεται με τον καλυτερο πιθανο τροπο, δηλαδη με τις προτασεις του spotify και του youtube μεσω autoplay στα related. Απο οτι φαινεται, καποια σκριπτακια και μποτακια μπορουν να με καταλαβουν πολυ καλυτερα απο τον οποιονδηποτε κολλημενο συντακτη σε απαρχαιωμενο και παρωχημενο ονλαην ή μη μουσικο περιοδικο. Και φυσικα ανακαλυπτω μουσικες απο προτασεις φιλων αλλα και εδω μεσα. Δε νομιζω πως υπαρχει καλυτερος τροπος προσωπικα. Γενικα μου αρεσει να ακουω πραγματα που μου αρεσουν. Δεν ξερω γιατι αυτο να θεωρειται echo chamber. Δεν μιλαμε για πολιτικη. Για μουσικη μιλαμε.
1 Like
Βλέπω οι Γερμανοί εξακολουθούν να δίνουν και μετακίνηση με τα ΜΜΜ μαζί με το εισιτήριο…