Τα έχω ξαναπεί, αλλά δεν βαριέμαι. Το “Better than Raw” είναι ένας φοβερός power metal (και όχι euro power) δίσκος. Πέραν του ότι έχει σοβαρά τραγούδια, διαθέτει και δύο πολύ σημαντικά “όπλα”. Την παραγωγή του - τευτονική - που στ’ αυτιά μου παραπέμπει στη ξυραφιά του “Walls of Jericho” με καλύτερα μηχανήματα. Και το δεύτερο είναι ο Uli, όπως αναφέρει και ο @Vic. Καταρχήν, το παλικάρι είχε κάνει το “μπαμ” του με το καλύτερό του hard rockin’ attitude στο “Sign No More” (ΔΙΣΚΑΡΑ) των Gamma Ray. Κι ενώ είχε κάνει ήδη την εμφάνισή του στους δύο προηγούμενους Κολοκυθένιους δίσκους, σ’ αυτόν εδώ δίνει τα ρέστα του.
Όσο για το “MGGR” είναι ο πουρές της ήδη καλοδιάθετης πατάτας “Straigh out of Hell”. Πλέον, δεν κάθομαι ν’ ασχοληθώ καν με αυτούς τους δίσκους. Να τους ακούσω μήπως και…
Δυστυχώς την κριτικη στο chameleon που ειχα υποσχεθεί δεν την βρηκα…α ρε μανα μονο 15 χρονια λειπω απο το πατρικο κ μου τ ανακατεψες.
Αλήθεια τα δικα σας πραγματα -ειδικα οι παντρεμενοι/παιδια- που μαζευατε απο πιτσιρικια που τα εχετε αποθηκευσει; βρηκα κατι τεραστιες ιστορικα παντα αφισες συναυλιων κ η γυναικα μου μ ειπε “σιγα μην τις πάρεις που θα τις βαλουμε;”
Ωραίος ρε @Ixnay!! Η ατάκα “φοβερό καραποζεράδικο κομμάτι” μου έχει μείνει στο μυαλό για πάντα, αν και τότε νόμιζα ότι το έγραψε αρνητικά. Μάλλον, δεδομένου ότι ο Παλαντζάς άκουγε μόνο Motorhead και ποζεριές, για θετικό το είχε γράψει.
Υπόσχομαι να ανεβάσω κριτική Chameleon - νομίζω 8 είχε πάρει - όοοοταν ανοίξουν οι πτήσεις και καταφέρω να κατέβω Ελλάδα. Είχα κλείσει για πάσχα, αλλά προφανώς ακυρώθηκε.
Επίσης, στην άλλη πολύ σημαντική ερώτηση: εγώ τα έχω αρχειοθετημένα μέσα σε κούτες IKEA. Το δωμάτιο στο πατρικό μου το έχω “μαυσωλείο” χαχαχα! Δηλαδή έπιπλο με δίσκους, έπιπλο με CD, κούτες με Metal Hammer και άλμπουμ Panini. Αυτή είναι έτσι κι αλλιώς η “περιουσία” μου. Α, και οι αφίσες είναι ακόμα στους τοίχους. Με λίγα λόγια, μπαίνεις μέσα και βρίσκεσαι στα 90’s.
Δεν το χρειάζεται και κανείς άλλος προς το παρόν, οπότε με παίρνει να το έχω έτσι.
Ναι 8 πηρε με την ατακα στο τελος “που θα πηγαιναν οι κολοκυθες αν συνεχιζαν να παίζουν παουερ” το χω ξαναγραψει.
Εγω τα περισσοτερα cd τα κατεβασα αθηνα οταν κατεβηκα κ τωρα τα ξανανεβασα Σαλονικα στο σπιτι μου. Τα υπολοιπα στο πατρικό σε κουτες -μεταλ χαμερ μεταλ ινβειντερ κατι φανζινς κασσετες βιντεοκασσετες αφισες φωτογραφιε βινυλια-- κ ισως τα αφησα εκει για νοσταλγικους λόγους οταν γυριζα να ειχα κατι να βλεπω και να θυμαμαι. Απο εδω κ περα τι τα κανω που η γυναίκα μου δε νομιζω να συμμεριζεται το αγχος μου
Εγώ δυστυχώς τα παράτησα στο υπόγειο του πατρικού και από την υγρασία έγιναν σκατα, μεγάλη στεναχώρια. Τα cd τα πήρα μαζί μου, μόνο κάποιες κασέτες άφησα αλλά ακόμα και γι αυτές στεναχωρήθηκα. Αυτά τραβάς όταν γίνεσαι ερωτικός μετανάστης (σωγαμπρος το λένε κάποιοι κακοί άνθρωποι )
Εγω δεν εχω πλεον ουτε ενα CD ή οτιδηποτε αλλο ειχα απο το 1995 εως το 2010. Εχω γινει 100% digital. Δεν εχουν καμια συναισθηματικη αξια πλεον για μενα ολα αυτα, αφου εχουν περασει πλεον κανα 2-3 διαφορετικα σταδια ζωης.
Για παραδειγμα Black Sabbath δεν πιστευω οτι θα επρεπε καν να λεγονται Black Sabbath μετα τον Ozzy, απο Nightwish αρνουμαι να ακουσω οτιδηποτε χωρις την Tarja (αν και πλεον αρνουμαι να ακουσω και αυτα), απο Megadeth λατρευω την κλασικη τους περιοδο με την χρυση τετραδα περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο, και πολλα αλλα παραδειγματα στα οποια δεν ειμαι “αιρετικος”
Επισης τα βρισκω με τους περισσοτερους σε γενικες γραμμες οσον αφορα Testament, Savatage, Blind Guardian και πολλες αλλες αγαπημενες μπαντες του παρελθοντος.
)
