Why don’t you open your eyes
To uncover all of these lies?
Πάντα με πιάνει άγχος επειδη τραγουδαει τοσο ψηλα. Αλλα σε ολον τον δισκο ειναι σαν να “πρεπει” να παει ψηλοτερα. Απο καρδια θα παω…
Why don’t you open your eyes
To uncover all of these lies?
Πάντα με πιάνει άγχος επειδη τραγουδαει τοσο ψηλα. Αλλα σε ολον τον δισκο ειναι σαν να “πρεπει” να παει ψηλοτερα. Απο καρδια θα παω…
Εγώ στο δίλημμα λέω 1. Το 2 έχει και τις (υπέροχες κατά τα αλλα) αλαφραδες του (rise and fall, dr stein) και το όχι και τόσο καλό you always walk alone. To 1 είναι κολλημένο στο 11, μια μαγική τελειότητα που αποπνέει μεγαλείο σε κάθε δευτερόλεπτο.
Επίσης προτιμώ το Halloween! Και το Initiation!
Και εγώ, μέχρι και το Majestic μου άρεσε αρκετά (το μισό). Απλά τα 4 πρώτα είναι φακιν σπέσιαλ και τα επόμενα δύο “απλά” δισκαρες αλλά και πλέον σε ράγες (κλάσικ πάουερ αλά lotf). Πεθαίνω για την ποικιλία και πρωτοτυπία των 4 πρώτων.
Εύκολα το 1. Το 2 έχει και λιγότερο καλά και πιο χαζοχαρουμενα τραγούδια. Όχι ότι δεν είναι δισκαρα έτσι.
Αν κάτσω να ακούσω σήμερα, μόνο το 1 και το Walls of jericho θα βάλω πάντως.
Τα δύο Keeper ήταν από τα πρώτα cd που είχα αγοράσει τότε και πάντα είναι στην καρδιά μου.
Το 2 μονο και μονο λογω I Want Out για μενα ευκολα, και λογω Eagle Fly Free φυσικα.
Πολυ ωραιο και το 1 βεβαια, αν και το Halloween ποτε δεν με τρελανε.
Και φτάνουμε λοιπόν στο μέγιστο μουσικό πρόβλημα, από τα ελάχιστα τέτοιου μεγέθους που έχει αναδείξει η μουσική ανά τους αιώνας (των αιώνων, αμήν)…
Χατζιδάκις ή Θεοδωράκης;
Καζαντζίδης ή Μπιθικώτσης;
Κeeper I ή Keeper 2;
Σε μία συζήτηση με ένα φίλο, πριν κάτι χρόνια, σε αυτό το δίλημμα, με υπέβαλε στο τεστ του δισταγμού.
“Σου αρέσουν όλα τα κομμάτια του 1;”
“Ναι!”
“Σου αρέσουν όλα τα κομμάτια του 2;”
“Εε (όπου το ε διήρκεσε ένα nanosecond} ναι!”
Άρα, μου λέει, θεωρείς καλύτερο το πρώτο!
Αυτά…
Θα πω το πρώτο με βαριά καρδιά γιατί νομίζω συνολικά είναι πιο γαμάτο, βέβαια προτιμώ το Keeper… από το Halloween. Στα συν του δεύτερου και η καλύτερη παραγωγή.
Οι ελαχιστες διαφορες που με κανουν να προτιμαω το 2 ειναι η παραγωγη και οτι καθε φορα που θα το ακουσω αποκλειεται να μη μου φτιαξει τη διαθεση. Και επειδη εχει περισσοτερα κομματια στην κατηγορια “κλασικο” (επειδη εχει περισσοτερα κομματια)
Μια σκέψη.
Στο 1 βασίστηκε όλο το παουερ μέταλ. Στο 2 δεν βασίστηκε τίποτα γιατί έχει μέσα κομμάτια
-ναι τα χαζοχαρούμενα εννοω- που δεν μπόρεσε καμία μπάντα να τα πλησιάσει ουτε καν να αντιγράψει την χαζομαριαση τους. Επίσης έχει το we got the right που λέγαμε κ πριν που δεν το έχει πλησιάσει κανεις σε ολα τα είδη της μουσικής.
Ευχαριστώ.
Και τα δυο ειναι υπερδισκαρες…διαλεγω Walls of Jericho ομως !
Walls of Jericho ο πρώτος metal δίσκος που άκουσα ποτέ. Απίστευτη δισκαρα και συζητιέται πολύ λιγότερο από τα keeper στους κύκλους των μεταλλαδων.
Μαζί με time of the oath και dark ride κάνουν μια 5αδα από ακατεβατα 10αρια από αυτή την πολύ μεγάλη μπάντα
Μιλώντας για κομμάτια, unpopular opinion ίσως, αλλα το ομώνυμο του Dark ride και το how many tears από το walls τα θεωρώ ακόμα μεγαλύτερες κομματαρες από τα Halloween/Keeper
Ακριβώς όπως το λες. Ακατέβατα και αδιαπραγμάτευτα. Και στο βάθος των χρόνων δεν είναι οι δίσκοι του Kai, του Weiki, του Kiske κλπ…
Είναι οι HELLOWEEN.
Ε ρε γαμωτο τόσο πολυ μοιάζω με τον weiki κ το dark ride είναι αυτό που έχω ακούσει λιγότερο από τ άλμπουμ που έχει βγάλει αυτή η σύνθεση της μπάντας;
How Many Tears στη Σόφια,και τα μάτια να στάζουν σαν μικρό παιδί ρε.Μόνο συγκίνηση
Θα εβαζα διχως δισταγμο και Master και Raw ανετα στα 10αρια.
Οσον αφορα το δευτερο σκελος, ολα τα κατωθι με καπως πιο επικο χαρακτηρα μου αρεσουν πολυ περισσοτερο απο τα 2 που ειπες, που τα βαριεμαι αρκετα ουτως ή αλλως:
Mission Motherland
The Time Of The Oath
Revelation
The Dark Ride
Far In The Future
Nabataea
Χωρίς να βγάλεις κάποια;
Α για την λιστα του Παργαλατσου μιλαω, θα τα προσεθετα στην δικη του λιστα δηλαδη για να του αλλαξω την αποψη και να την διαμορφωσω! Στην δικη μου λιστα δεν μπαινει με τιποτα αλμπουμ με Kiske ως δεκαρι, βρισκω μπολικα fillers και στα 3 πρωτα.
Τα master of the rings και better than raw μου αρέσουν πάρα πολυ, αλλά δεν θα τους έδινα δεκαρι. Έχουν πάρα πολλά ωραία κομμάτια, perfect gentleman, sole survivor, secret alibi, in the middle of a heartbeat, hey lord, handful of pain, revelation, i can και αλλά.
Τα μόνα δύο όμως από αυτά που θα έβαζα σε ένα υποθετικό best of της μπάντας είναι τα in the middle of a heartbeat και i can και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν θα έδινα 10αρι αλλά ένα αξιοσέβαστο 8-9 σε αυτούς τους δύο πολύ ωραίους δίσκους
Ps: ομώνυμο του the time of the oath τεράστια κομματαρα
Και σοφά πράττεις. Εγώ θα το έβαζα νούμερο 3, με πόνο ψυχής.
Εχείς κάθε δικαίωμα στο κακό γούστο
Το καλύτερο power metal κομμάτι. Ever.