Πολύ δυνατο το indestructible, πιο 90s/00s σε σχέση με το skyfall. Τοπ στιγμή λίγη μετά τη μέση που ξεκινανε οι δισολιες και παίζουν πάρα πολύ ωραίες μελωδίες
Και το skyfall τώρα που το άκουσα στο βίντεο του Πάνου (ωραίος τύπος και αυθεντικός ροκμεταλας) με καλύτερο ήχο και όλες τις λεπτομέρειες να ακουγονται πολύ καλύτερα από το σκατενιο leak που ακουγαμε και γουστάραμε μου άρεσε ακόμα περισσότερο. Το βίντεο του “single edit” ήταν οριακά λιγο cringy σε κάποια σημεία, αλλά το πόσο γαμάτο ειναι να τους βλέπεις όλους μαζί ήταν σπουδαιότερο.
Αν είναι όλος ο δίσκος στα επίπεδα των δύο που έχουμε ακούσει θα μιλάμε για μεγάλη δισκαρα
Ακουσα κανα 2-3 φορες ακομα το Indestructible. Γαμω τα τραγουδια ειναι, μου θυμιζει τις πολυ καλες εποχες με τον Deris, και μαλιστα πιο κοντα σε Time Of The Oath απο οτιδηποτε αλλο. Το γνωριζαμε ηδη οτι ολος ο δισκος θα ειναι ενα μεγαλο nostalgia fest, και το συγκεκριμενο για μενα το κανει αψογα αυτο.
Χεβι ηχος, ταιριαστα lead σημεια παντου, Deris ΓΑΜΑΕΙ και πολυ ωραιο groove και ρεφρεν. Για μενα μακαρι ο δισκος να ειναι πολυ πιο κοντα σε αυτο το στυλ και τον ηχο παρα στο Skyfall, το οποιο ειναι φοβερο σε καποια σημεια του, αλλα συνολικα με κουραζει.
Ας βλασφημήσω ολίγον τι. Αν βάζαμε τον Ralf να τραγουδήσει το “Indestructible” θα κάναμε κάποιοι, λίγοι, ίσως μετρημένοι και στα δάκτυλα του ενός χεριού, το γλέντι του αιώνα. Ναι, με φέρνει εκείνον τον υπέροχο αέρα που αποπνέουν τα τρία πρώτα Rays κι ενέμπνευσαν έπειτα τους Edguy.
Ας σοβαρευτώ τώρα. Για μένα, καλύτερο από το “Skyfall”. Ως άσμα με γεμίζει περισσότερο. Επιτέλους, μετά από πολύ καιρό έγραψαν ένα κομμάτι που να είναι στιβαρό και να έχει αυτό τον hard rockin’ power αέρα. Κι ένας ήχος που δεν κάνει τις κιθάρες και το rhythm section να ακούγονται σα μηχανικά συστήματα ήχου.
Ειναι διαφορετικα μεταξυ τους… το Skyfall σε χτυπαει κατευθειαν στην παιδικη νοσταλγια και αν σε πετυχει στην καταλληλη στιγμη μπορει να σου γαμησει την ψυχη με αυτα που ακους. Για εμενα τουλαχιστον που το Walls ηταν ο πρωτος metal δισκος που ακουσα ποτε και οταν εμαθα τα keepers (οπως πολλοι απο εμας) ημουνα παιδι, 12-13 χρονων. Ενω σε καποιες ακροασεις μπορεις οριακα να το ακουσω στο background σαν κατι ρετρο που δεν με αγγιζει τοσο πολυ. Το indestructible απο την αλλη ειναι ενα παρα πολυ ωραιο κομματι, θα μπορουσε να βρισκεται με διαφορετικη παραγωγη σχεδον σε οποιονδηποτε δισκο με τον Deris και για εμας που λατρευουμε και την Deris era ειναι οτι πρεπει, χωρις να ειναι η σουπερ κομματαρα βεβαια.
Καλό κομματάκι το Indestuctible αλλά το Skyfall και μόνο την ΡΙΦΦΑΡΑ που σκάει μετά την εισαγωγή να είχε και τίποτα άλλο (δεν βάζω καν τα υπέροχα 3 τελευταία λεπτά) θα ήταν καλύτερο.
Το μοναδικό σημείο του Skyfall που με κρατάει από το να ανοίξω καπνογόνο μέσα στο σπίτι, και να το πετάξω στο μαλάκα τον γείτονα απέναντι, είναι το ρεφρεν, που βέβαια αν ήταν λίγο καλύτερο, λίιιιγο όμως, θα μιλάγαμε για κομμάτι 10/10
Το Indestructible πάσχει λίγο στο ρεφρέν, το οποίο γιουνισονικίζει. Κατά τ’άλλα κάλλιστα θα ήταν b-side από το Time of the Oath, και αυτό το λέω ως κομπλιμέντο.
skyfall… “vibes απο gamma ray,dark ride.keepers "
Indestructible… χιτακι ραδιοφωνικο
ειμαστε σε καλο δρομο,και ακομα δεν εχουμε ακουσει και τα υποθετικα ''δυνατα κομματια”
μου άρεσε ακόμα περισσότερο. Το βίντεο του “single edit” ήταν οριακά λιγο cringy σε κάποια σημεία, αλλά το πόσο γαμάτο ειναι να τους βλέπεις όλους μαζί ήταν σπουδαιότερο.
