Που θα πάει θα δείτε το φως το αληθινό για το συγκεκριμένο αλμπουμ 
Επίσης αν μας διαβάζει κάποιος από το γκρουπ ή αν μπορεί κάποιος να τους το μεταφέρει νομίζω ότι -ειδικα τώρα κ με κισκε- ήρθε η ώρα ν ακουστεί ζωντανά κ το kings will be kings. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Έχει προταθεί πιστεύω για σετλιστς παλιότερα αλλά το κόβει ο Dani 
Με Ιγκλ και καπακια Κινγκς έχει καλύψει cardio για κάνα μήνα
Θα έρθει μία μέρα που δε θ’ αντέξω. Θα τα γράψω και θα τους βάλω όλους στη θέση τους, τους παλιοαλήτες που μαζεύτηκαν εδώ μέσα να τολμήσουν να μιλήσουν γι’ αυτό τον δίσκο. Οι απαράδεκτοι. Οι χυδαίοι. Οι ανεκδιήγητοι. Τι να πεις… 
Πάντως, επί του νέου δίσκου. Δε ξέρω αν είμαι ο μόνος που το ακούω αυτό και κάπου με χαλάει, αλλά αυτή η παραγωγή. Ένας γνωστός με είπε ότι μάλλον είναι το πνεύμα της vintage αισθητικής που ήθελαν ν’ αποδώσουν. Μ’ ενοχλεί, όμως, που σε αρκετά σημεία πέφτουν όλα μαζί με τέτοιο τρόπου που ακούγεται ένα μπούκωμα. Έχουν ωραία τραγούδια και για την ηλικία τους τα πήγαν μια χαρά. Για την ώρα, αυτό είχαν αυτό έδωσαν. Που είναι, όμως, εκείνος ο ήχος του Tim Hansen…
Ο οποίος παίζει και ένα guest solo στο Skyfall btw
Προσωπικά η παραγωγή μου φαίνεται οκ, έχουμε φάει και σκατένιες παραγωγές από Helloween (βλ. Time Of The Oath)
Ας κάνουν ένα διάλειμμα ανάμεσα.
Ας μας δείξει ο Σάσα την καινούργια του κιθάρα.
Ας μας μιλήσει ο Αντι για τα ευεργετικά αποτελέσματα του μποτοξ 
στον ψυχισμό ενός άντρα (δεν γνωρίζω κάτι ή γυναίκα μου το παρατήρησε όταν έβλεπα το λαιβ. Μην βλέπετε μαζί τους τίποτα δεν νιώθουν)
Ας παίξουν το shitmill-γεια σου ρε Ινγκο γίγαντα!!
Στην τελική ας μην παίξουν το eagle 
AKA time of the oath
Νομίζω παίζει μπόλικη συμπίεση, έχεις δίκιο σε αυτό
Εδώ απλά ενημερωτικά να πω ότι ο Tim Hansen είναι γιος του Kai
Tommy Hansen είναι ο παλιός παραγωγός τους.
Ναι ακριβώς. Μπέρδεψα τα ονόματα. Σ’ ευχαριστώ.
γνωστός οπαδός της Hansa Rostock
[συγνώμη 
]
χαχα μεγάλο σόι το Χανσενέικο 
Αξιοπρεπέστατο άλμπουμ για την ηλικία τους και τα όσα έχουν περάσει.Σίγουρα το καλύτερο από εποχές Dark Ride.Πιστεύω ότι έχει κάνει σπουδαία δουλειά ο Deris στον δίσκο, και τους κράτησε μακριά από αναμασήματα europower, είδους που κατά την γνώμη μου έχει πεθάνει εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Δεν πολυκατάλαβα γιατί ΄πρέπει’ να έχει και φωνητικά μέρη ο Hansen αλλά τέλος πάντων.Ειδικά εκεί στο hey little alien, προσωπικά πέθανα στο γέλιο.Επίσης η παραγωγή είναι αρκετά φορτωμένη, δημιουργώντας έναν αχρείαστο μουσικό αχταρμά σε ορισμένα μέρη.
Ξεχωρίζω τα Fear of the Fallen, Angels, Indestructible, Robot King και Cyanide, ενώ και το Skyfall μου ακούγεται ωραίο σαν κλείσιμο μετά την ροή του άλμπουμ.Γενικά έβγαλαν έναν σύγχρονο δίσκο και απέφυγαν την παγίδα του νέου Keeper που θα έβγαινε τρελή απάτη, οπότε από μένα έχουν kudos παρά τις κάποιες εμφανείς αδυναμίες (είπαμε παραγωγή, μη σωστή εκμετάλλευση του Kiske, κάποια fillers, random στίχοι σε σημεία).
Τελικά όσο περισσότερο ακούς τον δίσκο τόσο καλύτερος σου φαίνεται. Όπως είχα αναφέρει θέλει τα ακούσματα του γιατί έχει ψωμί. Εκτός από τις κιθάρες το drumming του Loble αξίζει συγχαρητήρια. Για το συγκεκριμένο είδος ο τύπος ζωγραφίζει σε πολλά τραγούδια και δεν του το είχα. Η άποψη μου για τα καλύτερα και τα χειρότερα τραγούδια (όσο αφορά το γούστο μου πάντα) δεν έχει αλλάξει. Δυστυχώς ο Deris συνεχίζει να με ξενίζει σε κάποια σημεία, ιδικά όταν τραγουδάει ψιλά πριν ή μετά τον Kiske. Επίσης μεγάλο σφάλμα που δεν συμπεριλήφθηκε το Golden Times στο άλμπουμ.
Όπως γράψανε πολλοί αν περιμένεις Keepers ή Walls θα απογοητευτείς, αν όχι θα περάσεις καλά και θα σου μείνουν και 5-6 πολύ καλά τραγούδια για να τα προσθέσεις στα αγαπημένα σου.
Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι σίγουρα από τους καλύτερους της τελευταίας εικοσαετίας όσο αφορά τους Helloween. Αν τώρα, για πλάκα, το συγκρίνουμε και με τα «αριστουργήματα» που έχουν κυκλοφορήσει οι Maiden από το reunion και μετά για μένα είναι στο επίπεδο του Brave New World.
Καρδουλα σε εσενα και σε οσους σου βαλανε καρδουλα. 
Γαμαει ο ηχος του Oath, παιζει να ειναι ο αγαπημενος μου ηχος Helloween στυλιστικα. Το οτι θα μπορουσαν να ακουγονται καποια τραγουδια λιγο πιο καθαρα σε καποια σημεια ειναι αλλο θεμα, το οποιο δε με ενοχλει πια τοσο πολυ. Σιγουρα στο Better Than Raw και Dark Ride ειχαν ανωτερο ηχο τεχνικα (που επισης λατρευω ως ηχο)
Εγω παλι λατρευα και λατρευω ακομα τα Master και Time, ενω 20 χρονια μετα το Rabbit ακομα πατατα μου φαινεται. Να το ξανακουσω λες?
Τα ίδια κι εδώ. Πάνω σε αυτό, γενικά πιστεύω ότι η Andi era γερνάει καλύτερα στα αυτιά πολλών γιατί ποικίλει μουσικά , έχει και τη γκρούβα του Andi, γίνονται πραγματάκια γενικά. Όσο μεγαλώνεις και ακούς κι άλλα πράγματα κι η φάση δεν είναι μόνο speed , power και τευτονίλα, γίνεται πιο relatable αυτή η περίοδος στο σύνολο της. Και οι συγκρίσιμες μουσικά κορυφές της στην χειρότερη δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι απ’ τα 80s (δλδ από Oath πχ τα “καθαρόαιμα” Kings και Before the War τα συγκρίνω με ο,τι θέλετε απ’ τα παλιά). Αν το King for a 1000 Years η το Power γραφόταν το 87’, θα ήταν καρακλάσσικς.
Περί αργοπορημένη αποδοχής / μυθοποίησης, αρκετοί τωρινοί πιτσιρικάδες (σε συζητήσεις, συναυλίες, fora κλπ) έχουν ως point of reference της Deris era και όχι τα WoJ / Κιπερς, που απλά επιβεβαιώνει ότι οι αναμνησεις και η εκάστοτε περίοδος είναι τρελό anchor και επηρεάζουν φουλ τις απόψεις μας.
23/6 κ το rise without chains είναι το πιο εεεχμμμ χμμμμ φφφφφφφφφ τραγούδι του άλμπουμ. Πιστεύω να εγινα κατανοητός. Ειδικά το ρεφρέν μ σπάει τα νεύρα.
Δυστυχώς πήγε χαμένο το χαρούμενο ριφακι made in Hansenland all rights reserved by gamma ray.
Αυτο^ , το Cyanide και το Out of the Glory (αυτό λόγω υπερκλισεδιάς). Και με το Angels σκάλωνα στην αρχή λόγω του αντικλιμακτικου του ρεφρέν αλλά με κέρδισε.
