Έγραψε 1 στο Keeper 1 και στο 2 στο 7 Sinners και Straight out of Hell. Ήταν ψιλοναμενόμενο πάντως, απ’ τη στιγμή που περιμέναμε τον Kai να ανεβάσει volume σε σχέση με το προηγούμενο
Πάντως υπάρχει και πένα Kai σε αυτα που σου αρέσουν 
3 Likes
Weikath φαίνεται λίγο τελειωμένος συνθετικά, ενώ λάιβ παίζει πλέον σε χαμηλότερο επίπεδο από τους άλλους δύο αρκετά φανερά.
1 Like
Αν εννοείτε οτι μπορει να εχει ξενερώσει/βαρεθεί ας ελπίσουμε να μην συμβαίνει.
Ολοι θυμόμαστε τι έγινε την τελευταία φορα που δεν ηταν ικανοποιημένος 
Που έδιωξε τη μισή μπάντα εννοείς ε;
2 Likes
Ναι. Αν κ αυτη τη φορα μάλλον η μπαντα θα εδιωχνε αυτον
1 Like
Δε νομίζω οτι πλεον μπορεί να διώξει κανέναν πάντως. Τη μπάντα την τρέχει ο Andi και αυτό μεταξύ μας μόνο θετικό είναι.
Ο δίσκος μεγαλώνει πάντως και τα 2 που με άφηναν κάπως αδιάφορο ακούγονται- μάλλον αναμενόμενα- καλύτερα.
Η αληθεια είναι οτι στο πρώτο κομμάτι με το που μπαίνει το σημείο του Kai το άσμα ανεβαίνει άπειρα, αν και θυμίζει λιγο Manowar το riff και King Diamond η φωνή. Λεπτομέρειες όμως που είναι για καλό
4 Likes
Εκείνο το break είναι που ανεβάζει επίπεδο το κομμάτι , ακόμα και στιχουργικά …ο Kai είναι μάστερ στα επικοπαραμυθενια και η φωνή του δίνει το κάτι παραπάνω
Ένα από τα βασικά ριφφ εμένα μου θυμίζει come to the Sabbath
4 Likes
Aυτο στο 3:12 είναι το 2ο ριφφ του Sweet Leaf, και διαλεγω να πιστεύω ότι το κόλλησε τελευταία στιγμή ο Kai για το tribute😛
(όχι οτι ήθελε ποτέ αφορμές για δάνεια)
1 Like
Kai, ειλικρινά. Γράφοντας το “Majestic”, πες μας, πόσο πολύ (μα πάρα πολύ) σου λείπουν οι πρώτες μέρες των Rays και το υπέρτατο και αξεπέραστο “Heading for Tomorrow”;
Πόσο;
Πες μας. Μη ντρέπεσαι.
(Δε θα το ξεπεράσεις ποτέ ΡΕ, ό,τι και να γράψεις!).
3 Likes
Κατάφερα επιτέλους σήμερα να το ακούσω από την αρχή ως το τέλος χωρίς διακοπές.
Προσωπικά το βρίσκω φανερά ανώτερο από το προηγούμενο, καθώς εδώ μοιάζουν να έχουν βρει τον βηματισμό τους συνθετικά μετά το reunion.
Τουλάχιστον 6 πολύ δυνατά κομμάτια: Giants, A Little, We can be Gods, Tokyo, Universe, Majestic και, μάλιστα, σπέρνουν με διαφορετικό τρόπο το ένα από το άλλο το οποίο βοηθάει πολύ στο να κυλάει το άλμπουμ, χωρίς όμως να σπάει τη συνοχή.
Αυτή τη στιγμή είμαι ανάμεσα σε Majestic και Universe για το χρυσό μετάλλιο. Ίσως έεεενα ελάχιστο τσακ στο Majestic για τη γέφυρα και τη ριφάρα μετά τα φωνητικά του Kai, αλλά αύριο άνετα μπορεί να έχω αλλάξει γνώμη.
Γενικά, δισκάρα μας έδωσαν και με πολύ καλή μίξη/παραγωγή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος σύγκρισης με Walls και Keeper I+II, άλλη εποχή, άλλη σύνθεση, άλλο πράγμα γενικά. Αυτό που παραμένει, όμως, είναι ότι οι Helloween με Kai και Kiske παραμένουν το κορυφαίο συγκρότημα του ευρωπαϊκού power και με πολύ μεγάλη ευκολία μάλιστα.
5 Likes
Μιλώντας, πάντως, για τα (γνωστά τα τελευταία χρόνια) δάνεια του Kai, ενώ στην αρχή το “We Can Be Gods” έσκασε ως κεραυνός εν αιθρία, εντούτοις στις επόμενες ακρόασεις “ξεχαρβαλώθηκε” μέσα μου, αφού οι Priest δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί ήσυχος.
Το κομμάτι, για μένα (εντελώς) λειτούργησε όπως ο δίσκος “Majestic”. Στην αρχή ένα “ουαου” και μετά “Όχι άλλο “Painkiller” ρε Kai. Φτάνει”.
Φαν φακτ είπε ότι το Majestic το κομμάτι είχε αρχίσει να το γράφει για τον ομώνυμο δίσκο αλλά δεν είχε καταφέρει να το τελειώσει τότε, οπότε μπήκε ράφι. Ψάχνοντας ιδέες για τον καινούριο δίσκο το ξέθαψε και το ολοκλήρωσε
2 Likes
Ghostween
Συμφωνω σε ολα τα υπολοιπα μαζι σου, αλλα απο το 1993 και μετα η θεση ανηκει στους Blind Guardian διχως καμια διακοπη
3 Likes
Στιχουργικά πάντως το έχουν πάει έντονα προς cosmic , spiritual & connection αναζητήσεις σε όλο το άλμπουμ
Μόνο το this is tokyo φαίνεται παράταιρο σε αυτά τα themes
Είναι ωραίος δίσκος, για μένα σημαντικό ότι δεν έχω αποφασίσει ποιο μου αρέσει περισσότερο μεταξύ Giants, universe, majestic
Όταν θέλεις, είσαι ο καλύτερος.
1 Like
Αντε βαρια απο το 90 μέχρι το Nightfall να είναι καλύτεροι οι Guardian απο τους Helloween, ΑΛΛΑ το 1995 κυκλοφόρησε ο καλύτερος power metal δίσκος μετα τα Keepers, το Land of the free προφανώς, κι εκεί τελειώνει η ιστορία.
Βέβαια Time of the oath , Better than raw και Dark Ride κάνουν πλάκα σε οτιδήποτε έβγαλαν οι Guardian μετα το Nightfall 
2 Likes
Πρώτη αντίδραση:
Ξηγησου…
For the record Guardian μεγάλη αδυναμία μέχρι και το Nightfall, μετά κατηφόρα
Εντάξει. Ας το πάρουμε ψύχραιμα, πριν βγούμε σε καμιά πλατεία για φάπες
Πρώτον, ο καλύτερος power metal δίσκος μετά το πρώτο Keeper είναι τα “Heading for Tomorrow”, “Somewhere far Beyond” και “Imaginations…”.
Δεύτερον, το “The God Machine” έχει διορθώσει και ανορθώσει την ήρεμη πορεία των Guardian μετά το “Nightfall” και πατάει κάτω τα προαναφερθέντα των Helloween. Εκεί τελειώνει η ιστορία.
Εκτός αν θες την ξεκινήσουμε αλλιώς…
1 Like