Γεια σας. Αυτό το τόπικ έχει ένα σκοπό. Να μοιραστούμε γνώση. Πετάει ρε παιδί μου ο τάδε χρήστης τη σκατόψυχη ταινία του, την ταινία που αφού είδε ήθελε να πετάξει τη ζωή του στα σκουπίδια, οι υπόλοιποι τη νοικιάζετε/ουμε και χαιρόμαστε όλοι μαζί με τις τάσεις αυτοκτονίας μας.
Μη μου πείτε τώρα το My Girl ξέρω γω, ντάξει και μεις κλάψαμε εκεί πέρα με τα μελισσάκια αλλά δω ζητάμε το αληθινό πράμα.
Η αρχή φυσικά θα γίνει με τον τίτλο του τόπικ. Johnny Got His Gun. Δες και λυτρώσου.
Να συνεχίσω με το “I Am Sam” που δεν ξέρω γιατί με άγγιξε τόσο, και δε δάκρυσα σε μια σκηνή, αλλά σε όλη την ταινία ήμουν σε κλαψο-κατάσταση! Μάλλον φταίει και το cast (Sean Penn, Michelle Pfeiffer, και το απίστευτο κοριτσάκι, η Dakota Fanning). Και μετά έκανα πολλή ώρα να συνέλθω! :-s
E καλα Requiem For A Dream και 21 grams. Το Johnny Got His Gun το χω εδω και καιρο “στο περιμενε” για να το δω.
Βαθιά ανάσα και δες το. Θα το απολαύσεις.
Συνέχεια:
-Ο Βασιλιάς (του Γραμματικού)
ε το dogville
Η Φωλια του κουκου.Με το ζορι δεν εκλαψα στο τελος.Κλασσικη ταινια.Δειτε τη χωρις δευτερη σκεψη.
Σαλεύει.
Έντιτ: Το σκέφτομαι να προσθέσω και Notebook (μόνο για τη γεύση που σε αφήνει στο τέλος) και Schidler’s List.
Mockingbird don’t sing, όποιος δεν το 'χει δεί δεν ξέρει τι χάνει.
Επίσης:Bringing Out the Dead
Sympathy for Lady Vegeance
Το στίγμα(ελληνική της δεκαετίας του 80)
Το σπιρτόκουτο
Σε φιλώ. Αλλά δεν είναι γιαπων…
[SIZE=“7”]ΕΛΕΟΣΣΣΣ!!!#-o #-o #-o [/SIZE]
θα συμφωνησω με την Aloe για το I am Sam, που ηταν πολυ ανθρωπινη ταινια. οπως και το forrest gump, που ΚΑΘΕ φορα που το βλεπω δακρυζω!
Μακραν το καλυτερο…
γιατι να δει καποιος μια ταινια και να θελει να αυτοκτονησει μετα??? δεν το καταλαβαινω…:-k :-k
Γενικά είμαι κάφρος. Για παράδειγμα σε όλες όσες έχετε πει και έχω δει, όσο και αν μου άρεσαν, καμία δε μου έριξε τη διάθεση τόσο πολύ όσο η εξής ταινία:
Χορεύοντας στο σκοτάδι
Σκηνοθεσία: Λαρς Φον Τρίερ
Πρωταγωνιστεί η Bjork…
Όσο κάφρος και αν είσαι, στο τέλος το βουλώνεις και δε λες κουβέντα…
La Vita E Bella
Forrest Gump
A beautiful mind
Pi
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (Με διαφορά από τη δεύτερη).
Αυτούνο θέλω να το δω. Αλλά δείτε μιας και το ρίξαμε στον Τρίερ ΚΑΙ το Δαμάζοντας τα κύματα.
Καλα το μονο με happy ending κατα μια εννοια. Και στο dancer in the dark ειχα μεινει λιγο μαλακας αν και μπορω να πω οτι το περιμενα το τελος, αλλα την εκπληξη του dogville δεν την φτανει.
Οκ, άνετα Forest Gump και What dreams may come…
Επίσης αν και δεν είναι ακριβώς στο πνεύμα, Cyrano de Bergerac (με Depardieu)
Λοιπόν, μία ταινία που πιστεύω με έχει επηρρεάσει πάρα πολύ σαν άνθρωπο και την κατατάσω στις 10 καλύτερες που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ είναι “Ο Βασιλιάς” του Νίκου Γραμματικού. Επίσης η ταινία “Φράουλες και Αίμα” και ο “Πιανίστας” του Πολάνσκι.