Αλλη ακομα μια επεισοδιαρα.
Δωστε μερικα ΕΜΜΥ σε Ρεηνηρα, Χελενα, Νταεμον και κανα δυο ακομα μωρε.
ΥΓ. Σερ Κριστον ο μεγαλυτερος τριμαλακας της σειρας. Αγγιζει επιπεδα Littlefinger σε σιχαμαρα.
1 Like
Ποσο της παει το μακρυ ξανθο μαλλι της Εμμα ρε παιδια; Ελπιζω να μη φανει σεξιστικο η μειωτικο το σχολιο μου (ο καθενας ειναι ελευθερος να εχει τις δικες του σεξουαλικες προτιμησεις και να οριζει τον εαυτο του οπως θελει). Δε μπορω ομως να παραβλεψω το γεγονος οτι ο ρολος της Ραινιρα αναδεικνυει ολη τη φυσικη της ομορφια και εμφανισιακα την ανεβαζει 10 λεβελ πανω αυτοματα σε σχεση με τη πραγματικη της εικονα.
Στα της σειρας, τι αλλο να γραψουμε που να μην εχει ηδη γραφτει και ειπωθει. Ειναι απο αυτες τις λιγες σειρες που για καποιο λογο εχεις τη βεβαιοτητα οτι θα παραμεινει τοπ μεχρι το τελος της, πηγαινοντας στον αυτοματο.
2 Likes
GOT στα γνωστά του υψηλά επίπεδα ποιότητας, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο
2 Likes
Πιο σιχαμενος από Pycell δε νομίζω να ήταν ο littlefinger.
Γενικά τα 2 επεισόδια είναι καταπληκτικά μέχρι στιγμής. Ευτυχώς πάει με σωστό Ρυθμό και όχι καταιγιστικό πετώντας από δω κι από εκεί. Φυσικά είναι και λιγότερο το υλικό στην προκειμένη.
1 Like
Ε ρε τι εχει να γινει στο 4…
Καταπληκτικο και το 3, μιλαμε για πχιοτητα. Ειδαμε και λιγο κανονικο πορνο 
Στο προτελευταιο επεισοδιο της 5ης σεζον του Game Of Thrones ειχαμε δει για πρωτη φορα εναν δρακο σε ενηλικο σταδιο να δειχνει πως ακριβως μπορει να καθορισει το αποτελεσμα μιας μαχης, και συγκεκριμενα τον Drogon, τον οποιον επισης καβαλαει για πρωτη φορα η Daenerys οπως ξεφευγει απο την ενεδρα που της ειχαν στησει. Το επεισοδιο αυτο ειχε τον τιτλο “The Dance Of Dragons” , οπως δηλαδη και το 5ο βιβλιο του Martin.
Το επεισοδιο της επομενης Κυριακης λεγεται “A Dance Of Dragons”, και ολοι καταλαβαινουμε τι εχει να γινει. Απο τη μια ξενερωσα λιγακι γιατι εμαθα οτι αυτη η σεζον θα ειναι λιγο κουτση, καθως θα εχει 8 επεισοδια, απο την αλλη τα επεισοδια ειναι γενικα πανω απο 1 ωρα το καθενα, οποτε παιρνουμε συνολικα τον ιδιο τηλεοπτικο χρονο ουσιαστικα.
4 Likes
Έγιναν πραγματάκια τελικά.
1 Like
Ναι και τελικά δεν ήταν αυτός ο τίτλος του επεισοδίου. Ευτυχώς δηλαδή, μιας και είναι πολύ παρόμοιο με τον τίτλο του επεισοδίου από το Game Of Thrones.
Νταξει αυτή η σειρά είναι απλά υπέροχη.
Στην επίμαχη σκηνή στο τέλος με έπιασε η ψυχή μου. Ήξερα ότι κάποια μαλακία θα παιχτεί (Μάρτιν είσαι), αλλά δεν ήμουν έτοιμος για τέτοια κλάματα. Απίστευτη σκηνοθεσία με τα βλέμματα μεταξύ δράκων και αναβατών.
2 Likes
Ηθικό δίδαγμα του game of thrones και των spin off του. Οι συμπαθητικοί χαρακτήρες είναι αυτοί που μας αφήνουν πρώτοι.
2 Likes
Αυτό το ποστ αρέσει σε Νεντ Σταρκ και Ρεντ Βάιπερ
3 Likes
Εντωμεταξύ, αν εξαιρέσω την Rhaenyra, που εντάξει, για πάρτη της παίζει και να γινόμουν ανθρώπινη λαμπάδα για να φωτίζω την τραπεζαρα στο Ντραγκονστοουν, δεν υπάρχει άλλο μέλος αυτής της παλαβοοικογένειας που να συμπαθώ 100%… Σταρκ θα λέω και θα κλαίω 
Ξεκίνησα κι εγώ δεύτερο κύκλο και είδα δύο επεισόδια μέχρι στιγμής. Αυτό που είναι κακό μ’ αυτές τις σειρές που κάνουν 2 χρόνια να βγάλουν νέο κύκλο είναι πως ξεχνάς τις σχέσεις κάποιων χαρακτήρων. Για να καταλάβετε μπέρδεμα, έκατσα κι έψαξα το οικογενειακό δέντρο των χαρακτήρων της σειράς σε δύο διαφορετικές πηγές και πάλι άκρη δεν έβγαλα. Όταν έβαλε και νέους χαρακτήρες εκτός των Targaryen, σκέφτηκα ότι ίσως χρειάζεται ένας υπότιτλος, να γράφουν στο κούτελο ποιοι είναι, γενικά πρέπει οι fantasy σειρές να έχουν την επιλογή να βλέπεις ένα μίνι βιογραφικό των ηρώων όπως τις προβάλλεις.
Μέχρι στιγμής το δεύτερο επεισόδιο με έχει εντυπωσιάσει. Είχε σοβαρή δράση και το story προχωρούσε γρήγορα. Οι ερμηνείες δεν με έχουν εντυπωσιάσει, πέραν από του ηθοποιού που παίζει τον Otto Hightower. Μου θύμισε πολύ το game of thrones. Όλοι οι άλλοι λίγο πολύ παίζουν τα κωλόπαιδα.
Τελικά βλέποντας τα επεισόδια που είχα χάσει, έφτασα στο χτεσινό έκτο επεισόδιο. Αυτό που μου μένει σαν αίσθηση είναι ότι οι σκηνοθέτες ακολουθούν πολύ τις αφηγηματικές γραμμές του Game of Thrones, δίνοντας ως και πανομοιότυπες σκηνές, όπως η απόπειρα για λιντσάρισμα της βασίλισσας στο Kings Landing. Η Rhaenyra όπως και η Daenerys του GOT είναι και οι δύο αδικημένες Targaryen που δικαιούνται το θρόνο αλλά πάντα εξαρτώνται από τους άντρες, και θαρρώ πως το έχω ξαναγράψει αυτό. Μέχρι και ίδιους χαρακτήρες βλέπουμε, δηλαδή η Mysaria είναι περίπου ό,τι και η Missandei στο GOT. Φυσικά αυτό έχει να κάνει με το πρώτο υλικό του Martin. Ωστόσο, δεκατρία χρόνια μετά την πρεμιέρα του GOT, φαίνεται πως το prequel δεν έχει να προσφέρει τίποτα νέο αφηγηματικά. Ίδιες οικογένειες, ίδια μέρη, καμία έκπληξη για το τι θα γίνει. Μέχρι και στη σκηνή που ο Ser Steffon νόμισε ότι δάμασε το δράκο, ήμουν απόλυτα σίγουρη για το τι θα συμβεί. Επίσης, μου έμπαζε από παντού η σκηνή όπου ο δράκος επιλέγει ως αναβάτη του τον νόθο γιο του Corlys Velaryon. Ψάχνοντας μάλιστα σε διάφορα wiki, τα οποία είναι γραμμένα με βάση τα βιβλία, είδα ότι η συγκεκριμένη σκηνή δεν υπάρχει στα βιβλία.
Αυτή η παρέκκλιση από το πρωτότυπο χάριν της τηλεοπτικότητας και της προσπάθειας να κεράσουν το κοινό ότι το κέρναγαν και με το game of thrones με κάνει να γελάω και να χάνω το ενδιαφέρον μου. Δηλαδή τώρα ούτε κατά 50% δεν θεωρώ ότι θα με κρατήσει μια σειρά με τα ίδια κόλπα. Το HBO το έχει χάσει με τις μανιέρες που ακολουθεί και πιστεύω πως μία πιο μακροσκελής σειρά, που θα αφηγούνταν με ακρίβεια τα γεγονότα, με μια άλλη σκηνοθετική ματιά, θα ήταν προτιμότερη.
Δυο σεζόν μου πήρε να καταλάβω ότι ο Matt Smith ως Daemon Targaryen μου θύμιζε τον Σταύρο Λαμπριάκο, παλαίμαχο παίκτη του Άρη και της Skoda Ξάνθης.
Πέρα από το part του Daemon και το όραμά του στο φινάλε της σεζόν, είδαμε διαλόγους που έμοιαζαν οι ίδιοι και οι ίδιοι και ελάχιστη δράση. Ίσως έχει λίγο ενδιαφέρον ο - κρυμμένος σε όλη τη σεζόν - χαρακτήρας της Haelena. Κατά τα άλλα οι ηθοποιοί δεν έχουν να επιδείξουν σοβαρές ερμηνείες για να καλυφθεί η κακή επιλογή αφηγηματικών γραμμών. Επιμένω ότι οι δημιουργοί της σειράς δεν ξέρουν να γεμίζουν ωραία τα επεισόδια, ενώ μας πετάνε νέες ιστορίες, χωρίς εξήγηση και με ψευτοσοκ ατάκες - aka η ιστορία του Tyland Lannister. Το έκαψαν το υλικό του Martin.
Ποιο υλικο του Μαρτιν? To Fire & Blood εφαγε κραξιμο απο κριτικους, ως βαρετο, στεγνο και ανιωθο. Και ειναι ουσιαστικα μια συλλογη απο οτι ναναι ιστοριες, οι οποιες κυκλοφορησαν με κοπτοραπτικη ως ανθολογια. Ο ιδιος ο Martin ειπε στους δημιουργους του House Of The Dragon και στον Paddy Constantine οτι πηραν δυο χαρακτηρες του (Viserys & Helena) και τους εκαναν δεκα φορες πιο ενδιαφεροντες απο οτι τους εγραψε ο ιδιος στα βιβλια του. Κατι που ισχυει και για ενα σωρο αλλους χαρακτηρες στην σειρα, τους οποιους ποτε δεν ανεπτυξε ο Μαρτιν.
Προσωπικα διαφωνω πληρως και οσον αφορα το σεναριο και τις ηθοποιιες. Για μενα οι Emma D’Arcy, Matt Smith, Olivia Cooke, Phia Saban και Ewan Mitchell δινουν μαθηματα για το πως πρεπει να αποδιδει καποιος τετοιους ρολους, και ακολουθει απο κοντα και ολο το καστ. Δεν μπορω να σκεφτω ουτε ενα σοβαρο παραπονο για την σειρα, με ικανοποιουν πληρως ολα, ειδικα μιας και ειμαι τεραστιος φαν του slow burn που ειδαμε και στο Game Of Thrones ξανα και ξανα. Ολα τα πιονια ειναι στην θεση τους, και παμε για τεραστια 3η σεζον. Απλα θα αργησει να ερθει δυστυχως. Το τελευταιο πενταλεπτο δε, με την φανταστικη για μια ακομα φορα μουσικη του Ramin Djawadi, ειναι ο ιδανικος τροπος για να κλεισει μια σεζον φουλ συναισθηματικα, και με την αγωνια για το τι δραματα θα ακολουθησουν στην συνεχεια.
3 Likes
Εχοντας δει μεχρι και το S02E07 και με την υποσημειωση πως δεν εχω διαβασει το Fire & Bloof (σε αντιθεση με τα βιβλια του ASOIAF), δε μπορω παρα να συμφωνησω στα περισσοτερα με τον Κουιντομ. Ειδικα στο κομματι των ερμηνειων. Σαφως και υπαρχουν καποιες εξαιρεσεις (πχ δε μου αρεσει καθολου ως ηθοποιος αυτη που παιζει την Μυσαρια), αλλα στη πλειοψηφια τους μιλαμε για καθηλωτικες ερμηνειες, οχι απλα καλες. Για να ειμαι βεβαια απολυτα ειλικρινης, διακρινω μια μικρη πτωση σε σχεση με τη φανταστικη 1η σεζον αλλα overall μιλαμε για μια (σχεδον) τερμα ποιοτικη σειρα!
1 Like
Πιστεύω πως οι βασικοί χαρακτήρες ήταν τόσο μονόπλευροι που όσο κι αν προσπάθησαν οι ηθοποιοί σ’ αυτή τη σεζόν, δεν με κέρδισαν. Βαρέθηκα να βλέπω τον κακό Aemond, τον κλαμενο Christon Cole, τη σκληρή, αγέλαστη και φοβισμένη Rhaenyra, τον αδικημένο γιο της Rhaenyra, τον ψυχωσικο Daemon, τον ηττημένο Aegon. Αντίθετα, απόλαυσα τον καστελανο στο Harrenhal και τον Ulf, πού ήταν ο μόνος χαρακτήρας που είχε μια ξεκάθαρη εξέλιξη στον δεύτερο κύκλο. Ήταν τόσο καλά γραμμένοι οι ρολοι τους.
βσκ λιγο ξενερουά το τελείωμα. θες πιο κλιφχανγκερ καταστάσεις. αλλά μια χαρά γενικά η σεζόν.
Εγω απο την αλλη εχω βαρεθει να βλεπω “πολυπλοκους” χαρακτηρες σε καθε σειρα που να διαφημιζονται ως ρεαλιστικοι επειδη ειναι γκρι, λες και στην πραγματικοτητα που ζουμε ειναι ολοι οι ανθρωποι το ιδιο, και δεν υπαρχουν καλυτεροι και χειροτεροι ανθρωποι πανω σε ενα φασμα, οποτε ειδικα αυτο που γραφεις για μενα ηταν μια πολυ ευχαριστη νοτα σε αυτην την σειρα. Και ελπιζω να συνεχισει στο ιδιο μηκος κυματος, γιατι αν δω ξεπλυμα χαρακτηρων οπως Aemond, θα θελω να τυφλωθω. Αλλωστε οι περιγραφες που γραφεις για αυτους τους χαρακτηρες, δεν ειναι σταθερες κατα την διαρκεια των 2 σεζον. Στην πρωτη σεζον ηταν ολοι διαφορετικοι. Τωρα οκ, το να αλλαζουν διαθεση και εκφραση και εκφανση μεσα σε λιγες εβδομαδες που εκτυλιγεται η ιστορια της 2ης σεζον, δεν το βρισκω και πολυ ρεαλιστικο προσωπικα.
γιατί ? όλος ο κόσμος έχει ένα breaking point.