Για πειτε γνωμες…
Εγω ενα ακουσμα εχω κανει και ομολογω οτι ειναι πολυ καλυτερο απο οτι το περιμενα!!!Σιγουρα μου αρεσε πολυ περισσοτερο απο τα 2 προηγουμενα και νομιζω οτι πλεον γινεται ξεκαθαρο πως οι In Flames αλλαξαν οριστικα τον ηχο τους.Πραγματικα εχω την εντυπωση οτι μιλαμε για πααααρα πολυ καλο δισκο.Αποτελει ξεχωριστη στιγμη σιγουρα το Τhe Chosen Pessimist.Εμενα μου αρεσε τρελα και το Εraser που απο οτι ειδα θα μπει ως bonus στην japan release…
Άκουσα μόνο το The Mirror’s Truth.
Λέει και πολύ μάλιστα…
Ή τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω!
οσο το ακουω τοσο πορωνομαι περισσοτερο
δεν το περιμενα
ευγε!!
Δεν είμαι τρελά ψαγμένος με τους In Flames (βασικά είχα λιώσει τα Soundtrack To Your Escape και Whoracle και μερικά ακόμα σκόρπια κομμάτια από διάφορα άλμπουμ) αλλά πιστεύω ότι κομμάτι σαν το The Chosen Pessimist δεν έχουν ξαναβγάλει. Μεγάλη σε διάρκεια τρελή κομματάρα, που σε ταξιδεύει. Ατμοσφαιρικό και αργό. Νομίζω το χάιλαιτ του δίσκου και ένα από τα καλύτερα της καριέρας τους. Τέλειο!
Νταξ,παίδες!Απλά ΔΙΣΚΑΡΑ!!!Με όλα τα κομμάτια καταπληκτικά!
Ειδικά το Condemned και το Eraser ειναι το κάτι άλλο!!!
Με το που μου το έφερε ο θείος το άκουσα 4 φορες συνεχόμενες!
Το περίμενα πως και πως,σαν In Flames maniac!!!
To ακούω για δεύτερη φορά και μπορώ να πω πως είναι εμφανώς ανώτερο απ’ το προηγούμενο με μερικά πολύ καλά ρεφραιν , μελωδίες σήμα κατατεθέν, αλλά φοβάμαι πως από δω και πέρα είναι λεπτή η γραμμή της επανάληψης και κινδυνεύουν να την περάσουν…:-k
Κοίτα να δεις που ενώ μερικά συγκροτήματα φαίνεται να το έχουν χάσει, έρχονται και κυκλοφορούν ένα τόσο καλό δίσκο. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους κυρίους!
Απο το ΕP που ακουσα φενεται δουλεμενος δισκος αλλα προτιμω τους παλιους In Flames του Jester Race,Colony,Whoracle!!!Αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα λιωσω τον καινουργειο δισκο!!8)
Signal,ακομα πιστευεις οτι δεν εχουν αλλαξει:p?ειχα τοποθετηθει και σε αλλο Θεμα σχετικα με αυτο το αλμπουμ αλλα δεν με ενοχλει διολου να πω και εδω την αποψη μιας και προκειται για μια απο της αγαπημενες μου μπαντες…λιγα πραγματα θα πω…Μιλαμε γι ΔΙΣΚΑΡΑ!Ολα τα κομματια θα μπορουσαν ανετα να κυκλοφορησουν κ ως single και σιγουρα θα κερδισουν ακομα περισσοτερο κοσμο!απλα,εχω την εντυπωση οτι το γεγονος πως προκειται για ενα πολυ easy listening album,αιρεται ο κινδυνος παραλληλα το cdακι αυτο να το βαρεθουμε γρηγορα γιατι δεν εχει ουσια και βαθος…Τα πραγματα ειναι απλα και ο δισκος δεν απαιτει να του αφιερωσεις πολλες ωρες ωστε να τον ανακαλυψεις!επισης με εκνευριζει η εμμονη του Anders να γραφει στιχους σε πρωτο προσωπο και το γεγονος οτι επαναλαμβανεται αρκετα συχνα…το ξερω,ειμαι παραλογος αλλα οταν ακους ενα band χρονια το ψυριζεις μεχρι αηδιας και προσεχης και την πιο ασημαντη λεπτομερια!Κατα τα αλλα,εχω τσιμπησει και το ticket μου για download και ειμαι πολυ χαρουμενος:D !επισης,μου ειναι αδυνατον να ξεχωρισω καποιο κομματι απο το δισκο…δεν εχω σταματησει απο τοτε που το ακουσα για 1η φορα να σιγοψυθιριζω τους στιχους:p
Με τις πρώτες ακροάσεις μου φαίνεται σαφέστατα καλύτερο του Come Clarity( αν και ανήκω σε αυτούς που τους είχε αρέσει). Το chosen pessimist με εξέπληξε πολύ και ευχάριστα μιας και ήταν μια ευχαριστή αλλάγη από το ύφος που μας έχουν συνηθίσει… Θα το ακούσω και άλλο όμως να σχηματίσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και ότνως είναι δίσκος που ακούγεται εύκολα. Μπραβο τους, άντε τώρα και Ελλάδα…(καλά ντε ένα αστείο κάναμε:p ) 
Εχω ακουσει το The mirror’s truth και οφειλω να πω οτι ειναι πραγματικα καλο. Ανανεωσεις βλεπω αν κρινω και απο το εξωφυλλο:!:
εγω παιδια το δισκο τον θεωρω εναν καλο δισκο,υποδιαιστερο ομως του come clarity.
Θετικα:Πολυ καλη παραγωγη.8λεπτο τραγουδι(μαγκια!).Ο δισκος ακουγεται ευχαριστα.
Αρνητικα:Τα τραγουδια,ειδικα οι στροφες,μοιαζουν πολυ μεταξυ τους(τα πρωτα δυο για παραδεγμα).Απεχθανομαι ξεφτιλισμενα ρεφραιν οπως του Disconnected.Τα περισσοτερα ριφς φαινονται κατασκευασμενα και οχι εμπνευσμενα.
Καλο θα ηταν μιας και αλλαξαν τωρα τον ηχο τους να τον ξαναλαξουν στο επομενο αλμπουμ,γιατι παρολο που εχει τις στιγμες του το αλμπουμ,δε μπορω να πω οτι ειχαν εμπνευση.
Σε γενικές στιγμές ο δίσκος είναι καλός. Αρκετά καλός θα έλεγα. Όμως έχω κάποιες διαφωνίες. Η old-school προσέγγιση είναι ο.κ, αλλά όχι όταν την αντιγράφεις απ? τον ίδιο σου τον εαυτό με τον τρόπο που το έκανες στο παρελθόν. Επιπλέον πολλά κομμάτια μοιάζουν μεταξύ τους και ενώ έχουν ωραίες μελωδίες και refrains, φοβερές αλλαγές και κοψίματα, θυμίζουν περισσότερο ένα best-of των Σουηδών κι όχι καινούριο δίσκο. Ίσως οι In Flames να μην έχουν περισσότερα να δώσουν, ίσως ο ήχος τους να μην σηκώνει παραπάνω πατέντες. Είναι ένα αγαπημένο συγκρότημα, όμως θεωρώ πέρα τις στιγμές πόρωσης που μου χάρισε ο δίσκος όσες φορές τον άκουσα, ότι δεν έχει αυτό το ?κάτι? που θα τον βάλει δίπλα στα αριστουργήματα του παρελθόντος. Φυσικά είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησε στο μελωδικό death τα τελευταία χρόνια και μάλιστα από τους νονούς του.
αυτο που ειπα οτι δεν εχουν αλλαξει
το ειπα με βαση κατι δειγματα που χα ακουσει
αμα δεις προηγουμενο σχολιο
λεω οτι οσο το ακουω μου αρεσει περισσοτερο
on topic
γενικα δεν υπαρχουν τεραστιες αλλαγες στον ηχο τους
αλλα υπαρχουν μικρες και ουσιωδεις
οπως οτι εχουν εξελιξει το πιασαρικο σημειο σε απιστευτο βαθμο
ολα τα ρεφραιν σχεδον κολλανε στο μυαλο με την πρωτη
επισης η παραγωγη ειναι φοβερη
το μεταλ στοιχειο ειναι ικανοποιητικο για το απαραιτητο headbanging (και με το παραπανω!)
το πειραματακι τους με το 8λεπτο κομματι βγηκε περα ως περα θετικο
τωρα τα αρνητικα ειναι πανω κατω αυτα που αναφερει ο jesterhead
μικρα ευπεπτα κομματια με αμφιβολη αντοχη στο χρονο
οπως ολοι πανω κατω συμφωνουμε εχουν ερθει σε ενα τελμα οσο αφορα τον ηχο τους
εχουν κανει τον κυκλο τους
αλλαγη στα φωνητικα προς το πιο μπρουταλ δυσκολα θα κανουν
μουσικη που να θυμιζει τα πρωτα τους αλμπουμ αποκλειεται να βγαλουν
οπωτε η θα μεινουν σε αυτο το υφος με μικροαλλαγες
ή θα το προχωρησουν σε ακομα πιο πιασαρικες φορμες
οτι και να κανουν πιστευω οτι εχουν τα προσωντα να το κανουν καλα
αλλα εχωντας συνδεσει το ονομα τους με εναν συγκεκριμενο ηχο
δυσκολα θα καταφερουν να μας εκπληξουν οπως τοτε με το whoracle πχ
οπως και να χει παντως θα τους στηριζω,καθως ειναι υπεραγαπημενη μπαντα
τεσπα
time will tell anyway
είναι ιδιαίτερη περίπτωση οι In Flames.
προσωπικά τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση.
νομίζω πως κατηγορούνται για στασιμότητα προοδεύοντας.
δε νομίζω πως μπορεί να αρνηθεί κανείς το γεγονός πως στη νέα πραγματικότητα των τελευταίων (ίσως και 10) χρόνων του σκληρού ήχου οι In Flames είχαν και έχουν ρόλο leader.
ξεχώρισαν από τις μπάντες με τις οποίες ξεκίνησαν παρέα και πήγαν ένα βήμα παραπέρα (USA).
Όπως όλοι παραδέχονται ότι μέχρι το Colony έθεσαν τις βάσεις για το NWOSDM όπως αποκαλείται, νομίζω πως η εξέλιξη, η πρόοδος και ο πειραματισμός είναι στοιχεία που τους ακολουθούν στην πορεία τους βήμα-βήμα από το Clayman μέχρι και σήμερα. Από την άλλη είναι σωστό και το συμπέρασμα ότι όπως πολλές πρωτότυπες μπάντες με ήχο σήμα κατατεθέν εγκλοβίστηκαν και αυτοί σε ένα καλούπι συνθέσεων που πολλές φορές μοιάζει προβλέψιμο.
Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο ότι οι In Flames κατά την δημιουργική διαδικασία δείχνουν λιγο παραπάνω ζήλο από όσο θα έπρεπε. Αυτό τους οδηγεί σε δίσκους με πολλά τραγούδια και αναπόφευκτα αρκετά fillers δίπλα στα “hitάκια” ή τα προοδευτικά τους τραγούδια. Επίσης, προσπαθούν να κρατήσουν πάντα μια ισορροπία μεταξύ κλασσικών IF τραγουδιών και πιο πειραματικών.
Το A Sense Of Purpose κατ’εμε κερδίζει το στοίχημα χωρίς να συγκλονίζει. Πάλι υπάρχουν κομματάρες, πάλι υπάρχουν υπέροχα catchy κομμάτια, πάλι υπάρχουν fillers αλλά σαν συνολικό άκουσμα ο δίσκος κυλάει, ακόμα και στα λιγότερο καλά τραγούδια έχει καλές ιδέες και εν τέλει φαίνεται στο σύνολο πιο πλήρης από τον προκάτοχό του. Οι πειραματισμοί έχουν να κάνουν με κάποια πιο ακουστικά σημεία, η κιθάριστικές μελωδίες έχουν αυξηθεί σχετικά, η παραγωγή είναι ως συνήθως super.
Όπως και οι περισσότεροι θα ξεχωρίσω άμεσα το The Chosen Pessimist που είναι καταπληκτικό τραγούδι με το Alias να ακολουθεί άμεσα. Τα The Mirror’s Truth και Disconnected είναι όμορφα και ο δίσκος σηκώνει ακρόαση πάνω στην ακρόαση.
Τελευταία ξεχώρισε από αρκετές νέες κυκλοφορίες.
Την απεριόριστη εκτίμησή μου στους κυρίους.
Ο δισκος ειναι ΠΟΛΥ καλος. Και πραγματικα χαιρομαι επειδη τα Soundtrack & Come Clarity δε με συγκινησαν τρελα. Πολυ ωραιοι δισκοι μεν, αλλα δε μου εβγαζαν αυτο που ηθελα.
Γενικα, ειμαι οπαδος της περιοδου ''απο Clayman και πισω". Γουσταρω βεβαια και το Reroute To Remain. Ιδιου επιπεδου μεν, αλλη φαση δε…
Οσον αφορα το “Sense”… ηδη προδιαγραφονται πολλες ακροασεις…
Ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Τουλάχιστον μέχρι το The Chosen Pessimist. Μετά δεν τον έχω ακούσει ακόμα πολύ καθώς τα 8 πρώτα τραγούδια με ωθούν στο Repeat… 
Ο δίσκος από τον οποίο μου αρέσουν τα περισσότερα τραγούδια μέχρι στιγμής…
Ψιλοδισκάρα βασικά. Τους είχα χάσει για λίγο καιρό και ενθουσιάστηκα με το δισκάκι. Κομμάτια σαν το ¨Chosen Pessimist¨ δεν γράφονται συχνά (ούτε απο τους ίδιους). Thumbs up
Τα σπαει ο δισκος!!!
Τελειως διαφορετικος αλλα για αυτο που ειναι μαρεσει πολυ!
Μετα το Chosen(Που ειναι απιστευτη κομματαρα)ο δισκος περνει τα πανω του και γινεται πιο γρηγορος και μου θυμιζει αρκετα Reroute.
Θα τον λιωσω και περισσοτερο και θα ξαναπω!!!
To chosen pessimist παει χαλαρα στα καλυτερα κομματια της χρονιάς…