Έχω ακούσει τα δύο πρώτα, απο τα οποία πραγματικά δυσκολεύομαι να επιλέξω. Φοβεροί και εξαιρετικά προοδευτικοί δίσκοι και οι δύο, απο ένα απο τα πλέον ενδιαφέροντα crossover metal σχήματα των nineties… Τείνω στο Omnio λίγο παραπάνω, ίσως λόγω του περισσότερο avant-garde/prog στοιχείου του… (δεν υπήρξα ποτέ τρελός black metal φαν)
Και ναι, θυμάμαι και γω τις συνεντεύξεις του Φλωράκη και πόσο συχνά τους ανέφερε, πολλοί απο μας τους μάθαμε χάρη σ’ αυτόν.