τελευταίο post έγινε ένα χρόνο πριν, οπότε πάμε για ένα bump και για μια σούμα των συγκροτημα΄των του poll.
[B]Arctic Monkeys[/B]: σίγουρα η κορυφαία βρετανική μπάντα αυτόν τον καιρό. μεγάλο ντεμπούτο, με μεγάλους τίτλους τραγουδιών, και με μεγάλα riffs. εξίσου δυνατή συνέχεια, και με το “humbug” κατάφεραν να κάνουν κάτι διαφορετικό, προσπερνώντας την κατάρα του στοιχειωμένου τρίτου άλμπουμ που βιώνουν τα βρετανικά συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια. ο homme τους οδηγεί σε μονοπάτια που μ’αρέσουν.
[B]Franz Ferdinand[/B]: το ομότιτλο ντεμπούτο τους είναι από τους αγαπημένους μου indie δίσκους των 00’s. περιέχει 11 χιτάκια, και επαναπροσδιόρισε τα όρια μεταξύ του post punk revival και του πιο εύθυμου/χορευτικού αν θες indie. είχα αγοράσει και t-shirt του άλμπουμ, το οποίο ήταν και το αγαπημένο μου εκείνη την εποχή. πολύ απλά, [U]Take Me Out[/U]…
ο δεύτερος δίσκος τους είναι πιο ώριμος και ίιισως ένα σκαλί πιο κάτω από το ντεμπούτο, αλλά και αυτός είναι αριστούργημα. το [U]Walk Away[/U] κόλλημα μεγάλο και με όμορφο βίντεο βγαλμένο από film noir.
το “tonight: franz ferdinand” βρίσκει τους franz ferdinand με αρκετά πιο χορευτικές διαθέσεις, και με το massive hit [U]Ulysses[/U] να ξεχωρίζει. fillers όμως υπάρχουν αρκετά, και σε γενικές γραμμές δεν περνούν το τεστ του τρίτου άλμπουμ… περιμένουμε νέα τους δουλειά προς τα τέλη της χρονιάς.
[B]The Fratellis[/B]: οι σκωτσέζοι για μένα αντιπροσωπεύουν τη μετριότητα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο βρετανικό indie. ένα απλώς συμπαθητικό ντεμπούτο με εύπεπτα sing-along τραγουδάκια, χωρίς όμως να δικαιολογεί το ντόρο. το [U]Henrietta[/U] βέβαια μ’αρέζει…
Η συνέχεια με το 'Here We Stand" ήταν κουραστική και εντελώς ανέμπνευστη, και γενικά τίποτα το συγκλονιστικό. neeext…
[B]Interpol[/B]: το 2004 ήταν χωρίς αμφιβολία η κορυφαία μπάντα στον κόσμο εκείνη τη στιγμή. τα δύο πρώτα τους άλμπουμ είναι μνημεία στον indie χώρο, και κάπως έτσι ξεκίνησε η μόδα της αναβίωσης του post punk που καλά κρατεί μέχρι και σήμερα. στον τρίτο τους δίσκο υπήρχαν πολύ καλά κομμάτια ([B]κλικ[/B]), αλλά για πρώτη φορά εμφανίστηκαν fillers. fillers, τα οποία κυριάρχησαν στον τέταρτο ομότιτλο περσινό τους δίσκο, ο οποίος παρόλα αυτά είχε κάποιες πολύ δυνατές στιγμές προς το τέλος και σε γενικές γραμμές μπορώ να πω πως μ’άρεσε.
στις 7 ιουνίου όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον κεραμεικό για να ακούσουμε κάποια από τα κορυφαία κομμάτια των 00’s όπως το [U]Obstacle 1[/U].
[B]The Killers[/B]: το 2004 πολλές αμερικάνικες μπάντες είχαν αρχίσει να προσθέτουν βρετανίλα στον ήχο τους. οι killers ήταν μια από αυτές. το ντεμπούτο τους δεν ήταν ο δίσκος που θα γίνει critical acclaim, αλλά ήταν πέρα για πέρα εθιστικός, με ρεφραίν που σου κολλάνε στο μυαλό με την πρώτη. not exactly my cup of tea, αλλά [U]Somebody Told Me[/U]…
στη συνέχεια κυκλοφορούν το “sam’s town”, το magnum opus τους για τους περισσότερους, μέσα στους οποίους είμαι κι εγώ. τα 45 λεπτά του δίσκου ρέουν σα νερό, και το [U]When You Were Young[/U] είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους, θάφτηκε αδικαιολόγητα από τις περισσότερες κριτικές.
τέλος, στο “day & age” πειραματίζονται με new age/synhpop επιρροές, και αν και δε με ξετρελαίνει αυτό το είδος, το κάνουν καλά ([B]κλικ[/B]). γενικά καλή μπάντα, αν και τους θεωρώ ολίγον τι υπερεκτιμημένους. τους έχω βαρεθεί λιγάκι, είναι η αλήθεια.
[B]The Libertines[/B]: η μόνη μάντα που εν έτει 2002 μπορούσε να συγκριθεί σε επίπεδα indie rock με τους strokes. το “up the bracket” είναι σταθμός στο garage rock revival, και γιατί όχι και ο κορυφαίος βρετανικός δίσκος των 00’s?..
πολύ δυνατό και το δεύτερο ομότιτλο άλμπουμ τους, το οποίο όμως δεν είχε το στοιχείο της έκπληξης. μπαντάρα, βασικά.
[B]Maximo Park[/B]: εξαιρετικό ντεμπούτο, ικανό να οδηγήσει σε κουβέντες για την αγγλική απάντηση στους interpol, αλλά κακή συνέχεια στα επόμενα δύο άλμπουμ. όσο καλό και αν είναι το “a certain trigger” θα μπορούσαν να είναι και εκτός poll. δικαιολογημένοι οι 0 ψήφοι.
[B]Razorlight[/B]: οκ, θα είμαι ειλικρινής. όπως και οι fratellis, έτσι και οι razorlight εκπροσωπούν τη βρετανίλα που δε μ’αρέσει. το [U]In The Morning[/U] ωραίο χιτάκι, το [[U]Wire To Wire[/U]](http://www.youtube.com/watch?v=MwRNvpGydzw) βίωμα και με διαφορά το καλύτερο κομμάτι τους, αλλά χρυσή μετριότης…
[B]The Strokes[/B]: αν ψάχνεις τον πιο επιδραστικό δίσκο στη βρετανία των 00’s, τότε καλά θα κάνεις να τον αναζητήσεις στην άλλη πλευρά του ατλαντικού. ναι, για το “is this it” ο λόγος… το καλοκαίρι του 2001 έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία από τη συμμορία των casablancas και valensi. κορυφαίος δίσκος, από τους καλύτερους ever. το [U]Last Nite[/U] από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια των 00’s. το “room on fire” είναι επίσης εξαιρετικό, αν και όπως στην περίπτωση των libertines έλειπε το στοιχείο της έκπληξης. το “first impressions of earth” μετά το δυναμικό μπάσιμο κάνει μια μεγάλη κοιλιά και δε συνεχίζει το σερί, για να ακολουθήσει ένα πενταετές hiatus. φτάνουμε έτσι φέτος, όπου κυκλοφορούν το -σε γενικές γραμμές- καλό “angles”. [U]Machu Picchu[/U] και καλό καλοκαίρι…
εν κατακλείδι, πέρυσι είχα ψηφίσει arctic monkeys. τώρα μάλλον θα ψήφιζα interpol ή libertines. χμ, ίσως και strokes. ή και πάλι arctic monkeys! xP