Πάντως με αυτούς του 2 δίσκους που παραθέτει ο spawn ερχόμαστε και στην συζήτηση πως άλλο indie μπάντες και άλλο μπάντες που παίζουν μουσική που χαρακτηρίζεται indie:p
Anyway όλα μουσική είναι στην τελική:D
Μωρ τι μας λες?
Ο πρωτος των μαιμουδιων μυριζει τοσο indιλα (ιδεολογικα) οσο λιγοι. Μαχες με δισκογραφικες, απανωτα οχι, 0 αλλαγη απο τριτους στο στυλ και στα τραγουδια τους και μια συγγνωμη επειδη υπεγραψαν σε μια ανεξαρτητη δισκογραφικη. Τοσο αληθινος και τοσο δικος τους δισκος.
Μετα ηρθε ο ευνουχισμος (στον 3ο) απο τον Homme και η διανομη στην βρωμοΑμερικη απο γνωστη εταιρια. Στην Αγγλια ειναι ακομα true 
[SPOILER]Για μενα νοντι επειδη δν ειχα ξαναπαει σε συναυλια(ποσο μαλλον φεστιβαλ) στο εξωτερικο, ηταν ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΩΗΣ!!!και οχι μονο για τα γκρουπ,αλλα για ολο το τριημερο,τεσπα ,μια στεναχωρια ειχα μονο,δν ειδα white lies :([/SPOILER]
ειναι τελειως υποκειμενικη η εκτιμηση που εχω για το τι ειναι indie αλλα ο πρωτος των Monkeys ειναι για μενα δισκος - “προτυπο” για τον ορο indie rock τουλαχιστον…οπως επισης και το ντεμπουτο φετος των ΧΧ θα λεγα…
επισης αν δν κανω λαθος,στην Αγγλια δε γεννηθηκε ο ορος indie?
εδιτ¨>τωρα ειδα το απο πανω ποστ,συμφωνω κατα γραμμας…
γενικά, πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός του [B]type of label: indie[/B] και της [B]indie μουσικής[/B].κάποιες φορές αυτά τα δύο ταυτίζονται, αλλά το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο.και από την άλλη, αν πούμε πως indie είναι ό,τι είναι ανεξάρτητο δισκογραφικά, τότε θα χωρέσουν μέσα μουσικές που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό που θεωρούμε indie μουσικά.μπέρδεμα…
να προτείνω και μια κυκλοφορία από το παρελθόν, μιας και το ξέθαψα τις τελευταίες μέρες, και είναι και επίκαιρο και με το θέμα μας, καθώς η diy/indie αισθητική είναι διάχυτη:
[B]Sebadoh[/B] - III (1991)
κλασικός δίσκος της lo-fi κατεύθυνσης στο αμερικάνικο indie rock των early/mid 00’s, και ίσως ο καλύτερος που έχουν κυκλοφορήσει οι sebadoh του lou barlow από τους dinosaur jr.
αν δεν τους έχετε ακούσει, τσεκάρετε ασαπ:
Αν και προτιμώ τους λιγότερο φασαριόζικους δίσκους τους (βλ. Bakesale κυρίως, αλλά και Bubble and Scrape), το III είναι αναμφίβολα ο σπουδαιότερος δίσκος τους. Και μιας και πιάσαμε τον μέγιστο Lou Barlow, ας αναφέρω το One Part Lullaby που κυκλοφόρησε το 1999 με τους Folk Implosion. Δίσκος-υπόδειγμα για την ποπ τραγουδοποιία των 90’s.
αγαπαμε χορορ με τα ψαγμενα ποστ του!
αν και δν εχω ακουσει ηθελα απο καιρο να τους ακουσω γιατι αν θυμαμαι καλα κατι εχουν να κανουν με ιντομαθιλα τυπου σελακ η τζιζους λιζαρντ δν θυμαμαι καλα… ετσι δεν ειναι;
Μια καλή εισαγωγή στον αμερικάνικο ανεξάρτητο ήχο εδώ:
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=10730
Τσεκάρετε ό,τι αναφέρει ο SurferRosa.
κάπου είχα ακούσει κάποια κομμάτια από το one part lullaby, αλλά ποτέ δεν έκατσα να ακούσω το δίσκο.ευκαιρία που μυ το θύμισες λοιπόν…
όπως και να έχει, ο lou barlow είναι από τις μορφές του αμερικάνικου indie.το “you’re living all over me” είναι από τους κορυφαίους δίσκους όλων των εποχών, και από τους προπομπούς του είδους.
χμ, υπάρχει μια βαβούρα στους sebadoh, αλλά δεν είναι και αλληλένδετοι κρίκοι στην αλυσίδα.ότι βρίσκονται πάντως στην ίδια αλυσίδα με τα συγκροτήματα που ανέφερες, βρίσκονται.
δε γνώριζα την ύπαρξη τέτοιου thread!ενδιαφέρουσα ανάλυση στο εισαγωγικό post.αξίζουν όλες οι προτάσεις.
edit: ειδικά το II των meat puppets που αναφέρεται στο εισαγωγικό post, είναι ένας δίσκος που πρέπει να τον ακούσουν όλοι οι οπαδοί των nirvana ε?
Θα ψαξω και θα σου πω τη γνωμη μου
χεχεχ
Μην βαράτε παίδες.Άλλωστε με το να κάθεσαι να ψάχνεις ποιος δίσκος είναι true και ποιος πουλημένος χάνεις λίγο το νόημα:-k
Είναι δισκάρες και αυτό αρκεί.Άλλωστε και εγώ τα τελευταία χρόνια άρχισα να ακούω και οι μαϊμούδες ήταν καταλυτικές στην επιλογή μου να ψαχτώ με αυτόν τον ήχο(ναι αυτόν που ακούγεται σαν τις indie bands).
Σου κάνει ένα report για το support στον Sivert Hoyem?
Έπαιξαν πολύ καλά και γενικά είχαν πολύ ενέργεια αν και κάτι με ψιλοχαλάει με το στυλάκι του performer(κάπως ψωνισμένο na to πω…)
Η μπασίστρια φορούσε μαύρο κοντό φόρεμα και μπαλαρίνες οι οποίες έδεναν ψηλά στους αστραγάλους:lol:
κρατάμε αυτό λοιπόν.8)
όταν τους είχα δει, ο τραγουδιστής τους μου έκανε για τρελό ποζέρι και είχα ξινίσει αρκετά.έτσι, είχα επικεντρωθεί στην μπασίστρια, η οποία btw είναι και καθηγήτρια γαλλικών…
πολυ καλο βελγικο γκρουπ οι mintzkov με το 360 και το τελευταιο τουσ rising sun setting sun
Χθες βράδυ ήμουν στο Κ44 στο Γκάζι και παρακολούθησα το live της Nalyssa Green.Προκειται για νεαρή ελληνίδα τραγουδοποιό που δείχνει πως δεν φοβάται να πειραματιστεί και στο live τουλάχιστον μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.Το cd κυκλοφορεί στα live(όχι σε δισκοπωλεία από όσο ξέρω) και δεν το έχω ακούσει ακόμα πάντως αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε κάποια από τις ζωντανές εμφανίσεις τις.Αν κάποιος ακούσει το cd και έχει μια πιο σφαιρική άποψη ας γράψει
[B]Free Kitten[/B] - Sentimental Education (1997)
οι free kitten είναι η σύμπραξη της kim gordon των sonic youth, της julie cafritz των pussy galore και της yoshimi p-we των boredoms.χρέη μπασίστα ανέλαβε ο mark ibold των pavement, και ορίστε το supergroup!ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησαν, με τίτλο “nice ass”, ήταν μάλλον μέτριος, αλλά στο δεύτερο δίσκο τους, με την προσθήκη του dj spooky (στο “dj spooky’s spatialized…” κάνει όργια), δε μπορείς παρά να τους λατρέψεις.απόλυτη παράνοια.ο δίσκος ξεκινά με μια διασκευή σε serge gainsbourg, και συνεχίζεται πότε με δίλεπτα κομμάτια-σφηνάκια γεμάτα αδρεναλίνη, και πότε με 5λεπτα+ θεόμουρλα κομμάτια, με συνεχείς εναλλαγές του ρυθμού.indie rock, power pop, trip hop, jazz…ο δίσκος είναι πολύ δύσκολο να καταταχθεί σε ένα συγκεκριμένο ιδίωμα.το ομότιτλο 12λεπτο instrumental έπος είναι κολασμένα sexy, και το “daddy long legs” είναι JAZZ.15 εξαιρετικές συνθέσεις, και ένας δίσκος που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσετε.
[B]Never Gonna Sleep[/B]
[B]Strawberry Milk[/B]
[B]Noise Doll[/B]
Ωραίος ο χόρρορ, και τις είχα ξεχάσει εντελώς τις Free Kitten!
οποιος εχει ορεξη ας μου κανει ενα τοπ10 δισκων για να ακουω το πρωι στο δρομο κτλ, γιατι καποιες φορες (μονο καποιες) δεν το σηκωνει το αυτι το αγνο μεταλλο και τα ραδιοφωνα τα εχουν παρασκατωσει με τις διαφημισεις
ευχαριστω εκ των προτερων (thanks in advance για να μιλαμε και τη γλωσσα μας)
μπορει να εχει ξαναγινει τετοιο ποστ, αλλα βαριεμαι να ψαχνω και δεν πολυψηνομαι να κατεβαζω αβερτα ο,τι βρω στο θρεντ
γινε πιο συγκεκριμενος στο τι θες και θα σε φτιαξουμε…
ομως! στα γρηγορα παρε μερικους αγαπημενους δικους μου
Strokes - Is This It
Libertines - Up the Bracket
The Good, The Bad & The Queen
Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not
Doves - Kingdom Of Rust
Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement
Fleet Foxes - Fleet Foxes
My Morning Jacket - Z
Babyshambles - Shotters Nation
Real Estate - Real Estate
Mando Diao - Ode to Ochrasy
Melpo Mene - Bring The Lions Out
Cold War Kids - Robbers & Cowards
Raconteurs - Consolers of the Lonely
Τhe Coral - The Singles Collection
Peter Bjorn & John - Writer’s Block
Disc 1
Animal Nitrate
Beautiful Ones
Trash
Filmstar
Metal Mickey
New Generation
So Young
Wild Ones
Drowners
Stay Together
Lazy
Everything Will Flow
We Are The Pigs
Can’t Get Enough
Electricity
Obsessions
She’s In Fashion
Saturday Night
Disc 2
Pantomime Horse
My Insatiable One
Killing Of A Flashboy
This Hollywood Life
Europe Is Our Playground
My Dark Star
Sleeping Pills
By The Sea
She
Heroine
The Living Dead
To The Birds
The Big Time
The Two Of Us
Asphalt World
Still Life
The Next Life
Οι Suede δεν υπήρξαν ποτέ τους εκπρόσωποι της τυπικής indie μουσικής σκηνής, ωστόσο ηχητικά και αισθητικά προσεγγίζουν περισσότερο τα ονόματα που έχουν αναφερθεί σε αυτό το thread παρά στο αντίστοιχο περί alternative σκηνής, εξ ου και η εδώ αναφορά τους. Διπλή συλλογή λοιπόν για τους Suede με τον πρώτο δίσκο να συμπεριλαμβάνει όλα τα κορυφαία τους singles, ενώ ο δεύτερος συγκλονιστικός δίσκος εμπεριέχει μερικά από τα απαράμιλλα album tracks και b-sides τους. Με άλλα λόγια πρόκειται για μία συλλογή που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις αντίστοιχες των Radiohead και των Blur και η οποία καταδεικνύει πόσο πραγματικά σπουδαίο συγκρότημα υπήρξαν. Και για να καταλήξω με τον τρόπο που συνηθίζουν σε αντίστοιχες περιστάσεις οι αγγλοσάξωνες μουσικοκριτικοί, δηλώνω απλά ‘‘κύδος’’ στους Suede.
τι έχετε να πείτε για τούτους δω;;
από το νέο άλμπουμ των The Courteeners. Ο δίσκος είναι συμπαθητικός, αλλα αυτό το κομμάτι ειδικά μου έχει κολλήσει άσχημα. Λίγο gay μεν, αλλά γουστάρω