Πέραν των Fleet Foxes, οι πιο πολυαναμενόμενοι δίσκοι του πρώτου εξαμήνου για μένα είναι το Tomboy του Panda Bear ( κυκλοφορεί στις 19 Απριλίου) και το Rome του Danger Mouse και του Daniele Lupi με φωνητικά από Jack White και Norah Jones (κυκλοφορεί στις 15 Μαρτίου).
Υγ. Μιας και έγινε λόγος για τον Danger Mouse δεν μπορώ να μην αναφέρω πως επιμελείται την παραγωγή και στον νέο δίσκο των u2, ο οποίος φημολογείται πως θα κυκλοφορήσει στις αρχές Μαίου.
για Santigold ξερουμε ημερομηνία;
wow!Hard Fi!!!Γιατί δεν βλέπω τους Monkeys όμως στη λίστα?
ειναι εκτος συναγωνισμου 
χααααχ, κουκς
@cato για panda bear το ξερω οτι βγαινει αλλα δεν μου αρεσει γιαυτο και δεν τον εβαλα στην λιστα 
για danger mouse δεν ειχα παρει πρεφα τιποτα, νασαι καλα.
@mika δεν ξερουμε 
@magmike βγαζουν καινουργιο οι monkeys ? :-s
@mrs_whatsername :lightsabre:
εδιτ
οντως βγαζουν καινουργιο τα μαιμουδια [B]με ford παραγωγο[/B] =P~ :vibrate:
[B]Cold War Kids - Mine Is Yours[/B]
:roll: ειναι εκει εξω, θα επιστρεξω μολις το λιωσω!
Σημεία των καιρών : οι Cake με τον καινούργιο τους δίσκο κατορθώνουν όχι μόνο την πρώτη τους είσοδο στο top 10 του αμερικανικού albums chart, αλλά και το πρώτο τους # 1 album. Την επιτυχία τους αυτή βέβαια μετριάζει το γεγονός πως οι πωλήσεις των 42.000 αντιτύπων συνιστούν ιστορικό χαμηλό για #1 album στο αμερικανικό chart. Τους Cake όμως θα διαδεχτούν την επόμενη εβδομάδα στο # 1 οι Decemberists με το The King Is Dead, αφού οι προβλέψεις κάνουν λόγο για πωλήσεις 65-70 χιλιάδων αντιτύπων (αριθμός σχεδόν τετραπλάσιος από αυτόν που πέτυχε το The Hazards Of Love την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του το 2009 και του είχε διασφαλίσει την 14η θέση στο αμερικανικό chart). Το (εμπορικό) ‘καλό’ για την ευρύτερη μουσική σκηνή του indie ενδεχομένως τριτώσει την μεθεπόμενη εβδομάδα με το Kiss Each Other Clean των Iron & Wine. 'Εχοντας πλέον την Warner υπεύθυνη για την προώθηση του δίσκου θεωρώ πως θα ξεπεράσουν με ευκολία τις 32,000 πωλήσεις του The Shepherd’s Dog το 2007, θα εξασφαλίσουν με άνεση μια θέση στο top 10 και ενδεχομένως προσεγγίσουν και αυτοί την πρώτη θέση .
Για τους περισσότερους αυτοί οι αριθμοί δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, είναι ωστόσο ενδεικτικοί της ολοένα αυξανόμενης αποδοχής που τυγχάνουν καλλιτέχνες αυτού του μουσικού χώρου, αλλά και της εμπορικής δυναμικής που διαθέτει πλέον το ακραιφνές μουσικόφιλο κοινό σε μία περίοδο που οι περιστασιακοί αγοραστές φαίνεται πως έχουν εγκαταλείψει τα δισκοπωλεία.
εεεετσι οι decemberists.
το κεηκ μου φανηκε ανοστο.
4 τελευταιες σειρες στο post του cato :thumbup:
Παμε παρακατω.
[B]Millionyoung - Replicants
[/B]
Μας αλλαξε τον καιρο ο Millionyoung. Καθαροι ουρανοι, καλοκαιρακι, δειλινα, παραλια και τα σχετικα. Μια synth/μπλιμπλικοτετοια (chillwave μωρε :p) ομορφια. Tον περιμενα αυτο τον δισκο πως και πως!
[I]ακου[/I]
Σκανε απο παντου δισκοι τον τελευταιο καιρο
μετα απο λιγες ακροασεις
παικτικα προσπαθησαν να ειναι πιο κοντα στο Robbers & Cowards παρα στο Loyalty to Loyalty (οχι πως τα καταφεραν ομως)
στιχουργικα και φωνητικα ειναι κοντα στο Loyalty to Loyalty (ξενερωσα)
αρκετα καλογυαλισμενο (ξενερωσα πολυ)
μετριο μοντερνο pop-rock λες και ακουω τιποτα one republic η script (ΕΛΕΟΣ!), λιγα τραγουδια σωθηκαν,τα αλλα τα ξεχασα αμεσως…
που σκατα ειναι οι παλιοι cold war kids του Robbers & Cowards???
χαλια μου φανηκε το νεο cold war kids
αντιθετα πολυ καλοι νεοι last days of april με το gooey και ωραια συνεργασια με evan dando
ακουμε [B]αυτο[/B]
καιαιαιαι
[SPOILER][B]peter bjorn and john - gimme some
[/B]
ναι ναι :yes:
Η συμπαθεστατη σουηδικη μπαντα επεστρεψε με εναν δισκο σε επιπεδα χαρουμενου ροκ. Kατι σε ωριμους vampire weekend καποιες φορες[I] (αν και ειναι αδικια να κανω τετοια παρομοιωση διοτι οι pb&j ειναι μοναδικοι στον ηχο τους και αρκετα παλιοτεροι αλλα αυτη η αλλαγη τους ωρες ωρες σε καποια τραγουδια αυτους σου φερνει στο μυαλο)[/I], οι παλιοι καλοι pop-κιθαριστικοι αλλες… και τα σχετικα.
Ομορφες κιθαρες λοιπον, δυνατα ντραμς, cool και ωραιο.
Τα 2 μικρα “breaker breaker” και “black book” ολα τα λεφτα. [/SPOILER]
[SPOILER]μην πει κανεις μαλακια οτι ποσταρω του κουτουρου δισκους τις τελευταιες ωρες :lightsabre: απλα ειχα καιρο να ποσταρω και εφυγαν μαζεμενα [/SPOILER]
πήγαν άκλαφτοι με το τείχος μαζί:p:lol:
Οι Pb&J τα σπάνε:D
Ήρθα στην indie γωνιά σας για να πω ότι δεν έχετε εκθειάσει όσο πρέπει το τελευταίο The National. Είναι και γαμώ τους δίσκους. Φωνητικά που ταιριάζουν άψογα στη μουσική και drums που παρόλο που είναι τόσο απλά δένουν γάντι με τα κομμάτια. Να το ακούσετε όλοι.
Κλικ στα ακόλουθα
Sorrow
Afraid of everyone
μουσικαρες πορτογαλοι linda martini με το φετινο casa ocupada
το ameaca menor τα σπαει
δεν την πολυπαλεύω με τη γλώσσα είναι η αλήθεια, αλλά βρήκα αρκετά συμπαθητικό το από πάνω.
[B]Anna Calvi[/B] - Anna Calvi (2011)
εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο σχεδόν από το πουθενά.θα το θέσω απλά: η anna calvi ακούγεται κάπως σαν η florence & the machine να γράφει soundtrack για ταινία του tarantino, προσπαθώντας να μιμηθεί τη φωνή της zola jesus.
όσοι γουστάρατε με το περσινό “katla” της ida maria, πρέπει να το ακούσετε.
Επ αυτήν την πρότεινε το bbc ή κάτι τέτοιο. Θα της ρίξω μια ματιά, για κάτι τέτοια in the horror we trust 8O
freebass και it’s a beutiful life
secrets and lies , she said και god machine κορυφαια κομματια με μπασο που θυμιζει new order