Εδω θα μιλησουμε για το νεο δισκο μιας καθαρα αντρικειας μπαντας.
Η πρωτη αντιδραση πιθανως ειναι ‘‘κατουρα και λιγο’’, αλλα οσοι εχετε ασχοληθει με Integrity πιστευω πως καταλαβαινετε τι ακριβως εννοω.
Για πειτε. Προσωπικα ειμαι καπου αναμεσα σε σκτοπορωση κι ενθουσιασμο. Περιμενω να τ ακουσω κι αλλο μηπως τυχον ξεφουσκωσουν οι εντυπωσεις.
δεν ειναι ενθουσιασμος…ειναι καυλα…σκιζει παρανυχιδες το δισκακι…για τους αγωνιστες
τα είπα και στο thread “hardcore κυκλοφορίες”.
είναι τρομερός δίσκος από μια μπάντα από τους πρωτοπόρους στο είδος που ποτέ δεν πήρε την αναγνώριση που της αξίζει σε σχέση με άλλες μπάντες της σκηνής.
το πόσο αντρίκεια είναι φαίνεται από τα ακουστικά περάσματα που ακόμα και αυτά σφύζουν από τεστοστερόνη.
Δεν το έχω ακούσει γαμώτο ακόμη. Αλλά σύντομα, πολύ συντομα θα γίνει αυτό.
Αναμένω κάτι πάρα μα πάρα πολύ καλό, κάτι πολύ σκοτεινό, κάτι πολύ σκληρό, κάτι “κακό” δηλαδή :twisted:
Παρεπιπτόντως σε λίγες μέρες θα το φέρει κι ο σταύρος στο rythm
Το ακουω εδω και 2 μερες και μοιραζομαι τον ιδιο ενθουσιασμο.
To Die For δεν ειναι σιγουρα αλλα συναγωνιζεται ανετα πολλες νεες κυκλοφοριες στο hardcore.
To to die for ειναι το καλυτερο Integrity (για μενα τουλαχιστον), οποτε δυσκολο να συνεβαινε κατι τετοιο
Το blackest curse ομως ειναι ΣΚΑΤΟΨΥΧΟ αλμπουμ, τοσο που κανει τους σλειερ του 2010 να μοιαζουν παιδακια με κατι γουορλντ πειντερ λολ - ακουστε το Simulacra για εμφανεστατη διαφορα
δισκαρα ρε πστη. απο τις καλυτερες φετινες κυκλοφοριες στο πολυ χαλαρο
Καλά το Simulacra βρωμάει Slayer από χιλιόμετρα! 
Φοβερός δίσκος!
Όπως και τα υπολοιπά τους, εξελίισσεται σε μεγάλη λατρεία και το Blackest Curse…
Ρε πούστη μου, είναι φοβερό. Ό,τι σχεδόν έχουν βγάλει οι τύποι αυτοί, είναι αν όχι τέλειο, αξιοπρεπέστατο. Τα παντα δηλαδή μ’ αρέσουν. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα και το έχουν λίγες μπάντες…
Στα του άλμπουμ το ΣΚΟΤΟΣ είναι εμφανές, ενώ κάτι επικά, καυλωτικά, αποκαλύπτικα αποκορυφώματα προς το τέλος, σε κομμάτια όπως το before the world was young, και learn to love the lie, είναι από άλλο πλανήτη. Τον πλανήτη των integrity.
Για τις ριφάρες και τις σολάρες τους δε χρείαζεται να μιλήσω. Τα είπατε είδη, αν και είναι γνωστό το πόσο γαμούν
Προσκυνώ ανελέητα DWID HELLION, o οποίος έχει διαμορφώσει και διατηρήσει αυτό τον ήχο και τον χαρακτήρα των Integrity που τους κανει να ξεχωρίζουν, στο πέρασμα αυτών των 22 περίπου χρόνων
Το πα και σε άλλο θρεντ, έβγαλαν 2 (νομίζω) ολοκαίνουρια κομμάτια ενόψει ενος νεου Ep (πιο καινούριου απο Blackest Curse). Το πρωτο υπάρχει στο myspace
Ήθελα καιρό να σχολιάσω εδώ, αλλά για κάποιο λόγο έπαιρνε συνεχώς αναβολή…
Ήρθε όμως η στιγμή να τα πω.
Αρχικά να πω ότι δεν είχα ξανακούσει τους Integrity, αλλά η δισκοκριτική που διάβασα εδώ, με τράβηξε να το ακούσω. Το βρήκα σχεδόν αμέσως και το έβαλα όλο αγωνία. Περίμενα να ακούσω επιτέλους ένα άλμπουμ που θα έκανε τους Slayer να πάνε σπίτι τους και να ασχοληθούν με το πλέξιμο!
Οι πρώτες νότες έπαιξαν και εγώ είπα:
“WTF?”
Τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο και η σκέψη που περνούσε από το μυαλό μου ήταν: “Αυτός ο δίσκος ΔΕΝ μπορεί να συναγωνιστεί τους Slayer ρε φίλε! Με τίποτα!!!”
Το ξανα άκουσα. Και ξανά και ξανά. “Κάπου κάνω λάθος” σκεφτόμουνα. Μέχρι και ότι πήρα λάθος cd δηλαδή… Αλλά το επιβεβαίωσα, αυτό κρατούσα στα χέρια μου, αυτό που βάση λεγόμενων έπρεπε να τριφτεί τα μούτρα των Slayer…
Σκέφτηκα να μπω εδώ και να τα χώσω. Αλλά το ξανασκέφτηκα το θέμα πιο ψύχραιμα. Οπότε το έβαλα ακόμα μια φορά να παίξει. Αυτή τη φορά με διαφορετική νοοτροπία: Να μην προσπαθήσω να το συγκρίνω με Slayer. Και ναι, άρχισε να δουλεύει το πράγμα. Ο δίσκος άρχισε να αποκαλύπτει τις πτυχές του σιγά-σιγά και να αρχίσω να το συμπαθώ, μέχρι που κατάφερε να με κερδίσει.
Καλός δίσκος; Σίγουρα!
Στέλνει τους Slayer για βρούβες; Ε, όχι δα!
Λπν, η αληθεια ειναι πως η δισκοκριτικη θα μπορουσε να ειναι καλη για μια random γαματη μπαντα, αλλα αποδεδειγμενα κακη για τους Integrity. Και το παραδεχομαι διχως να ντρεπομαι.
Οπως μ ανεφερε κι ο Somnambulist, ο οποιος btw ειναι απ τους πιο γαματους τυπους που μπορει να γνωρισει κανεις (να το κανετε, σας το συνιστω), υπηρχαν πολλα απο πισω που μπορουσα να αναφερω κι ακομη κι αυτος που δεν ειχε επαφη με το γκρουπ το καταλαβαινε. ‘‘Αυτα εχεις να πεις για ενα συγκροτημα με το ονομα Ακεραιοτητα’’; Οι Integrity δεν εκαναν ποτε καμια παραχωρηση στη τεχνη και τη μουσικη τους, “this is all we have, this is all we need, you better believe there’s something to die for, we don’t need you, or your rules - this is ours, there’s something to die for, we hear every word you say, don’t turn your back on us, dive in the crowd, shout out loud, this is our town, there’s something to die for, black bandannas, black wrist-bands, this is our land, there’s something to die for, we hear every word you say, don’t turn your back on us, bringing back all the hate, we remember 88, jordans, construction gloves, violent dancing in a scene we were proud of, ban us from your fucking clubs, you can’t stop us”, αυτο ακριβως αντιπροσωπευει η μπαντα κι ισως ειναι η μονη περιπτωση που δε μπορω να το αποτυπωσω ορθως σε λεξεις - ισως επειδη με πορωνουν πολυ. Η συγκριση με Slayer παλι δεν ηταν εντελως τυχαια, επειδη οι κυριοι ειχαν hardcore επιρροες τα τελευταια χρονια (βλ κατι “Threshold” δλδ) τις οποιες βαλαν στην ακρη χαρη ‘‘νοσταλγιας’’ - για να πιανει, εμενα τουλαχιστον, η νυστα με τα δυο τελευταια τους αλμπουμς. Σορρυ γκαιζ, προσπαθησα, αλλα αν εξαιρεσεις δυο, πες τρια τραγουδια, τα υπολοιπα μου φαινονται ψιλοβαρετα - και τα λεω αυτα ενω το Christ Illusion πηγα και το πηρα σε LP, καλο θυμα ειμαι του λογου μου. Οι Integrity απ την αλλη αντιπροσωπευουν το ακριβως αντιθετο, συνεχιζουν να κυκλοφορουν γαματες δουλειες, κι οταν ο Dwid ειδε πως δεν προχωρα το πραγμα, τους διαλυσε και τους ξαναφτιαξε οταν ο χρονος εμοιαζε σωστος. Το ‘‘The Blackest Curse’’ για μενα ειναι μεγαλος δισκος, επειδη μεσα διαφαινεται ο ενθουσιασμος που ζητω στις περισσοτερες περιπτωσεις κι αυτο ζητω απ τη μουσικη μου γενικα, ειλικρινεια και παθος, μεταξυ αλλων. Οι Slayer ηταν απλα ενα παραδειγμα, επειδη γενικα μου την εχουν δωσει οι περισσοτεροι επιχειρηματιες δεινοσαυροι, οχι για κανενα αλλο λογο, αλλα τα περισσοτερα απ αυτα τα albums ειναι ψυχρα σε σχεση με το τι θα μπορουσαν να δωσουν. Οι Integrity δλδ ειναι οι μλκς του χωριου που καναν 7 χρονια να βγαλουν δισκο; Κι αυτα δεν τα λεω γι αυτα που λες, προς Θεου, μου βγαινει λιγο περιεργα επειδη καποτε οι μπαντες επαιζαν επειδη γουσταραν να παιξουν κι αυτο πλεον δεν συμβαινει τοσο, δυστυχως. Απο κει και περα το τι αρεσε πιο πολυ στον καθενα, ειναι καθαρα θεμα γουστου εννοειται, απλα η ολη αντικειμενικοτητα που ανεφερα στοχευε σε θεματα ενθουσιασμου (οχι δικου μου) / συμβιβασμου κι οχι στο ποιος δισκος θ αρεσει πιο πολυ στον καθενανε. Ο καθενας εχει τους δικους του λογους για τους οποιους παιζει μουσικη κι οι Integrity αναλογους του ονοματος που οι ιδιοι επελεξαν. Ελπιζω να το εκανα πιο κατανοητο τωρα δλδ.
Ναι, τώρα καταλαβαίνω πως το νιώθεις και πως το έγραψες.
Αλλά με την κριτική που διάβασα, αυτό που με εξίταρε να το ακούσω ήταν ότι θα έβαζα το cd στο cd player και θα άκουγα έναν δίσκο που θα ήταν μια super-extra βελτιωμένη έκδοση των Slayer, ενώ δεν είναι! Είναι κάτι άλλο, το ίδιο όμορφο, αλλά άλλο!
Σίγουρα έχει περάσματα Slayer μέσα, πως θα μπορούσε να μην είχε άλλωστε. Έχει ένα σορό άλλες διαφορές όμως. Αυτό που λέω εγώ και προτείνω σε όσους θέλουν να το ακούσουν, είναι: Μην το ακούσετε ως σύγκριση των Slayer, αλλά ακούστε τους ως Integrity. Νομίζω ότι και τους ίδιους αν τους έκανες την ερώτηση: “Είστε οι νέοι Slayer;” θα σου απαντούσαν “όχι, είμαστε οι Integrity”. 
Noμίζω ότι καν δεν έπρεπε να τους κάνεις την ερώτηση αυτή. Το γεγονός ότι υπάρχουν 2-3-όσα θέλετε σλειερικά σημεία στα κομμάτια του νέου άλμπουμ (που σαν επιρροές τα αποδέχομαι), δε τους καθιστά νέους σλειερ -ουτε καν δηλαδή-. Οι integrity είναι οι integrity όπως είπες και κει τελειώνουν όλα. Η τόσο ξεχωριστή αυτή hardcore μπάντα που ορισμένους μας άλλαξε σαν ανθρώπους και που διατηρούν συνολικά ένα εξαιρετικό επίπεδο δισκογραφικών δουλειών τους.
Επίσης μπορεί η κριτική να ήταν λίγο αποπροσανατολιστική, αλλά καταλαβαίνω τι είχε στο μυαλό του ο ανγκμαρ και συμφωνω ψιλο.
Κατεβαίνει τώρα.
Όπως έχω πει και αλλού δεν έχω πολύ επαφή με τους integrity της τελευταίας δεκαετίας, θα ξεκινήσω από το Blackest Curse -που κρίνοντας από τις αντιδράσει σας αξίζει- και θα τα πάρω προς τα πίσω.
Αsap Almighty! Και ποστάρε γνώνη όταν ακούσεις…
Λοιπόν, ο δίσκος σπέρνει αλλά το ριβιού είναι άκυρο γιατί οι Ιντεγριτυ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους Σλευερ, ό,τι κι αν λέει ο Ανγκμαρ και το μεταλ χαμμερ. Αν δεν πεις στους μεταλάδες “σλευερ, ουγκ, μπύρα, φύγαμε!” δεν παίζει να ακούσουν δίσκο;
Before the VVorld VVas Young λέμε.
Zaf έχεις ακούσει το κομμάτι: Beneath Black Flames VVe Ride?
Είναι απ’ αυτό το oλοκαίνουριο 7αράκι που’ χω αναφερει πολλές φορές.
Integrity ?VVe are the End? 7″
[I]As the summer 2010 release schedule slogs on, Magic Bullet tosses a dirty bomb into the mix of completely safe and traditional major label/major indie fare foisted upon the buying public in the form of a brand-new, heavily armored 7″ from metallic hardcore legends INTEGRITY.
Featuring an A-side crammed with 2 brand new, exclusive songs (title track plus the blistering ?Beneath Black Flames VVe Ride?), a B-side featuring the iconic, ominous (and, for this release, 3-dimensional) INTEGRITY logo skull etched into the vinyl, plus cover art featuring some of the most notorious iconography from throughout history, this will no doubt be the most menacing, threatening, and truly independent release to land on shelves this summer. Anyone wearing pleated slacks or neon apparel to the record store this August will immediately find themselves soiled in the presence of such a nihilistically violent gem.
Track List:
1.) VVe are the End
2.) Beneath Black Flames VVe Ride[/I]
Το νούμερο 2 βρίσκεται εδώ: http://www.myspace.com/integrity
Ναι! Κομματάρα. Το έχουν παρακάνει κι αυτοί με τα 7αρια όμως.
Xαχαχ ισχύει. Βγάζουν διαρκώς
Και να θες να μαζέψεις τους δίσκους τους δε μπορείς
Ωραιο το κομματακι.
Το αλμπουμ το εχω κατεβασει αλλα ακομα δεν το εχω ακουσει αρκετες φορες για να βγαλω συμπερασμα.
Πολυ αποπροσανατολιστικη ητανε, εαν δεν εβαζα συγκεκριμενο παραδειγμα μια χαρα νοημα θα βγαινε. Δεν υπαρχει κατι σχετικα με τον δισκο το οποιο δεν αναφερω, απλα το ονομα κολλαει στο ματι και καπου εκει γινεται η ζημια.
Γενικα παντως εχω σκοπο να αλλαξω λιγο το υφος στις κριτικες μου, επειδη βαρεθηκα και θελω το πραγμα να χει ενα αλφα ενδιαφερον. Θα καταλαβετε οταν διαβασετε το Deathtrip - εκει κι αν θα πεσει κουβεντα. Οχι αλλους καπηλευτες, δηλαδη καποιοι, μλκς ειναι και δεν βγαζουν δισκους, παρα κανουν μονο live; Δεν ξερω αν το χετε παρατηρησει δλδ, πλεον βγαινουν πολλα σπουδαια τραγουδια, αλλα οι πραγματικα σπουδαιοι δισκοι εχουν μειωθει.