Μέσα στο τοπ 5 του Νόλαν για μένα, συγκρίσεις με Κιούμπρικ αγνή καθυστέρηση γιατί δεν έχει καμία σχέση με το 2001 ούτε θεματικά ούτε σκηνοθετικά ούτε τίποτα -οπως και γενικα ο Νολαν δεν ειχε ποτε ουδεμια σχεση με τον Κιουμπρικ σε κανενα επιπεδο-, καρπετόπουλος σταθερά κινηματογραφικά λοβοτομημένος, ούτως ή άλλως ότι κινηματογραφικό/τηλεοπτικό κείμενό του έχω διαβάσει είναι γτπ χρόνια τώρα…
αν καποιος χολιγουντιανος σκηνοθετης αξιζει να συγκριθει με κιουμπρικ -και συγκριθει εννοω να θεωρηθει ας πουμε αξιος συνεχιστης ενος παρομοιου σπουδαιου σκεπτομενου σινεμα στο επιπεδο και κινηματογραφικα καινοτομο υφος που ξεκινησε ο Κιουμπρικ- ειναι μονο ο PTA…
[B]Ακολουθούν σπόιλερ. Όποιος δεν εχει δει την ταινία να πάει σε άλλο θρεντ. [/B]
Η αλήθεια είναι πως με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Η σύγκριση με την Οδύσσεια είναι αστεία νομίζω (αν και η Οδύσσεια δεν μου αρέσει σαν ταινία) και η μόνη ομοιότητα είναι στην απεικόνιση του διαστήματος (η οποία ήταν φοβερά θεαματική). Γενικά πάντως πιστεύω πως σκηνοθετικά ήταν πολύ καλή.
Από 'κει και πέρα και ενώ μου άρεσε ήρθε αυτό το 10-λεπτο προς το τέλος και με έπιασαν τα γέλια. Αφήνω στην άκρη το θεωρητικό και το φυσικό μέρος και γενικά τι μπορεί να πάθεις κοντά σε μια μαύρη τρύπα (πόσο μάλλον αν μπεις σε μία) μιας και πρόκειται για sci-fi ταινία και πάω παρακάτω. Το βρήκα πολύ ηλίθιο όλο αυτό το θέμα με την αγάπη και το “φάντασμα” και τα facepalm φεύγαν απανωτά. Πιστεύω πως “χάλασε” όλη την ταινία. Επιπλέον, νομίζω πως η κόρη κατάλαβε πολύ εύκολα πως το “φάντασμα” ήταν ο μπαμπάς της. Δηλαδή τι άλματα σκέψεων έκανε για να το καταλάβει;
Επίσης συμφωνώ με τον dead (νομίζω) για τους χαρακτήρες και ότι δεν υπήρχε καθόλου ανάπτυξη. Για παράδειγμα, πάνε οι άλλοι στον πρώτο πλανήτη με τα κύματα, πεθαίνει ο ένας, και τον γράφουν στα αρχίδια τους, ούτε καν τον ανέφεραν ξανά. Μετά, γυρνάνε στο σκάφος, έχουν περάσει 23 χρόνια και είναι ο άλλος σε φάση “Πέρασαν 23 χρόνια!Οκ, πάμε παρακάτω”. Η όποια ανάπτυξη υπήρχε παραήταν επιφανειακή και βοηθούσε μόνο σε διευκολύνσεις στην πλοκή (ο θυμωμένος αδερφός που πήγε να δει τη φωτιά στο χωράφι για να μπορέσει να πάει η άλλη στο πατρικό της ή ο αποφασισμένος επιστήμονας Ματ Ντειμον - αντιπαθητικός για ακόμη μια φορά- ο οποίος τα έκανε όλα πουτάνα για την αποστολή).
ΥΓ. Επίσης, κάτι που δεν κατάλαβα. Οι “Αυτοί” που έλεγαν όλοι ήταν ο Μακόναχι και το άλλο το Ψυγείο που μιλάει, σωστά; Γιατί έλεγαν ότι οι “Αυτοί” ήταν που επικοινωνούσαν με τη βαρύτητα, και ήταν οι “Αυτοί” που όταν μπήκε η ομάδα στην σκουληκότρυπα έκαναν “την πρώτη χειραψία” με τη Χαθαγουεη. Από την άλλη όμως μας λέει ότι ήταν οι “Αυτοί” που έβαλαν εκεί την σκουληκότρυπα αλλά αυτό δεν μας το δείχνει ποτέ, άρα πως σκατά εμφανίστηκε η σκουληκότρυπα;
Οι “Αυτοί” που έλεγαν όλοι, δεν ήταν ο Μακόναχι και το Ψυγείο που μιλάει. Μπορεί 1-2 παραδείγματα που ανέφερες να αφορούσαν όντως τους δύο τους, αλλά γενικότερα οι “Αυτοί” είναι το ανθρώπινο γένος του μέλλοντος που έχει κατακτήσει τις 5 διαστάσεις.
Και ήταν αυτό που έβαλε την σκουληκότρυπα εκεί για τον Μακόναχι.
Αν δεχτούμε ότι οι they ήτανε οι άνθρωποι του μέλλοντος, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι επιβίωσαν την καταστροφή της γης?
Αν ναι, τότε για ποιό λόγο κάναν ότι κάνανε?
Παρά την πολυπλοκότητά της την θεωρώ ως την πιο mainstream ταινία του Νόλαν μετά τα Batman.
Και αυτό συμβαίνει λόγω της κεντρικής ιστορίας που δεν είναι άλλη από την σχέση πατέρα - κόρης που προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά έστω και αν είναι σε άλλες διαστάσεις.
Το τέλος δεν μου πολυάρεσε ούτε εμένα μπορώ να πω αλλά πρόκειται για ένα ακόμη σκηνοθετικό και σεναριακό έπος του σπουδαιότερου σκηνοθέτη του Χόλιγουντ (μαζί με τον Πολ Τόμας Άντερσον) αυτή την στιγμή.
Θα συμφωνήνω με Keyser, montecristo και λοιπούς ότι η ταινία γι’ αυτό που είναι (μια αγωνιώδης χολιγουντιανή περιπέτεια στο διάστημα με στόχο την επιβίωση του ανθρώπινου είδους) πιάνει κορυφή από όλες σχεδόν τις απόψεις. Δεν είναι ταινία που θα συζητήσουμε τι ήθελε να πει ο ποιητής. Είναι μια τρίωρη σινεφίλ απόλαυση. Αυτά.
Όλα τα μειονεκτήματα που έχουν αναφερθεί νομίζω έχουν να κάνουν με το ότι αναφέρθηκε ως σύγκριση η Οδύσσεια (ναι, κάνει αναφορές, [U]σκηνοθετικές και μόνο[/U]) και ως εκ τούτου μέρος του κοινού περίμενε κάτι πολύ παραπάνω. Δε νομίζω όμως ότι ο Νόλαν θέλησε σε οποιαδήποτε στιγμή να προσδώσει παραπάνω βάθος απ’ αυτό που βλέπαμε στην οθόνη.
Σε πείραξε εδώ, σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας (ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ) και όχι στο Gone Girl. Σηκώνω τα χέρια ψηλά…
Ε εντάξει το φαντασίας είναι ένα θέμα τώρα, όταν το σενάριο σου έχει την έγκριση από ολόκληρη επιστημονική κοινότητα δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί φαντασίας πλέον. Γενικά τα τελευταία χρόνια τα sci-fi είναι κάτι σαν “ταινίες επιστημονικής θεωρίας” (δεν το θεωρώ απαραίτητα καλό αυτό βέβαια).
Αλλά ναι όταν η άλλη βρίσκει επιστημονικές λύσεις στην αγάπη που όλα τα νικά τότε όλα τα Gone Girl αυτού του κόσμου είναι πολύ πιο ρεαλιστικά.
(δεν το θεωρώ απαραίτητα καλό αυτό βέβαια).