Πουλομεσαγιός!!!
ο steve harris θα λεγεται στεφανος χαραλαμπιδης
ο adrian smith ανδρεας μεταλουργος…
και τα αλλα τα ωγαζουμε απο τη φαντασια μας.
α και το συγκροτημα λεγεται βεβαια ‘‘σιδηρα παρθενος’’
Βρασιδας Πουλοπουλος (ειναι πιο σκυλαδικο).
συμφωνω με τον rychehead
Προτειμώ το Βρούκιος Πουλόπουλος
:lol: :lol: :lol:
Καλά μιλάμε κατακρεουργήθηκε ο καημένος ο Dickinson!
Για τον Gers και τον Murray δεν ακούστηκε τπτ ακόμα ευτυχώς!!!
Για συντομια ομως ειναι καλυτερο το π**τσογιος…
Επειδη ειμαι ψιλοασχετος με τους iron maiden θελω να μαθω τα εξης,
ποιοι ηταν οι maiden με τον πολ ντι ανο και γιατι αυτος εφυγε απο το γκρουπ,
ποια ειναι η καλυτερη περιοδος τους με ντικινσον η με ντι ανο,
γιατι τους χαρακτηριζουν σαταναδες(νταξει μπορει να εχουν βγαλει 2-3 κομματια τετοιου στυλ αλλα αυτο δεν σημαινει κατι,δλδ οι AC/DC με το hells bells ειναι σαταναδες?).Ποια ειναι τα καλυτερα τραγουδια τους/αλμπουμ. 8O
:?:
maiden με di anno: iron maiden + killers (albums)
το γιατι εφυγε ουτε που θυμάμαι…αν ψαξεις σε κανα wikipedia ισως βρεις κατι.
βασικα ολοι θα σου πουν με dickinson οτι ηταν καλυτεροι. εγω ομως λεω πως ηταν άλλη φάση. πιο “αλητεια”. τα κομμάτια των δυο πρωτων εξ άλλου ειναι καλύτερα αν τα συγκρινουμε με αρκετα των δισκων που έχουν βγει επι εποχης discinson μετα του seventh son of a seventh son.
ότι πάρεις μέχρι και το seventh son δε θα χάσεις. προτινόμενα τα somewhere in time, powerslave, seventh son, piece of mind.
και όσον αφορά το “evil” στυλακι, αν προσέξεις ηταν η όλη νοοτροπια της εποχης τοτε ετσι. ειδικα στο thrash, κοιτα τα ονοματα των γκρουπ: destruction, sodom, slayer, venom, ktl…ήταν μία νοοτροπια που ηταν αρκετα διαδεδομενη στο metal των 80’ς…
πιστεψε με, οσοι τους λενε σαταναδες, προφανως δεν εχουν ασχοληθει καν μαζι τους…
Οι Iron Maiden με τον DiAnno ήταν μία ανερχόμενη και ελπιδοφόρα δύναμη στο χώρο του metal. Και οι “αρχηγοί” μαζί με Saxon, Def Leppard, Angelwitch και Diamond Head του νέου, τότε, βρετανικού μουσικού κινήματος New Wave Of British Heavy Metal!
Ο DιAnno εκδιώχτηκε από το group (αφού πρόλαβε να κυκλοφορήσει μαζί τους τα Iron Maiden και Killers) στα τέλη του 1981.
Κυρίως επειδή προκαλούσε φασαρίες, έμπλεκε σε καυγάδες, αλλά και γιατί δεν “ταίριαζε” στην εικόνα του group. Ήταν και σε φωνή και σε συμπεριφορά και σε εμφάνιση περισσότερο punk, συγκριτικά με το όραμα του Steve Harris που ήθελε το συγκρότημα του πιο επικό και καθαρά metal! :twisted:
Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ DiAnno και Dickinson!
O πρώτος είχε μια συμπαθητική φωνή πριν 25+ χρόνια, και από το 1985 και μετά απλά δεν ακούγεται, ενώ ο δεύτερος ήταν, είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος heavy metal τραγουδιστής! :twisted:
Σαν δίσκοι τα πρώτα 2 είναι πάρα πολύ καλά (ειδικά το ομώνυμο), αλλά η πορεία των Maiden απογειώθηκε όταν ήρθε ο Bruce…
Μαζί του κυκλοφόρησαν κάποια από τα καλύτερα, σημαντικότερα και επιδραστικότερα metal albums!
Με άλλα λόγια, από τους 14 δίσκους πού έχουν κυκλοφορήσει ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ (με χρονολογική σειρά) τα:
1980 - Iron Maiden
1982 - The Number Of The Beast
1983 - Piece Of Mind
1984 - Powerslave
1986 - Somewhere In Time
1988 - Seventh Son Of A Seventh son
1992 - Fear Of The Dark
2003 - Dance Of Death
2006 - A Matter Of Life And Death
… μετά από αυτά μπορείς να τσεκάρεις και τα
1981 - Killers
1990 - No Prayer Of The Dying
2000 - Brave New World
Tα (εποχής Blaze Bayley :?) :
1995 - The X Factor
1998 - Virtual X
αν και έχουν κάποια καλά tracks, δεν τα συνιστώ γενικότερα! Μόνο για να συμπληρώσεις τη συλλογή σου!
Τα καλύτερα κομμάτια τους υπάρχουν παντού, γιατί το 90% των κομματίων τους είναι αυτό που λέμε τα “καλύτερα κομμάτια”! 
Για σατανάδες και λοιπά δεν σχολιάζω…
Ευτυχώς δεν έχεις “φάει πρήξιμο” από συγγενείς και καθηγητές, στις εποχές Κατσούλα, Δημητροκάλλη και Μαριέτη… :evil:
Εδώ και πολλά χρόνια έχουν ησυχάσει τα πράγματα…
Βασικά KIMI τα 2 πρώτα βγάζουν τρομερή ενέργεια και τα λατρεύω.
Όμως το σημαντικότερο και ομορφότερο όργανο στη μουσική γενικά είναι η φωνή…
Και ο Dickinson ήταν (και είναι) αυτό ακριβώς που έλειπε για την κατάκτηση του κόσμου…
Αρκετά καλά τα λέει και ο Maiden1979.
Από Irons δε θα σου πρότεινα κάποιο συγκεκριμένο, αλλά να αρχίσεις να αγοράζεις τη δισκογραφία από την αρχή…
Να ξεκινήσεις από το Iron Maiden δλδ και να καταλήξεις στο A Matter of Life and Death.
Πίστεψε με, δε θα χάσεις…
Προσωπικά μου αρέσει πολύ και η Blaze Bayley εποχή και ας λοιδορήθηκε τόσο πολύ…
Κακώς!
Το μόνο στο οποίο θα διαφωνήσω με το φίλο Maiden1979, είναι πως το “Brave New World” είναι απίστευτη δισκάρα οπότε και αυτό επιβάλλεται 
(Για μένα το BNW είναι ό,τι καλύτερο από το “Seventh Son…” και μετά.)
ετσι ετσι
ο dickinson εχει μια απο τις καλυτερες φωνες οντως.
ομως τα prowler,remember tomorrow ,iron maiden και αλλα τραγουδια απο τα 2 πρωτα album δεν θα τα πει ποτε ο dickinson τοσο ωραια οσο ο Di Anno.Για μενα ο Di Ano ειχε φωναρα!!!
Εχω την αίσθηση οτι το BNW έχει ιδιαίτερη μεταχείρηση λόγο της τότε πόρωσης με το reunion. Καλός δίσκος, δε λέω, αλλά όταν λέμε οτι είναι καλύτερο απο ό,τι εχουν βγάλει απο το 7th Son και μετά σίγουρα δεν αποτελεί είδηση ούτε λόγος για να τον προτιμήσει κανείς σαν δίσκο. Ίσα ίσα, αποδεικνύει ότι οι Maiden έχουν να βγάλουν αριστουργημα απο το 1988…(ούτε και αυτό αποτελεί είδηση φυσικά).
Εντάξει, απόψεις είναι αυτές!
Προσωπικά, τα 2 τελευταία, αλλά και το Fear Of The Dark τα θεωρώ κορυφαία! :twisted:
Το Brave New World, το τοποθετώ μια θέση πιο κάτω για τους εξής λόγους:
Μουσικά είναι πολύ καλό και εμπνευσμένο, αλλά είναι ο πιο rock (και όχι metal) δίσκος τους. Αυτό είναι καλό για πολλούς (Cozy, nimlot και πολλούς φίλους μου), κακό γι άλλους (εμένα :? )
Εννοώ ότι δεν βγάζει ένταση, πάθος και κυρίως live συναίσθημα…
Είναι ο πιο studi-ακός δίσκος τους, ο πιο ελεγμένος, ο πιο κοντρολαρισμένος!
Πολύ καλός μουσικά ξαναλέω, αλλά στα δικά μου αυτιά, είναι φανερό ότι μπήκαν στο studio αγχωμένοι (λογικό!) και ήθελαν έναν ασφαλή δίσκο και όχι να το τραβήξουν στα άκρα.
π.χ. Το Dream Of Mirrors ενώ είναι κομματάρα, στα καλπάζοντα σημεία δεν έχει την ορμή, την ένταση, την δύναμη που θα μπορούσε (ή έστω που θα ήθελα εγώ :roll: ), γιατί ηχογραφήθηκε κανάλι κανάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν ένοιωσαν ξανά πολύ δεμένοι, τον επόμενο δίσκο τον ηχογράφησαν live και αυτό γίνεται αισθητό αμέσως! Τα Montsegur ή New Frontier π.χ. είναι απίστευτα δυναμικά, πολύ πιο metal, τα solos το ίδιο (χρησιμοποιούν tremolo, κάνουν σηκώματα, ειδικά ο Smith ξεσαλώνει) και γενικότερα είναι πολύ πιο ξεσηκωτικός από τον προηγούμενο… Το ίδιο και σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τον A Matter Of Life And Death! 8)
Όσο για το αν “οι Maiden έχουν να βγάλουν αριστουργημα απο το 1988” ας το δείξει ο χρόνος!
Το Somewhere In Time, αλλά και το Seventh Son Of A Seventh Son είχαν φάει μεγάλο κράξιμο από πολλούς τότε που προτιμούσαν την αγία τριάδα (Beast, Piece και Powerslave) και είχαν παραξενευτεί από τον “νέο” ήχο…
Κι εδώ έτσι έτσι, γενικά δε μπορώ να κανω σύγκριση μεταξύ BNW και AMOLAD
Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Δηλαδή μετα απο 20 χρόνια τι θα έχει αλλάξει? Μήπως υπάρχει περίπτωση το BNW να αποδειχθεί καλύτερο απο το Somewhere ???
Επίσης τότε όσοι έκραζαν δεν ήξεραν τι τους γινόταν. Άλλες εποχές. Τώρα με τα πάντα να έχουν σχεδόν παιχτεί και με τη δυνατότητα να ενημερώνεσαι για κάθε ρεύμα μουσικής μπορείς άνετα να σχηματίσεις άποψη και να μην περιμένεις το χρόνο να αποδείξει αν ένας δίσκος είναι καλός η κακός. Τετοια έλγεγαν και για το κατακρεούργημα στο St.Anger, οτι και καλα θα αποδειχθεί η αξία του στο μέλλον. Τρίχες κατσαρές. Καλώς η κακώς η μέθοδος της σύκγρισης είναι αναποφευκτη. Κάποιο δίσκοι στέκονται ανετα σαν αυτόνομοι. Όταν μπεις όμως στη διαδικασία συκγρισης τότε ξεκαθαρίζει η εικόνα.
Anyway, το γουστο είναι υποκειμενικό…οπότε περι ορέξεως…
Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Δηλαδή μετα απο 20 χρόνια τι θα έχει αλλάξει? Μήπως υπάρχει περίπτωση το BNW να αποδειχθεί καλύτερο απο το Somewhere ???[/quote]
Καταρχάς δεν μιλάω για το BNW! Μιλάω για το DOD και το AMOLAD!
Άν το 1990 έλεγες σε κάποιον ότι το Seventh Son είναι αριστούργημα, θα γελούσε! Ήταν πολύ νέο και αρκετά διαφορετικό για να το κατανοήσει η πλειοψηφία των οπαδών… Όμως μετά από κάποια χρόνια, κυρίως όταν βγήκε το The X Factor και μετά, το Seventh Son άρχισαν πολλοί να το βλέπουν με άλλο μάτι!
Αυτό που θέλω να πώ είναι αν και τα 2 τελευταία τους, αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από αρκετούς, αυτό δεν σημαίνει ότι σε 7 - 10 χρόνια δεν θα θεωρούνται αριστουργήματα από την πλειοψηφία! Βεβαίως, μπορεί και όχι!
“Only time will tell…” , που λέγανε και οι θεοί Fifth Angel!
Ενώ τώρα ξέρουν; :?
Μόνο καθυστερημένα αμερικανάκια τα λέγανε αυτά… :twisted:
το BNW το ανέφερα για παράδειγμα…το ίδιο ισχύει και για τα επόμενα…
αυτό που θέλω να πω είναι οτι δεν είμαστε στις αρχές των 90s. Πλέον η πρόσβαση στη μουσική είναι άμεση…όποιος ψάχνεται με τη μουσική ξέρει τι του γίνεται…έχει άποψη
τουλάχιστον.
Λογικό είναι να μην το δέχθηκαν αρκετοί το 7th Son τότε…για εκείνα τα χρόνια και με την τότε βλαμμένη νοοτροπία ο δίσκος ήταν ιερόσυλος…
Στην εποχή μας όμως και με το γεγονός οτι πλέον έχουν ακουστεί σχεδόν τα πάντα. ο καθένας μπορεί να κρίνει πιο σφαιρικά και πιό έκγριτα…
Αυτό είναι και παγίδα ταυτόχρονα επειδή έτσι μπορεί να το υπεραναλύσεις και να χάσεις την πραγματική εικόνα…