Αν αξίζει για κάτι να γράψεις ξανά στο φόρουμ του ρόκιν, ας είναι για καινούργιο Maiden.
Ο δίσκος είναι καλός.
Όχι τόσο καλός όσο μου φάνηκε αρχικά, και είχα κωλοχαρεί, αλλά καλός.
Φέρει πάνω του ως κακά τσιμπούρια τα περισσότερα από τα γνώριμα κουσούρια που έχουν αποκτήσει οι Maiden με το πέρασμα των δεκαετιών, αλλά τουλάχιστον έχει ελαττώσει κάποια απ’ αυτά.
Π.χ. έτσι για αλλαγή δεν έχουμε εδώ τα - ως επί το πλείστον - κάκιστα ρεφρέν της τελευταίας εικοσαετίας, όπου απ’ ό,τι φαίνεται η αντίληψη της μπάντας για το τι είναι “πιασάρικο” συμπυκνωνόταν στο “γράφουμε μια generic μελωδία με τον τίτλο του κομματιού και μετά στην πετάμε στη μάπα για 500.000 φορές, γιατί μόνο 3-4 ως γνωστόν δεν αρκεί, πρέπει να το εμπεδώσεις”. Εδώ, ευτυχώς, είναι κατά κανόνα φειδωλοί σ’ αυτό το κομμάτι και ο δίσκος επωφελείται απ’ αυτό.
Επίσης πήραν επιτέλους το memo ότι 8+ λεπτά διάρκειας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΓΚΡΕΣΙΒ και προσπάθησαν, τουλάχιστον, να κάνουν τα μακροσκελή κομμάτια κάπως πιο ενδιαφέροντα.
Αυτός που μένει να το βάλει καλά στο μυαλό του είναι ο Στιβ, που για άλλη μια φορά είναι ο πιο φλύαρος από τους τέσσερις που συνέθεσαν για τον νέο δίσκο (btw, Ντέιβ, ΞΕΚΟΛΛΑ ΤΗΝ ΚΩΛΑΡΑ ΣΟΥ, χειρότερος σμπαρίλας από μένα έχεις γίνει).
Για να μην είμαι μίζερος, πάντως, κι αυτός συνολικά τα πήγε καλά αυτή τη φορά.
Ταμείο
Μπορεί να έχουμε τροποποιήσεις στο μέλλον, λογικό, για φρέσκο πράμα μιλάμε, αλλά ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ το Σογιουντσού, Σεντζούτσου πώς το ‘παμε είναι ό,τι καλύτερο έχουν φτιάξει οι Maiden τα τελευταία 20 χρόνια. Σιγά το δύσκολο θα μου πείτε. Ναι αλλά απ’ την άλλη πλησιάζει έστω το Brave New World (δεν το φτάνει), που δεν το λες και λίγο.
Καλύτερα κομμάτια according to this user: Ομώνυμο, Writing, Time Machine, Darkest Hour, Parchment, Hell on Earth (ας προσπαθήσουμε να αντιπαρέλθουμε την αντιγραφή Manowar στον τίτλο, ουυυυ ντροπή, πάντως έχουν κάνει και χειρότερα - βλ. Fates Warning στο No Prayer).
